Shun kon niet tegen het leven in een bos, officieel besloten. Hij was dood op en had trek, hij kon namelijk niet jagen. Het leek hem zo best wel moeilijk om zo'n schattig konijntje te vermoorden, hij besloot maar onder een boom te gaan liggen tegen de hitte. De schaduw voelde geweldig om in te liggen tijdens deze warme hitte, het was zomer. De ergste tijd in het jaar, je zweet, je bent sneller kapot en moet veel water nodig hebben. Urg, erg leven hier zo. Hij wist niet precies wat alles hier was en wat hij zelf zou zijn hier, alleen zal hij zou terug keren zou hij kunnen schooien voor eten en daarna kunnen wegvluchten zoals altijd. Hij kon ook vaak een worstje weg pikken bij een kraam, vaak was dat leuk helemaal dat er heten pijnlijke dingen naar je toe geworpen werden. Hij staarde even naar zijn zwiepende staart, het gat in zijn staart was al een tijdje hersteld. Hij was namelijk een held op sokken, hij wist nog dat hij zelfs een keer iets aan had gehad wat de mensen sokken noemde. Die waren namelijk enorm groot en er vast in raken was vreselijk, vaak hadden mensen hun ramen open dus kon je naar binnen sluipen en het eten leeg plunderen. Hij was geen huiskat, hij was geen boskat maar woonde in het bos. Het gras onder zijn lichaam kriebelde, de wapperende bladeren trokken zijn aandacht.
~Eerste post Kurt