Too sunny to be productive

De zon brandde in zijn korte zwarte vacht terwijl Gloriousnight zich een weg baande door het ShadowClan territorium. Snikheet was het, en in zijn oneindige nieuwsgierigheid had hij een mede-warrior blijkbaar diep beledigd door te vragen of ze drachtig was, wat dus niet zo bleek te zijn. Om de warmte van het kamp en de lichte schaamte van eerder te ontvluchten, had hij snel het kamp verlaten. Little Creek was geen optie, daar zaten er al teveel om af te koelen. Echter, bij de Fourtrees was hij slechts één keer geweest, maar hij herinnerde zich de plek zich nog helder: vier enorme eiken, geworteld tussen het hoge gras en enkele rotsen. Dat beloofde schaduw. En rust, als het hem meezat. De bomen kwamen steeds dichterbij, en ook de omgeving voelde al wat koeler aan. Even scande Gloriousnight de omgeving, om daarna languit in het gras te gaan liggen; iets dat hij niet vaak deed als hij buiten was. Bijna was hij weggedoezeld in het naar zomer geurende gras, toen een scherpe, bekende lucht zachtjes zijn neus binnendrong. BloodClan..? Met een ruk stond de kleine kater op, zijn rugharen rijzend, terwijl hij om zich heen keek.

{Eerste post Cyber}

Cyber zocht verkoeling, en omdat hij tussen de twoleg nesten soezen hoogstends onprettig vond besloot hij andere oorden op te zoeken. Op warme dagen als dezen had hij namenlijk een nadeel met zijn zwart-witte pels, het zwarte van zijn pels werd bloedheet. Hij was nog maar één of twee keer bij fourtrees geweest maar wist al dat de hoge eiken je uitstekende schaduw verleenden. Toen zijn majustueuze poten voet zetten op de 'heilige grond' kroop een grijns zijn gezicht op. En die grijns werd enkel breeder toen hij de geur van shadowclan moeizaam opving. Ja, hij mocht die bonepaw -ripa- echt niet.. zomaar zijn geurvermogen deels afpakken. Hij zuchtte en grijnsde verder. "Wel wel wel, poesie poesie." mrauwde hij kil dreigend. Hij keek naar jonge kater, zijn rugharen waren dikgezet. Cyber sloeg een klauw uit en tekende wat dreigend in het zand. "Wie hebben we hier?"

"Wel wel wel, poesie poesie," klonk het plotseling kil. Gloriousnight keek om, en jawel, daar stond een grote BloodClan kater. De moed zonk hem langzaam in zijn poten. De zwart witte kat sloeg een klauw uit, en tekende er iets onduidelijks mee in het zand. "Wie hebben we hier?" De jonge warrior slikte even. Hij moest niet laten merken dat hij bang was, maar dat had de ander vast al door gekregen. Gloriousnight moest het nou eenmaal niet hebben van zijn kracht; zijn denkvermogen was vele malen sterker. Enkel zou dit nu niet echt van pas kunnen komen. "Wat doe jij hier? Dit is Clan territorium!" Meteen wist hij dat de andere kater dit niks zou uitmaken. BloodClanners deden wat ze wilden, dat stond wel algemeen bekend.

Eigenlijk had hij beter kunnen vragen 'Wat hebben we hier. Maar de kater voor hem was zowizo toch niets meer waard dan een dooie kraai dus hij ging er geen moeite in steken om zichzelf te verbeteren. "Clan territorium.. uhum. Interresant." Cyber keek even om zich heen. "Zou goed bij de bloodclan kunnen passen." Hij gaf zijn schouders vol littekens een achteloze lik. "Vind je ook niet?" Dat laatste zat vol dreiging.

De BloodClan kater liet meteen weten dat hij De uitspraak van Gloriousnight totaal niet interessant vond. "Zou goed bij de BloodClan kunnen passen," had hij zelfs gezegd, een uitspraak waar de warrior rillingen over zijn rug van kreeg. Hij gaf zijn schouders - die onder de littekens zaten - een lik. "Vind je ook niet?" voegde hij er nog dreigend achteraan. Gloriousnight wist niet goed wat hij moest zeggen. Hij voelde zich vernederd en zwak dat hij zo werd toegesproken door een andere kat, zonder dat hij iets zinnigs kon terugzeggen. Hij was wel wat gewend van wat pesterige clangenoten in zijn jeugd, maar dat was nooit zo ver gegaan natuurlijk. "Ik.. moet maar eens gaan," zei hij toen aarzelend, en draaide zich half om, zijn ogen vlug zoekend naar een weg die hem terug zou leiden. Was hij hier met een groep andere katten geweest, dan had hij dit natuurlijk nooit gedaan, maar alleen vond hij dit wel erg riskant.

Met haar altijd zo vrolijke pas liep Foxfire door het ShadowClan gebied heen. Ze genoot van de vrijheid die ze sinds kort had als warrior, ook al was het misschien niet heel anders dan apprentice zijn. Iedereen ging na de ceremonie weer verder waar hij of zij mee bezig was, behalve Gloriousnight, Lurkingshade en zij, want zij hadden hun nachtwake moeten houden. Hierna was Fox heel moe geweest, want het kostte natuurlijk redelijk veel energie om de hele nacht door te halen. Het was haar gelukkig wel gelukt zonder in slaap te vallen. Zonder dat ze het doorhad had de rood met witte poes steeds verder gelopen, zodat ze nu niet meer in het ShadowClan gebied was maar bij de Fourtrees - een plek waar alle clans in vrede bij elkaar kwamen bij de Gathering. Echter was er nu helemaal geen Gathering en klonk er dus ook een ietwat vijandige stem. Ze herkende deze stem als Gloriousnight die tegelijk met haar warrior geworden was. Ze vond hem best wel knap, als ze eerlijk moest zijn. Haar neusje ging nieuwsgierig de lucht in, want waarom was haar leeftijdsgenoot zo vijandig? Meteen rook ze een beangstigende geur - BloodClan, die hun Clan pas nog geterroriseerd had. Meteen zette ze haar vacht woedend op. BloodClan had twee kittens van hen vermoord, het was steeds weer in het kamp te horen. Die arme Fawnstep. Net toen Gloriousnight van plan leek om weg te gaan, kwam de warrior tevoorschijn. "Wat moet dat hier?" Miauwde ze meteen, tien keer vijandiger dan Glorious. "Zoals mijn Clangenoot je al verteld heeft, is dit Clangebied en mag jij dus een héél eind oprotten." Ze grijnsde ietwat lichtjes naar haar Clangenoot én naar de BloodClanner, ze wisten natuurlijk allemaal wel dat ze de indringer niet kon wegjagen met een grote bek. Echter herinnerde Foxfire zich de woorden van Shrewstar maar al te goed; als er een BloodClanner op Clanterritorium komt moet je niet twijfelen om hem of haar aan te vallen. Dit was natuurlijk een hem, en de aanvaller die twee kittens vermoord had een haar, maar dat deed er niet toe. Ze waren toch allemaal hetzelfde, niet?

Cyber was bulderend in het gelach geschoten toen de zwarte kat de aftrap wou nemen, ze wou het letterlijk van de schrik afbollen. Het was een scherpe geur van angst die zijn neus binnen was gedrongen, en nog nalachend stond hij zich nu te verkneukelen. Plots was er echter een tweede stem en geïnteresseerd keek Cyber op. Aha, eentje met pit. Hij greens breed. "tutut dat is niet eerlijk, twee tegen één." Bij wijze van spreken schudde Cyber met dat tutut-geluidje zijn hoofd. "Ik had toch verwacht dat jullie shadowclankrijgers ietjes sterker waren dan die kittens."

Niet geamuseerd luisterde Foxfire naar wat die zwart-witte kater haar allemaal te vertellen had. Ze haalde haar neus geïrriteerd op toen hij haar vertelde hoe oneerlijk het wel niet was dat ze met zijn tweeën tegen één gingen. "Bespaar me je praatjes en rot op," gromde ze gevaarlijk en ontblootte moedig haar tanden. Iets in haar kop vertelde haar al wel dat áls er een gevecht uit zou breken, ze daar niet heel uit kwam. "Ik had toch verwacht dat jullie shadowclankrijgers ietjes sterker waren dan die kittens." Foxfire's ogen vergrootten zich semi-verbaasd. "Zoals jullie BloodClan kittens, bedoel je?" Miauwde ze honend en brutaal zoals ze altijd was. Gloriousnight leek er opeens genoeg van te hebben en nu echt verbaasd staarde de rood met witte poes hem aan toen hij de BloodClanner opeens aanviel. Oké, zo kon het ook... Gewoon zelf het gevecht beginnen? Fox klapte haar nagels uit en trippelde naar voren, en ze voelde haar hart haast in haar keel kloppen. Haar allereerste gevecht om haar territorium te verdedigen, dat was toch echt wel iets waar ze trots op was - ondanks dat ze waarschijnlijk helemaal in elkaar geslagen werd straks.