I already have a mother [Brightspots]

Vannacht had hij voor de aller eerste keer geslapen bij de queen die de zorg van hem en Bane op haar had genomen, of wie de orders had gekregen van Silverstar. Tallkit was daar niet echt met mee. Hij was het ook niet echt eens met de keuze. Hij had toch al een moeder? Vanaf het moment dat hij zijn ogen geopend had, sprintte de kitten het warme nest uit, om direct terug de Nursery uit te trippelen. Hij wilde vandaag een tweede poging proberen om bij de leader te geraken, Silverstar. Zijn toch werd echter direct bij de ingang van de nursry een halt toe geroepen toen een dikke water druppel op z'n kopje viel. Regen. Zijn oortjes schoven direct in zijn nek en de kitten liep te ijsberen langs de ingang van de nursery. Hij had nog nooit echt buiten gelopen terwijl dat er regen uit de lucht viel, iets wat hem lichtelijk liet aarzelen. Na een korte tijd legde de kater zich met wat tegenzin neer en legde zijn kopje op z'n poten. Waarom had hij ook altijd zo'n pech. Het puntje van zijn staart zwiepte lichtelijk geïrriteerd heen en weer. Was zijn mama maar hier.

Deze nacht had Brightspots een stelletje kittens naast haar gehad die niet van haar waren. Tallkit en Banekit. Twee kittens uit Shadowclan, verwaarloosd door hun moeder, de dochter van Darkfire, ze kon het niet geloven. Brightspots had merendeels wakker gelegen dan geslapen, bang voor nachtmerries over de duistere kater. Brightspots werd wakker en zag dat Tallkit miste uit haar nest. Met een zucht stond de Queen op, ze kon maar beter een band krijgen met de twee kittens omdat het nu haar taak was om hen verder op te voeden. Ze liep naar de uitgang van de nursery waar ze Tallkit aantrof. "Hé, daar," miauwde ze met haar rustige, kalme stem terwijl ze dichter naar de kitten toe kwam. "Jammer dat het regent, hé? Wat had je graag willen doen?" Vroeg ze rustig terwijl ze op de jonge kitten neer keek. Ze had meelijden met ze.

"Hé, daar," Tallkit tilde zijn kopje op en draaide deze zijdelings om naar de Queen die hem en zijn zusje deze nacht warm had gehouden. "Jammer dat het regent, hé? Wat had je graag willen doen?" Even liet hij zijn blik naar buiten gaan. Regen. "Silverstar bezoeken." was zijn simpel antwoord en richtte zijn twee oogjes terug op Brightspots. "Doet regen pijn?" Tallkit trok zich recht en keek de poes afwachtend aan. Als regen niet slecht was, kon hij toch gewoon naar de leader, zijn papa's, nest gaan? Toch? De kater had zijn oortjes naar voren gericht bij die gedachten en wachtte nu vol spanning op het simpele antwoord op een vraag die voor anderen heel logisch leek.

Ze wist niet hoe moederlijk ze al mocht zijn voor de kitten, maar ze wou echt om ze gaan geven en dat zij ook echt een tweede moeder in haar zagen, zodat het gevoel van verstoten milder zou worden. Voor vragen er over konden ze ook altijd bij haar terecht, zodat die vreselijke onduidelijkheid hun kopjes zouden verlaten. "Silverstar bezoeken," was zijn antwoord. "Ah, wat wou je bij hem doen dan?" Vroeg ze vriendelijk, waarna ze kort naar buiten keek naar het regen. "Doet regen pijn?" Vroeg Tallkit vervolgens. "Nee, regen doet geen pijn, maar het maakt je wel nat en koud, en dan is de kans groot dat je er ziek van wordt én dat doet wel pijn," vertelde Brightspots vervolgens.

"Ah, wat wou je bij hem doen dan?" Even haalde hij zijn schouders op bij wat ze hem vroeg. "Dag zeggen," piepte hij nu enthousiast. In zijn ogen was Silverstar zijn vader. Zijn moeder zei hem dat altijd en waarom zou de kitten dat niet geloven. Wie was anders zijn vader. Zijn oogjes schoten kort naar de rots waar Silverstar in verbleef. Toch vond hij het vreemd dat de leader hem nog niet was komen opzoeken. De kitten draaide zijn kopje direct terug om toen de Queen antwoord gaf op zijn eerdere vraag. Nee, regen doet geen pijn, maar het maakt je wel nat en koud, en dan is de kans groot dat je er ziek van wordt én dat doet wel pijn," Met een bedenkelijke blik keek de kater naar buiten waar de regen nog steeds even hard naar beneden viel dan eerder. "Stomme regen." mopperde hij kortaf en zijn oortjes zakten lichtjes in zijn nek.

De kitten zei dat hij Silverstar gedag wou zeggen. Brightspots zelf geloofde niet dat hun leader de vader was, dat klopte gewoon niet. Wel begreep ze dat de kittens hem als hun vader zagen, en hij kon begrijpen dat het moeilijk was voor ze. Silverstar zelf wist namelijk ook wel beter. Brightspots vond het erg waar deze twee kittens in beland waren en dan nog te bedenken dat één van hun siblings niet meer leefden. "Wanneer het regen is gestopt mag je Silverstar wel gedag zeggen," miauwde ze aardig. "Stomme regen." Brightspots lachte even zacht. "Ja, regen is inderdaad vervelend. Wanneer je echter groter bent, zal het je minder snel ziek maken, want warriors moeten nu wel gewoon doorgaan," vertelde Brightspots toen.

"Ja, regen is inderdaad vervelend. Wanneer je echter groter bent, zal het je minder snel ziek maken, want warriors moeten nu wel gewoon doorgaan," Hij maakte zijn blik los van de grijze buitenwereld en richtte zijn oogjes terug op Bright. "Wanneer ben ik groot genoeg om alleen naar buiten te mogen?" mompelde hij nu nieuwsgierig. Hij moest wel eerlijk toegeven dat het fijn was dat er iemand zijn vreemde, maar nodige, vragen kon beantwoorden. Zijn mopperende houding was al weer verdwenen en even liet hij zijn blik naar het nest gaan waar Bane nog lag te slapen. "Word Bane later apprentice omdat ze kleiner is?" vroeg hij vervolgens. Hij zag klein zijn als een achterstand. Dat zei Sinclaw toch altijd tegen hem, zo sprak ze ook altijd tegen Beekit. Kort trok de kater met zijn oortje en richtte hij kort zijn blik op zijn pootjes. Beekit. Hij was haar zelfs bijna vergeten. Hoe kon hij haar vergeten?!

"Wanneer ben ik groot genoeg om alleen naar buiten te mogen?" Vroeg Tallkit aan haar. Brightspots glimlachte. "Om het kamp uit te mogen moet je wachten tot je apprentice bent, maar ook dan moet je nog toestemming vragen aan een warrior. De nursery uit mag je nu al," vertelde Brightspots met een warme glimlach op haar gelaat. Ze was blij dat het wat mopperende houding van Tallkit was verdwenen en ze nu gewoon met hem praten kon en zijn nodige vragen kon beantwoorden. "Word Bane later apprentice omdat ze kleiner is?" Vroeg hij vervolgens. Brightspots kon hier wel even om lachen, maar dat deed ze zacht en niet spottend. "Nee, natuurlijk niet. Zij mag dan wat kleiner zijn, maar ze is sterk genoeg om net als jij gewoon bij zes moons apprentices te worden," miauwde ze vriendelijk. "Waar kijk jij heel erg naar uit zodra je apprentice ben?" Vroeg Brightspots ditmaal terug.

De kitten luisterde in stilte naar wat de queen zei. Als hij apprentice was. Hij moest nog een hele moon wachten voordat hij eindelijk écht naar buiten mocht. "Nee, natuurlijk niet. Zij mag dan wat kleiner zijn, maar ze is sterk genoeg om net als jij gewoon bij zes moons apprentices te worden," Hij keek haar bedenkelijk aan, maar zei verder maar niets. "Beekit was niet sterk genoeg," mompelde hij kort en richtte zijn twee grote oogjes weer op Brightspots. "Waar kijk jij heel erg naar uit zodra je apprentice ben?" Een glimlach verscheen op zijn snoetje toen de poes die vraag stelde. Toch kon hij nog niet direct antwoorden en moest hij even nadenken over wat hij wilde zeggen. "Uhm, de vechttraining." mauwde hij enthousiast. Hij wilde niet alleen maar aan schijngevechten doen. Hij wilde net zo'n goede warrior worden als de warriors in de vele verhalen die hij had gehoord.

Brightspots vernauwde haar ogen bij de volgende woorden van Tallkit. "Beekit was niet sterk genoeg," was wat hij had gezegd. Brightspots moest hierbij aan Darkfire denken, dat was iets typisch voor hem. Maar was Beekit dan vermoord? "Wat bedoel je met 'Beekit was niet sterk genoeg?'" Vroeg Brightspots op een rustige toon. Alles wat deze kitten verkeerd aangeleerd was moest weer recht gezet worden en Brightspots voelde zich daarvoor geroepen. Misschien was het Starclans wil geweest deze kittens naar Thunderclan te brengen, zodat Brightspots ze redden kon van een slechte toekomst. Toch vroeg ze zich af hoe Shrewstar en Innerghost zo blind konden zijn als de leiders van Shadowclan.
"Uhm, de vechttraining," was Tallkit's antwoord op haar vraag over het apprentice schap en wat hij dacht waar hij goed in zou zijn. Brightspots glimlachte, al voelde zie hierbij een steek. Darkfire zou vast het zelfde gezegd hebben als Darkkit. "Je zult Thunderclan vast goed beschermen," snorde ze toen, om goede invloed te hebben. "Weet je waar vechten voor gebruikt wordt?" Vroeg ze toen, om eventuele slechte gedachten daarvan ook recht te zetten. Brightspots keerde zich wat weg van de nursery opening omdat het alleen maar harder begon te regenen en de regendruppels de nursery in begonnen te spatten. Een echte greenleaf regenbui.

"Wat bedoel je met 'Beekit was niet sterk genoeg?'" Even zwiepte hij met zijn staartje toen de Queen dat vroeg. De kitten was erbij geweest toen een grote zwarte kater Beekit bij de nursery had gedropt, en wist zelfs nu niet wat hij precies zou moeten antwoorden. "Ze liep de warriors altijd voor de poten," mompelde hij, twijfelend of hij nu eigenlijk wel de goede woorden gebruikte. Je zult Thunderclan vast goed beschermen," Zijn mondhoeken schoten de lucht in bij wat Bright vervolgens zei en hij knikte uitbundig. Op zijn jonge leeftijd was hij nog makkelijk wendbaar en hij liet zich dan ook snel ompraten. "Natuurlijk!" mauwde hij enthousiast. "Weet je waar vechten voor gebruikt wordt?" Bij haar volgende vraag moest hij even goed nadenken, maar het duurde niet lang voordat de woorden over zijn lippen rolden. Hij had soms al wat dingen opgevangen. Zowel goede als sommige praatjes die enkele kittens maakten. "Om katten een lesje te leren als ze vervelend tegen je doen," mauwde hij dan ook, even enthousiast als hij eerder was. De kitten volgde het voorbeeld van de Queen en zette enkele pootstappen weg van de nursery ingang. Regen kon namelijk gevaarlijk zijn en Tall wilde niet in de medicine den terecht komen. Anders kon hij de kans op apprentice worden wel vergeten.