Fear turns into knowledge

Onderwerp: Fear turns into knowledge wo 5 aug 2015 - 23:26

Lumina zat bovenop het hek van haar tuin en staarde naar de bossen die achter haar huis lagen. Een jaar lang was de angst van haar meester. Een jaar lang durfde ze geen poot in het bos te zeggen. Al zeker niet nadat haar huisgenoot vermoord was door één van die boskatten. Nog steeds zat deze angst in haar, maar ondertussen was deze al ferm geminderd. Toch zou ze nog niet snel een poot op die bosgrond zetten. Gaf haar maar de huizen en hun tuinen. Zelfs de zwarte harde wegen verkoos ze nog eerder boven het bos. De poes besloot dan ook maar om langs de voorkant van haar huis verder te gaan. Te lang naar het woud staren maakte haar zenuwachtig en al zeker in de nacht. Skinny Love was er nu niet meer om haar te beschermen. Er waren gewoon geen oudere katten meer, toch niet ouder als haar. Even ging haar blik naar de bewolkte sterrenhemel, waarna ze zich focuste op de autoloze weg. Snel trippelde ze naar de overkant. In de verte zag ze een klein groepje straatkatten met elkaar ravotten. Vroeger zou ze zich direct in het spel gemengd hebben, maar zoiets had ze afgeleerd. Niemand was te vertrouwen. Ze hervatte dan ook maar snel haar weg, de donkere steegjes zoveel mogelijk ontwijkend.

Jinx eerst, daarna open.

De laatste tijd was Jinx nogal afwezig geweest. Ondanks dat hij wist dat het misschien verstandig was om wat contact te leggen in de clan, bevond hij zich vaak in zijn vertrouwde boom terwijl hij nadenkend over de stad uitkeek. Er waren twee dingen die steeds bij hem terug kwamen; Zira en zijn keuzen om zich bij de Elite aan te sluiten. Hij voelde wel een klik met de clan, maar bij zijn eerste ontmoeting had hij al ruzie gemaakt met zijn leider. Niemand vertrouwde hem, en of het moorden nu wel zijn ding was, wist hij niet. Hij had zichzelf nooit als een slechte kat beschouwd, maar nu het bloed van een aantal katten aan zijn poten kleefden, begon hij toch te twijfelen. Hij zou niet moorden zonder reden, dat was zeker, maar toch werd hij vaak 's nachts wakker, dromend over de katten van wie hij het leven had ontnomen.
Maar dan kwam je op het tweede punt; hij kon de clan niet zomaar verlaten, omdat hij niet weg wilde bij Zira. Ze verwarde hem onwijs; hij adoreerde haar, bijna. Ze had iets indrukwekkends wat hem aantrok.
Verward schudde de kater zijn kop; hij zou wat moeten gaan praten met katten, hier in zijn boom zitten nadenken was nergens goed voor. Zijn blik gleed over de straten, en bleven hangen op een jong poesje die hij herkend. Het duurde even voordat hij zich realiseerde dat het Lumina was, een poes die hij als kitten ooit was tegen gekomen.
Rustig sprong hij uit zijn boom en vond een weg naar haar toe. "Lumina"begroette hij haar rustig, ze was enorm gegroeid. "Herinner je mij nog?"miauwde hij geamuseerd, terwijl hij naar haar opkeek.

De poes had haar ogen op de grond gericht en haar oren stonden lichtjes naar achteren toen ze plots een stem achter zich hoorde. "Lumina," De jonge huiskat keek direct op toen ze de stem leek te herkennen. Haar oogjes werden groter toen ze de kater herkende. Het was één van de katten die ze kende als 'de oude garde'. Er was toch nog één kat over die ze kende. Zelf zag ze zich niet bij de nieuwe generatie, noch de oude. Zij zat er tussenin. "Herinner je mij nog?" Na een lange tijd verscheen er nog eens een glimlachje op haar snoetje. "Natuurlijk!" snorde ze zachtjes. Haar oortjes waren terug naar voren geschoven en ze zette direct enkele stappen dichter naar hem toe. Pas wanneer ze dichter kwam rook ze een bekende, maar ongewenste, geur. De vacht in haar nek ging direct recht staan en ze zette automatisch een stapje naar achteren. De gedachten aan Zira en haar moord op haar huisgenoot zaten nog vers in haar kopje. Haar oortjes schoven direct terug in haar nek en ze keek de kater verwijtend aan. "Wat is dit?!" mauwde ze kortaf, verwijzend naar de Bloodclangeur die in zijn vacht hing.

Zijn snorharen trilden geamuseerd toen hij zag hoe Lumina's ogen groot werden bij het zien van zijn zwarte vacht. Een klein glimlachje sierde haar snuit. "Natuurlijk!"Gaf ze als snorrend antwoord. De blik in zijn ogen was zacht terwijl hij toekeek hoe ze op hem afstapte. Ze was enorm gegroeid, en duidelijk ook mentaal een stuk ouders geworden. Ze zag er goed gevoed en gezond uit, iets wat hem goed deed. Het was fijn te weten dat haar mensen goed voor haar zorgden.
Plots veranderde de houding van de poes drastisch. De vacht in haar nek kwam ietwat dreigend overeind en ze stapte naar achteren. Het duurde even voordat Jinx doorhad waardoor deze reactie kwam. Hij zuchtte en wendde ietwat schuldbewust zijn blik af, haar verwijtende ogen ontwijkend. "Wat is dit?!"miauwde ze verwijzend. "Ik zit bij de Elite."Miauwde hij ietwat droogjes. Hij haalde zijn schouders op. "Ik was dom genoeg verliefd te worden."Legde hij wat vaagjes uit. "Maar ik ben nog steeds Jinx, hoor." Hij keek haar aan, hopend dat ze zag dat hij nog steeds dezelfde was. In iedergeval tegenover haar, hij zou haar nooit iets doen.

"Ik zit bij de Elite." Ze schudde direct afkeurend haar kopje. Waarom ging een huiskat naar een groep katten die erop gefocust waren om huiskatten te vermoorden? Ze snapte gewoon de logica niet. "Ik was dom genoeg verliefd te worden." Ze kneep haar oogjes tot spleetjes bij het horen van zijn flauw excuus. "Dat is geen goede reden om je aan te sluiten bij een groep moordenaars!" mauwde ze direct. Ze was voor het eerst sinds tijden eens boos. Boos en teleurgesteld. Maar ik ben nog steeds Jinx, hoor." De poes zette nog een enkele stap achteruit. Waarom zou ze dat nu geloven? Ze wendde haar kopje van hem weg. Iedereen liet haar in de steek. Eerst Skinny Love en nu Jinx.

Zoals ze iedere dag deed liep Zira een rondje door het mensengebied. Ze zorgde er wel voor dat ze op de daken of in steegjes bleef, zodat de mensen haar niet zomaar opmerkten en de Elite dus veel minder snel bekendgemaakt zou worden. Zira leek op te lossen in de schaduwen van de nacht en haar spieren rolden gespannen met iedere stap. Haar rode ogen schoten geconcentreerd van links naar rechts, waarna ze een boom inklom en vanaf daar op een dak sprong met een zachte plof. De commander keek om zich heen, waarbij haar ogen op een tweetal katten viel. Ze herkende de poes waarvan ze de huisgenoot had vermoord, en Jinx was ook gemakkelijk te herkennen. Ze versmalde haar ogen, waar sloeg dit op? Zira wist niet goed wat ze moest doen. Erheen gaan en Jinx erop wijzen dat hij niet met kittypets om moest gaan, of hem negeren, zoals haar deal met Claw geweest was? Echter besloot ze het eerste te doen. Met een ijzige blik beende ze op hen af, na een tijdje begon ze te rennen aangezien de afstand iets groter was dan ingeschat. Bij hen aangekomen ging ze netjes naast de zwarte kater zitten. Ze begroette hem niet. "We meet again," miauwde ze tegen de kitten, die geen kitten meer was. "Van deze kittypet heb ik de huisgenoot vermoord, ik zou niet met dit stuk vuil omgaan." Miauwde ze ijzig tegen Jinx, al keek ze hem niet aan. Nog niet, nog niet.

Het werd hem al snel duidelijk dat Lumina zijn actie niet echt tolereerde."Dat is geen goede reden om je aan te sluiten bij een groep moordenaars!" Hij trok wat geërgerd met zijn oren, hij begreep haar wel. Toch zou ze hem niet om kunnen praten, dit was zijn keuze. Hij kon er nu niet meer onderuit. Bovendien was hij alsnog wel Jinx, en hoewel hij zich tussen de gekken bevond, zou hij niet snel zonder een rede doden. Hij probeerde dit aan haar duidelijk te maken, maar ze nam het niet al te goed op. Ze leek kwaad, woedend bijna. Jinx beet op zijn lip, hijzelf was nog niet eens zeker of hij wel het juiste pad op aan het klimmen was, Lumina's reactie maakte zijn zorgen alleen maar erger. Hij wilde iets zeggen, maar nog voordat hij zijn mond open trok drong een bekende geur tot hem door.
Zira.
Er was geen begroeting, helemaal niets. Ze maakten geen oogcontact, niets. Zira brak haar woord op het moment, en Jinx was momenteel niet echt blij met haar aanwezigheid. "We meet again,"Was hetgeen dat ze tegen Lumina zei. Again? Hij vernauwde zijn ogen tot spleetjes, benieuwd wat hier speelde. "Van deze kittypet heb ik de huisgenoot vermoord, ik zou niet met dit stuk vuil omgaan."Het werd hem even koud om het hart. O fijn, nu mocht hij kiezen. Of hij zijn oude leven zou door zetten en Lumina zou beschermen, of met Zira in zou stemmen. Hij probeerde een tussen weg te vinden. "Ze is een oude bekende"miauwde hij simpeltjes. "Ik kwam alleen even gedag zeggen." Zijn ogen vonden die van Lumina, er lag iets van spijt in zijn blik.

Lumina zwiepte gespannen met haar staart toen er zich plots een derde kat bij hen voegde. Ze kende de poes maar al te goed en had lange tijd in angst geleefd voor deze Elite-kat. "We meet again," Ze kneep haar oogjes dicht bij de volgende woorden die ze te horen kreeg. Van deze kittypet heb ik de huisgenoot vermoord, ik zou niet met dit stuk vuil omgaan." Vreemd genoeg deed het haar niet veel meer. Ze had lange tijd in de rouw gezeten om de dood van haar vriendin, maar die tijd was nu voorbij. Het enige beetje angst dat nu nog in haar zat was het feit dat de poes nu weer voor haar stond, wetend wat ze kon doen als ze haar best deed. Lumina's oortjes lagen in haar nek en de huiskat richtte zich iets meer op dan eerder. Ze was geen vuil. "Ze is een oude bekende" Haar ogen schoten afkeurend naar Jinx en haar staart zwiepte nog steeds gespannen heen en weer. "Ik kwam alleen even gedag zeggen." Toen de kater oogcontact met haar zocht, kaatste ze zijn poging af door naar Zira te kijken. Deze keer was ze niet in haar tuin en zou ze niet direct naar binnen kunnen sprinten. "Ga andere katten lastig vallen," mauwde ze geïrriteerd. Nu ze ouder was durfde ze tenminste wat te zeggen. Vroeger zou ze hier nog niet aan gedacht hebben.

Ripa sloop rond op het tweebenige gebied, een geur drong hem zijn neus in. Een bekende geur, een geur die hij ooit weleens had geroken. Het was een Kittypet, hij kende deze niet echt maar heeft haar vroeger ook gekend. Alleen tot zijn schrik rook hij ook Zira's geur een, een geur van een nieuwe Bloodclanner. Hij zwiepte met zijn staart en liet zijn censoren aan het werk gaan, zijn oren waren gespitst en zijn rook gemogen was ook nog wel Oké. "Ga andere katten lastig vallen," Hoorde hij de stem van de kattin, haar naam begon iets met een 'L'. Voor de rest was het onmogelijk om op een andere naam te komen. Hij kroop zacht langs de grond, er leken twee katten haar omsingeld te hebben. Hij hield er niet van als Kittypets of andere katten door meerdere katten werden aangevallen, hij hield daar totaal niet van en helemaal niet als hij hun kende. Een duidelijke grom ontsnapte uit zijn mond en hij sprong voor de jonge kittypet, beschermend stond hij voor haar. Zijn lippen waren opgetrokken en zijn klauwen duidelijk ontbloot, "Leave her alone!" Grauwde hij. Hij zou haar beschermen, voor nu. Niet voor altijd maar een paar woorden van vroeger schoten hem te binnen, vele woorden die hij tegen andere poezen had gezegd maar ook iets wat hij tegen haar had gezegd. Misschien verdedigde die Skinny Love haar maar die was er nu niet, Yu had hem daar ook al voor gewaarschuwd dat hij vroeger voor die Skinny werkte. Die was niet te vertrouwen, hij keek met zijn gloed rode ogen even naar de Kittypet. "Ik neem het wel tegen jullie op, één tegen twee is namelijk een beetje oneerlijk." Riep hij grommend, nu kon de kattin vluchten als hij ze bezig zou houden. Hij zou sommige beschermen maar had nu al gezien dat ze zichzelf niet eens kon beschermen dus moest hij het maar doen, gelukkig dat hij hier toevallig was. Anders was ze al dood of niet, hij keek strak naar de twee. Zijn staart zwiepte kwaad in het rond, nee, haar zou hij niet uit zijn verleden verliezen.

Ripa's readings acties!! xD

Zira dook niet ineen toen ze zijn stem hoorde zoals ze eigenlijk verwacht had van zichzelf. Het enige wat ze deed was knipperen met haar ogen om zijn harde woorden. Was dit een stiekeme hint? Vond hij haar toch niet leuk? De onzekerheden die ze voelde maakte haar boos en zonder dat ze het doorhad waren haar nagels al diep in de aarde geboord van woedde. Ze voelde zichzelf warm worden vanbinnen door Jinx; maar niet door zijn liefde, maar door zijn afstandelijkheid. Natuurlijk wist Zira wel dat zij degene geweest was die met hun afspraak gekomen was maar sinds wanneer leefde Jinx volgens de regels? "Ga andere katten lastig vallen," klonk het, maar het drong maar vaagjes door de bruine kattin door. Als blikken konden doden, was de kittypet nu allang doodgeweest. Dreigend trok ze haar lip op. Toen echter Ripa erbij kwam en opeens beschermend voor de kittypet ging staan, kreeg ze er genoeg van. De woedde nam het over en razendsnel kwam ze overeind, waarna ze haar gezicht heel dichtbij die van Ripa hield met een gemene grijns. "Wil je soms graag een Young One worden? Want ik heb zojuist besloten dat jij het niet waard bent om een Member te zijn." Dit siste ze hem toe. Echter verzachtte ze haar stem bij het volgende wat ze zei, zodat niet iedereen dit kon horen. "Volgens mij had je een belofte om mij altijd te dienen?" Fluisterde ze hem zachtjes toe en kwam toen overeind, waarna ze hem aan de kant beukte. Zira stond binnen enkele secondes voor de kittypet. Ze gromde en sloeg haar nagels uit naar het gezicht van de jonge poes.

De situatie waarin ze waren beland was afschuwelijk, als je het hem vroeg. Hij wist dat Zira zonder pardon deze poes zou verscheuren, maar dat zou Jinx niet aan kunnen zien. De kater zou moeten proberen dat te voorkomen, maar hoe?
"Ga andere katten lastig vallen," Miauwde Lumina geïrriteerd. Jinx legde z'n oren in zijn nek, het was duidelijk dat hij niet zo makkelijk vergeven zou worden. Nu kon hij haar dat niet echt kwalijk nemen, haar huisgenoot was vermoord door de poes die naast hem stond.
Jinx dacht dat het allemaal niet erger kon worden, maar dat had hij goed mis.
Een andere kat, even oud als Lumina ongeveer, kwam erbij. Hij was duidelijk een Bloodclanner, maar hij nam het op voor Lumina. Waarschijnlijk dacht hij dat ze haar aanvielen. Jinx blies naar hem terwijl hij allemaal zogenaamd dappere dingen zei. Schuin keek de kater naar Zira, die aan het koken van woede was. "Wil je soms graag een Young One worden? Want ik heb zojuist besloten dat jij het niet waard bent om een Member te zijn." zijn haren kwamen overeind bij de boze toon in haar stem, het was duidelijk dat ze kolkte van woede, en Lumina zou daar de gevolgen van moeten dragen.
De poes beukte de jonge kater uit de weg en liep op Lumina af, naar wie ze uithaalde. Jinx haalde diep adem, niet wetend wat hij moest doen. Uiteindelijk liep hij toch maar op de twee af, zo nonchalant mogelijk. "Zira, laat haar met rust," Vol afschuw keek hij naar Lumina. "Dat stomme stuk kittypet vreten is de moeite niet waard." Er lag minachting in zijn stem.

Haar oortjes had ze eerder in haar nek gevouwen, maar schoven lichtjes naar de zijkant toen ze de stem van Bonepaw hoorde en toen de kater zich voor haar zette. "Leave her alone!" Ergens was ze wel blij, maar ze kon zo zien dat Zira hier alles behalve blij mee was. Autoatisch zette ze dan ook al een stapje naar achteren. "Wil je soms graag een Young One worden? Want ik heb zojuist besloten dat jij het niet waard bent om een Member te zijn." Wat de poes er achter nog aan toe voegde had ze niet verstaan. Maar op dit moment maakte ze zich geen zorgen over wat ze niet gehoord had, maar om de actie die de poes daarachter deed. Ze duwde de jonge kater opzij en stapte haar richting uit. Haar oortjes schoten direct terug in haar nek en ze stapte direct naar achteren. Alles ging ook zo snel. Automatisch sloot de jonge poes haar oogjes toen ze de poot op zich af zag komen en deze haar net boven haar oog wist te raken. Ze zette nog enkele stappen naar achteren en zakte wat ineen, terwijl ze haar ogen snel terug opende. Ze wist dat, als ze het nu op een lopen zou zetten en haar rug naar hen keerde, het er niet beter op zou worden. "Zira, laat haar met rust," Kort knipperde ze met haar ogen toen haar zicht rood bleek te zijn door een enkele druppel bloed die haar oog had bereikt. Even keek ze naar Jinx en vervolgens naar Bonepaw. Ze was toch niet helemaal alleen? Toch? "Dat stomme stuk kittypet vreten is de moeite niet waard." Ze richtte haar blik op de grond bij wat ze vervolgens te horen kreeg. Of toch wel? Ze kon niet goed plaatsen of de woorden in haar voordeel waren of niet. Haar blik hield ze op de grond gericht, al hield ze de Bloodclanners in haar ooghoek stevig in de gaten en onopvallende schuifelde ze om de zoveel tijd naar achteren. Als ze ver genoeg was kon ze het misschien wel op een rennen zetten.

Ripa stond beschermend voor de jonge kattin, hij zag hoe Zira kwaad op hem afstapten. Hij kon haar adem ruiken, zo dicht bij leek het. Zijn strakke blik was op haar gericht, "Wil je soms graag een Young One worden? Want ik heb zojuist besloten dat jij het niet waard bent om een Member te zijn." Sisten ze kwaad, hij grauwde naar haar maar wist dat dit verkeerd was. Volgens haar was hij niks waard, hij was hier om een reden. Die kattin wist alles over zijn verleden of tenminste veel, "Volgens mij had je een belofte om mij altijd te dienen?" Fluisterde de Zira. Dat was hij wel vergeten door wat er met Yu is gebeurd en wat er met hem en Brat was gebeurt, hij was al voor een groot deel verziekt door alle katten die hem haten. Hij knikten en voelde een ruwe duw, hij voelde hoe hij aan de kant werd geduwd. Hij bleef stilletjes staan en zag hoe de jonge kattin het ontweek, een goed zet van haar. Ripa's klauwen stonden uit geklapt, alleen had Zira niks gezegd over haar aan te vallen. Een grijns ontstond, de kattin leek angstig. Arm jong, hij voelde zich schuldig en was net van plan om woorden toe te werpen toen de zwarte kater zijn mond open trok. "Zira, laat haar met rust," Sprak de zwarte kater, "Dat stomme stuk kittypet vreten is de moeite niet waard." Vervolgde hij. Ripa voelde woeden op komen, zo iets had die kater nooit moeten zeggen. Een grauw ontstond uit zijn mond en probeerde tegen Zira aan te rammen om haar ver weg van de kattin te laten komen, beschermend stond hij voor de kattin. "Als zij het niet waard is ben jij het helemaal niet waard kattenstront!" Schreeuwde hij woedend uit en sloeg zijn staart beschermend om de Kittypet heen. Zijn kwade blik was strak op Zira gericht. Hij was helemaal achter gelaten, niemand en ook niemand had hij. "Zij is de enige die mijn verleden weet, dus jullie gunnen mijn verleden niet eens!" Riep hij de katten toe. Zij hoorde niet dood, hij was de gene die hier niet hoorden. Hij was de gene die nergens bij hoorden, hij moest zijn verleden weten. De tabby kattin uit Shadowclan had hem dingen verteld waardoor hij steeds meer verward raakten, "Zira," Sprak hij. "Gooi me maar uit de Bloodclan, vermoord me maar, dan ben ik ook af van dit rot leven." Zei hij waarna zijn ogen vurig gloeiden, vuur en strijdlust ontstond. Woeden, zijn klauwen waren ontbloot. "Ik weet dat ik dat beloofd heb maar ik zet niet het leven van Lumina op het spel!" Schreeuwde hij en het schoot hem te binnen. Haar, hij en haar waren vrienden. Hij had haar gezegd dat ze niet iemand moest vertrouwen, hij beloofde vele dingen. "Plus ik zal elke straf aanvaarden." Beloofde hij daarna. Hij wist dat dot niet goed was, dit was hem niet. Hij zou eigenlijk als een watje moeten dienen en eigenlijk had hij hier nooit moeten komen, toch was hij hier. Hoe stom was hij ook wel niet, Zira zal zijn nek door bijten of hem gewoon er een einde aan maken. Bloodclan zou hem opjagen, Claw zal hem vermoorden voor zijn daad.

Jinx begon tegen haar te praten, dat de kittypet het niet waard was. Nee, de kittypet was niks waard, maar Zira begon nogal geïrriteerd te raken van Ripa die het nodig vond om overal doorheen te schreeuwen. Ze trok haar lip op en liet gevaarlijk haar tanden zien. Ripa zou hier zeker nog van horen. Het enige goeie wat uit zijn bek gerold kwam was de naam van de kittypet, Lumina. Haar nagels boorden zich in de grond, waarna ze haar klauw ophief en hard naar Ripa uithaalde. Vervolgens draaide ze zich met een zwiep van haar staart om en beende weg. Ze ging dit aan Claw vertellen, samen zouden ze wel een perfecte straf voor meneertje hier uitzoeken. Ze gromde laag en ging terug naar het negeren van Jinx, het inhouden van haar emoties en het inhouden van haar drang om die Lumina te vermoorden.

- Zier topic uit

Het kostte hem moeite om zijn woorden uit te brengen. Hij wist dat hij niet alleen Lumina pijn zou doen, maar ook probeerde hij Zira er mee te manipuleren. Het was de enige tussenweg die hij kon vinden, het was misschien niet makkelijk, maar het was het slimste om nu te doen. Bovendien leek het erop dat Lumina hem toch niet zou vergeven, dus hoeveel maakte het nog uit?
Wat hij echter niet verwachtte, was dat die stomme kat zich er weer mee ging bemoeien. "Als zij het niet waard is ben jij het helemaal niet waard kattenstront!"miauwde hij waarna hij Zira wegbeukte en weer beschermend voor Lumina ging staan. Jinx zette zijn nagels woedend in de grond. Lumina hield zich afzijdig, wat maar goed was ook.
De woorden die de jongere kat uitbracht gingen half langs hem heen, het maakte momenteel niet uit. Wat wél uitmaakte was Zira, die aan het koken van woeden was. Godzijdank draaide ze zich om en liep weg, in plaats van een bloedbad achter te laten. Jinx wachtte totdat ze hen niet meer kon horen en bracht toen woedend zijn kop vlakbij die van de jongere kater. "Jij!"Siste hij kwaad. "Ben je dan zo ongelooflijk dom?" Zijn zwarte haren stonden dreigend overeind. "Je hebt alles 10 keer zo erg gemaakt, niet alleen voor jezelf, ook voor Lumina en mij, meneertje Slim."Hij trilde op zijn poten van woede, de drang om de kater aan te vliegen was groot, maar hij zou daar boven moeten staan. Hij snoof minachtend terwijl hij zijn kop weer afwendde. "Zira gaat je eruit schoppen, al dan niet vermoorden." Het was een waarschuwing, immers wist Jinx waartoe Zira in staat was. Deze kater zou onwijs op moeten passen, en voor Lumina gold helaas hetzelfde. "Let op jezelf."Miauwde hij koud naar Lumina, waarna ook hij zich omdraaide en wegliep.

-ook Jinx is het topic uit

Lumina's oortjes schoven nog meer in haar nek toen Ripa in ging tegen de oudere poes. Iets in haar zei dat dit niet zo'n slim idee van hem was geweest. "Ik weet dat ik dat beloofd heb maar ik zet niet het leven van Lumina op het spel!" Haar oogjes werden iets groter toen ze hoorde dat hij haar naam uitsprak. Ze deed altijd haar best om niet haar echte naam te gebruiken. Al die moeite voor niets. Even schoot haar blik naar Zira, die enkel een gevaarlijke grom langs haar lippen liet rollen. Verder was er niets wat er nog gebeurde, wat positief was voor haar. Lumina richtte zich iets op en zette toch nog een klein stapje naar achteren toen Jinx tegen Ripa uitvloog. "Zira gaat je eruit schoppen, al dan niet vermoorden." Kort trok ze met haar oortjes bij wat de kater als laatste tegen Ripa zei. Ze had haar ogen naar de grond laten gaan totdat Jinx zich tot haar richtte. Ze had gehoopt dat hij zijn kil masker zou laten vallen voor haar, maar dat was niet te zien. Let op jezelf. Waarom waarschuwde hij haar terwijl hij zo koel tegen haar deed. Waarom waarschuwde hij haar zelfs? Zira was toch weg? Haar blik schoot naar Ripa nadat Jinx hen had verlaten. "W-waarom deed je dat nu?" mauwde ze voorzichtig en trok zichzelf na een lichte twijfeling nog wat rechter. Ze haalde kort haar tong langs haar pootje en liet deze dan voorzichtig langs de snee boven haar oog gaan.

Ripa keek kwaad naar de twee en had zijn tanden fors ontbloot, net zo als zijn klauwen. Hij zag hoe Zira haar klauw op hem richten maar woeden zou je kunnen ontwijken, alleen deed hij het niet op de kans dat de kittypet geraakt kon worden. Hij voelde een enorme kras over zijn gezicht heen maar dat zou wel helen, alleen deed het wel pijn. Alleen zag hij hoe Zira kwaad wegliep, hij gromde haar na en keek de zwarte kater aan. Hij was immers de Pup van Zira, alleen zij was niet de enige boze. Kennelijk ook de zwarte kat met geen manieren, "Jij!" Siste de kater kwaad. "Ben je dan zo ongelooflijk dom?" Riep de kater hem toe, iedereen wilde hem pijn doen van binnen alleen deed dit hem niks. Hij staarde hem serieus aan, hij wist dat deze pup achter Zira zou aan lopen en deed dus alles wat Zira van hem wilde want hij had alle roddels over hun tweeën gehoord. "Je hebt alles 10 keer zo erg gemaakt, niet alleen voor jezelf, ook voor Lumina en mij, meneertje Slim." Zei de kater alleen nog steeds reageerde hij niet. Alleen toen hij Lumina hoorden, "jij komt niet eens voor je eigen vriendin op, hoe durf jij je dan nog waardig te voelen?" Vroeg hij nog aan de zwarte kater die alleen maar woorden liet doorstromen. Die kater leek alleen maar om zichzelf te denken op deze manier, hij zelf zetten het leven op het spel om haar uit de woede van de kattin te helpen. "Zira gaat je eruit schoppen, al dan niet vermoorden." Zei de kater. Hij keek er naar, hij wist dat het zou gebeuren. Hij wist dat hij eruit geschopt zou worden of vermoord zou worden alleen hij deed het om de kattin voor nu te beschermen. Hij wilde gewoon aardig zijn, hij zag hoe de zwarte kater weg liep. Hij staarde hem na, hij kon niet eens voor zijn eigen Kittypets soort op komen. Hij wist dat die zwarte kater ook 'stop' riep, dus ze hadden wel dergelijk iets samen. Ze was naar achter gelopen, hij keek naar haar om en staarde haar aan. "Het spijt me Lumina, het was niet de bedoeling om jouw erger het diepe in te nemen. Ik wilde je helpen.." Miauwde hij waarna zijn ogen naar de grond keken, hij had haar leven erger gemaakt. Hoe kon hij, hij wilde haar gewoon haar leven besparen. "W-waarom deed je dat nu?" mauwde de Kittypet voorzichtig, iedereen was zo voorzichtig bij hem. Hij stapte wat naar haar toe, hij haalde zijn schouders op. Hij had wat herinnerd over hun gesprek toen hij "Bonepaw" was, een grijns ontstond op zijn gezicht. "Waarom niet? Jij was er voor mij toen ik je zelfs een klap verkocht," Glimlachten hij en keek haar aan met zijn rode ogen. Hij wist niet wat ze zou zeggen maar waarschijnlijk niet veel, "bedankt dat je er voor me was." Miauwde hij. Hij had alles onthouden toen hij met haar was, veel was terug gekomen alleen niet de antwoorde die hij wilden. Hij legde zijn poot op haar schouder, "weet een ding, ik zal je altijd beschermen. Omdat..... We vrienden zijn." Miauwde hij. Even werd hij stil, zo iets had hij haar ook beloofd. Ze waren vroeger vrienden, alleen zij had bijna niemand. Alleen een 'Skinny Love', iemand die hij ook verraden had.

"Het spijt me Lumina, het was niet de bedoeling om jouw erger het diepe in te nemen. Ik wilde je helpen.." Ze zette haar pootjes terug neer op de grond en liet haar blik nu naar Ripa gaan. "Je hèbt me geholpen." mauwde ze kort en haalde even kort haar ene mondhoek op toen ze zag dat hij naar de grond keek."Het is maar een krasje." zei ze luchtig, achterhoudend dat de angst en twijfel toch nog steeds bij haar overheerste. "Waarom niet? Jij was er voor mij toen ik je zelfs een klap verkocht," Even hield ze haar hoofdje weer wat schuin bij wat hij vervolgens zei. "Herinner je dat terug?" Haar oortjes schoven nu terug naar voren bij wat ze gehoord had en het bedankje dat er nog achter kwam. "weet een ding, ik zal je altijd beschermen. Omdat..... We vrienden zijn." "Wij zijn vrienden." herhaalde ze zachtjes en liet haar kopje even zijdelings naar de hekken van haar woning. "Ik denk dat ik best direct terug ga, voordat Samuel terug thuis komt." miauwde ze vervolgens zachtjes en liet haar kopje lichtjes zakken als teken dat ook zij hem dankbaar was.

Ripa staarde de jonge kattin aan, hij wilde niet dat ze pijn leed. Hij keek de kattin aan, hij ging zitten en sloeg zijn staart om zich heen. Hij had eindelijk de kattin herinnerd, eindelijk wist hij iets. "Je hèbt me geholpen." mauwde Lumina kort, hij knikten. "Ik wilde gewoon niet dat je pijn zou lijden of dood zou gaan en iemand mag jouw ook nooit zo beledigen wat die zwarte kater deed. Niemand." Miauwde hij en keek haar glimlachend aan, alleen ze keek naar de grond en haalde even kort haar ene mondhoek op. Hij wilde haar geen pijn doen, nooit. Het was nooit haar schuld geweest, hoe kon Zira haar zomaar aanvallen. Hij viel soms ook andere aan maar het was vaak niet zijn bedoeling om iemand te vermoorden, het was eerder zo dat hij gewoon wilde helpen. "Het is maar een krasje." zei ze luchtig, hij knikten. Eigenlijk was hij er wel blij mee dat het niet zo heftig was, hij wiebelde vriendelijk met zijn oren. Het was nooit onmogelijk om te winnen, als je het maar kon. Als de kracht maar door je heen stroomde, het was nooit genoeg. Even hield ze haar hoofdje weer wat schuin bij wat hij vervolgens zei. "Herinner je dat terug?" Miauwde Lumina, haar oortjes schoven nu terug naar voren bij wat ze gehoord had en het bedankje dat er nog achter kwam. Hij keek haar aan, "eerst niet, alleen toen ik zag dat je in gevaar was moest ik iets doen. Toen herinnerde ik me dingen, toen herinnerde ik me jouw." Sprak hij met een sprankeltje hoop. Er was altijd wel iets te doen, altijd was er wel iemand nodig. "Wij zijn vrienden." herhaalde ze zachtjes. Hij knikten, fijn dat het zo in elkaar zat. "Ik denk dat ik best direct terug ga, voordat Samuel terug thuis komt." Zei ze, hij knikten. Hij ademde diep in, "als jij het wilt zal ik je wel thuis brengen." Glimlachten hij.

Onderwerp: Re: Fear turns into knowledge