Always live in the now

Thrushdive was niet gevraagd voor een patrouille en momenteel had hij geen apprentice om zich mee bezig te houden. Dus was hij er maar op uit gegaan. Hij begon al snel te rennen, gewoon rennen, rennen, rennen, alleen maar rennen. Hij wou niet breken, want dat zou hem de grond in trappen en dan zou hij weer gaan janken en daar had hij geen behoefte aan. Dus bleef hij maar rennen, het gene waar hij zich goed bij voelde, het gene waar hij goed in was. Hij rende als of hij vloog, de wind door zijn korte vacht heen strijkend. Voor een warme dag voelde het zo wel fris, terwijl de wind hem streelde. Als of dat het enige element was wat hem niet verafschuwde voor zijn daden. Het gevoel dat de hele wereld hem in stilte verafschuwde was zo overheersend. Zijn hart begon harder te bonken terwijl hij door rende, geen idee waar zijn poten hem naar toe brachten. Hij was niet bewust bezig en had zijn gevoel uit gezet om gewoon te kunnen rennen. Hij bleef rennen, tot hij op een punt kwam dat hij geen lucht meer kreeg. Langzaam vertraagde hij zijn pas terwijl hij langzaam weer in het bewustzijn terecht kwam. Hijgend bleef hij staan, naar zijn poten starend terwijl hij zijn ademhaling tot rust bracht. Hij voelde tranen weer in zijn ogen opwellen maar duwde deze ook direct weer weg. Sinds wanneer was hij zo gevoelig, dit was Thrushdive helemaal niet. Toen hij opkeek keek hij recht tegen een stenenmuur aan, waar op Ashdrizzle stond. Oh Starclan, dit kon je niet menen. Hij had belooft hem met rust te laten, maar wat deed hij op Twoleg territory?

Zo had hij daar even gelegen, op een warm plekje in de zon en bijna was hij half in slaap gedoezeld, als haastige pootstappen hem niet uit zijn bijna bewusteloosheid hadden gehaald. De gestreepte kater hief zijn kop op en knipperde een paar keer, voordat zijn blik weer scherp kon worden en toen hij zijn kop iets draaide.. toen keek hij recht in de blik van Thrushdive. Zijn vacht bewoog wat onheilspellend op en neer, want.. hoe had hij hem hier gevonden? Dit gebied lag niet eens op hun territorium? Ashdrizzle slikte, nerveus wordende nu, bang dat de kater hem had gevolgd en dit misschien altijd wel had gedaan.
"Wat doe jij hier?" Vroeg hij dus, met een gevoelloze stem en bleef versteend op zijn plek. Misschien ging hij wel weg, nadat hij hem had uitgelachen omdat het toch allemaal een grap was geweest.

Thrushdive slikte en keek op naar Ashdrizzle. Hij wou niet overkomen als een stalker, maar kon begrijpen dat dit nu wel zo overkwam. De mousedung, waarom had hij niet eerder opgemerkt dat hij op de geurspoor van hém zat. Thrushdive slaakte een zucht en liet de vraag op hem afkomen. "Wat doe jij hier?" Vroeg Ashdrizzle. "Ja, dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Ik rende en mijn poten brachten me hier naar toe, ik wou je niet volgen of iets dergelijks," murmelde hij. "Ik had je namelijk belooft de tijd te geven. Als je wilt dat ik weer weg ga..." miauwde hij met een lichte vraag. Want ja, als hij niet weg moest, ging hij ook niet, gezien hij zijn band met Ashdrizzle graag sterker en beter wou maken, want de twee lossen draadjes tussen hun mochten wel vastgeknoopte sterke kettingen worden.

"Ja, dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Ik rende en mijn poten brachten me hier naar toe, ik wou je niet volgen of iets dergelijks," Natuurlijk had Ashdrizzle moeite om deze woorden te geloven, want onderhand wist hij wel dat Thrushdive goed kon liegen, dus dit kon gemakkelijk ook een leugen voor eigen bestwil zijn. "Ik had je namelijk belooft de tijd te geven. Als je wilt dat ik weer weg ga..." De gestreepte kater draaide zijn oren wat weg en liet zijn blauwe blik afdwalen naar de grond. "Hmm hm." Liet hij na een stilte maar horen. "Je moet zelf doen wat je wilt." Antwoordde hij met een schouderophaal en draaide zich om, zodat hij met zijn rug naar Thrushdive was gekeerd en rustig uitkeek over de paar tuintjes voor zijn neus.

Thrushdive werd ongemakkelijk van de korte stilte die was gevallen. Bij dit soort momenten wenste hij dat hij gewoon iets zelfverzekerder kon zijn, want die Thrushdive was hij kwijt geraakt op het moment dat hij eerlijk was geweest. "Hmm hm," klonk er uiteindelijk. "Je moet zelf doen wat je wilt." Thrushdive knikte. Hij wist echter niet wat hij wou. Het liefst wou hij bij Ashdrizzle zijn, maar hij wou ook gen last zijn voor hem, dus dan was weg gaan het gene wat hem het beste leek. "Ik ehm. Dan ga ik zo wel," murmelde hij en zweeg even. "Wat brengt jou eigenlijk hier?" Besloot hij op een gegeven moment maar toch te vragen.

Het bleef ook even stil en zelfs het geluid van pootstappen bleef ontbreken. Wat wilde de kater nou? Had hij niet eens meer de vaardigheid om normaal te kunnen praten? Toch wel, want hij begon erover dat het dan beter was als hij ging, maar toch kon Thrushdive het niet laten zijn neus nog even in zijn zaken te steken. Eigenlijk hoefde dit gesprek helemaal niet plaats te vinden, maar ergens voelde Ash het aan dat hij zich iets van schuldig zou voelen als hij Thrushdivd, die probeerde iets van aardig te zijn, zomaar zou achterlaten zonder antwoord te geven.
"Rust opzoeken." Meer uitleg hoefde hij voor hem niet echt te geven. "Dat heb ik helemaal niet gekregen de laatste paar dagen. En hey, misschien is een kittypetleven wel helemaal geweldig!" Zei hij er nog achteraan om de boel luchtig te houden.

Dat dubbele gevoel die hij voelde was zeer irritant, vooral omdat hij zowel blijven wou als weggaan. Maar het allerliefst wou hij dat Ashdrizzle zou willen dat hij bleef en dan maakte het niet uit wat Thrushdive zelf wilde. "Rust opzoeken." Het antwoord van Ashdrizzle was kort, maar het was een antwoord. "Dat heb ik helemaal niet gekregen de laatste paar dagen. En hey, misschien is een kittypetleven wel helemaal geweldig!" Een fijn lachje sierde de lippen van Thrushdive en even keek hij Ashdrizzle kort aan. "Oh ja vast," miauwde hij met dat zelfde lachje, niets honend of iets dergelijks. "Is er nog geen kittypet geweest om je lastig te vallen?" Vroeg hij toen, maar besefte dat het misschien niet op prijs gesteld kon worden.

De kater tegenover hem begon te lachen en misschien vreesde hij het wel even dat Thrushdive wel heel erg op zijn gemak begon te voelen. Misschien kon hij iets van die oude vlam aanwakkeren, zodat hij snel weer terugging naar het kamp om weer op te scheppen met zijn partner. Want het kon toch niet dat hij dat allemaal, inclusief kittens, wilde opgeven voor .. hem?
"Nu je het vraagt," Fronste hij en deed alsof hij hier echt even over moest nadenken. jawel, right now." Antwoordde hij om hem vervolgens een flinke por op zijn schouder te geven en snel op een laagstaand muurtje te springen.

Het verbaasde Thrushdive dat Ashdrizzle hem nog niet had afgesnauwd. Dat hij nog geen klauw over zijn gezicht had gekregen. Nee, in plaats daarvan dacht Ashdrizzle na over zijn vraag. Krisdive fronste even toen Ashdrizzle na dacht. "Jawel, right now," was zijn antwoord toen, waarna hij een flinke por in zijn schouder ontving. Wat? Thrushdive lachte toch. "Oh, dan heb je wel de knapste Kittypet ever getroffen," reageerde hij terwijl hij achter hem aanging en hem een subtiel duwtje gaf. O, nu weer kreeg hij een knoop in zijn maag. Hij moest dit niet verpesten.

Er werd om zijn opmerking gelachen en wat sceptisch hief Ashdrizzle een van zijn wenkbrauwen op. Really? Vond deze Thrushdive dat nu grappig? "Oh, dan heb je wel de knapste Kittypet ever getroffen," De gestreepte kater sprong ook op het muurtje en dit keer was het Ash zijn beurt om een duw te ontvangen. "Yeah right," Zei hij met een overdreven rol met zijn ogen. "Het moment dat ik een halsband draag, is dat geen feit meer." Hij stak zijn tong kort naar de kater uit en hopte op het volgende muurtje, iets hoger gelegen, maar deze gaf wel uitzicht op een tuintje.

Thrushdive kon hier wel om lachen. Ashdrizzle had droge, flauwe humor en dat waardeerde hij wel. "Yeah right," was de reactie van Ashdrizzle op zijn commentaar. "Het moment dat ik een halsband draag, is dat geen feit meer." Thrushdive trok nu zijn eigen wenkbrauw op. "Hmm," klonk er. "Daar geef ik je gelijk, ik zal natuurlijk niet vallen voor iemand minder knap dan ik ben... zeldzaam, zeer zeldzaam," miauwde hij met een grijns. Oh Starclan, wat had hij nou weer gezegd. Deze nieuwe Thrushdive kwam nogal los.

Kwam er nu een opmerking die hem weer terug op aarde zou zetten of ging deze vreemde Thrushdive nog verder? "Daar geef ik je gelijk, ik zal natuurlijk niet vallen voor iemand minder knap dan ik ben... zeldzaam, zeer zeldzaam," Ja dus. Een ongemakkelijke rilling gleed over zijn rug en hij liet zijn blauwe kijker afgaan naar de grond. Hij vond het altijd nog een beetje ongemakkelijk, dat hij wist wat de kater nu echt van hem vond. "Uh .." Veel meer wist hij niet uit te brengen.
Het zou eigenlijk op een hele ongemakkelijke stilte moeten aflopen, maar opeens dreef een heerlijke geur zijn neus binnen. "Ruik jij dat ook? Volgens mij is een twoleg verderop bezig met zijn maal." Eerlijk gezegd had hij best wel honger, nu.

Thrushdive deed zijn best niet teveel aan te trekken van Ashdrizzle's reactie op zijn opmerking. Hij wou het leuk houden en laten zien dat hij toch wel confident kon zijn als zichzelf, al ging dat nogal moeilijk. Maar de clown in hem redde hem, zoals gewoonlijk. Gewoon lachen, grijnzen, of iets dergelijks en het was goed. "Ruik jij dat ook? Volgens mij is een twoleg verderop bezig met zijn maal," merkte Ashdrizzle op. Thrushdive stak zijn neus in de lucht en grijnsde wat schaapachtig. "Hé, inderdaad," zei hij. "Kijkje nemen?" Vroeg hij vervolgens, wat uitdagend.

Misschien had hij het voor zichzelf moeten houden, want misschien was het inderdaad beter als Thrushdive wegging. Toch had hij zijn mond al voorbij gepraat en bood de kater naast hem aan om een kijkje met hem te gaan nemen. "Uh--" Pas toen merkte hij de uitdagende toon op en trok daar zijn neus voor op. "Sure." Hij was geen watje, zo'n twoleg maakte hem niet bang!
Zonder op antwoord te wachten sprong hij al op het volgende muurtje en volgde zijn neus. Bij elke nieuwe tuin werd de geur sterker en sterker, totdat het muurtje stopte en hij er door zijn enthousiasme bijna vanaf tuimelde. "Enig idee waar?"

Thrushdive meende eerst wat aarzeling op te merken, maar vervolgens kreeg hij het idee dat Ashdrizzle zijn toon had opgevat en toen stemde hij er mee in. Thrushdive grijnsde breed. Tijd voor wat entertainment. Ahsdrizzle stoof er vandoor en Thrushdive ging achter hem aan. Muurtje op, muurtje af, door de tuinen heen tot de geur echt sterk was. Thrushdive sprong naar Ashdrizzle neer en snoof de lucht op terwijl hij met zijn uiterst lange staart zwaaide. "Enig idee waar?" Vroeg Ashdrizzle toen. "Ik zie daar wat rook," merkte Thrushdive op, terwijl hij links van zich keek een paar tuinen verder op. Echter kwam het rook boven een hoge hek vandaan, dat werd dus even klimen.

Zijn maag maakte een hongerig geluidje en bijna watertandend volgde hij Thrushdive's blik, die inderdaad leidde tot een kleine, onder controle gehouden, rookpluim. Oh ja, daar kwam het zeker vandaan. "Misschien is er nog iet over dat niet verpest is door die vlammen?" Weer wachtte hij niet op antwoord, want elke seconde telde en dus haastte hij zich weer via de muurtjes naar de locatie van de geur. Ja, daar zag hij een twoleg, met een glinsterende stang in het vlees te prikken. Het vlees lag op een vreemde installatie van dat glinsterende spul en een soort zwarte bak. De rook kwam daar duidelijk vandaan.
"Daar!" Siste hij wat zachter, knikkend naar een bord waar het vlees nog vuurrood op lag. "Iets eetbaars."

Thrushdive wierp een blik op Ashdrizzle toen hij sprak. "Misschien is er nog iet over dat niet verpest is door die vlammen?" Miauwde Ashdrizzle toen. Ashdrizzle haastte zich vervolgens naar hun doel toe. Thrushdive volgde met een hongerige blik in zijn ogen. Thrushdive kroop achter Ashdrizzle aan toen ze dichterbij kwamen. "Daar!" De cyperse kater kroop naast hem en volgde zijn blik. Inderdaad, daar was het. Thrushdive zag het rare spul, de twee been en ook het voedsel. "Iets eetbaars." Thrushdive krulde zijn lippen omhoog. "Als we snel zijn hebben we het en krijgen de tweebenen ons niet te pakken," merkte hij op, klaar om te rennen. "Maar we moeten niet tegelijk gaan, wanneer ze zich op één van ons focussen zijn de afgeleid en kan de ander van ons het andere stuk pakken," merkte hij op. "Zal ik eerst gaan?" Miauwde hij met een grijns rond zijn lippen.

"Als we snel zijn hebben we het en krijgen de tweebenen ons niet te pakken," De grijze kater rolde met zijn ogen, daar was hij niet op gekomen zeg. Wie dacht Thrushdive wel niet wie hij voor zich had? "Maar we moeten niet tegelijk gaan, wanneer ze zich op één van ons focussen zijn de afgeleid en kan de ander van ons het andere stuk pakken," Oh oké.. dat was misschien wel een goede suggestie.. Ashdrizzle knikte slechts. "Zal ik eerst gaan?" Hij fronste hier op. "Weet je dat zeker?" Vroeg hij, met een lichte aarzeling in zijn stem. "Ben je daar niet te .. langzaam voor?"