We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Een zachte zucht verliet mijn longen terwijl ik stilletjes het kamp uit trippelde. Mijn zachte pootkussentjes kwamen geluidloos in contact met het klamme mos, nog bezig met opdrogend door de dauw van de ochtend. Het was inmiddels al weer vroeg in de middag, het zonnetje scheen precies goed. Niet té fel maar was ook weer niet helemaal achter de wolken verstopt.
Een snorrend geluid verliet mijn lippen toen mijn oceaanblauwe ogen contact kregen met het stromende water van de beek die aan het TunderClan territorium grensde. Het dikke ijs dat eerst bovenop de beek lag was nu gelukkig verdwenen waardoor wij als RiverClan weer een goede voorraad aan voedsel konden binnenhalen. De lente was mijn lievelingsseizoen, het enige minpunt er aan was dat er kans was dat ons kamp zou overstromen aangezien alle vorst aan het dooien was waardoor het water zou gaan stijgen.
Enthousiast om een vis te gaan vangen rende ik het laatste stukje naar de beek toe. Vastbesloten om een vis te vangen bleef ik stokstijf stil staan aan de rand van de beek terwijl mijn oceaanblauwe ogen ijverig het water inspecteerde, in de hoop een vis te spotten.
Onderwerp: Re: my favourite season zo 3 mei 2015 - 20:12
BEARPAW «
Hehe. Het was weer dagelijkse routine voor Bearpaw. Kritiek, waarschuwingen en dan gewoon weg wandelen om het territorium te ontdekken. Niet dat hij al veel had gezien, maar nu wou hij gewoon naar de River. Blijkbaar was die awesome. Dus hij moest er even zijn, want hij was ook awesome.
Finally. Hij was misschien dertig keer verkeerd gelopen, maar eindelijk had hij het dan toch gevonden. Bear deed geen moeite om te kijken over iemand in stond. Hij liep gewoon doodleuk het water in. Het water spetterde hoog op, nu ja tot hij geen grond meer voelde onder zijn poten. Wat was dit? Hij ging kopje onder. Zijn ogen waren nog steeds open en door het water zag hij troebel. In plaats van in paniek te schieten trappelde hij met zijn pootjes naar iets zilvers -een vis- dat voorbij flitste. Hij had niet eens door dat hij eigenlijk lucht nodig had.
Net op het moment dat ik mijn scherpe klauwen uit wilde slaan naar de van niets-wetende vis die op zijn gemak voorbij zwom door bewegingen te maken met zijn lijf spetterde het water ineens hoog op. Een geschrokken geluid werd door mijn stembanden geproduceerd, nog net kunnen zien hoe de glinsterende zilveren vis als een gek er vandoor ging. Ik maakte een grommend geluid uit ergernis om vervolgens mijn ogen te laten landen op de misdadiger die mijn prooi had laten ontsnappen. Ik kneep mijn ogen verward samen en probeerde een naam bij het bekende gezicht te kiezen.
Bearpaw,
Mijn oceaanblauwe ogen werden ineens groot uit realisatie dat de kat onder water ging. Als ik het me goed kan herinneren is de kater pas zes maanden oud dus vast nog niet lang een apprentice, laat staan dat hij al zwemmen heeft geleerd van zijn mentor. ‘Bearpaw!’ riep ik met grote ogen. Als de jonge kat nu niet boven water zal komen zal ik gelijk ingrijpen, aangezien het ook speels gedrag kon zijn van de apprentice. Ik ben zelf ook door die fase heen gegaan, dus weet ik er alles van.
Onderwerp: Re: my favourite season zo 3 mei 2015 - 21:02
BEARPAW «
Het zilvere dingetje probeerde uit zijn poten te ontsnappen, wat ook lukte. Bearpaw riep verontwaardigd de vis achterna. Er kwamen allemaal belletjes uit zijn mond. Hij keek er verbaasd naar. Zijn hoofd werd lichter en zijn borstkas brandde, maar die belletjes waren echt super interessant. Hij ademde weer uit en probeerde te slaan naar de bellen.
Een diepe zucht verliet mijn mond toen de apprentice niet reageerde op mijn roep. Ik besloot niet nog langer te wachten en sprong vrijwel meteen het koude water in. Het was duidelijke te voelen dat deze nog niet helemaal opgewarmd was van het ijskoude winterwater een paar weken geleden. Snel besloot ik die gedachten uit mijn hoofd te zetten en behendig zwom ik snel naar de kater toe. Ik had niet voor niets het achtervoegsel ‘Brook’ gekregen. Het betekende immers dat de kat die deze achtervoegsel kreeg zeer goed was in zwemmen, en of ik er bijzonder goed in was.
Toen ik na enkele seconden bij Bearpaw aankomen was zette ik mijn tanden in zijn nekvel en begon krachtige zwemslagen te maken in de richting van de oever. Langzaam kwam ik dichterbij het vaste grond. Alhoewel, het vergde me ongelooflijk veel moeite door de sterke stroming die er stond en naast mijn eigen massa ook nog eens de massa van de apprentice die ik moest meesleuren.
Onderwerp: Re: my favourite season ma 4 mei 2015 - 16:30
BEARPAW «
Hola er werden tanden in zijn nekvel gezet. Bearpaw sloeg met zijn poten naar de kop om los te komen. Hij was net zo goed bezig. Hij vertraagde of alleszins de kat die hem meesleurde. Misschien zou het cool zijn als hij de kat hielp. Bear trappelde dus ook met zijn sterke poten en reikte met zijn kop naar boven. Zijn neus kwam boven water. Hij zoog lucht naar binnen. Zijn gezwem leek niet echt op gezwem, maar eerder hulpeloos getrappel, maar ze gingen wel iets sneller.
Laatst aangepast door Bearpaw op di 5 mei 2015 - 17:19; in totaal 1 keer bewerkt
Een geërgerde maar gedempte mauw verliet mijn mond toen de apprentice naar mijn kop begon te slaan. Ik wist echt niet wat ik met hem aan moest. Ik probeerde hem te redden en dan gaat ie zo tegenspartelen? Raar beest.
Na enkele seconden vol moeite liet ik de jonge apprentice lost op de oever en spuugde ik zijn haren uit mijn bek. “Waar was jij mee bezig Bearpaw?, heb je überhaupt al geleerd hoe je moet zwemmen?” Vroeg ik aan hem met een frons. Ik snapte gewoon niet waarom de kat de rivier in zou springen als die niet eens kon zwemmen. Sommige katten moesten gewoon echt hun acties doordenken voordat ze deze uit zouden gaan voeren.
Onderwerp: Re: my favourite season di 5 mei 2015 - 17:25
BEARPAW «
Hij werd uit het water gehaald, eerder gespuugd eigenlijk en stond dus snel op. Hij schudde zich uit waardoor zijn dikke vacht meteen pooffy stond. “Waar was jij mee bezig Bearpaw?, heb je überhaupt al geleerd hoe je moet zwemmen?” Hij keek naar zijn pretbederver. Daarna liet hij zijn oortjes hangen. Hij was niet echt slim en luisterde ook niet graag, maar hij hield zich wel aan de Warrior Code, voor zover hij hem kende. "Sorry Ashbrook.", mompelde hij. "Ik wilde spelen en water is cool en toen zag ik een vis en toen die weg ging riep ik onder water en ik zag allemaal coole belletjes uit mijn mond komen en ik wilde ze vangen want ze waren cool..." Hij haalde eventjes diep adem tussen zijn gekwetter door. "En ik was ziek tijdens de ceremonie en ik ben wel apprentice geworden, maar ik moest bij Nightstream blijven en nu is zijn vervangen door die andere waar ik ook moest blijven en daarom heb ik geen mentor en volgende ceremonie ga ik waarschijnlijk de coolste mentor krijgen van het woud en dan ga ik zo goed zwemmen als jouw en zo goed vechten als heel de clans bij elkaar en natuurlijk ook héél goed jagen." Jaja hij zag het allemaal al voor hem.
Ik keek toe hoe de jonge apprentice zijn oortjes schuldig liet hangen toen ik zo uitviel tegen hem. Zelfs toen hij dat deed had ik geen medelijden met hem, ik vond het onverantwoordelijk dat hij het water in sprong zonder dat hij wist hoe hij überhaupt moest kunnen zwemmen. Afwachtend keek ik neer op Bearpaw, benieuwd of hij een verklaring voor dit al had. "Sorry Ashbrook.", verontschuldigde hij zich tegenover mij wat ik dan gelijk accepteerde met een knikje van mijn hoofd en een geruststellende glimlach dat het okay was. "Ik wilde spelen e …vangen want ze waren cool..." sprak de kat waardoor ik mijn wenkbrauw optrok. “Die luchtbelletjes was lucht dat je binnen had moeten houden zodat je niet verdrinkt” legde ik hem uit, deze kat had zeker weten nog veel te leren maar ik kon hem niets kwalijk nemen aangezien ik ongeveer 7 manen geleden me ook zo gedroeg.
"En ik was ziek tijdens de ceremonie en ik ben wel apprentice geworden, maa …en natuurlijk ook héél goed jagen." Vervolgde de kater met een twinkeling in zijn ogen waardoor je kon zien dat hij het helemaal voor zich zag. Een grinnik verliet mijn keel door de naïviteit van de kater. Geen één kat zou ooit zo goed kunnen vechten als alle Clans bij elkaar konden, dat was vrijwel onmogelijk. “En hoe wil je dat voor elkaar krijgen Bearpaw?, om zo goed te kunnen vechten als alle Clans bij elkaar?” vroeg ik hem , het spelletje meespelend. Ik ging de grote creativiteit niet bederven van het jonge dier. Als hij ook zulke ideeën zal hebben maar dan serieus als hij volwassen was zou hij nog wel een aardig goede warrior kunnen worden die goed zou kunnen meedenken met plannen.
Onderwerp: Re: my favourite season di 5 mei 2015 - 18:13
BEARPAW «
Hij had pas later door dat ze iets over de luchtbelletjes had gezegd. Oh... Adem, dat was niet cool dus de volgende keer binnenhouden. “En hoe wil je dat voor elkaar krijgen Bearpaw?, om zo goed te kunnen vechten als alle Clans bij elkaar?” Bearpaw glimlachte meteen weer breder, wat hem stiekem ook een grappig uitzicht gaf met zijn grumpy face. "Ik ga heel, heel, héél vaak oefenen en ik ga ook tegen iedereen vechten." Hij sprong op en neer bij het vooruitzicht. "En ik ga natuurlijk heel veel eten zodat ik veel spieren krijg en dan kan ik meer trainen. En ik ga ook tegen alle warriors vechten van de andere clans en daarna hun leaders en zo wordt ik dus de aller, aller, allerbeste.", eindigde hij met een grote glimlach.
Met een glimlach keek ik toe hoe de kleine kat er zoveel lol in had om over zijn grote dromen te praten met iemand. Zijn norse gezicht veranderde in een brede glimlach met nog steeds een norse uitdrukking wat er op zich wel grappig uitzag. "Ik ga heel, heel, héél vaak oefenen en ik ga ook tegen iedereen vechten." Zei hij enthousiast “Toch niet als het niet nodig is?,” vroeg ik aan hem want het was natuurlijk niet de bedoeling dat ie een random kat in de RiverClan aanviel terwijl daar helemaal geen reden voor was. Enthousiast sprong de kater op en neer voordat hij verder ging met zijn grote plannen voor zijn toekomst. "En ik ga natuurlijk heel veel eten zodat ik veel spieren krijg en dan kan ik meer trainen. En ik ga ook tegen alle warriors vechten van de andere clans en daarna hun leaders en zo wordt ik dus de aller, aller, allerbeste."
Toen hij uiteindelijk was uitgepraat over hoe ie dat allemaal ging bereiken grinnikte ik geamuseerd om zijn fantasieën. Het was een grappig katertje om naar te luisteren. “Je gaat toch geen oorlogen aan met de Clans?, dat is niet de bedoeling namelijk, vrede tussen de Clans is veel rustgevender en minder hectisch.” zei ik, hij moest natuurlijk niet in zijn kop krijgen dat ie alle vier de Clans onder zijn bezit moest krijgen.
Onderwerp: Re: my favourite season di 5 mei 2015 - 20:54
BEARPAW «
“Toch niet als het niet nodig is?,” miauwde Ashbrook. Bearpaw schudde snel zijn kopje. "Nee zeker niet. Alleen als het nodig is of als spelletje natuurlijk." Hij was altijd in voor een spelletje want spelletjes waren leuk en leerrijk. "En ik ga natuurlijk heel veel eten zodat ik veel spieren krijg en dan kan ik meer trainen. En ik ga ook tegen alle warriors vechten van de andere clans en daarna hun leaders en zo wordt ik dus de aller, aller, allerbeste.", vervolgde hij met een brede glimlach. De poes grinnikte. Bearpaw gooide zijn oortjes weer naar boven. Oef, geen gevaar. Hij lachte binnensmonds bij zijn eigen grapje. “Je gaat toch geen oorlogen aan met de Clans?, dat is niet de bedoeling namelijk, vrede tussen de Clans is veel rustgevender en minder hectisch.” Met nog steeds een brede glimlach schudde hij zijn kopje. "Neeehuue want iedereen gaat zo bang zijn van mij en bibberen in hun vlooienvellen dat ze niet eens durven aanvallen dus gaat het vrede zijn.", verklaarde hij.
Nadat ik mijn vraag aan hem had gesteld ging ik zitten en sloeg ik mijn lange staart over mijn voorpoten heen, deze kat was sowieso geen gevaar dus ik kon op mijn gemak rustig gaan zittend om te luisteren naar zijn kleurrijke verhalen over zijn toekomst. "Nee zeker niet. Alleen als het nodig is of als spelletje natuurlijk." Antwoordde hij wijs wat mij een tevreden geluidje deed laten maken, als hij maar zo dacht dan was het goed. We konden namelijk geen macht zuchtige kat gebruiken later, dan zou er gegarandeerd oorlog uitbreken als hij er echt voor zou willen gaan.
“Je gaat toch geen oorlogen aan met de Clans?, dat is niet de bedoeling namelijk, vrede tussen de Clans is veel rustgevender en minder hectisch.” Vroeg ik daarom aan hem. Even verzekeren of hij dat vreselijke idee toch echt niet in zijn kop had want dat zou ik hem toch wel effe wijs maken dat dat toch echt niet de bedoeling was. "Neeehuue want iedereen gaat zo bang zijn van mij en bibberen in hun vlooienvellen dat ze niet eens durven aanvallen dus gaat het vrede zijn.", antwoordde hij trots, heel zeker van zichzelf wezend waardoor ik geamuseerd grinnikte. “Dan moet je wel heel veel vis gaan eten want daar zitten veel eiwitten in en daar kan je héél veel spieren mee kweken, meer spieren dan katten van andere Clans kunnen met hun zwakke muisjes.” maakte ik hem nog even nog meer gek waardoor die er nog meer moet in zou gaan krijgen dat het hem zou gaan lukken. Alhoewel, het was natuurlijk niet gelogen wat ik hem net verteld had. Naast dat konden we heus wel een paar sterke katten gebruiken in de Clan dus ergens hoopte ik dat hij mijn advies op ging volgen.
Onderwerp: Re: my favourite season wo 6 mei 2015 - 7:31
BEARPAW «
Hij luisterde met grote ogen naar haar. Ze waren enorm groot en vol nieuwsgierigheid, maar nu eerder verbazing. "Echt?" Dan ging Bearpaw zo veel vis eten dat hij niets anders zag. "Maar de Clan moet ook sterk worden. Toch?" Hij fronste lichtjes. "Dus ik mag geen vis van de prooistapel eten... Moet ik hem dan zelf vangen?", vroeg hij nieuwsgierig.
De kater zijn ogen waren zo groot als Jupiter terwijl hij mij aankeek toen ik dat verhaal over die vissen vertelde. Vol nieuwsgierigheid maar ook wat verbazing was er in te vinden. Met een zwakke glimlach keek ik hem aan, het geweldig vinden hoe hij reageerde op zulke kleine verhaaltjes. "Echt?" sprak hij ongelovig met nog steeds grote ogen. "Maar de Clan moet ook sterk worden. Toch?" Hij fronste lichtjes. "Dus ik mag geen vis van de prooistapel eten... Moet ik hem dan zelf vangen?" ging hij verder en ik lachte lichtje om vervolgens mijn kop te schudden, hij begreep het niet helemaal. “Als je zorgt dat, wanneer je dat kan, héél veel vis vangt dan weet ik zeker dat er heus nog wel vis voor jou over is hoor, en anders kan je vragen aan de elders of je een keer een stukje vis met hen mag mee-eten. Ik weet zeker dat sommigen daar geen probleem mij zouden hebben.” zei ik met een glimlach tegen hem, onderhand zeker wetend dat hij vanavond in de elder den zou gaan lopen schooien voor een stukje vis.
Onderwerp: Re: my favourite season wo 6 mei 2015 - 13:28
BEARPAW «
Bearpaw huppelde heen en weer. “Als je zorgt dat, wanneer je dat kan, héél veel vis vangt dan weet ik zeker dat er heus nog wel vis voor jou over is hoor, en anders kan je vragen aan de elders of je een keer een stukje vis met hen mag mee-eten. Ik weet zeker dat sommigen daar geen probleem mij zouden hebben.” Hij glimlachte nog breder, het breedste dat hij kon. "Oké.", beloofde hij vrolijk. Hij dacht aan de elders den. "Ja Breakingdawn is al heel lief, want moeders die kittens hebben gehad zijn altijd lief dus misschien zal ze het wel goed vinden.", opperde hij helemaal in de wolken. Hij werd de beste warrior die hier ooit had gewandeld.
Ik zag hoe de pers zijn oogjes straalden van geluk en zijn glimlach werd alsmaar breder en breder wat er eigenlijk best grappig uit met zijn persen kopje. “Oké,” beloofde hij mij waardoor ik hem lief aankeek met een glimlach. "Ja Breakingdawn is al heel lief, want moeders die kittens hebben gehad zijn altijd lief dus misschien zal ze het wel goed vinden." Verklaarde hij met zijn kop helemaal inde wolken van geluk. Je kon gewoon aan hem zien dat hij het helemaal voor zich zag hoe hij de gespierste en beste warrior werd van alle clans en waarschijnlijk hoopte hij dat hij ook beter werd dan alle warriors die al overleden waren en zich nu in de StarClan bevonden. Een grinnik verliet mijn mond, het was geweldig om deze kat zo enthousiast te zien. Niet alle apprentices waren zo namelijk. “Heb je ooit al eens een visje opgegeten?” vroeg ik hem nieuwsgierig. Het was namelijk heel anders dan een bosmuisje of welk ander dier dan ook niet op het land leefde. [/i]
Onderwerp: Re: my favourite season wo 6 mei 2015 - 19:03
BEARPAW «
Hij grinnikte mee met Ashbrook. “Heb je ooit al eens een visje opgegeten?” Die volgende vraag verbrak eventjes zijn gedachten. Hmmm... nee eigenlijk niet. Best raar, maar hij kreeg er nog geen te pakken. Hij schudde dan ook zijn hoofd. "Nee, maar wel zooo'n groot konijn!" Hij maakte een cirkel rond hem met grote ogen. Misschien iets te overdreven, maar dat wist Ashbrook niet.
Ik zag hoe de kat diep in gedachten nadacht of hij überhaupt ooit wel eens een visje op had gegeten. Waarschijnlijk als hij er zo lang over na dacht vreesde ik dat hij er nog nooit eentje op had, wat jammer was aangezien het mijn persoonlijke lievingseten was. Een paar seconden later nadat de kater goed had nagedacht, bedenkend of hij er ooit eentje op had schudde hij zijn hoofd als antwoord. "Nee, maar wel zooo'n groot konijn!" zei hij met grote ogen uit enthousiasme en cirkelde vervolgens een rondje om aan te geven hoe groot dat konijn wel niet was. Verrast trok ik mijn wenkbrauwen omhoog toen ik merkte dat het wel een heel groot rondje was waardoor het mij onwaarschijnlijk leek dat dat konijn ooit heeft bestaan. “Oh ja?, ik heb nog nooit zooo’n groot konijn gezien anders hoor,” grinnikte ik, ook de ‘zo’n’ overdrijvend precies zoals Bearpaw ook had gedaan toen hij had uitgelegd hoe groot dat konijn wel niet was.
Hij keek haar met grote ogen aan bij haar antwoord. "Ja.", miauwde hij bevestigend waarna hij heel overdreven knikte. "En het was echt het lekkerste ooit. En ik heb het helemaal kunnen opeten!", piepte hij vrolijk. Hij begon een beetje hyper op en neer te springen. "Heb jij al eens een vis gegeten en is het lekker en kun je het voor mij vangen en kun je het mij dan ook leren?"