The innocent can never last.

Oké, het werd wel eens tijd om zijn belofte na te komen. Er waren een paar weken overheen gegaan, maar bij de jonge kittens zou Thrushdive natuurlijk aanwezig moeten zijn, niet waar? Dan had Snowynight hem misschien wel nodig en de vorige keer dat ze een nestje hadden gehad was hij er ook constant geweest? Dus misschien was de kust nu wat veiliger en kon hij zonder drama op te wekken de nursery in, want zijn grijze vacht leek daar echt een magneet voor te zijn.
Zoals gewoonlijk was de den erg warm en rook hij naar moedermelk. Kort wierp hij een blik op het nest van Fawnstep, waar hij de kleine Crescentkit nog wel herkende, maar zijn poten vervolgden hun pad al snel weer. Maar ja .. waar naartoe eigenlijk? "Snowynight? Kittens?" Probeerde hij met een zwak glimlachje en keek met een vragende blik om zich heen. Urm .. de den was voller dan hij zich kon herinneren. Als hij de namen van die kittens nou eens wist, kon hij ze misschien geroepen hebben.

Tag -- Ashkit

Mama was al een tijdje geleden wat gaan drinken en had Ashkit daar per ongeluk bij wakker gemaakt. En de jonge kitten had niet meer kunnen slapen. Hij rolde wat uit het nest en landde met een plofje op de grond. Het katertje gaapte eventjes kort en besloot dat het tijd was om op een avontuur te gaan. En dat avontuur kwam zowaar binnen wandelen. Ashkit was nog niet eens zoveel verder weg van het nest toen er vlakbij hem een grijze kater tot stilstand kwam. En die kater.. zei hij nou de naam van mama? Ashkit spitste zijn oortjes lichtjes en zijn ogen werden wat ronder en groter. Het jonge katertje keek omhoog naar de grijze kater en hield zijn kopje lichtjes scheef. Voorzichtig opende hij zijn mondje en liet hij één enkel woord naar buiten komen, compleet onder de indruk dat deze kat blijkbaar mama kende. "..Mama?"

Een kleine beweging merkte hij op in zijn ooghoeken en een klein grijs gestreept katertje kwam naar hem toegelopen, zijn oogjes op hem gericht. Oh .. hoe had hij deze kitten nou weer opgeroepen? Of was dit--? Die vraag hoefde hij niet in zijn hoofd af te maken, want het katertje vroeg om zijn moeder. Dat kon toch niemand anders dan Snowy zijn of .. dacht hij misschien dat hij zijn moeder was? Oké nee, daar was zijn mannelijkheid toch te duidelijk voor, dus ging hij maar door met het eerste.
"Is Snowynight jouw mama dan?" Glimlachte hij en zakte wat door zijn poten, om op ooghoogte te komen met het kleintje. "Wat is jouw naam?"

Wat onder de indruk en bedremmeld keek de grijze tabby naar boven naar de grote kater. Hij had net zo'n grijs gestreept vachtje als hijzelf had, wat leuk! Ashkit had zijn mondje niet meer gesloten toen hij had gesproken. Met grote ogen staarde hij toen de kater weer begon met spreken. Tegen hem deze keer! Zou hij ooit ook zo groot worden? Mama was kleiner, dus misschien wel niet! Toen de kater de naam van mama noemde wist hij het zeker, deze kater kende mama! Langzaam knikte Ashkit toen de oudere kater vroeg of Snowynight zijn mama was en eventjes stak hij trots zijn borstkas iets meer naar voren. Maar al gauw genoeg werd hem nog een vraag gesteld. "..As...Ashkit," stelde hij zichzelf voor, nog niet helemaal goed zijnde met zijn naam. "..Jou.. naam?" kwam er wat bedremmeld achteraan, wat verlegener.

Zo was hij al een hele tijd niet aangekeken, zeg. Met een grote glimlach keek hij het ventje aan, even vergetende in wat voor situatie hij zich bevond en wie zijn ouders wel niet waren. "..As...Ashkit," Ah, leuke naam-- wacht wat?! Bijna had hij er niets van willen geloven, maar zo'n jonge kitten zou toch niet op het idee komen om een valse naam te gebruiken? "..Jou.. naam?"
Hij slikte kort. "Aangenaam Ashkit," Knikte hij toch maar, om het kleintje niet in een verwarrende stilte te laten. "Mijn naam is Ashdrizzle en ik ben een vriend van je moeder." Toch wilde hij wel heel graag weten hoe deze kitten aan die naam was gekomen.

De kater leek een beetje verbaasd op zijn naam, maar Ashkit registreerde het niet helemaal. Hij was zich er alleen maar vaag van bewust dat zijn reactie wat vreemd was, maar niet genoeg om erover te vragen. Het katertje gaapte eventjes licht terwijl hij ging zitten. Als kitten was zijn energie soms gewoon ineens wat op. Maar de kater zijn stem was genoeg om op te focussen om wakker te blijven. "Ashdwizzle," herhaalde hij bevestigend. Dat klonk een beetje als zijn naam, wat leuk. "Ashkit.. Ashdwizzle," puzzelde hij. "Jij.." Hij raakte de structuur van zijn zin nu al wat kwijt en begon maar aan wat anders. "Mama.. is.." Hij kon niet op het woord komen en wees maar wat naar het nest van zijn moeder. Zijn woordenschat was nog een beetje laag. Maar hey, wat kon je verwachten van een kitten die nog niet zo oud was.

Het leek erop dat het kleine ventje wel een soort link had gelegd tussen de twee namen, maar hij was nog te jong om er iets achter te zoeken. De grote Ash dacht daar echter heel anders over. Wie had hem die naam gegeven? Het was een vraag waar hij antwoord op moest krijgen. Toen hij weer werd aangesproken werd hij uit zijn gedachten gesleurd en keek hij Ashkit met opgeheven wenkbrauwen op. "Mama.. is.." En daarna werd er gewezen op een nest, waar hij inderdaad een witte vacht kon herkennen. Ach, dat bezoekje kon wel later, hij had nu wel al een van d'r kittens te pakken!
"Dan ga ik zo wel even langs mama," Glimlachte hij. "je zou me wel heel erg kunnen helpen!" Glimlachte hij. "Hoe heten al je broertjes en zusjes?" Hij wilde het gezicht van Snowy wel eens zien als hij de namen van haar kittens al wist. Eheh.

Onderwerp: Re: The innocent can never last.