Luckypaw keek naar de horizon. Hij was er al een tijdje achter gekomen dat zijn mentor hem niet eens aankeek. Maar hij zou zichzelf kunnen trainen. Hij liep naar voren en schoot achter een konijn aan. Hij ving het vrijwel meteen. Perfect. Hij grinnikte kort en sloot zijn ogen even. Hij zou het morgen gaan vragen aan zijn mentor, maar vandaag ging hij eten vangen voor de elders, en voor de prooistapel. Hij rende verder achter de prooi dieren aan. En al snel had hij veel gevangen. Hij gooide alles in een kuiltje en gooide dit dicht. Waarna hij naast de kuil ging liggen en even zijn ogen sloot. Even uitrusten..