Darkness in the Valley

Onderwerp: Darkness in the Valley zo 17 jul 2011 - 19:04

Met langzame stappen liep de donkerbruine kater door de Kleine Vallei die in het SkyClangebied gevestigd was. Al ging het niet heel goed met de Clan, toch was zijn humeur opperbest. En dat was dan ook heel duidelijk aan hem te zien. Hij glimlachte breed en zijn ogen straalden gewoon zijn humeur uit. Hij was uiterst vrolijk vandaag, en iedereen zou het aan hem kunnen zien. Zijn humeur was ook niet zo geweldig goed zonder reden. Nee, hij was vrolijk vanwege Moonclaw. De prachtige poes die hem uit de sleur van zijn leven had getrokken, en waarvan hij oprecht hield. Hij was haar uiterst dankbaar. Ze had hem laten zien wat echt belangrijk is in het leven. Natuurlijk was zijn taak in de Clan ook belangrijk, zijn dagelijkse patrouilles en natuurlijk het jagen voor zijn Clangenoten, maar Moonclaw had hem laten zien dat hij ook de tijd moest nemen om van het leven te genieten. Sindsdien voelde hij zich een stuk beter, maar hij had haar ook al een tijd niet gezien. Hij kon haast zeggen dat hij haar miste. Ook al wist hij dat ze dichtbij was. Allebei hadden ze een belangrijke taak, en dat kostte natuurlijk ook de nodige tijd. Toch had hij het gevoel dat ze haast lichtjaren van hem was verwijderd. Hij miste gewoon haar geur, het gevoel van haar kop die tegen de zijne aan streek. Voorlopig zou hij het dan maar zonder haar moeten doen. Cindersoul concentreerde zich op de vele geuren in de vallei, om te kijken of er nog eventuele prooidieren waren om op te jagen. De Clan kon aardig wat hulp gebruiken, al was het maar in de vorm van een klein vogeltje of een muisje. Cindersoul pikte vele geuren op, van prooien, maar ook van andere katten. Hij spitste zijn oren even, en keek rustig om zich heen. Het moest bijna wel een SkyClankat zijn. Rustig spoorde Cindersoul de geur van de kat op, misschien dat hij nog een praatje met iemand kon maken.

~ Iedereen Welkom ^_^ ~

Met haar crèmekleurige buik strak tegen de grond gedrukt sloop Silverwing poot voor poot dichter naar haar prooi toe. Een dikke houtduif zat dom voor zich uit te staren op een tak een paar meter boven haar hoofd, deden die beesten echt ooit iets nuttig. Dom zat het beest daar te fluiten... als je dat al fluiten kon noemen , totaal niet beseffend dat zijn leven over een paar seconden zou gaan eindigen. Nog steeds had de duif haar niet door en silverwing wist dat het nu haar moment was. Snel duwde ze zich af met haar krachtige poten, daar stonden skyclankatten voor bekend. Als een speer vloog de kleine siamese poes door de lucht en boorde haar nagels in de duif die nog snel probeerde zich uit de voeten te maken maar het was al te laat. Met een sierlijk plofje kwam Silverwing terug op de harde bosgrond van de vallei terecht. Aan deze jacht techniek had silverwing haar naam verdient, aan haar sierlijke sprong door de lucht , alsof ze echt vloog. Met een laatste beet maakte ze de dikke duif dood die nog half spartelend uit haar bek hing, daarna liet ze hem vallen om er daarna een kleine laag aarde over te schoppen. Silverwing opende zacht haar bek en liet de vertrouwde bosgeuren haar gehemelte raken, maar ze voelde ook nog een andere geur, de geur van een andere Skyclankat. In geuren herkennen was ze nooit echt goed geweest maar ze had er wel hard op geoefend. Na een tijdje snuffelen wist ze wie het was. Cindersoul , een skyclankater die iets ouder was dan haar , iemand met veel meer ervaring dus. Haar poten kwamen in beweging en moeizaam begon ze de geur te volgen, ze was al een tijdje alleen aan het jagen en ze kon wel een beetje gezelschap gebruiken. Uitendelijk vond ze Cindersoul, "Hallo daar" mauwde ze vriendelijk en ze liet zich neerploffen op de stoffinge grond.

~May I ?~

De geur van de andere SkyClankat leek nog redelijk ver weg te zijn, dus Cindersoul had besloten nog even voor wat prooi te gaan kijken voordat hij echt achter die geur aan zou gaan. Er zaten hier gelukkig veel prooien, wat het hem meteen al een stuk makkelijker maakte. Al snel kwam hij op het spoor van een redelijk groot dier. Aan de verse sporen te zien was het nog redelijk dichtbij. De sporen droegen de geur van een konijn, maar het was in ieder geval niet groot voor zijn soort. Cindersoul begon het pad af te lopen, in de hoop zo het konijn tegen te komen. En het lukte, de geur werd alsmaar sterker, en op een gegeven moment kwam Cindersoul terecht bij een konijnenhol dat redelijk goed zat verborgen in de bosjes. Een grijnsje verscheen op zijn gezicht. Het konijn moest in het hol zitten, maar hoe kreeg hij het er in hemelsnaam uit? Op zijn gezicht verscheen een frons. Het zou vast niet zo gemakkelijk gaan. Konijnen waren schuw. En aangezien het konijn echt klein was, was het hol ook te klein geweest voor Cindersoul om erin te kruipen. Met een kritische blik keek hij op het hol neer, toen ineens de geur van de andere kat hem weer opviel. Hij keek achterom, en zag inderdaad een gedaante aan komen lopen. Misschien dat ze samen in staat waren om het konijn uit het hol te lokken? De poes kwam vrolijk aanlopen met een vriendelijke begroeting, en plofte vervolgens op de grond. Haar naam was Silverwing, herinnerde hij zich nog. Cindersoul glimlachte even naar haar. "Hé," groette hij haar vrolijk, zijn stem was echter wel wat gedempt. Hij wilde liever dat het konijn nog niets van hun aanwezigheid wist. Cindersoul wenkte met zijn groene ogen naar het hol. "Heb jij misschien een idee om dat konijn eruit te krijgen?" vroeg hij toen met een glimlachje. Hij zette nog een extra stap richting het hol, zodat Silverwing het ook op zou kunnen merken. Het was namelijk goed verborgen. Hij bekeek Silverwing, ze was een stuk jonger dan hij, en ook wat kleiner. Even overwoog hij dat zij eventueel het hol in zou kunnen kruipen. Misschien was zij wèl klein genoeg.

Ondertussen had Cindersoul haar ook in de gaten gekregen . "Hé," groette hij Silverwing vrolijk, "Heb jij misschien een idee om dat konijn eruit te krijgen?" vroeg hij toen terwijl er een klein glimlachje op zijn gezicht speelde. Cindersoul zette een stap zichting een hol zodat Silverwing het in de gaten kreeg, meteen rook ze de geur van het konijn dat erin verscholen zat. Het hol was redelijk klein maar dat was ze zelf ook , maar het was nogal riskant om erin te kruipen. "Ik zou mischien wel in het hol kunnen kruipen , maar moest het konijn me door hebben en ik raak vast te zitten is het helemaal voor niets en is mijn vacht ook nog vuil" mauwde Silverwing op een ietswat grimmige toon. "Er moet een andere manier zijn" mauwde ze er peinzend achterna. Ooit had haar mentor haar vroeger over een truckje verteld, maar ze had het nog nooit geprobeerd. Het leek haar nogal onmogelijk , maar eigenlijk was ze er nu vrijwel van overtuigd dat het zou moeten lukken. "Ik denk dat ik wel een truckje ken om het konijn uit haar hol te lokken" mauwde Silverwing opgewekt. Meteen begon ze driftig te snuffelen , het zou er waarschijnlijk wel belachelijk hebben uitgezien maar dat kon haar wijnig schelen. Even verdween Silverwing uit het zicht, het woest hier toch wel ergens zijn ? Opeens vond ze wat ze zocht. Een paar groene pieken die recht uit de grond oprezen, dat moest ze hebben. "Snel pakte ze het op en trok het met knol en al uit de grond. Snel sprintte ze terug naar cindersoul en liet de uitgetrokken plant voor zijn poten op de grond vallen. "Dit is bieslook, konijnen zijn er dol op" mauwde Silverwing opgewekt, "Waneer we dit voor het hol leggen zal het de konijnen naar buiten lokken door de sterke geur" ging ze verder.

Cindersoul keek Silverwing afwachtend aan met zijn lichtgroene ogen. Silverwing zou waarschijnlijk wel in het hol passen, maar het leek hem nou niet bepaald een goed idee. Silverwing zou vast kunnen komen te zitten, en niemand die haar er uit kon halen. Het hol zou zelfs in kunnen storten, en dan zou ze stikken. Cindersoul schudde heftig met zijn kop, hij wilde niet aan zulke dingen denken. Silverwing bleef maar uit het hol, ze vonden wel een andere manier om het konijn te vangen. En anders hadden ze gewoon pech, of het konijn had vrijwel geluk. "Er moet een andere manier zijn," miauwde Silverwing peinzend, en Cindersoul knikte instemmend op haar opmerking. Hijzelf kon echter zo één, twee, drie niets verzinnen. Hij wist dat konijnen heel goed konden ruiken en horen, dus misschien als ze iets met geuren deden? Geluid schrok konijnen waarschijnlijk alleen maar af, dus dat leek hem nou niet echt een goede optie. Gelukkig kwam Silverwing met een goed plan. Ze liep een eind weg, trok een plant uit de grond, en nam het weer mee terug. Cindersoul knikte langzaam. Hij wist dat het bieslook was, wat Silverwing had meegebracht. Een plant met een sterke geur, die vaak door konijnen werd gegeten. "Dit is bieslook. Waneer we dit voor het hol leggen zal het de konijnen naar buiten lokken door de sterke geur," miauwde Silverwing. Cindersoul glimlachte naar haar. Cindersoul keek even in gedachten na het hol. Het was een goede schuilplaats voor een konijn. Hij richtte zijn blik weer op Silverwing. "We moeten wel zorgen dat àls het konijn naar buiten komt, dat het dan niet weer naar binnen kan rennen," vulde hij toen aan aan het plan. "We moesten de bieslook een eindje van het hol afleggen, en dan moet één van ons bij het hol gaan staan. Als het konijn dan terug wil rennen, kunnen we hem opvangen," miauwde Cindersoul. Zijn staart ging een eindje de lucht in. Dit zou wel goed gaan met Silverwing. Al mocht ze misschien nog niet heel lang Warrior zijn, slim was ze zeker wel. Een goede aanvulling voor de SkyClan, vond hij.

Silverwing was eigenlijk wel trots op haar plan, in haar hoofd leek het alsof het niet zou kunnen fout lopen, behalve als dat konijn opeens geen bielook meer lustemaar dat betwijfelde ze. Silverwing zag een lach verschijnen op het gezicht van Cindersoul, blijkbaar vond hij het ook niet zo'n slecht idee. "We moeten wel zorgen dat àls het konijn naar buiten komt, dat het dan niet weer naar binnen kan rennen," vulde hij toen aan haar plan. "We moeten de bieslook een eindje van het hol afleggen, en dan moet één van ons bij het hol gaan staan. Als het konijn dan terug wil rennen, kunnen we hem opvangen," miauwde Cindersoul. Silverwing was nog steeds even opgewekt, "Oke ik ga me vlak naast het hol zetten, als het konijn eruit komt om het bielok te pakken zet ik mijn klauwen erin, het zal me niet ruiken door de sterke geur van het bieslook" mauwde ze blij , ze kreeg het ene goede idee na het andere vandaag. "Oke ik ga me daar naast het hol zetten, dan leg jij het biesoolk voor het hol als ik klaar sta , Oke ? " mauwde ze opgewekt. Als het plan zou lukken dan zoude ze straks trots met het konijn naar het kamp kunnen stappen en iedereen over hun nieuwe techniek kunnen vertellen, ze konden ze krachten besparen bij het jagen! Silverwing zette zich terug recht en liep met een groote boog lang de achterkant rond het hol, het bieslook kan er mischien voor zorgen dat haar geur gemaskeerd werd maar konijnen waren niet zo dom als ze eruit zagen, hun neus rook alles. Zacht liet ze zich neerzakken aan de rechterkant van het hol, ver genoeg dat het konijn haar niet zou zien maar dicht genoeg om het te kunnen pakken zonder veel beweging. Met haar staart gaf ze Cindersoul het sein dat ze klaar was en daarna tuurde ze verwachtingsvol naar de uitgang van het hol, zou hun plan werken ?

Cindersoul glimlachte breed, hij en Silverwing kregen het ene goede idee, direct naar het andere. Hij wist zeker dat ze dat konijn gingen vangen! Zo'n klein, dom beestje kon niet tegen twee slimme Clankatten op, vooral niet als die twee katten bieslook bij zich hadden. Cindersoul had het hele plan al in zijn hoofd; hij zou de bieslook dichtbij een stel bosjes neerleggen. Hij ging in de bosjes zitten, door de bieslook zou het konijn hem niet kunnen ruiken. Silverwing zou vlakbij het hol gaan zitten. Als het konijn aan het bieslook zou beginnen te knagen, zou hij uit de bosjes springen, en het konijn opjagen. Het konijn zou natuurlijk weer in zijn eigen hol gaan schuilen, maar daar zou Silverwing op hem staan te wachten. Silverwing zou het beest zo kunnen grijpen en meteen kunnen doden. Dan hadden ze mooi het konijn gevangen. Cindersoul keek vrolijk voor zich uit. Ze hadden zo een heel plan uitgedacht, en er moest een wonder gebeuren, wilde het fout gaan. "Oké, ik ga me daar naast het hol zetten, dan leg jij het bieslook voor het hol als ik klaar sta , oké?" miauwde Silverwing opgewekt. Ze klonk minstens zo vrolijk als hij, als het niet vrolijker was. Cindersoul knikte meteen, en pakte het bieslook in zijn bek. Hij ontving het zijn van Silverwing, ze stond klaar. Cindersoul knikte nogmaals, en liep een eindje verder. Daar liet hij zijn kop tot de grond zakken, en zachtjes plofte de bieslook op de grond. Cindersoul zelf ging in de bosjes zitten die niet veel verderop stond. Vol afwachting keek hij naar het hol. Een paar minuten wachtte hij, en toen kwam eindelijk het konijn uit zijn hol. Een ietwat bloeddorstige grijns verscheen op Cindersoul's gezicht. Hun plan werkte! Het beestje begaf zich langzaam maar zeker naar het bieslook, en toen het begon te eten, sprong Cindersoul in de bosjes. Hij blies naar het beest, dat meteen een rechtsomkeert maakte richting zijn hol. De grijns op Cindersoul's gezicht werd nog breder, als hij bedacht dat daar Silverwing op het konijn stond te wachten. "Silverwing! Hij komt eraan!" riep hij, terwijl het konijn met een gigantische snelheid naar zijn hol rende. Nu nog afwachten of Silverwing het konijn inderdaad zou vangen...

Silverwing keek toe hoe Cindersoul het stuk bieslook neerlegde en zich zelf in een bosje verstopte. Haar nagels waren uitgeslagen , klaar om het konijn erop te rijgen. Silverwings staart zwaaide zacht heen en weer en geconcentreerd keek ze naar de ingang van het hol. Zou het konijn zich laten vangen ? Zo'n slime dieren waren het nu ook niet weer maar dom kon je ze ook niet noemen. Je prooi onderschatten kan soms slecht aflopen. Maar opeens zag ze een roze neusje uit het hol opduiken , en niet veel later verscheen er een crèmekleurig hoofdje uit het hol, waarna ook het lichaam volgde . Snel huppelde het diertje zich naar de bieslook toe, maar nog voor het zijn tanden in het sappige groen kon zetten sprong Cindersoul uit de struiken . Een bloeddorstige grijns verscheen op zijn gezicht , en al snel nam Silverwing die over. "Silverwing! Hij komt eraan!" riep hij, en nu kwam ze in beweging. In een flits verscheen Silverwing in het beeld van het konijn en versperde het beestje zijn weg. En nog voor het een andere kant kon uitvluchtten sloeg Silverwing haar klauw in het zachte lichaam en al snel voelde ze het warme bloed over haar poot sijpelen. "Jij bent van mij" siste ze in het grote oor van het konijn. En met een snelle beet maakte ze het dood. Trots nam ze het dode dier bij zijn nek en droeg het naar Cindersoul. "Het is ons gelukt" mauwde ze opgewekt en trots welde op in haar borst , ze hadden een nieuwe jacht techniek ontworpen.

~srry voor de flutheid~

Onderwerp: Re: Darkness in the Valley di 9 aug 2011 - 12:47

Cindersoul's hart klopte in zijn keel terwijl hij met zijn groene ogen bekeek hoe het konijn naar Silverwing toe rende, en hoe die het uiteindelijk pakte. Het leek alsof Silverwing zojuist uit het niets was verschenen. Nog voor het konijn haar had gezien, en zich om wilde keren om te vluchten, had Silverwing haar klauw al in het vachtje van het diertje gezet. Al snel sijpelde het bloed op de grond, en Cindersoul zette meteen een pasje richting Silverwing in. Hij hoorde haar nog wat tegen het konijn sissen, wat hij verder niet verstond, en grijnsde. "Het is ons gelukt," miauwde Silverwing opgewekt. Cindersoul knikte vrolijk naar haar. Hij ging vlak naast haar zitten, en wierp een vluchtige blik op het dode, bebloede konijntje. "Mooi gedaan," prees Cindersoul haar, met een brede grijns op zijn gezicht. Hij had eigenlijk niet verwacht dat het meteen zo goed zou gaan. Toch hadden ze het met zijn tweeën klaargespeeld. Een mooie aanwinst voor de prooistapel van de SkyClan, en die kon het ook wel gebruiken. Cindersoul was gewoon trots dat hun plan had gewerkt. Als hij een Apprentice zou krijgen, zou hij hem of haar zeker vertellen over deze jacht met Silverwing. En natuurlijk over de voordelen van bieslook. Dat spul was handig, en Cindersoul was blij dat hij dat nu wist. Het zou het jagen vast veel makkelijker maken. Hij keek met een serieuzere blik naar Silverwing. "Zullen we het naar de prooistapel brengen?" stelde hij voor. Hij krabbelde alvast overeind, klaar om richting het kamp te lopen. Hij zette enkele stappen en keek af en toe achterom naar Silverwing, om te kijken of ze meeliep. Het was nog best een eindje naar het kamp, maar ze hadden tenslotte de hele dag nog.

~ Flutpostje ;$

Onderwerp: Re: Darkness in the Valley