Thrilling

Hazelpaw was vandaag vrijgesteld van zijn training en had besloten om samen met Windpaw wat te gaan jagen. Hij liep voor Windpaw aan richting de grens van Shadowclan. Ze gingen dan wel jagen, dat hadden ze toch tegen de warriors gezegd, maar een klein beetje plezier en spanning was toch wel eens nodig. Er was sinds moons geen gevecht meer geweest, toch niet waar hij had meegevochten en hij begon zich dan ook wat te vervelen. Voordat hij de grens bereikte draaide de kater zich enthousiast naar Wind om. "Wat denk je ervan om onze poten eens nat te maken?" vroeg hij met een grijnsje toen ze aankwamen bij de tunnel die onder het Thunderpath liep. Zijn oortjes stonden afwachtend naar voren. Hij had Windpaw vaak weten te overtuigen, maar hij kende nog steeds haar grenzen niet echt, ondanks de tijd dat hij haar kende en dat ze eigenlijk zijn beste vriendin was, en meer. Ze zouden zowel het territorium van Thunderclan betreden als dat van Riverclan, dus het was niet zomaar een beslissing die de poes zou maken. Hazelpaw was er natuurlijk al lang uit.

Eerste post voor Windpaw, daarna open

Vrolijk volgde de tabby de sterke kater door het territorium. Hij had gezegd dat ze zouden geen jagen, maar het leek alsof Hazel andere bedoelingen had. De poes was nieuwsgierig en volgde hem dus ook opgewonden, benieuwd wat het was dat hij gepland had. Hij stopte enthousiast vlak voor de grens met Thunderclan, bij de tunnel die onder het Thunderpath doorliep. Windpaw fronste. wat zou zijn bedoeling zijn? "Wat denk je ervan om onze poten eens nat te maken?" De tabby hield haar kopje scheef en keek hem niet-begrijpend aan, nog steeds niet alles verbindend: de tunnel, de verwijzing naar water, de grens... "Wat bedoel je?", vroeg ze daarom ook. Ze kon moeilijk haar mening over iets zeggen als ze niet wist waarover.

Kort schudde de kater zijn kopje toen ze de hints niet door leek te hebben. "Ik wilde je eens meenemen naar de Rivier die langs Riverclan territory stroomt." mauwde de kater als simpel antwoord. Hij was daar al één keer eerder geweest en had daar een Riverclan apprentice leren kennen, een poes die nogal ongemakkelijk veel met hem aan het flirten was. Maar daarvoor was hij niet hier. HIj wilde Windclan laten zien wat hij al kon. Hij had in de tijd dat hij hier was geoefend op zwemmen in water. Iets wat hem eerst niet aansprak, maar hij wilde het gewoon leren om tegen de principes in te gaan dat alleen Riverclan kon zwemmen.

Windpaw fronste bij het antwoord van de tabby kater. Naar Riverclan? "Mag dat dan?", vroeg ze, want ze was om eerlijk te zijn niet helemaal zeker of het compleet verboden was om op ander territorium te komen als je niet ging jagen of aanvallen of zo. Weer keek ze naar de tunnel waar ze voor stonden. De poes was toch echt zeker dat die naar Thunderclan leidde, en niet naar Riverclan.. Maar hadden ze een grens met Riverclan? Windpaw groef in haar geheugen. Kon je daar niet alleen komen door Fourtrees? "En hoe komen we daar dan?"

"Mag dat dan?" Even haalde de kater zijn schouders op bij wat de poes vroeg. "Het is niet dat we hun prooi gaan vangen hé," mauwde de kater als antwoord en liet zijn blik even naar de tunnel gaan. "En hoe komen we daar dan?" Even bleef de apprentice nog kijken naar de tunnel, voordat hij zich terug omdraaide naar Windpaw. Een korte stilte liet hij voorbij gaan voordat hij zijn mond opende om terug te antwoorden. Hij kende veel van de weg naar de rivier, dus dit was dat ook iets wat hij wel kon uitleggen. "We gaan door de tunnel en blijven recht door lopen, totdat we de geur van Riverclan tegen komen." zei hij en richtte zijn oortjes terug zekerder naar voren. Hij draaide zich terug wat meer naar de tunnel. "Shrewstar komt dit toch niet te weten." voegde hij er nog achter als laatste overtuiging en zette alvast een stapje in de richting van de tunnel.

Het klonk logisch wat de kater zei, en de tabby had een absoluut vertrouwen in hem. toch was ze niet helemaal zeker of dit uitstapje wel zo veilig was. Ietwat onzeker knikte ze. "Als jij zegt dat het geen kwaad kan..", mompelde ze. Ze vertrouwde hem, hij zou haar toch niet voorliegen? En als het echt verboden was, dan zou hij haar vast niet in zulk gevaar brengen. Ietwat gerustgesteld door deze gedachte knikte ze opnieuw, dit keer wat meer overtuigd. "Laten we gaan dan!"

Hazelpaw knikte instemmende en een glimlachje verscheen op zijn snoetje toen ze toestemde. Hij liep Windpaw dan ook direct voor toen ze dat laatste zei. "Ik ben al lang weg," grijnsde hij toen hij verder de tunnel inliep. Zijn ogen werden automatisch iets groter om zoveel mogelijk licht op te vangen, maar wat hij zag was miniem. Gelukkig duurde het niet lang, want even later waren ze al terug boven. Hazel's oortjes schoven iets naar achteren toen hij een monster voorbij hoorde rijden. Gelukkig had de Shadowclan deze tunnel, een oversteekplek onder het Thunderpath waar niet veel katten van af wisten. Even draaide hij zich om naar Windpaw en haalde geruststellend zijn tong over haar oor."Kom," zei hij vervolgens met een glimlachje en draaide zich weg van het Thunderpath. Na dit kort moment van rust liep de kater in één keer door totdat hij de geur van Riverclan opving.

Ietwat aarzelend liep de tabby achter de kater aan, haar oortjes ietwat opgewonden maar vooral nerveus rechtopstaand, zodat ze onverwachte geluiden goed zouden opvangen. Haar groene oogjes keken om zich heen, maar ondanks de nervositeit die ze voelde was er toch een klein glimlachje om haar lippen gelegen. Het was moeilijk om Windpaw niet vrolijk tegen te komen, en dit was een avontuur! In de tunnel was het zeer donker, ze kon amper haar eigen snorharen zien, maar ze voelde Hazelpaw's staart terwijl hij voor haar liep. Eenmaal ze erdoorheen waren, en dus op Thunderclans gebied - tenminste, als ze goed opgelet had- stopte Hazelpaw en gaf hij haar geruststellend een likje over haar oor. Maar daar moest de tabby niet van weten. Ze maakte haar groot en maakte duidelijk dat ze niet bang was, ze zou net zo stoer zijn als de kater. Daarna liep ze naast de kater terwijl die de geur die naar Riverclan zou leiden volgde.

Een glimlachje stond toch op zijn snoetje toen hij had gezien dat Windpaw zich terug wat groter maakte, zoals hij gewoon was. Hij wist dat ze zich altijd stoer voor wilde doen, maar toch wist hij soms wel beter. Eenmaal bij de rivier hield hij halt en richtte hij zijn blik op de oever aan de overkant. "Als we in de toekomst het kamp van Riverclan willen aanvallen, is het nuttig dat we kunnen zwemmen." mauwde hij en greens even naar Wind. "Want als ze een aanval van ons verwachten gaan ze sowieso de plekken van de rivier bewaken waar je met droge poten naar de overkant kan gaan," Zijn oortjes stonden nog altijd even enthousiast naar voren. Dat Shrewstar en Innerghost nog nooit op dit idee waren gekomen. De apprentice zette een stap naar voren zodat zijn voorpoten in het ondiepe water stonden.

Ze kwamen nu bij de rivier aan. Wat Hazelpaw uitlegde klonk logisch, maar tegelijkertijd ook niet. "Bedoel je dat we gaan.. Zwemmen?", vroeg ze, langzaamaan doorkrijgend wat de bedoeling was van dit uitstapje. "Kun je dat dan?" Het waren toch alleen de Riverclan katten die zwommen? De gedachte om haar pels nat te maken was nu niet bepaald aantrekkelijk, hoewel ze moest toegeven dat het wel verfrissend zou zijn. En iets nieuws. Als ze dat dan aan haar mentor toonde vond 'ie het vast geweldig! En ja, het zou natuurlijk ook handig zijn moesten ze ooit in oorlog komen met hen..

"Bedoel je dat we gaan.. Zwemmen?" Hij knikte uitbundig bij haar woorden. "Kun je dat dan?" Even haalde hij zijn schouders op. "Ik oefen er nog op," zei hij met een klein grijnsje en draaide zijn kopje zijdelings om naar Windpaw, die nog volledig op de oever stond. "Denk je dat Riverclan katten dit niet moeten leren?" voegde hij er nog achter. Hazelpaw stond altijd klaar om nieuwe dingen te leren en om de vaste verhalen te breken. Wie zegt dat Shadowclan niet kan zwemmen? Hij zou het tegendeel wel bewijzen.

Ze deed eits tussen een knik en een schouderophaal. "Waarschijnlijk..", mompelde ze. Even schudde ze haar hoofdje. Wat kon er nou misgaan? Voorzichtig verspreidde haar gebruikelijke glimlach zich weer over haar gezichtje, maar haar oogjes twinkelden ondeugend. De tabby zette voorzichtig een stapje in het water, dat koud was, maar tegelijkertijd opgewarmd door de warme zon. Voorzichtig zette ze nog een stapje naar voren, tot ze met haar vier pootjes in het nog ondiepe water stond. Doordat de poes groot was en stevig op haar poten stond, kon de stroming haar niet zo makkelijk omver duwen, maar nog steeds moest ze moeite doen om zich recht te houden. Windpaw moest wel toegeven dat het frisse water deugd deed. "Laat maar zien dan!"

Hazelpaw richtte zijn blik op het water toen de poes zei dat hij zijn zwemkunsten moest laten zien. Hij had eerlijk gezegd nog niet veel geoefend, maar hij zou zich natuurlijk direct willen bewijzen aan Windpaw. Zijn oortjes bleven dan ook nog altijd enthousiast naar voren staan en voorzichtig zette hij dan ook nog enkele stappen in het diepere water. Het water was direct tot op zijn huid te voelen en maakte zijn lichaam zwaarder dan dat hij eigenlijk wilde. Met nog een enkel stapje verder in de rivier, verloren zijn poten de grond. Hij begon bijna automatisch met zijn poten te trappen om zichzelf recht te houden. Een twee-tal keer ging hij kopje onder en de stroming trok hem verder mee, maar uiteindelijk bleef hij toch boven. Zijn ogen vonden de oever en met enkele pootslagen bereikte hij terug het ondiepe water waarna hij, helemaal nat weliswaar, terug naar Windpaw trippelde. "Ik moet nog een beetje oefenen." zei hij met een onschuldige grijns en schudde kort met zijn kopje om het water zoveel mogelijk uit zijn vacht te krijgen.

De warrior was opnieuw vader geworden en hij kon het niet geloven. Hij kon het niet geloven omdat hij het nooit verwacht had, hij wist er nauwelijks van, hij wist nauwelijks van zijn daden die het veroorzaakt hadden. Zo close was hij niet meer geweest met Snowynight. En dan nog het feit dat hij tweemaal vader was geworden, ook van Fawnsteps kittens. Dit was iets dat niemand wist. Dan was er nog Ashdrizzle waar hij de liefde aan had verklaard. Ongelooflijk dit. Thrushdive liep door met zijn kop hangend. Deze schoot echter overeind toen hij de geur van Windpaw en Hazelpaw oppikte. Zijn dochter en een andere apprentice. Deze geur leidde naar de tunnel die richting fourtree's ging en zo richting alle grenzen van alle clans. Thrushdive vernauwde zijn ogen en zette een achtervolging in. De geur bracht hem naar de rivier, grens met Riverclan en Thunderclan. Het was een beste reis daar naartoe, niet iets dat je in een uurtje aflegde. Thrushdive hoorde het gespetter van water en stemmen. "Ik moet nog een beetje oefenen." Zonder aarzeling kwam de slanke kater tevoorschijn. "En wat denken jullie dat je aan het doen zijn? Riverclan katten geworden?" Siste hij met vernauwde ogen en een staart die van links naar rechts ging.

Ze keek zachtjes grinnikend toe hoe de kater dieper het water in waadde en uiteindelijk het contact met de grond verloor. Hij ging enkele keren kopje onder, maar de tabby wist dat Hazelpaw sterk was en wel weer terug boven zou komen. door de stroming werd hij een eindje meegesleurd, maar uiteindelijk peddelde hij weer terug naar de oever en kwam hij terug op haar af getrippeld. Windpaw spinde even en gaf hem een teder likje over zijn hoofd, een deel dat niet helemaal nat was. De rest van zijn lichaam was doorweekt. Opeens rook ze een vertrouwde geur door de geur van Riverclan heen. Met een vrolijke glimlach om haar lippen draaide de tabby zich om naar de kater, om meteen vrolijk op hem af te komen spetteren door het ondiepe water waarin ze stond. "Hallo papa!", zei ze vrolijk, niet doorhebbend dat ze iets aan het doen was dat eigenlijk niet mocht, en de ietwat boze toon van haar vader al helemaal niet horend.

De kater schudde zich nog een laatste keer volledig uit nadat Windpaw hem nog een likje had gegeven en keek direct op bij het horen van een stem. Hazelpaw's oortjes schoven direct wat in zijn nek bij het zien van Thrusdive, Windpaw's vader. "En wat denken jullie dat je aan het doen zijn? Riverclan katten geworden?" De apprentice richtte zichzelf direct wat op toen de kater die laatste opmerking er nog aan toe voegde. Dacht hij nu echt dat ze die kant op zouden gaan? Hij zou trots moeten zijn dat Hazelpaw en Windpaw een nieuwe aanvalstechniek hadden verzonnen. "Dit is alleen in het voordeel voor Shadowclan," mompelde hij en liet zijn blik even naar Wind gaan die geen besef had van dat ze hier eigenlijk niet moesten zijn. Hazel kon alles best zo positief over laten komen, toch? Kort trok hij met een oortje, niet wetend of de vader van Wind hier nu wel of niet in zou geloven. Het was deels waar, maar ze waren natuurlijk ook uit geweest op iets spannends.

Thrushdive kon het niet geloven, dat apprentice van zes á acht moons dit zouden flikken, prima, nog steeds niet prima, maar meer acceptabel. Dat twee apprentices dit zouden flikken die al bijna klaar waren voor het warriorschap? Thrushdive kon het niet geloven. Dat Windpaw ook nog eens zo dom over kwam dat ze niet het besef had van dat dit niet mocht? Ze kon maar beter stoppen met het acteren, want dat dit niet mocht werd al gezegd tegen kittens vanaf het moment dat ze luisteren konden. "Hallo papa!" Was de vrolijke begroeting van Windpaw. "Dit is alleen in het voordeel voor Shadowclan," Thrushdive kon zijn oren niet geloven. "Jullie twee komen diep in de problemen," grauwde hij. "Jullie komen nú mee terug naar Shadowclan territorium voor er Thunderclan of Riverclan katten bij komen. Hoe hebben jullie het in jullie mousebrain koppen gehaald om zo ver van Shadowclan territorium af te dwalen? Die grenzen zijn er niet voor de lol!" Grauwde hij, terwijl hij met zijn staart zwaaide en ze mee dwong.

Ze fronste bij de ruwe woorden van haar vader. Waarom was hij zo boos? Ze deden toch niets verkeerds? De tabby liep mee met de kater, maar de glimlach was van haar gezichtje verdwenen. "Maar.. Maar..", piepte ze zachtjes, haar stem wanhopend. "Hazel zei dat het mocht" Ja toch? Hij zei toch dat ze niet in de problemen konden komen? Of had hij tegen haar gelogen? Maar dat zou hij toch nooit doen.. Ze vertrouwde hem! De tabby richtte haar blik naar de grond. "Ik wist niet dat we iets deden dat niet mocht.." Maar alles wat ze zei was slechts een zacht gemompel met haar hoge piepstemmetje, dus misschien kon Thrushdive haar niet horen - in ieder geval was de wanhopige, bedrogen ondertoon in haar stem wel duidelijk.

"Jullie twee komen diep in de problemen," Hazelpaw's trotste houding zakte weg bij het horen van die woorden. "Jullie komen nú mee terug naar Shadowclan territorium voor er Thunderclan of Riverclan katten bij komen. Hoe hebben jullie het in jullie mousebrain koppen gehaald om zo ver van Shadowclan territorium af te dwalen? Die grenzen zijn er niet voor de lol!" Zijn ogen schoten naar de grond, om oogcontact met Wind te vermijden. . "Hazel zei dat het mocht," Toen de poes dat mompelde keek hij toch even in een flits op. Zij had toch ook toegestemd? Waarom stak zij al de schuld alleen maar op hem? De kater zei er maar niets over, wetend dat dit Wind vader was. Zijn staart zwiepte geïrriteerd heen en weer terwijl hij achter Thrushdive en Windpaw aanliep. "Die grenzen hadden al lang allemaal van Shadowclan moeten zijn." mompelde hij tegen zichzelf als reactie op de warrior's laatste zin.

Zijn dochter maarde en meteen wierp hij haar een waarschuwende blik toe, geen ge-maar. "Hazel zei dat het mocht," was het excuus van Windpaw. Thrushdive grauwde. "En als Hazelpaw zei dat je kittypet voer mocht eten, zou je het dan ook doen? Hm?" Blies hij haar dochter toe. "Ik wist niet dat we iets deden dat niet mocht.." ging ze verder. Thrushdive gromde geërgerd. "Dan heb jij duidelijk een lesje luisteren nodig, Windpaw. Ik ben in je teleurgesteld. Je bent Starclanverdomme bijna dertien moons! Met één of twee moons wordt je hoogstwaarschijnlijk warrior, al zal ik in jouw geval niet op de volgende ceremonie hopen," siste hij. "Die grenzen hadden al lang allemaal van Shadowclan moeten zijn." Thrushdive snoof. "Ik ben het helemaal met je eens, Hazelpaw, maar voor jou geldt het zelfde al wat ik tegen Windpaw zei. Dit is niet de manier en je had beter moeten weten, ook jij bent geen kit meer," bromde hij hem toe. Thrushdive zwaaide met zijn staart. En liep op een flink tempo door, zo dicht bij de grens met Shadowclan waren ze nog niet.