Not so lonely -Open-

Kalmpjes wandelde Twistervoice door het gras. Het leven begon saai te worden, maar ze wist niet wat ze ertegen moest doen. De meeste katten vonden haar te nors, maar als ze eens een keer wat dieper zouden graven zou haar ware aard heus wel naar boven komen. Maar daar waren ze te stom voor. Allemaal. En zij kon zich niet aanpassen, en de anderen konden dat ook niet. Dus practisch gezien was ze gedoemd tot eenzaamheid. Nouja, liever geen vrienden dan neppe vrienden. Ze zuchtte, en ging zitten. Ze was bij de Gorge aangekomen. Misschien kwam er vandaag eens een slimme knappe kater langs? Ze kon er maar beter niet op rekenen, het kon alleen maar tegenvallen. Knappe katers kwam je niet meer in het wild tegen.

-OPEN-

Net toen ze dacht dat het een rustig dagje begon te worden, drong een vreemde geur haar neus binnen. Rogue. Ze zuchtte, en sloeg haar dikke staart om zich heen. Ze hoopte maar dat de kat niet vijandig was, want daar had ze nu even geen zin in. Als het nodig was kon ze natuurlijk best haar nagels gebruiken, geen probleem. Even later merkte ze wat beweging op, maae ze besteedde er niet al te veel aandacht aan en mepte verveeld een vlieg dood. "Ik weet dat je er bent, wat wil je van me?" vroeg ze koeltjes aan de onbekende kat.

De kater keek haar lichtelijk vragend aan. "Hmm... niet veel. Wat doe je hier? Als ik vragen mag?" vroeg de bruine kater aan haar. Ze fronste, het was nou niet bepaald zo dat ze hier niet mocht komen, en het ging hem ook niks aan. Maar aangezien ze geen zin had om het gesprek nu alweer stil te leggen, besloot ze vooralsnog te antwoorden. "Dit is de grens tussen de Riverclan en de Windclan, dus ik mag hier komen wanneer ik daar zin in heb." mauwde ze kalm. Ze vroeg zich eerder af wat hij hier deed, voor zover ze wist was dit niet bepaald een fijne plek voor een Rogue.

De kater knikte licht, toen haalde hij zijn schouders op en schudde zijn kop. Ze staarde hem droog aan, wat was hij nou weer aan het doen. Het bleef lang stil tussen hen, maar dat maakte haar niet zoveel uit. Als hij maar niet aan haar kop zeurde, was ze allang tevreden. Maar helaas kwam er een eind aan de stilte. "En van welke clan ben jij?" vroeg de bruinachtige kater uiteindelijk. Ze staarde hem met haar oranje ogen aan. "De Riverclan. Heb je toevallig een hekel aan Riverclanners?" echt een gezellig gesprek was het ook nog niet, maar het kon eventueel een begin zijn, mits hij redelijk met haar overweg kon.

Ze likte even over haar pootje, en keek hem afwachtend aan. "Niet echt, tenzij ze allemaal als jou zijn." grapte de kater. Er gleed zowaar een glimlachje over haar gezicht, en ze probeerde die gauw te verbergen. "Kijk nou, gevoel voor humor heeft hij ook." zei ze droogjes. Veel katten hadden zijn opmerking beledigend gevonden, maar het maakte haar alweer niks uit. "Wat is je naam eigenlijk?" ergens had ze het idee dat ze deze kater wel redelijk mocht. Voor nu dan.

De kater zei dat zijn naam Grizzlyface was en hij wees naar de linkerkant van zijn gezicht. Ze zag dat het onder de littekens zat, en even draaide haar maag zich om bij het idee van wat er wel niet met hem gebeurt moest zijn. "En die van jou?" vroeg hij haar ook. "Twistervoice, aangenaam." antwoordde ze rustig. "Wat is er precies gebeurt met je gezicht?" ze wist niet zeker of ze blij zou worden van het antwoord, maar ze kon haar nieuwsgierigheid moeilijk bedwingen.

Twistervoice likte even haar pluizige staart, en irriteerde zich aan een paar mieren die over haar pootje heen probeerden te lopen. "Lang verhaal." zei Grizzlyface emotieloos. Ze vond het een beetje raar dat hij er zo onverschillig over deed, het moest niet niks zijn geweest. Even later leek hij zich weer bedacht te hebben. "Ik praat er liever niet over." ging hij zachtjes verder, zijn nagels in de grond borend, waarna hij ze weer inklapte. Ze knikte langzaam, en dacht aan haar eigen litteken dat goed verborgen was door haar pluizige vacht. Ze kon zich voorstellen dat je het verhaal achter zo'n litteken liever niet iedereen aan zijn neus ging hangen. "Ik begrijp het, ik vroeg me alleen af..." ze wiebelde ongemakkelijk met haar oortjes en tikte nerveus met haar staart op de grond. Ze begon zich een beetje ongemakkelijk te voelen. Was ze maar niet zo nieuwsgierig.