A whole new world

Ontspannen liep de grote kater door het bos. Hij had zich voorgenomen om te gaan jagen, maar hij deed nu nog even rustig aan om even op te gaan in de wereld om hem heen. Het was aangenaam warm, en er ging een lichte bries door de bomen. Verderop tussen de boomwortels scharrelde een muis, en Oakshade nam het allemaal in zich op. Hij genoot hiervan. Het gevoel dat hij de enige kat op de wereld was, en zich niet anders hoefde te voelen. Nou ja niet voelen, maar zich er bewust van zijn dat anderen hem nogal vreemd vonden. Hij had al sinds zijn kittentijd geen emoties meer gevoeld. Hij herinnerde zich de angst en verdriet van toen zijn moeder stierf, maar verder niets meer. Hij liep zo even verder tot hij toch iets vreemd rook. Het paste niet in de omgeving. Bloed, maar niet het bloed van een prooi maar van een kat. Hij voelde geen angst of paniek, maar hij wist dat het zijn plicht as warrior was om op onderzoek uit te gaan. Misschien had een van zijn clangenoten wel hulp nodig. Toen hij de bron van de geur gevonden had keek hij koel naar het hartverscheurende schouwspel. De dode poes die hij herkende als Charspel en een bundeltje kittens dat tegen haar dode lichaam lag aangedrukt. Voor het eerst in tijden wist de kater niet goed wat hij moest doen. Er ging een soort storm door zijn hoofd heen die hem liet weten dat hij snel in actie moest komen, maar hem er ook van weerhield om logisch na te denken. Was dit paniek?  Nee, dat was onmogelijk. De kater liep naar de kitten toe en duwde het lichaam van de dode poes een beetje opzij en ging aan de andere kant van de kittens liggen. Dan zouden ze het tenminste niet koud krijgen, en misschien zouden ze nog wat bij hun moeder kunnen drinken. Strak staarde hij naar de poesjes terwijl hij probeerde te bedenken wat hij in Starclans naam moest doen.

Innerghost was de nursery uit gegaan om de patrouilles te regelen. Toen dat gedaan was merkte ze op dat één van de hoogzwangere Queens het kamp verlaten had, want ze was niet in de nursery en ook niet in het kamp zelf. Innerghost gromde gefrustreerd en was er achteraan gegaan om Charspell te vinden. Queens die zo hoogzwanger waren mochten het kamp niet alleen uit, überhaupt niet als je op het punt stond van bevallen. Gehaast zocht Innerghost naar de geurspoor van de poes. Toen ze deze eindelijk gevonden had volgde ze het spoor. Tijdens het volgen van de geurspoor merkte ze een andere geur op, goed, een andere kat was haar al voor geweest. Oakshade, om specifiek te zijn. Het was dan wel een kater, hij kon vast wel iets doen. Innerghost versnelde haar tempo en bereikte de plek waar het allemaal gebeurd was. De kittens waren geboren en helaas had Charspell zelf het niet gered. "Oh Starclan," murmelde ze geschokt. Ze zag hoe Oakshade bij de dode Queen was en de kittens. Ze leken allemaal te leven. "Ze moeten terug naar het kamp," merkte Innerghost op, haar stem wat droevig, maar vastberaden om ze te helpen. Zij was de deputy tenslotte. Toen ze zelf de kittens eens goed langs ging, merkte ze op dat er één was die het niet gered had. "May Starclan light your path," murmelde ze voor zowel de kitten als de moeder. "We moeten ze naar Acefray brengen zodat hij naar ze kan kijken," vervolgde ze. Innerghost zelf was moeder en wist hoe het ongeveer werkte, als de kittens niet snel terug gebracht werden naar het kamp, zouden ze het niet redden. Plots hoorde Innerghost een andere stem en drong de geur van Rogue haar neus gaten binnen. Vrijwel meteen rezen haar haren overeind, ja, fijn, dat konden ze ook nog wel gebruiken, een indringer. De kat vroeg of de kitten van Oakshade waren. "We kunnen jou hier nu niet gebruiken, verlaat Shadowclan territorium, nu," eiste de Shadowclan Deputy.

OOC: Ik had mijn hele post al af, dus heb het even zo opgelost, Hatred.

De volle maar warme ruimte waar de kitten in rond dreef kreeg een lichte schok. Gevolgd door vele bewegingen en het feit dat er uiteindelijk naast haar nog maar een ander ding in rond dreef. De andere drie waren verdwenen, weg in het niets. Een onbekende kracht begon nu aan haar te trekken. Even stribbelde de kitten tegen maar verloor het gevecht al snel van de kracht. Al snel kwam de kitten terecht in iets kouds. Het was alles behalve fijn in vergelijking met de warme bubbel waar ze vandaan kwam. Iets ruws ging kort over haar kopje en lijfje waardoor haar longen zich vulde met lucht. Door een ander warm geval werd de witte kitten begeleid naar een warme en zachte plaats. Haar neusje stootte tegen iets dat een zoete geur droeg. Haar gevoel vertelde haar wat te doen. Ze sloot haar bekje om het bultje en begon er zachtjes aan de sabbelen. Een warme vloeistof vulde haar keeltje waardoor ze van binnen wat warmer werd. Drie bolletjes, al snel gevolgd door een vierde lagen bij haar. Een er van bewoog binnen korte tijd al vrijwel niet meer. Het zoete spul werd langzaam minder en minder tot er uiteindelijk niets meer uit kwam. Ook het grote warme gebeuren werd langzaam kouder. Ze had alleen de drie kleine bolletjes nog over voor warme, het vierde bolletje en de grote bol waren langzaam kouder aan het worden. Een zwak piepje verliet haar bek, er moest iets gebeuren maar zíj kon niets doen. Alsof haar kreetje door Starclan gehoord was kwam een andere grote bol bij hun liggen die voor warme zorgde. De kitten bewoog zich weg van de kouder wordende bol tegen de nog warme bol aan. Als de drie andere warme bolletjes zouden volgen zou het helemaal mooi zijn.

Nog steeds zijn hersens pijnigend voor een oplossing keek Oakshade naar de kleine bolletjes wol. Ze zaten nog onder het bloed van hun moeder, en een van hen kroop tegen hem aan. Weer kreeg hij zo'n vreemd gevoel, deze was anders, beter. Een beetje aarzelend begon hij de kit over de kop te likken. Je moest hun hoofdje toch schoonlikken? Voor ademen en zo? Hij had geen idee of het echt hielp, maar het was beter dan niets doen. Hij kon ze niet terug brengen, want hoe moest hij in zijn eentje vier pasgeboren kits door het halve territorium dragen? Hij was zo bezig met deze vraag dat hij de andere kat niet hoorde naderen. "Oh Starclan," Hoorde hij iemand murmelen en met geschrokken keek hij op. Voor hem stond Innerghost. Dank Starclan, een poes, een ex-queen. Misschien zou dit toch nog goed komen. "Ik vond ze hier, en ik wist niet wat te doen dus ik dacht, het minste wat ik kan doen is ze warm houden." Ratelde hij. Deze aanvaring deed iets raars met zijn hoofd, iets wat hij niet eerder gevoeld had. "Ze moeten terug naar het kamp," Zei de deputy, en Oakshade knikte gehoorzaam. Innerghost zou weten hoe ze de kittens konden redden. "May Starclan light your path," Prevelde Inner en de kater knikte. "May Starclan light your path," Herhaalde hij. Zijn eigenaardigheden leidden ertoe dat hij dit alles hem eigenlijk niets deed afgezien van dat rare gevoel in zijn hoofd. "We moeten ze naar Acefray brengen zodat hij naar ze kan kijken," Weer knikte Oakshade. Hij wilde geen tijd verspillen met woorden. Opeens hoorde hij geritsel in de bosjes en de kater keek de onbekende kat fel aan. "Zijn ze van jou?" Vroeg de Rogue, en een beetje verstard schudde hij zijn kop. Innerghost gebood de kat om weg te gaan, en die gehoorzaamde waardoor de rust weer een beetje wederkeerde. Een beetje vragend keek hij Innerghost aan. "Kan ik twee kits tegelijk dragen?" Vroeg hij. "Of zijn ze daar te fragiel voor? En hoe moet ik ze vasthouden? Straks doe ik ze nog pijn."

"Ik vond ze hier, en ik wist niet wat te doen dus ik dacht, het minste wat ik kan doen is ze warm houden," vertelde Oakshade haar. "Dat is goed, ze achterlaten en twee mee naar het kamp nemen had niet gewerkt, dan waren er twee van de vier omgekomen," vertelde Innerghost. Ze slaakte een zucht. "Maar nu ik er ben kunnen we er op z'n minst twee mee terug nemen," vervolgde Innerghost. Innerghost prevelde een gebedje naar de moeder en omgekomen kitten en Oakshade volgde haar voorbeeld. Dit was wat Clan katten deden. Er kwam nog een rogue die Innerghost meteen wegstuurde, daar hadden ze nu geen tijd voor, deze kittens moesten terug naar het kamp. "Kan ik twee kits tegelijk dragen? Of zijn ze daar te fragiel voor? En hoe moet ik ze vasthouden? Straks doe ik ze nog pijn." Innerghost knikte, "Je kan wel twee tegelijk dragen," miauwde Innerghost waarna ze de kittens besnuffelde. Ze lagen nog bij Oakshade, warm, maar hier buiten was het toch wel te koud. "Je moet ze gewoon allebei bij de nekvel vast houden en er voorzorgen dat je ze wel stevig vast hebt, maar niet dat je tanden hun nekvel bezeert, dit moet goed komen," verzekerde ze de kater. Ze wist hoe onzeker katers konden zijn als het ging om kittens. Innerghost boog haar kop en pakte twee kittens vast. Ze keek naar Oakshade en wachtte tot hij haar voorbeeld zou volgen.

"Dat is goed, ze achterlaten en twee mee naar het kamp nemen had niet gewerkt, dan waren er twee van de vier omgekomen," Zei Innerghost, en de deputy slaakte een zucht. Oakshade knikte en keek haar verwachtingsvol aan. Hij had het misschien niet helemaal verpest, maar Inner was hier de pro, en in deze situatie hing het momenteel helemaal af van haar kennis. Starclan zij dank dat ze was gekomen. "Maar nu ik er ben kunnen we er op z'n minst twee mee terug nemen," Oakshade knikte weer als teken dat ze beter door kon praten. Ze waren allebei sterke katten, en Oakshade's grootte hielp hen ook wel. "Je kan wel twee tegelijk dragen," Vertelde Innerghost, en de kater liet een opgeluchte zucht ontsnappen. Ze zouden geen kit achter hoeven laten. "Je moet ze gewoon allebei bij de nekvel vast houden en er voorzorgen dat je ze wel stevig vast hebt, maar niet dat je tanden hun nekvel bezeert, dit moet goed komen," Een beetje onzeker boog de kater zijn hoofd en pakte eerst het katertje op, omdat die toch wel de zwaarste was, en Oak sterker was dan Inner. Hij deed het voorzichtig alsof het katje elk moment kon breken. Toen hij hem veilig vast had pakte hij het witte poesje op die toch wel een plekje in zijn hart had gevonden door zelfstandig naar hem toe te kruipen. Toen hij zeker wist dat hij beiden stevig vast had keek hij Innerghost aan als teken dat ze konden vertrekken.

Ze begreep dat de jonge warrior hier sowieso onzeker over was. Hij was nog maar net zijn kitten vacht kwijt, hij was nog maar een jonge warrior van dertien moons, ongeveer, net geen apprentice meer. Innerghost zelf was Queen geweest én was de deputy met heel veel ervaring. Dan was ze van karakter en bouw wel iets meer kater dan haar werkelijke geslacht, maar dat maakte niet uit. Alle ervaringen had ze wel. Dit was dan ook haar vierde greenleaf, gezien ze in newleaf geboren was. Met haar bek vol kittens knikte ze naar Oakshade en zette koers richting het kamp. Deze vier kittens moesten snel naar Acefray om bekeken te worden en daarna naar de nursery naar een Queen met ruimte voor extra kittens. Gezien Innerghost zelf nog wel melk gaf, want haar kittens wilden nog wel eens bij haar drinken, kon zij ze wel komen voeden. Maar er moest een Queen zijn die er altijd voor ze was en die moesten ze vinden. Innerghost leidde de weg terug naar het kamp en toen ze er aankwamen drong Innerghost direct naar binnen.

OOC: Ik maak wel een topic bij de medicine cat den.

EDIT: https://www.warriorcatsnl.com/t25541-are-they-ok#600040