Thinking [Open]

Onderwerp: Thinking [Open] do 12 nov 2015 - 21:11

De zwarte poes had zich onbewust voor de leadersden opgesteld en had net haar muisje op. Ze draaide langzaam haar hoofd en merkte het op waar ze was. Ze zuchtte en stond op waarna ze zich naar de ingang van de den draaide. Het was nu of nooit. 'Everstar?', miauwde ze voorzichtig, stel u voor dat de leader er helemaal niet was. Zou ze het dan nog durven te zeggen wat al lang aan haar zat te knagen? Het was niet dat ze de Clan haatte, nee helemaal niet. Maar ze voelde er zich niet thuis, ze kon er niks aan doen maar de verhalen van BloodClan trokken haar steeds aan en ze voelde gewoon dat BloodClan de ideale plek voor haar was. En een naam had ze ook al. Nirvana. Dan had ze de N van Neverpaw nog altijd. Toch was ze ergens bang voor de reactie van de leader. Wat als ze meteen zou worden aangevallen? Of wat als ze zou gaan schreeuwen dat ze de Clan verried? Ze wou heus niet Lionroar achter na gaan, maar toch voelde ze zich erg bang om de leader onder ogen te zien.

Onderwerp: Re: Thinking [Open] do 12 nov 2015 - 21:53

Eerst waren er kittens. Toen kwamen de apprentices. Het kamp stikte er opeens van. Everstar hoorde je echter niet klagen. Apprentices leerden hoe ze hun clan moesten beschermen. Ze joegen. Kittens waren natuurlijk enorm belangrijk, maar... tja, ze deden gewoon niets nuttigs. Apprentices wel. En die maakten haar niet midden in de nacht wakker om niets, dat was ook een pluspunt. Helemaal met rust gelaten werd ze echter nog niet. Nu was het Neverpaw die op de stoep stond. Haar naam deed Everstar altijd een beetje aan haar broer denken. Neverland. Ze sprak hem eigenlijk nooit meer. Vreemd eigenlijk, ze woonden immers nog altijd in hetzelfde kamp. En hun band was zo sterk geweest. Everstar klemde haar kaken op elkaar. Dit was niet het moment. "Kom binnen", zei ze, tot haar ergernis merkend dat haar stem wat onvast klonk. Ze kuchte een keer. Verman je.

Onderwerp: Re: Thinking [Open] do 12 nov 2015 - 22:07

Ze voelde zich ergen opgelucht bij het horen van de stem die "Kom binnen", riep. Maar toch klonk de stem van de leader nogal onvast. Was ze op een slecht moment gekomen? Never schudde met haar zwarte kopje. Nee en waarom was ze bang? Ze zou een BloodClanner worden dus ze mocht niet bang zijn. Ze hief haar kopje vol zelfvertrouwen op en wandelde rustig naar binnen. 'Everstar.', miauwde ze als groet. 'Ik zal maar direct zeggen waarom ik hier ben.', vervolgde ze. Haar stem klonk kalm en vol zelfvertrouwen. 'Ik denk...nee ik ben er zeker van dat de WindClan geen plek voor me is. Het is een geweldige Clan, maar ik denk dat ik toch ben weggelegd om bij een andere Clan te horen. Namelijk de BloodClan. Ik weet dat ik zodra ik me bij hen heb aangesloten dat ik niet meer terug kan naar hier.', zei ze en keek de leader aan. 'Ik heb er lang en zorgvuldig over na gedacht en ik weet dat ik nu het riskeer de vijand van de Clan te worden. Maar WindClan is mijn thuis niet meer. Het voelt gewoon niet goed hier nog te zijn. En veel verlies ik niet. Mijn trainingen liggen ook stil dus dat zal ik ook niet missen, net zoals de weinige vrienden.', vervolgde ze. 'Maar zie me niet als een verrader. Ik denk dat het het beste is als ik zo snel mogelijk vertrek om een nieuwe start te maken. Ik weet dat de Clan het al erg zwaar had met...met het verraad van de vorige Deputy, maar ik denk dat ik de juiste keuze heb gemaakt.', eindigde ze. Geen enkele keer had ze weg gekeken. Ze wou de reactie van haar leader zien. Zo te proberen te ontdekken wat ze er van vond.

Onderwerp: Re: Thinking [Open] ma 16 nov 2015 - 20:55

Tegen de tijd dat Neverpaw haar den binnenkwam, had Everstar een keer diep ademgehaald en was haar masker van stilte weer over haar gezicht gegleden. 'Everstar', begon de apprentice 'Ik zal maar direct zeggen waarom ik hier ben.' Everstar knikte. Neverpaw zag en rustig en zelfverzekerd uit en de leidster vroeg zich af wat ze kwam vertellen. 'Ik denk...nee ik ben er zeker van dat de WindClan geen plek voor me is', begon Neverpaw. Everstar vernauwde haar ogen. 'Het is een geweldige Clan, maar ik denk dat ik toch ben weggelegd om bij een andere Clan te horen. Namelijk de BloodClan. Ik weet dat ik zodra ik me bij hen heb aangesloten dat ik niet meer terug kan naar hier. Ik heb er lang en zorgvuldig over na gedacht en ik weet dat ik nu het riskeer de vijand van de Clan te worden. Maar WindClan is mijn thuis niet meer. Het voelt gewoon niet goed hier nog te zijn. En veel verlies ik niet. Mijn trainingen liggen ook stil dus dat zal ik ook niet missen, net zoals de weinige vrienden.' Wat zei ze nu? Het lukte Everstar niet goed om het te begrijpen en ze fronste. Wat was Neverpaw haar in StarClansnaam aan het vertellen? 'Maar zie me niet als een verrader. Ik denk dat het het beste is als ik zo snel mogelijk vertrek om een nieuwe start te maken. Ik weet dat de Clan het al erg zwaar had met...met het verraad van de vorige Deputy, maar ik denk dat ik de juiste keuze heb gemaakt.' Neverpaw keek haar recht aan, alsof ze een volkomen normaal verzoek had gedaan. Alsof ze gewoon even was komen mededelen dat er niets opvallends was gebeurd bij een patrouille, ofzo. "Is dit een grap?" vroeg Everstar. Wat was dit? Een of ander nieuw apprenticespelletje, wie durft tegen de leider te zeggen dat 'ie naar BloodClan gaat? "Begrijp ik dit nu goed? Je beweert van WindClan te houden en geen verrader te zijn en om dat te laten zien sluit je je aan bij onze grootste vijand?" Everstar had er bijzonder veel moeite mee haar stem kalm te houden.

Onderwerp: Re: Thinking [Open] ma 16 nov 2015 - 21:10

Ze zwaaide haar staart heen en weer. "Is dit een grap?" vroeg Everstar. 'Ja een hele grote grap.',zei ze sarcastisch en met een geïrriteerde blik. "Begrijp ik dit nu goed? Je beweert van WindClan te houden en geen verrader te zijn en om dat te laten zien sluit je je aan bij onze grootste vijand?" Ze haalde kort haar schouders op. 'Ja, maar wie zegt dat ik ze ga helpen als ze WindClan zouden aanvallen? En als het me toch niet bevalt kan ik nog altijd een rogue worden, of ik zoek wel een leven bij de twolegs.', miauwde ze simpel. Alsof het volstrekt normaal was. Maar goed, ik zal het anders formuleren, ik verlaat de Clan en wat ik dan ga doen zie ik nog.', miauwde ze. Kon Everstar niet gewoon zeggen dat ze moest oprotten en nooit meer moest terug keren? Dan had ze grijnzend het camp voor goed kunnen verlaten terwijl katten haar dan verward na zouden kijken. Want hoe het gesprek was uitgedraaid beviel haar niet echt, het irriteerde haar eerlijk gezegd.

Onderwerp: Re: Thinking [Open] ma 16 nov 2015 - 21:37

'Ja een hele grote grap', zei Neverpaw geërgerd, alsof Everstar degenen was die stomme dingen zei. Neverpaw haalde na aar vragen nonchalant haar schouder op. Everstar begreep niets van haar uitstraling. 'Ja, maar wie zegt dat ik ze ga helpen als ze WindClan zouden aanvallen? En als het me toch niet bevalt kan ik nog altijd een rogue worden, of ik zoek wel een leven bij de twolegs.' "Geloof je nou werkelijk dat ze je gewoon weg zouden laten gaan? Als je dat denkt, dan weet je niet waar je in StarClansnaam aan begint", antwoordde Everstar hard. Neverpaw leek echter nog steeds de kalmte zelve. 'Maar goed, ik zal het anders formuleren, ik verlaat de Clan en wat ik dan ga doen zie ik nog', zei ze. Everstars blik werd ijzig koud. Neverpaw was blijkbaar zeker van haar zaak en het leek haar absoluut niets te kunnen schelen dat ze haar clan verraadde. "Goed. Als je je clan zo graag in de steek wilt laten, ga dan je gang maar. Vertrek en kom nooit meer terug."

Onderwerp: Re: Thinking [Open] ma 16 nov 2015 - 21:45

"Geloof je nou werkelijk dat ze je gewoon weg zouden laten gaan? Als je dat denkt, dan weet je niet waar je in StarClansnaam aan begint", antwoordde Everstar hard. Never rolde even met haar ogen. De blik in de ogen van haar leader begon haar meer te bevallen, een ijzige blik. Mooi dat ging de goede kant op. "Goed. Als je je clan zo graag in de steek wilt laten, ga dan je gang maar. Vertrek en kom nooit meer terug." zei de leader. Een grijns stond om de lippen van de zwarte kattin. 'Dat doe ik al te graag.', miauwde ze waarna ze overdreven respectvol knikte naar de leader en grijnzend zich omdraaide en de den verliet, vanaf nu zou ze niet meer Neverpaw zijn, maar Nirvana. Op haar gemakje keek ze nog even achterom waarna haar poten haar weg brachten naar haar nieuwe leven. Ze voelde zich vrij, en opgelucht.

~ Never is het topic uit. ~

Onderwerp: Re: Thinking [Open] ma 16 nov 2015 - 21:50

'Dat doe ik al te graag', was het antwoord, gebracht op een bijna hooghartige toon. Everstar staarde haar na terwijl ze zich omdraaide en wegliep met een grijns op haar gezicht. Pas lang nadat ze weg was, verdween de woede uit Everstar ogen en maakte plaats voor neerslachtigheid. Waar ging het heen met haar clan nu zelfs apprentices BloodClanners wilden worden? Ze gromde. Waren er dan helemaal geen loyale katten in haar clan? Was iedereen nu opeens een verrader? Zou dit zo doorgaan tot iedere laatste kitten ervandoor was gegaan om een vijand te worden? Ze zou dit aan de rest van de clan moeten vertellen. Maar niet nu. Niet nu. Ze kon het nu even niet aan. Ze had Never nog als kleine, zwarte kitten door het kamp zien scharrelen. Deel van een nieuwe generatie, de toekomst van WindClan. Kittens waren belangrijk, ze moesten beschermd worden. Maar wat was het nut als die bescherming hen niets kon schelen en ze hun clan zonder enig berouw verraadden?

Onderwerp: Re: Thinking [Open]