Explain

Nadat iemand haar was komen zeggen dat Everstar haar graag wilde spreken, was de kitten richting de Leaders den getrippeld. Ze liet haar blik toch even naar de Medicine den gaan toen ze daar voorbij liep, maar vandaag ging ze niet daar naartoe zoals ze de laatste tijd wel vaker had gedaan, maar naar Everstar. Ze trok haar kopje weg van de den waar Sparrowfeather verbleef en richtte zich in plaats daarvan op de opening van de andere den. Ze wist niet zo heel goed hoe ze dit zou moeten aanpakken, al had ze er al vaak over na gedacht welke woorden ze zou gebruiken. Starclan, sta me bij. Ze bleef staan voor de den en staarde even naar haar poten, waarna ze zichzelf al snel terug wist te herpakken. "Everstar?"

Eerste post Everstar

"Lizardkit, kom binnen," Haar oortjes schoten direct naar voren toen ze de stem van Everstar hoorde en behoedzaam liep de jonge poes de den in, waarna ze zich een staarlengte van de leader neer zette. Haar staartje zwiepte een beetje nerveus heen en weer terwijl ze haar blik naar de leader liet gaan. "Goed, Lizardkit, vertel me precies wat er is gebeurd," Even liet ze haar ogen bedenkelijk naar haar poten gaan, waarna ze weer naar de oudere poes keek. Ze zou geen leugens voor schotelen, wetend dat dit alleen maar was om goed te doen. "Ik en een paar kittens hadden besloten om op avontuur te gaan buiten het kamp," begon ze en liet haar ogen beschaamd naar de wand van de den gaan. Dit alles was haar idee geweest. "Heel ver gingen we niet en toen verschenen er plots twee rogues voor onze neus." Even beet ze op haar lip toen ze zich de namen probeerde te herinneren. "Cyber en euhm.." Haar ogen schoten weer naar de leader, hopend het antwoord van haar gezicht af te lezen. "En Jeff?" De tweede naam kwam er wat twijfelend uit.

Ze ademde een keer diep in en zette zich tegelijkertijd wat rechter. "Toen ze ons meenamen voegde ook Abysspaw zich bij ons." mauwde ze. Zij had altijd gezien dat de apprentice tegen hun was en dat ze niet eens moeite had gedaan om hulp te gaan halen. Dat was dan ook precies wat ze zou zeggen. "Ze is gewoon meegekomen," herhaalde ze nog eens zachtjes. "Ik weet nog wanneer we de grens van Windclan over werden gebracht." Mauwde ze vervolgens, beginnende over waar ze ongeveer zaten. Zelf wist ze natuurlijk niets over het Windclan territorium. Ze wist niet welke richting ze precies uit waren gegaan of dat ze wel of niet in een ander territorium zaten dan één van de clans. Even kneep ze haar oogjes dicht bij de gedachten aan dat donker hol. Er was een goede reden waarom ze nu liever zo snel mogelijk uit de nursery was en waarom ze vaak contact opzocht met katten om alleen maar weg te zijn uit de benarde warme nursery. "Het was heel donker," Deze zin kwam er vele zachter uit en hing totaal niet vast met haar verhaallijn die ze aan had genomen. Haar oortjes schoven wat in haar nek en haar eerdere trotse houding was nu al helemaal weg.

Haar grijze oogjes gleden naar de oudere poes toen ze vroeg waar het donker was. Even was de kitten stil, in een poging zichzelf terug te herpakken. Ze ademde even diep in en dacht na over wat ze moest antwoorden. "In dat hol." mauwde ze. "Onder de grond." voegde ze er nog aan toe en trok even met haar oortjes bij de volgende vraag van Everstar. "D-dat weet ik niet zeker." beantwoordde ze haar vraag en liet even haar blik naar de grond gaan. "Maar Sparrowfeatherr heeft me niet ver van het hool gevonden." Een flauw glimlachje stond op haar snoetje, wetend dat dit wel iets was waar ze iets mee kon doen. Dat hoopte ze toch. Zelf kende ze niet de richtingen van de andere clan territoriums, laat staan van de territoria die buiten de clan territoriums lagen.