And I can sing until I'm dead

Dandeliontail

And none of you'll remember a single thing I said

They don't want the truth, they just want the words

Een ferme bries joeg over het Windclan kamp heen terwijl Dandelionpaw een paar vlugge likken gaf over haar dikke vacht. Ze kon niet ontkennen dat ze een beetje sloom was door de warmte. Misschien dat ze op de een of andere manier maar verkoeling moest gaan zoeken, een missie voor water of zo. Hadden ze geen nat mos in de buurt van de elders den en in de medicine cat den zelf? Eventjes trok het poesje een bedenkelijke blik terwijl ze neerplofte in het zand. Haar hoofd wilde niet meewerken, haar plan kon ze niet vormen. "Tis te waarm..." murmelde Dandelionkit klagelijk, haar ogen sluitend.

∎ ◣ ◥

Hij had nu al twee slachtoffertjes op zijn lijstje. Oceankit en Magpiekit. Twee kittens nog dommer dan een mier. Magpiekit was daarentegen wel moedig en dat maakte het leuker met hem. De angsthaas dat Oceankit was vond hij echter minder cool. Niet dat Magpiekit geen angsthaas was, maar Magpiekit wist er vaak iets boven te staan wat zijn keuzes ontzettend grappig maakte. Terwijl hij voldaan de nursery verliet werd hij verwelkomd door een ongelovige hitte. Het was warm en kouder in de nursery omdat daar schaduw was. Maar de Queens hadden hem naar buiten gestuurd omdat hij weer eens nesten was wezen slopen van anderen. Een geërgerde zucht verliet zijn bek en opdat moment viel een witte kitten in zijn zichtveld. "Tis te waarm..." zuchtte de kitten. "Oh, daar heb ik wel iets op," anderen in de problemen vond Raptorkit ook geweldig. Een grijns sierde zijn lippen terwijl hij naar de witte pluizen bal keek.

Dandeliontail

And none of you'll remember a single thing I said

They don't want the truth, they just want the words

Een beetje sloom had Dandelion haar kinnetje in het stof gelegd, haar ogen half gesloten. Ze begonnen langzaam maar zeker hun uiteindelijke kleur te krijgen, mooi goud getint. Als kitten waren ze immers alleen maar blauw geweest. Ze draaide haar hoofd wat naar de andere kitten toe wie haar kant op kwam en knipperde wat loom met haar ogen. "Goedemiddag," groette ze de andere kitten, wie wat groter was dan zij was. Niet dat dat moeilijk was, zo groot was zij immers niet. Maar blijkbaar had de onbekende een oplossing voor haar probleem, wat veelbelovend klonk. Meteen had ze dan ook wat meer aandacht voor de ander. "Wat dan?" Besloot ze te vragen, waarna ze wat overeind kwam en haar dikke pels iets uitschudde.

∎ ◣ ◥

Een beetje onhandig wandelde de kitten de nursery uit. Ze hield het niet meer uit, het was zo verschrikkelijk warm! De kleine zwarte kitten zwalkte een beetje, aangezien ze het nog niet gewend was om te lopen over de ongelijke grond van het camp, en haar kittenblauwe oogjes keken het camp rond. Een eindje van haar vandaan stonden twee kittens, misschien 2 manen ouder dan zij was. Ze wandelde op hen af. Eén van hen was een kater, de andere ene poes. De kater torende boven haar uit, maar de poes, die toch neerlag, kwam op gelijke hoogte. Sweetkit liet zich meteen neervallen, blij dat ze niet meer op haar onbetrouwbare poten hoefde te staan, en kreunde. "Wam!", zei ze, afijn; probeerde ze te zeggen.

Een beetje in zijn eigen wereld stond hij rond te staren, wat duurde het verschrikkelijk lang, de dag, en wat was het verschrikkelijk warm. Hij pikte hier en daar ook wat klagende kits op, maar hij had de energie niet om met iemand te praten. Of, had er simpelweg geen zin in. Puddle werd uit zijn gedachtes gehaald toen er iemand neerplofte, en kon het gewoon niet laten. Hij proeste iets uit, iets dat klonk als; "Pppppfppp." Maar draaide zich daarna om en probeerde zich in te houden.

Raptorkit grijnsde breed. Ja, hij had wel een idee. De medicine cat den had natte mos, die konden zijn pakken en dan een watermos gevecht houden. Oké, Sparrowfeather zou daar dan misschien niet blij mee zijn, maar dat was zijn probleem. Niet die van hun, zij zouden tenminste afgekoeld zijn. "Goedemiddag," groette de witte kitten hem terug. "Wat dan?" Vroeg ze vervolgens. Vervolgens kwamen er twee kittens bij. Sweetkit en Puddlekit. "Oh, gaan jullie ook mee? Ik heb een idee tegen deze hitte," miauwde hij met opgeheven kop. "Wat dachten jullie van wat natte mos lenen van de medicine cat? Sparrowfeather zal 't vast niet missen," miauwde hij met een lichte uitdaging in zijn stem. Het was spannend en leuk, welke kitten zou nou nee zeggen tegen zijn idee?

Er kwamen nog twee kittens bij, Dandelionkit wist de namen niet precies, al wist ze zeker dat ze de wittige al eens eerder had gezien. Kon niet anders. De andere kittens beaamden dat het warm was, dat was tenminste iets. Dan was de witte Dandelion niet gek! Maar de grotere kitten had wel een idee. Ze konden nat mos gaan lenen van Sparrowfeather. Was dat niet de medicine cat? Dandelion hield haar hoofdje eventjes scheef. "Mag dat?" besloot ze te vragen, na een korte pauze.

Onderwerp: Re: And I can sing until I'm dead