Battle Cry

Onderwerp: Battle Cry wo 15 jul 2015 - 0:12

MIRROR MIRROR SAVE ME FROM THE THINGS I SEE

{Eerste post voor Battlepaw}

De sunningrocks waren onder geen enkele voorwaarde bijzondere stenen wat Jackalpaw betrof. Het waren gewoon.. stenen. Maar wel warme stenen, dus misschien was dat wel waarom de Riverclan ze graag wilde hebben, en natuurlijk omdat er prooi bij hoorde. De poes waadde door het ondiepe water heen wat vroeger de Thunderclan oever was en stapte op de kant, haar dikke pels eventjes uitschuddend. Maar goed dat de Riverclan geen moeite had met water, want anders konden ze moeilijk bij dit nieuwe stuk territorium komen, niet waar? Er was sowieso zoveel bloed om vergoten, zoveel om gevochten. Hoeveel strijdkreten zouden hier al om geschreeuwd zijn. De spetters vlogen in het rond en vielen stuk op de warme aarde, haar vacht piekte wat alle kanten op. Het kon niet anders of de rotsen waren heerlijk warm. Jackalpaw was dan ook van plan om dit goed te gaan testen. De poes hees zichzelf omhoog op de eerste rots, er een beetje half op hangend met haar voorpoten, waarna ze haar kin ook op het steen liet rusten. Maar er lag al iemand, een andere kat die (gelukkig) naar Riverclan rook. "Oh, hallo?" besloot ze toch maar op te merken.

MIRROR TELL ME SOMETHING, WHO IS THE LONELIEST OF ALL?

Onderwerp: Re: Battle Cry wo 15 jul 2015 - 0:52

Bijna, bijna was hij gekomen bij de dag dat hij eindelijk warrior zou worden. Hij was dan wel overtijd met een aantal manen, maar dat betekende niet dat hij zijn gevecht niet voor niks had gestreden. Daarom had hij ook nu besloten dat hij een lui momentje had verdiend voor al zijn harde werk. Wellicht zou iemand met zijn formaat niet hier moeten gaan liggen gezien hij gemakkelijk gezien zou kunnen worden als makkelijk doelwit, maar dat risico nam hij. Hij had het hele gevecht gemist om de Sunningrocks maar hoorde er zo nu en dan nog wel over als hij in de buurt van de elders lag. Het was vreemd om nu hier languit te liggen terwijl er eigenlijk teveel op is gebeurd. Wanneer kwam de dag dat Thunderclan ze weer terugnamen en er weer om gevochten moest worden?
Toch moest hij toegeven dat hij wel begreep waarom deze plek tamelijk populair was. De warme stenen voelde echt lekker aan onder zijn kleine lichaam en er kon ook nog eens gejaagd worden. Wat meer kon je nog willen van een stuk gebied. De grijze kater werd uit zijn gedachtes opgeschrokken door een stem die begroetend klonk. Zijn ogen schoten open en hij tilde zijn kop half op om naar de rode poes te kijken, even nadenkend over haar naam. ''Heey,'' Antwoordde hij langzaam voor hij zijn kop weer neerlegde. Hij was allang niet meer zo chagrijnig als toen hij net weer was begonnen met trainen, maar echt vriendelijk, als in vrienden vriendelijk, had hij nog moeite mee.

Onderwerp: Re: Battle Cry wo 15 jul 2015 - 12:13

MIRROR MIRROR SAVE ME FROM THE THINGS I SEE

De kater reageerde neutraal op haar woorden, niet vriendelijk, maar ook niet onvriendelijk en daar nam de kleine rode poes genoegen mee. Ze liet haar kin rustig op het gesteente rusten en stond de warmte toe om in haar lichaam te trekken, ervan genietend. Ze had alleen geen idee hoe de andere apprentice heette, maar daar zou ze ooit nog wel achter komen waarschijnlijk. "Ook aan het genieten van de warmte?" besloot ze te vragen, met een lichte glimlach. Haar ogen hield ze echter gesloten, de warme gloed van de stenen maakte haar wat sloom. Haar achterpoten stonden nog lichtjes op de grond, bijna in de lucht bungelend omdat ze met haar voorlichaam op de stenen rustte. Hah, ze snapte wel waarom Thunderclan dit miste, dit voelde toch wel heel erg goed. Maar wat haar betrof kregen ze het nu ook niet meer terug.

MIRROR TELL ME SOMETHING, WHO IS THE LONELIEST OF ALL?

Onderwerp: Re: Battle Cry ma 20 jul 2015 - 22:34

Hij sloot zijn amberen ogen weer voor hij zich uitrekte en weer ontspannen ging liggen. Er was niet veel sociaal contact, maar dat vond hij niet zo heel erg. Hij was niet anders gewend, bovendien was hij nou niet echt de sociaalste binnen de clan. Opnieuw tilde hij zijn kop op bij haar vraag om opnieuw naar haar te kijken. Voor hij antwoord gaf besloot hij anders te liggen zodat hij zijn kop niet weer op hoefde te tillen om haar aan te kijken. ''Ik denk dat ook wij apprentices dat verdienen van tijd tot tijd toch?'' Antwoordde hij en gaapte even. Als hij hier de rest van de dag zou liggen dan zou hij echt extreem lui worden. Alhoewel, dat zou niet al te snel gebeuren, hij was bijna dag en nacht bezig. Toch besloot hij het gesprek niet dood te laten lopen. ''Dus, hoe gaat het met je training nu?'' Vroeg hij voor hij zijn ogen sloot en zijn oren haar kant op draaide.

Onderwerp: Re: Battle Cry do 23 jul 2015 - 16:36

MIRROR MIRROR SAVE ME FROM THE THINGS I SEE

De andere apprentice had een punt en Jackalpaw grinnikte eventjes zachtjes. "Dat kan ik niet ontkennen," merkte ze op met een zwakke glimlach, waarna ze haar ogen eventjes sloot. De warmte van de zon was heerlijk op haar ietwat pijnlijke spieren. Spierpijn was geen joke had ze gemerkt. Als hele actieve kitten en daarna als redelijk hypere apprentice, had ze ze altijd wel redelijk in conditie gehad. De afbraak die ze had meegemaakt van driekwart maan in de medicine cat den was frustrerend voor haar. De volgende vraag deed haar eventjes een klein beetje verstarren, al was het een hele normale vraag. "Mijn training ligt een beetje stil, ik hoop 'm met de volgende ceremonie weer op te pakken," sprak de poes een beetje stijfjes. En tegen die tijd hoopte ze dat de dassen van het territorium verwijderd waren, dan kon ze met een gerust hart trainen. "Met de jouwe?" besloot ze maar te vragen om het onderwerp een beetje van haar training te verleggen.

MIRROR TELL ME SOMETHING, WHO IS THE LONELIEST OF ALL?

Onderwerp: Re: Battle Cry za 25 jul 2015 - 0:47

Hij hoorde haar grinniken, iets wat hij niet echt gewend was van de anderen om hem heen. Was natuurlijk niet echt iets vreemds gezien hij een van de grootste brompotten en anti-sociaaltjes van de clan was geweest. Hij knikte even zodra ze hem vertelde dat ze het niet kon ontkennen. Langzaam keek hij eens goed naar haar en ademde diep in. ''Je lijk het wel nodig te hebben.'' Zei hij voor hij enkel even zijn achterpoten iets strekte. ''Als ik fout zit moet je het zeggen.'' Mompelde hij er nog achteraan maan opende een oog zodra hij antwoord kreeg op zijn eigen vraag. Was het een verkeerde vraag geweest? Nee toch, dat was een normaal bespreekbaar onderwerp binnen de clan. voor zover hij wist. Toch knikte hij half voor hij haar even aankeek. ''Vast wel, en dan ben je in no-time een warrior.'' Antwoordde hij voor hij nadacht bij haar vraag. Zijn training? Hij wist al waar hij stond en was daar dan ook echt apetrots op. ''Ik loop eindelijk echt op het eind nu. Als het meezit word ik binnenkort warrior.'' antwoordde hij met een lichte glimlach maar het idee maakte hem gewoon ontzettend gelukkig nu.

Onderwerp: Re: Battle Cry