Welcome to the masquerade

De ander was hem pas opgevallen toen er een groot oranje monster langs geraast was, toen pas was het hem duidelijk geworden dat dat wat aan de overkant steeds leek te bewegen ook daadwerkelijk bewoog. Dat was nog eens een interessante ontdekking geweest, vooral toen hij ook nog eens opmerkte dat het wezen dezelfde kant uitging als hij. Hij ging er eigenlijk vanuit dat het een kat was aangezien er hier niet zulke goed opgevoede dassen woonden die langs het pad gingen lopen in plaats van erop. Serieus, die beesten zouden zichzelf nog eens doden voor zij het konden doen. Anyhoo, dit hier liep net als hij langs de grens, in welke richting liep hij nou ook alweer? Windclan? Kon zijn. In ieder geval was hijzelf aan het scannen voor voedsel en hij aan de overkant niet. Dit verwarde Tall wel, want wat deed hij hier dan?

De ander had hem opgemerkt en kwam nu zijn kant uit, Tall merkte al snel genoeg dat dit een gigantische kater was, zeker wel net zo groot als hij als niet groter. Best vreemd, vaak moest hij ietsjes naar beneden kijken, nu niet. Nu ging het echt om de borst vooruit en kin trots in de lucht steken. Iets wat de kater dan wel weer al te goed kon, de ander naar de looks of it echter ook. Dat was al te merken aan zijn mooie opmerkingen, en Tall besloot er maar in mee te gaan. "Zo enorm interessant," Mauwde hij, licht knikkend, duidelijk vol sarcasme. Niet heel interessant, sorry.

Mensenkinderen die gast was nog best groot, en vreemd! Hij was zwart met wit en deed hem denken aan zijn vader, maar dan dus in de kleuren van zijn moeder. Holy, als je er zo over nadacht zouden ze dus broers kunnen zijn, al was de Riverclanner wel duidelijk ouder, dus dan zou hij.. Waar precies vallen? Bij Thrush? Vreemd. Misschien wel eens goed om eens te checken bij de elders tough 'yo zijn wij ooit een kitten kwijtgeraakt?' Dat zou uiterst interessant zijn, en dan zou diegene tegenover hem dus ook gelijk hebben met zijn eerste stelling, maar balen want Tall had al geantwoord. Sterker nog, hij kreeg alweer antwoord terug. ''Nou nou, waar heb ik dat sarcasme nou weer aan verdiend?'' De jongere warrior hield zich in niet meteen een lijstje af te gaan, dat zou ook weer zo vreemd zijn. ''Ik bedoel nou, ik heb je niks misdaan voor zover ik weet.'' Nu moest hij ook al een slim en snel antwoord terugbijten, mensen, straks werd hij nog een sociaal wenselijke kater! "Ik weet ook niet wat ik heb misdaan om bezoek van je te krijgen," Antwoordde hij dus terug, met zijn glimlach die duidelijk niet geamuseerd, maar redelijk trots en 'are you kidding me' was.

Tall bekeek de ander op dezelfde manier als waarvan hij wist dat hij nu bekeken werd. Oplettend en oppervlakkig. Het maakte hem niet heel veel uit of de andere aardig was, want vrienden had hij bij de vleet. Wat juist wel handig was, was om te weten of hij een gevecht zou kunnen winnen. Normaal was dat een onbetwiste ja, maar bij deze kater wist hij het niet, het zou zelfs wel een nee kunnen zijn. ''Tja, als er naar me gekeken word wil ik gewoon graag de reden daarvan weten.'' Tall knikte, inmiddels ook wel doorhebbende dat hij zich iets te hautain gedroeg, terwijl hij dat normaal nooit deed. "Fair enough," Antwoordde hij dus met een glimlach, knikkende toen hem gevraagd werd of er iets mis mee was. "Ik zag je slechts lopen en kon je niet plaatsen," Antwoordde hij dus, een stuk minder uit de hoogte dan net, en gewoon eerlijk antwoord gevende, waarom ook niet?

De jongere warrior luisterde naar de vraag, en haalde zijn schouders op. "Niet hier," Antwoordde hij hem, met een lichtelijke glimlach. "Geen roddels gehoord I'm afraid," Waarna hij luisterde naar wat de ander aan het doen was geweest. Dat kwam hem wel bekend voor, deed hij ook vaak genoeg, vandaag bijvoorbeeld. "Fair enough," Knikte hij dus weer, waarna een geïnteresseerde blik op het gezicht van de ander werd geworpen. "Watvoor roddels zou ik gehoord moeten hebben dan?" Was zijn vraag, goede vraag toch? Dit interesseerde hem vaak wel, als er over je gepraat werd was je iets, goed of slecht, Tall wilde het weten.

Tall trok een wenkbrauw op toen de ander zijn vraag haast vakkundig ontweek, en dat maakte dat hij nog liever het antwoord wilde weten. Als zelfs zij die hem niet kenden over hem roddelden, maakte dat hem een speciale kat, en dus was het misschien handig om op zijn minst de naam van de ander te leren kennen, want nu hij het zich zo bedacht, hoe wist hij dat hij geen roddels had gehoord als hij niet eens wist wie de ander was? Lastig. "Zijn ze niet flattering dan?" Vroeg hij echter, in plaats van de naam. Daar zou hij nog wel achterkomen, op het moment was dit veel interessanter en dus verdiende dit zijn aandacht.

Oh leuk! Een spel, de ander speelde toneel met hem en het beviel de jongere warrior maar al te goed. Zelden kwam hij een kat tegen die net als hij er soms een game van maakte antwoorden te geven die geen waarde hadden, en daar dan ook nog eens heel serieus of dramatisch bij te doen. Deze kater tegenover hem kon het echter geweldig en Tall moest hem nageven dat zelfs hij nog wel iets van hem kon leren. "Touché" Antwoordde hij dan ook met een respecterende knik van zijn hoofd, "Wat denkt u dat ik ervan zal denken?" Altijd interessant om te weten wat anderen van je zouden denken.

Alweer een vaag antwoord, deze gast tegenover hem was een meester in het verhullen van de dingen die hij niet meteen wilde zeggen, zoveel was Tall inmiddels wel duidelijk. "Try me," Antwoordde die, en keek avontuurlijk naar de gesprekspartner van het moment. Hij wilde wel weten hoe zijn geweten en hersens werkten, en de beste manier om dat uit te vinden was om het te proberen. Tenminste, dat vond hij, al kon het zijn dat de ander daar toch echt anders over dacht. Het zou hem niets verbazen aangezien die over het algemeen overal anders over leek te denken.

Hij kreeg een heel verhaal te horen over wat de ander over hem dacht, en bleef de hele tijd door stil. Aan het einde ervan knikte hij slechts kort en dacht er eens over na. Hij en de ander waren even groot, hij was goed getraind en de ander ook. Beide waren ze warrior, en ook al was de Riverclanner waarschijnlijk iets volgroeider in zijn moves, aangezien die meer ervaring had, Tall zou zeker tegen hem opgewassen zijn. Toch stond de ander tegenover hem, hem simpelweg een watje te noemen. Dat maakte dat de Shadowclanner toch even naar zichzelf keek, en besloot dat hij inderdaad ook wel wat aardig overkwam. Hij zette zelfs eendjes over de weg, oke, hij was soms inderdaad nogal lame. Toch zag de kater het meer in zijn voordeel dan nadeel dat de ander dit over hem dacht. Liever onder- dan overschat in een gevecht. "Oke," Antwoordde hij dus nog eens, en glimlachte weer. "Try me, als het waar is komen we daar snel genoeg achter,"

Zijn gesprekspartner leek erover na te denken, maar uiteindelijk antwoordde hij ontkennend. Wat de kater niet perse verraste. Misschien had hij het ook wel verwacht, als iemand zo lang om iets heen kon draaien als dat de ander had gedaan wilde diegene het oprecht niet vertellen. Het maakte Tall inmiddels ook niet meer zoveel uit, het was leuk om een beetje te dansen met de ander over het onderwerp, maar meestal viel het dan toch tegen als het uiteindelijk verteld werd. Vandaar dus dat de warrior zijn schouders ophaalde. "Oke dan," Sprak hij simpelweg, waarna de andere kater hem plots een vraag stelde. Het deed de Shadowclanner glimlachen, of hij hem vertrouwde? Nee, maar het maakte ook niet echt uit, of wel? "Dat zou jouw keuze zijn," Antwoordde hij rustig, "En ik zou er niet slechter van worden, slechts op het verkeerde spoor gezet, dus als je dat had gedaan had ik nog steeds beleefd geluisterd," Al zou hij uiteindelijk echt wel achter de waarheid zijn gekomen.