Fearless

Ontspannen zat de grote kater aan de rand van het Thunderpath. Er kwam zo af en toe een monster voorbij razen, maar het deerde Oakshade allemaal niet. Hij was er niet bang voor, hij was nergens bang voor, dat was het probleem. De laatste keer dat hij iets als angst of blijdschap had gevoeld kon hij zich niet meer herinneren. De enige emotie waarvan hij nog wist hoe het voelde was verdriet. Het moedeloze verdriet dat hij voelde toen zijn moeder stierf. Hij dacht dat het nooit over zou gaan, maar hier was hij, en hij voelde niets meer.

+Lightbringer

Haar blauwe ogen twinkelde. Haar kontje wiebelde even heen en weer en met een sierlijke sprong landde ze bovenop de muis die had geprobeerd weg te komen. Met victorie in haar ogen kwam ze overeind na de muis doodgebeten te hebben en keek rond. Ze was stukken dichterbij de Border gekomen dan ze eigenlijk had gedacht. Even wiebelde ze met haar oren voor ze richting de border stapte. De grijze kater die aan de thunderpath zat liet haar bijna verbaast staren terwijl ze een likje over haar borst gaf. Shadowclan.. Was het.. Oakshade? Ja, de kater die ongeveer net zo oud was. Volgens Butterstar waren ze nu toch bondgenoten? Dat zou moeten betekenen dat deze kater iets van aardig tegen haar zou moeten doen. Hoe aardig een shadowclanner dan kon doen. "Oakshade hey!" Riep ze over de Thunderpath maar duwde haar nagels de grond in toen een monster langs raaste.

"Oakshade hey!" Koel keek de kater op. Aan de andere kant van het Thunderpath zag hij een poes staan waarvan het gezicht hem vaag bekend voorkwam. Riverclan? Hij wist het niet evenals haar naam. Een monster reed voorbij, en de kater keek recht voor zich uit. Het deed hem niks, maar de poes tegenover hem toonde wel sporen van angst. Minder dan andere katten het zouden hebben, maar ze voelde het wel. Hij begroette de poes met een knikje. Shadowclan en Riverclan waren nu bondgenoten dus het kon geen kwaad om even te kletsen. "Wie ben jij?" Vroeg hij zonder blikken of blozen. "Ik herken je wel een beetje maar ik kan niet op je naam komen."

Haar ogen werden een beetje groter toen hij totaal geen spooor van angst vertoonde voor de monster en ze moest zichzelf heel even herstellen voor ze hem recht aankeek. De vraag wie ze was liet haar heel even grinniken en haar staart zwiepte even heen en weer. "Lightbringer." Hielp ze de kater herrinneren en likte over haar poot een beetje onzeker over de monsters en thunderpath wat tussen hen in lag.

De licht verbaasde blik van de poes van niets nieuws. Hij kreeg die blikken vaak, en het was een van de redenen dat hij andere katten vaak vermeed of dat anderen hem vermeden. Ze begrepen hem gewoon niet, en hij had er geen problemen mee. Hij knikte toen de poes zich voorstelde. Lightbringer, dat was het, aparte naam. "Dus, Lightbringer." Zei hij "Wat brengt jou zo dicht bij het thunderpath?" Andere katten vermeden het dus waarom was zij wel hier.

Ze wiebelde heel even met haar oren geintereseerd naar de kater kijkend en glimlachte zacht naar hem. Hij leek haar aardig en met het verbond hadden ze nu de mogelijkheid om fatsoenlijk te spreken nietwaar? Zijn vraag liet haar even glilmachen en ze likte zachtjes over haar pootje heen. "Oh ik was aan het jagen en jij?" Haar ogen vernauwde een klein beetje en geintereseerd keek ze naar de warrior.

De poes glimlachte naam hem en leek geïnteresseerd. Hij werd een beetje wantrouwig van, maar ze was dan ook van buiten de clan, en wist dus niet hoe hij was. Oakshade wist het wel. Hij was rustig en saai, en dat was hoe hij het graag had. "Oh ik was aan het jagen en jij?" Zei Lightbringer, en de kater keek haar een beetje onderzoekend aan. "Oh zijn de vissen op?" Vroeg hij doodserieus. "Niets, ik zit hier gewoon."

Haar ogen schitterde heel even met diep blauw en een grinnik gleed over haar lippen bij zijn vraag. "Jemig nee absoluut niet, soms is het gewoon lekker om een verandering van dieet te hebben. Ik denk niet dat jij ook elke dag kikker wil eten." Ze spinde even speels en zwiepte met haar staartje heen en weer. "gewoon hier zitten hmm. Ik had eigenlijk een romeo en juliet verhaal gehoopt."

De poes grinnikte, en Oakshade keek haar serieus aan. Hij maakte geen grapjes, nooit gedaan. "Jemig nee absoluut niet, soms is het gewoon lekker om een verandering van dieet te hebben. Ik denk niet dat jij ook elke dag kikker wil eten." De kater schudde zijn hoofd. "Nee, maar dat is nog steeds beter dan elke dag vis." Eww, vis. Hij snapte al niet hoe Riverclan katten met die constante stank konden leven. "gewoon hier zitten hmm. Ik had eigenlijk een romeo en juliet verhaal gehoopt." Oakshade keek de poes even scheef aan. "Dan moet ik je teleurstellen." Zei hij terwijl er weer een monster aankwam. Rustig bleef hij zitten en wachtte tot het voorbij was voordat hij weer verder ging. "Ik ben maar gewoon een saaie kater die een beetje niets zit te doen."

De poes grinnikte, en schudde haar kop alsof hij net iets doms gezegd had, maar Oakshade schonk er niet teveel aandacht aan. Vis stonk verschrikkelijk, en het zou vast niet veel beter smaken. "Hoe smaken kikkers eigenlijk? Ze lijken zo slijmerig." Vroeg Light, en nu was het Oakshade's beurt om zijn hoofd te schudden. Je zou toch denken dat er bij de rivier genoeg kikkers leefden, of waren riverclanners zo verzot op vis dat ze de kikkers niet eens probeerden? "Dat lijken ze aan de buitenkant, maar vanbinnen zijn ze zacht en mals, een beetje zoals een vogel." Legde hij geduldig uit. De poes schrok zo te zien weer toen er een monster langs kwam, maar hij besteedde er geen aandacht aan. "Je lijkt me niet zo saai anders hoor." Zei ze, en de kater keek haar schuin aan. "Hoe kom je daar nou weer bij?"