Eversie?

Met een harde nies stak Mousekit het kamp over. Ze had een vast doel; ze ging naar de den van haar leider om te vragen wanneer ze warrior werd. Want ze was er al bijna klaar voor! Ze was al heel groot geworden, en haar snorharen waren gegroeid. Ook had ze al hele grote spieren en kon ze al goed met haar klauwen werken! Natuurlijk had ze nog nooit een prooi gevangen, maar dat kwam nog wel als ze warrior werd. "Eversie?" Miauwde Mousekit hard toen ze de den inliep, en glimlachte naar de rode poes. "Wanneer wordt ikke warrior?"

{ Hehe ;3

Everstar gaf haar staart nog een paar laatste likken en stond toen op. Ze wilde nog even kort gaan jagen voor de grenspatrouilles weer terug zouden zijn om verslag te doen. Ze wilde net haar den uit stappen toen een kitten binnen kwam wandelen. Everstar zuchtte. Alweer? Er kwamen wel vaker kittens haar den binnen en meestal duurde het wel een tijdje voor ze ze weer weg kreeg. Kittens konden zo volhoudend zijn. "Eversie?" piepte de kitten hard. Everstar sloot heel even haar ogen - dit meende je toch niet: Eversie? - en keek daarna de kitten aan, haar geduldige gezicht opzettend. "Wat is er, Mousekit?" vroeg ze. "Wanneer wordt ikke warrior?" "Het is ik, niet ikke", zei Everstar. "En dat duurt nog wel even. Hoe oud ben je nu? Drie manen? Vier? Zoals je moeder je vast al wel heeft verteld, word je over een paar manen apprentice en dan moet je nog heel veel leren voor je warrior kunt worden."

De leider sloot haar ogen bij de bijnaam die Mousekit verzonnen had. Er verscheen een glimlach op haar lippen, ja, het was duidelijk dat Eversie de naam heel leuk vond. "Wat is er, Mousekit?" Vroeg haar leider aan haar en met getuite lippen vroeg Mouse wanneer ze een warrior werd. Maar ze kreeg niet direct een antwoord. "Het is ik, niet ikke", vertelde Everstar haar en de kitten knikte. Oh ja. "En dat duurt nog wel even. Hoe oud ben je nu? Drie manen? Vier? Zoals je moeder je vast al wel heeft verteld, word je over een paar manen apprentice en dan moet je nog heel veel leren voor je warrior kunt worden." Dit antwoord stelde haar wel een beetje teleur. Toen voelde ze een kriebel in haar neusje en voordat ze het wist nieste ze heel hard en hoog. "Hatsjiee!" Klonk het en ze giechelde vrijwel meteen nadat ze zo hard nieste. "Sorry," verontschuldigde ze zichzelf en schudde haar vachtje uit.

Everstar schrok even van de hoge, harde nies. De kitten zelf leek het buitengewoon grappig te vinden. Everstar hoopte vooral dat Mousekit niet ziek was, maar aan haar gedrag te zien voelde het kleintje zich prima. "Sorry," zei de kitten. "Geeft niet", antwoordde Everstar. "Eh, Mousekit, weet je moeder dat je hier bent?" Queens konden behoorlijk in paniek raken als ze hun kitten ook maar even uit het oog verloren en dat wilde Ever niet op haar geweten hebben.

Manieren had ze wel van haar mama geleerd, dus miauwde Mousekit netjes een sorry na haar nies. Ze giechelde toch zachtjes. Het had grappig geklonken. "Geeft niet", miauwde haar leider gelukkig en met een vrolijke glimlach op haar gezicht trippelde Mousekit verder naar binnen, waarna ze vlak voor Everstar ging zitten. Zo hé, die was nog best groot! "Eh, Mousekit, weet je moeder dat je hier bent?" Het gezichtje van de kitten keek even vragend. Of haar mama wist dat ze hier was? "Euh.." Stamelde ze. "Nee," piepte ze vervolgens, haar gezicht schuldbewust.

"Euh.." stamelde Mousekit. Daar had ze dus even niet aan gedacht? "Nee," zei de kittens schuldbewust. Everstar deed haar best om een beetje vriendelijk te kijken. "Denk je niet dat ze misschien ongerust wordt als jij opeens weg bent?" miauwde ze. "Weet je wat..." Ze had opeens een idee gekregen. Als deze kittens hier toch rond ging hangen, konden ze hun tijd net zo goed nuttig besteden. "Wat dacht je ervan als ik je leerde hoe je een prooi besluipt? Dan kun je zodra je apprentice wordt meteen indruk maken op je mentor." Het zou de kitten als ze goed oplette misschien al een kleine voorsprong geven in haar training over een paar manen.

"Denk je niet dat ze misschien ongerust wordt als jij opeens weg bent?" Weifelend haalde Mousekit haar pootje over de grond en ze durfde haar leidster niet aan te kijken. Oh nee hé, had ze zichzelf in de problemen gewerkt? Dat zou niet de eerste keer zijn. "Weet je wat..." Begon Everstar toen en Mousekit's oortjes schoten overeind. Haar oogjes vergrootten zich iets, wat zou er gebeuren? "Wat dacht je ervan als ik je leerde hoe je een prooi besluipt? Dan kun je zodra je apprentice wordt meteen indruk maken op je mentor." Een grote glimlach kwam op het gezicht van Mouse en ze stapte naar de leider toe waarna ze de poot van de rode kattin een paar kopjes gaf. "Jaaaa!" Piepte ze blij.

Zelfs Everstar moest even glimlachen bij het enthousiasme van de kitten. Ze wist niet zo goed wat ze opeens met al die blijdschap aanmoest, maar besloot de kopjes en het vrolijke gepiep maar gewoon over zich heen te laten komen. Daarna stapte ze naar buiten. "Goed, hoe dénk je dat het moet, sluipen?" Het was altijd makkelijk om te werken vanuit wat een kat al wist. Misschien had Mousekit ergens anders al iets van de basis opgevangen en dat had ze geen zin om dat te herhalen.