My duty is somewhere else

Onderwerp: My duty is somewhere else za 18 apr 2015 - 10:05

Zijn lichaam voelde zwaar aan en zijn hart zat hoog in zijn keel. Ergens voelde hij de drang zichzelf weer terug te slepen naar zijn eigen den, maar daarvoor was het al te laat. Windcall zette één stap naar voren om te zien of Everstar in haar den lag, zo te zien had hij geluk vandaag want vaag zag hij de rode vacht van de kattin. Hij slikte en waagde zich de Leaders den in. De kater ging zitten en likte nog even snel zijn poot voordat hij sprak. 'Everstar,' miauwde hij toen op de juiste toon. Niet te hard en niet te zacht, maar wel hoorde je in zijn stem dat er wat gezegd moest worden. Iets dringends. 'I have to talk with you,' vervolgde de kater om haar aandacht te trekken. Het was nu of nooit.

Everstar only

_{Everstar keek op toen Windcall haar den binnen kwam. Ze fronste even ongerust. Katten kwamen gewoonlijk naar haar den toe als er iets aan de hand was, dus ze hoopte maar dat er niet weer problemen waren. Ze had voor nu wel even genoeg van problemen. Windcall leek een beetje nerveus. 'Everstar,' miauwde hij toen op een serieuze toon. Het was in ieder geval geen noodgeval, dan was hij wel wat gehaaster geweest. Maar zijn stem klonk wel dringend en niet bijzonder vrolijk. 'I have to talk with you.' Everstar knikte. "Wat is er, Windcall?" vroeg ze.}

De stem van zijn leider kalmeerde hem meer dan hij had gedacht. Zij was een van de redenen dat de kater zou van zijn clan had gehouden, nee hield. Nog steeds was hij verliefd op de kleuren en geuren van de Windclan, helaas was de liefde voor de rogue sterker. Windcall nam een zucht en krulde zijn rode dikke staart over zijn poten heen, iets vertelde hem dat de clan verlaten op zo een moment cruciaal was. Hij vertrouwde Whitelion niet, maar Everstar leek daar geen problemen mee te hebben. En heel eventjes voelde hij het zelfde gevoel dat hij had gevoeld toen hij van Eclipse was weggerend. Alleen deed de kater dit niet uit paniek. 'I want to leave the clan..' sprak hij kalm en soepel, beter dan hij verwacht had. De rosse warrior wachtte eerst op de reactie van zijn leidster voordat hij zijn verhaal vertelde. Hier had zijn leven naar toe geleid zonder dat hij het wist.

Everstar had niet verwacht was er toen kwam. 'I want to leave the clan..' Het kwam er zonder aarzeling uit. Everstar wist even niet wat ze moest zeggen, dit had ze nog nooit meegemaakt. "Wat?" zei ze toen, het slimste antwoord dat ze op dat moment kon bedenken. Ze vernauwde haar ogen licht. "Je bent een warrior van WindClan, waarom wil je hier weg?" Waarom zou een kat een clan willen verlaten? Hij haatte WindClan niet, anders zou hij gewoon vertrokken zijn. Maar welk leven was nu beter dan een clanleven? Hij was toch niet van plan een kittypet te worden, hè? Zo zwak schatte ze hem toch niet in. Maar goed, StarClan wist dat ze wel eerder katten verkeerd had ingeschat. Zoals je vorige deputy, zei een stemmetje in haar hoofd.

Bij de reactie van Everstar voelde hij een steek in zijn maag en wilde de kat zich het liefst mogelijk omdraaiden en terug naar zijn den te lopen. Zeggen dat het een mislukte grap was kon natuurlijk ook nog, maar de woorden van de poes herinnerde hem aan zijn situatie en gaf hem moed te spreken. 'It's not complicated, I admit. It's just that.. I have fallen for a cat...a rogue. I broke the Clanrules and I am totally aware of that, but I think my happiness is with her. Not here anymore where it has been all my life.' Miauwde hij als een apprentice die zijn trouw wilde bewijzen aan de clan. Windcall twijfelde niet over zijn keuzes, hij hield net zo veel van Windclan als van Eclipse, maar hij wist ook dat hij hier verder niet meer gelukkig zou worden. De kater keek naar de ogen van Everstar en zuchtte van binnen. De vertrouwde blik van de rosse poes zou hij niet snel meer zien, iets wat dierbaarder voor hem was geweest toen hij nog jonger was. Before I met her, klonk het in zijn hoofd, maar de kater verdrong die gedachte en keek weer recht naar de leider.

'It's not complicated, I admit. It's just that.. I have fallen for a cat...a rogue. I broke the Clanrules and I am totally aware of that, but I think my happiness is with her. Not here anymore where it has been all my life', zei Windcall. Hij sprak langzaam, maar leek zeker van zijn zaak. Everstar vernauwde haar ogen. "Je loyaliteit ligt niet meer bij je clan, maar bij een rogue?" zei ze. Ze wist niet of ze verbaasd of kwaad moest zijn. Ze haalde diep adem. Tegenhouden kon ze hem niet. Maar hoe kon hij een rogue nu trouwer zijn dan zijn eigen clan? WindClan had iedere warrior nodig, zeker nu. Nee, ze was niet van plan hem tegen te houden, maar hij moest wel beseffen dat hij hen hiermee voorgoed in de steek liet. "Je kunt gaan, Windcall, maar weet dat er geen weg terug is. Je breekt hiermee de eed die je bij je warriorceremonie hebt afgelegd. Als je het pad van rogue eenmaal gekozen hebt, kun je je niet meer laten zien op WindClan territorium. Ik kan je geen geluk wensen, want ik zie niet hoe een kat gelukkig kan zijn met een rogue, maar ik zal je niet tegenhouden." In haar stem klonk geen emotie door. Ze knikte kort. Windcall had zijn besluit al genomen, het had geen zin om dit gesprek langer te maken of om te proberen hem over te halen te blijven. Liefde was een vreemd iets.

Onderwerp: Re: My duty is somewhere else