Goodmorning {Open}

De dag ervoor was Dazzlepaw eer druk geweest met trainen. Hij was gespierd geworden en zag er goed uit. Daarnaast had hij nog steeds geen enkele regel overtreden en vond hij zichzelf toch wel tot de meest loyale katten behoren.
Dazzlepaw opende zijn amber gekleurde ogen, waarbij hij besefte dat het nog helemaal niet nodig was om rond deze tijd wakker te worden. Pas bij sunhigh zou hij mee gaan op patrouille. Maar goed, wakker was hij nu toch al, maar nog even blijven liggen klonk niet verkeerd in zijn oren. Dus deed hij dat, met zijn ogen open, kijkend naar de slapende apprentices om hem heen, zowel jonger als ouder, als zijn nestgenoten.

De groene ogen van de kater openden zich langzaam en rustig. De kater was in de avond als een steen in zijn nest gevallen. De training die hij had gehad hadden goed uitgepakt en de kater was nog groter geworden dan hij eerst was. Zijn vechtskills waren beter geworden en hij was heel veel sterker geworden. Hij wist wel dat hij niet de enige was. Veel anderen van zijn leeftijd werden groter en sterker en het zal niet lang meer duren voordat die hele generatie warrior zal worden. Stilletjes stond de kater op en keek om zich heen. Naast hem zag hij de kater Dazzlepaw, broer van Dawn. Vanuit zijn punt zag hij dat de rode kater zijn ogen open had en Forest knikte naar hem. "Goedemorgen Dazzlepaw.", zei hij nog op zijn slaperige toon. Kort schudde hij zijn hoofd en ging zitten. Het was vroeg, maar dan kon je meer doen overdag toch?

Nee, hoe langer Dazzlepaw bleef liggen zoals hij lag, hoe sterker het gevoel van wakker zijn werd en de slaap weg dreef. Dazzlepaw knipperde met zijn ogen en keek op zij, naar Forestpaw. Als hij het goed had, ging hij om met zijn zusje, Dawnpaw. De andere kater knikte naar hem, "Goedemorgen Dazzlepaw," miauwde de kater. Dazzlepaw glimlachte. "Goedemorgen, Forestpaw. Ook al vroeg wakker, zie ik," merkte hij op, waarbij hij zijn poten uitrekte, de stijfheid van het slapen eruit halend. Niks doen was was niet iets wat bij Dazzlepaw hoorde, dus misschien had Forestpaw wel zin om iet nuttigs te gaan doen. Forestpaw leek hem een aardig gezelschap, dus niks mis mee, vond hij.

"Goedemorgen, Forestpaw. Ook al vroeg wakker, zie ik," gaf hij als antwoord. Hij draaide zich naar hem toe. De kater leek helemaal niet op zijn zus, maar wel veel op zijn moeder. Die hij ook kende. Nog een keer gaapte hij luid. Terwijl hij zijn poten nog een keer uitrekte gaf hij antwoord. "Blijkbaar wel." Zijn stem klonk al heel wat minder slaperig. Hij had er zelf niet voor gekozen om wakker te worden, maar hij had wel gelijk. Het was vroeg. Stilletjes stond hij op. "Ga je mee ontbijt halen?" Hij zou toch ontbijt gaan halen, dus waarom niet met gezelschap?

{ Laaaat & Flut

Dazzlepaw geeuwde ook een keer stevig, maar daarna voelde hij zichzelf ook meteen een heel stuk wakkerder en dan had hij zich al aardig wakker gevoeld. Bij de reactie van Forestpaw grijnsde hij even. "Ga je mee ontbijt halen?" Vroeg de kater. Hij knikte, "Ja, is goed, ik lust wel wat," miauwde hij met een glimlach waarna hij opstond en de apprentices den uit liep. De zon verwelkomde het hartelijk. Het was overduidelijk een warme dag vandaag. Heerlijk.