I want to go back

Nee, deze nieuwe den beviel haar helemaal niet. Veel te veel anderen die haar aankeken. In de nursery kon de helft nog niet eens wat zien en kittens keken je niet zo raar aan als deze katten dat deden. Nee, nee, dit was niet leuk. Red kwam er ook alleen als het donker was en vroeg in de ochtend vertrok ze al. Sociaal was dit natuurlijk niet goed voor haar, maar ze had de moed nog niet gehad om een ander aan te spreken. Ook zij wist dat het er toch van moest komen. De kleine kitten, euhm, apprentice zat naast de prooistapel. Nou, meer erachter eigenlijk. Al een tijdje had ze minder gegeten, door de zenuwen die ze eigenlijk constant had en de poes was heel wat afgevallen. Haar ribben waren nog niet te zien, maar als ze zo door zou gaan zou dat wel snel zo zijn. Voorzichtig stond ze op en gaf zichzelf een uitdaging. Ze moest door het kamp lopen. Niet rennen zoals ze altijd had gedaan. Gewoon rustig lopen, terwijl alle katten je aan kunnen kijken. Nee, niet zo denken. Wat zou die de katten nou in hemelsnaam van haar kunnen denken? Dus de poes begon te lopen. Het was een aardig tempo, maar het was nog geen drafje. Geen kat keek haar aan, wat ervoor zorgde dat ze ontspande. Niet volledig natuurlijk, maar licht. Toen kwam ze aan bij de nursery, wat haar doel was geweest, waar haar ogen over de kittens en queens heen gingen. Het leek ineens veel fijner daar dan het eerst was geweest. Ze wou weer terug kruipen in het nestje en bij haar 'moeder' gaan liggen. Nu was ze een apprentice en die konden dat niet meer. Met een zucht ging ze naast de nursery zitten. Haar rug naar alle kittens toe gedraaid. Red zou zo kunnen inblenden met de rest van de kittens door haar extreem jonge uiterlijk, maar ze was dan ook past net 6 moons, dus veel kittens waren niet eens zoveel jonger dan zij dat was. De poes bleef voor zich uit kijken. Ze dacht aan de honger die ze niet had en aan hoe ze het ooit zou kunnen overleven voor minstens 5 moons in die nieuwe den.

{Eerste post Leopardkit daarna OPEN

Een rode vacht kwam ineens dichterbij en al snel voelde ze een paar tanden in haar staart. Geschrokken ging ze staan en keek naar wat er bij haar staart was. Een rode kater niet veel jonger dan haar had zijn tanden in haar staart. Ze keek hem een beetje geschrokken aan en hij keek haar ook aan vanaf zijn punt. Een onzeker glimlachje kwam op haar gezicht. De rode kater leek veel op Red qua uiterlijk en aangezien Red niet al te groot was was er ook weinig grootte verschil. Ze herkende de kater als Leopardkit. Voorzichtig probeerde ze haar staart uit zijn bek te krijgen, maar zijn kaken zaten strak op elkaar. "Hi," zei ze op haar zachte toontje. "Hoe gaat het Leopard?" Red kende de kater niet goed. Eigenlijk kende ze alleen zijn naam, maar ze durfde wel gewoon tegen hem te praten, aangezien hij ongeveer dezelfde leeftijd had en alleen was.

De vriendelijkheid van de kater verraste haar en maakte haar ongemakkelijk, niet zo ongemakkelijk als bij een mede-apprentice, dus alles ging verder prima. De rode kater was goed met anderen, in tegenstelling met de rode poes en dat kon je goed zien, al was Red gewoon aan het praten als normaal, haar neus had ze naar de grond gericht. Ze knikte zachtjes. "Het is wel leuk.", zei ze met een klein glimlachje. "Maar wel even wennen." Het laatste deel klonk heel wat minder vrolijk toch hoorde je het niet erg duidelijk. Voorzichtig ging ze weer zitten. Red probeerde er een beetje normaal uit te zien. Niet alsof ze een rare poes was die wegrende voor gesprekken of zoiets. Haar rug recht, staart om haar poten en neus niet naar beneden. Het voelde onnatuurlijk, maar het leek erop dat Leo zo iets niet erg zou vinden, wat haar een beetje ontspande. "Jij wordt toch ook binnenkort apprentice? Dan kunnen we samen trainen.", zei ze weer op een wat vrolijkere toon en deze keer een echt glimlachje. Nog wel met haar zachte stem natuurlijk. Niet dat ze zo'n poes was die veel met andere trainde, alleen wou ze niet dat het gesprek vastliep.  

Ze glimlachte naar de kater toen hij haar een soort compliment gaf. Ze zuchtte. Waarom was ze zo'n drama aan het maken over een normaal gesprek? Leo leek er geen problemen mee te hebben. Ze knipperde een paar keer met haar ogen. Doe normaal. Deze kater bijt niet. Nou figuurlijk in ieder geval niet. "Dat is dan afgesproken", zei ze opnieuw met een glimlach. Red was tot nu toe een goede jager geweest op de trainingen. Vechten was minder gegaan. Maar ze was dan ook pas bezig met de training.  "Dan kan ik je inderdaad de leuke plekken van het gebied laten zien. Die zijn er heel veel.", zei ze met een zacht lachje erachteraan. Red was vaker buiten dan in het kamp, dus ze had veel rustige stille plekjes voor zichzelf gevonden, of juist goede plekken om over het hele gebied te kunnen kijken. Als Leo niet alle anderen katten van het kamp erheen zou brengen zou ze het geen probleem vinden om ze te delen, maar tja dat was pas over een paar moons. Dan was Red ook al ouder. 

"Heb je al wat prooi kunnen vangen? Je ziet eruit alsof je heel snel bent", zei de kater. En Red lachte. Iets zelf vangen was nog nooit gelukt, maar ze had het al geprobeerd. Red was best snel voor een Shadowclanpoes, alleen was ze totaal niet sterk. Ze keek de kater aan. "Dankje", zei ze zacht. "Nee, nog niet, maar binnenkort vast wel." Ze klonk vrolijk daarbij en ze leek er ook echt zelfverzekerd over. Haar ogen gingen over het kamp. De stilte vond ze maar niks en ze dacht aan dingen die zij of zij alleen kon(den) doen. Iets kwam op in haar hoofd. Dit had ze al een keer eerder gedaan en Leo zou er veel minder moeite mee hebben dan zijzelf. "Zullen we een rondje langs de dens maken?", stelde ze voor. Als hij het niet wou zou ze zelf toch een rondje gaan maken en daarna zou ze proberen om iets te vangen.

{ Ook flut, maar ik probeer ze weer even wat te laten doen. c':