{ You stand alone

De rood witte kitten stond in de sluiphouding, of te wel, in elkaar gedoken met zijn achterwerk de lucht. Voor hem stond zijn prooi, de resten van een maaltijd die een of andere kat achtergelaten had. Hij was nog te jong om interesse te kunnen hebben in vest voedsel, het zou hem alleen maar slecht doen. Maar de halve vogel was zeker een goede oefening. Voorzichtig stapte hij dichterbij, zo goed mogelijk stil blijvend, waarna hij weer bevroor in zijn beweging alsof het ding anders weg zou vliegen. Zo kwam hij langzaam dichterbij. Eenmaal dichtbij genoeg sprong hij erop af en hapte in de vleugel. Aangezien deze vrij los zat had hij hem binnen enkele goede schudde los. Verbaast en tevreden keek hij naar het zwart witte ding. Hij had het beest gedood. Trots zijn witte pluimborst vooruit duwend pakte hij de vleugel op en sleurde hem richting de prooistapel. Wat was die regel nu? Eerst de clan dan pas jezelf?

{ Eerste post Airpaw c:

Rustig was ze een klein muisje aan het eten terwijl ze geamuseerd toe keek aan een kitten die iets verderop in het kamp bezig was. De rossige kitten, van wie ze de naam niet wist, sloop op de resten van een vogel af. Het was half opgegeten door een andere kat en niemand keek er nog naar om, behalve deze kitten dan. Die leek te denken dat het nog een levend beest was en sloop er met zijn kont in de lucht opaf. De kater had duidelijk wat meegekregen van de warriors of andere apprentices, want hij stopt tussendoor even, alsof hij de resten anders weg zouden vliegen.
De kitten sprong uiteindelijk erop en trok de vleugel er makkelijk af, waarna hij trots op de prooistapel afliep en daar zijn vangst liet vallen. Hij was nu erg in de buurt van Airpaw, en deze besloot even met hem te babbelen. "Mooie vangst."complimenteerde ze hem met een warme glimlach. "Jij wordt zeker een geweldige warrior later"kort knipoogde ze naar het rossige katertje.

Hij was zeker blij geweest met zijn vangst. Niemand anders had hem in het kamp gezien en hij had hem gewoon gevangen. Het was duidelijk dat zowat straalde terwijl hij keek naar zijn vleugel op de stapel van prooi. Hij schrok dus ook op toen hij ineens een kat hoorde praten. Waardoor hij opgewekt naar haar keek. Bij het compliment leek het zijn trots nog verder te doen groeien en met vol geloof keek hij omhoog. Hij wou zo graag een goede warrior worden, en deze poes zei dat het voor haar al zeker was. Zijn dag kon niet meer stuk. ‘Dankjewel’ Hij was immers goed opgevoed. ‘En ik hoop het, dat ik net zo goed word als mama.’ Zijn helder blauwe oogjes waren weer naar de zilvere poes gegaan. En nu pas realiseerde hij dat hij haar niet kende. Maar iedereen in de clan moest elkaar kennen. Dus duwde hij zijn pluizige witte borst vooruit en stelde zichzelf voor. ‘Ik ben Leopardkit trouwens’

Haar woorden lieten de rossige kater bijna stralen van trots, het was duidelijk dat hij zijn prestatie heel wat vond. Pretlichtjes fonkelden in de gele ogen van de poes, de kitten amuseerde haar wel. "Dankjewel" bedankte hij haar om haar compliment, ze knikte als antwoord. ‘En ik hoop het, dat ik net zo goed word als mama.’ De poes keek hem aan, zich afvragend wie zijn moeder zou zijn. Ze had zich nooit echt bezig gehouden met queens en hun kittens, iets wat nu wel bleek. Maar toen ze in zijn blauwe ogen keek dacht ze iets te herkennen.
Het katertje duwde zijn borst naar voren, waarna hij zich voorstelde. ‘Ik ben Leopardkit trouwens’ Ze glimlachte vriendelijk naar hem. "Airpaw, het is me een genoegen." Een nieuwsgierige blik kwam in haar ogen. "Je moeder.. Is dat Innerghost?"

heel erg laat, maar ik was op vakantie :$