Same poofball as before

Onderwerp: Same poofball as before di 14 jul 2015 - 9:49

Ace had dus een hoop om over na te denken, wat met een gedachtegang als de zijne dus niet ideaal was. Het meeste waar hij mee zat was het feit dat hij veel vele enkel een Medicine cat was. Geen enorme Acefray die zo goed kon jagen en vechten, met name als hij honger had. Of een goede vriend. Nee, hij moest zorgen dat er niemand dood ging en dat kittens ten wereld kwamen en meer hoefde hij niet te zijn. Daar ging hij verandering in maken. Hij was een grote jongen en zou zijn eigen prooi vangen voor hij kruiden ging zoeken. Peh, hij kon nog gewoon op avontuur gaan, de grijs gestipte tabby was nog niet bejaard. Verder moest hij ook kijken naar een Apprentice, dat zou alles ook veel makkelijker maken. Vooral nu ze een bondgenootschap met Riverclan hadden en oorlog gingen voeren met Windclan. Maar goed, hij zou de beste Medicine cat ooit worden, terwijl hij ook gewoon Acefray bleef. Tevreden met zijn plan stond de enorme kater op en tippelde het kamp uit. Zijn groene ogen gleden langs de bomen en tevreden liep hij door. Zo moest het zijn, hij was geen drive in service. Dus liep hij door tot hij eenmaal uit kwam bij de grenzen, hij zou eigenlijk beter moeten weten dan grenzen oversteken. Maar hij had altijd een excuus en hij was nog altijd dezelfde kat als de brutale Acepaw. Dus stak hij zonder blikken of blozen een of andere grens over, het was hem nog niet eens doorgedrongen welke het was.

{ Open :3

Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know. Live and die on this day

De rode oortjes van Foxpaw stonden oplettend vooruit toen ze langzaam overstak naar de Windclan. Oké, ze zouden hiertegen vechten, dan zou het niks kwaad doen om het alvast te verkennen, niet? Toch was Foxpaw heel erg voorzichtig, en kwam maar langzaam vooruit. Ze had gewacht tot de wind haar kant op stond, dus dat voordeel had ze, maar natuurlijk kon het ieder moment gebeuren dat ze op een takje stapte die per ongeluk een hard geluid veroorzaakte en dat er dan vogels opvlogen, die haar positie weggaven. Echter was de apprentice al een tijdje zo bezig en het ging de hele tijd goed. Toen ze haar kop weer in de lucht stak om aan de lucht te ruiken, rook ze echter een bekende geur; Acefray, de Medicine Cat en misschien wel een vriend van haar, als je het zo kon noemen. Ze grinnikte, waarna ze naar zijn richting toe liep. Ah, daar zag ze hem staan. Hij was niet zo moeilijk te missen door zijn grootte. Foxpaw zakte door haar poten en sloop langzaam naar hem toe, waarna ze bovenop hem sprong en hem tegen de grond aan probeerde te drukken. Echter ging dit moeilijker dan verwacht en bleef ze als een gek op zijn rug hangen. De oude apprentice lachte, misschien ietwat hard voor op iemand anders zijn territorium, dus hield ze zichzelf een beetje in. "Hee Acefray." Miauwde ze vervolgens.

{ Oké ik heb Fox ouder gemaakt, dus raak hierdoor niet in verwarring :')