You are not supposed to be anywhere near here...

Langzaam maar met krachtige passen bewoog de oudere warrior zich voort langs de grenzen, alert op elk klein geluidje wat er wellicht kon ontstaan. Ze mocht dan mentaal niet sterk staan door haar pijn, ze liet haar clan er absoluut niet onder lijden. Voor hen zou ze altijd sterk blijven staan en strijden tot het eind van haar leven, wat het ook waard was. En hoewel ze haar familie mistte, ze wilde zich ook weer niet bij hen al voegen. Zuchtend bleef ze staan en staarde even voor zich uit. Ze was niet de jongste warrior maar ze mistte nog zoveel in haar leven om het echt volledig te maken voor haar. Niet dat ze er veel aan kon veranderen, wie wilde er nu omgaan met een chagrijnige dochter van een van de vorige clanleaders.
Haar kop schoot echter omhoog zodra ze een geluidje hoorde en haar oren vielen bijna meteen plat tegen haar kop. ''Wie is daar!'' Grauwde ze dreigend, haar vacht opzettend en haar klauwen al uitslaand. Wellicht niet het beste idee, mocht haar tegenstander veel sterker zijn maar dat risico nam ze.

-Eerste post voor Omen