Lost is just another word for long gone

Zijn lange haar haakte ongelukkig achter een wilde tak in het kamp en geïrriteerd onderging hij het gegrinnik van de andere katten. Hij klapte zijn nagels uit wat de anderen meteen deed zwijgen, al was hij helemaal niet van plan om ze te gebruiken op de katten. Rustig begon hij zijn vacht los te snijden van de tak. Toen hij zo bezig was, begon het nadenken. De grote kater was het niet eens met de nieuwe leiders. Claw was zo koud en Zira was gewoon angstaanjagend. Toen kwam Sunset weer in zijn gedachten. De mooie, zwarte poes met haar prachtige vacht en overweldigende ogen. Ze was nu al maanden weg, wie weet werd het jaren. Hij miste haar zo erg, maar durfde zijn gevoelens aan niemand te vertellen. Hij had hier ook geen vrienden waar hij op kon leunen.
Toen leek ze echter voor hem te staan. Maar Royal schudde deze gedachte van zich af. Nee, hij had haar wel vaker gezien, had met haar gepraat; maar dan was ze er in werkelijkheid helemaal niet. Was hij gek aan het worden? Velen dachten van wel, maar hij beschreef het als liefdesverdriet. Wanneer zou hij is over die Sunset, zijn Sunset heen komen? Hij dacht nooit. Toen Sunset echter naar hem toe begon te lopen, keek hij verbaasd op. Het was altijd andersom geweest. Zou het dan toch? Hij was een paar dagen weggeweest uit het kamp, dus misschien zou ze terug zijn! "S-Sunnie?"

{ + Sunset. Als je mee wilt doen graag even vragen via pm!

Haar grote, prachtige zilveren ogen keken hem aan. Hij voelde het in zijn buik, de warme vlinders die het verdriet wegnamen, dit was ze echt. Een verschrikkelijk blije glimlach kwam op zijn gezicht toen ze zijn naam fluisterde. "Fluffle?" Nou ja, zijn naam was het niet, maar zijn bijnaampje waar ze samen zo ontzettend hard om moesten lachen of die zij écht graag wilde gebruiken. De zwarte kattin kwam op hem afgerend en Royal grijnsde toen ze haar kop in zijn vacht stopte, zoals ze dat altijd gedaan had. Tranen kwamen in zijn ogen en nu maakte het hem niet meer uit wat anderen dachten. "Ik heb je zo gemist!" Snikte ook Sunset en hij knikte. "Ik jou ook, lief." Miauwde hij zachtjes terug en wreef met zijn wang over haar kop heen, waarna hij haar een likje over haar oor gaf. "Hoi," miauwde ze toen en zachtjes grinnikte hij, waarna hij zachtjes zijn neus ophaalde. "Hey," beantwoordde hij haar en wreef opnieuw langs haar kop waarna hij een poot om Sunset heensloeg. "Ik houd van je." Miauwde deze en het hart van Royal leek wel een salto te maken. Na al die tijd, hield ze nog van hem. "Ik houd ook van jou," miauwde hij zachtjes terug. "Maar wat is er met je gebeurd?!" Zei hij geschrokken, toen hij zag hoe ze eruit zag. Zwak, klein, dun, een kapotte vacht; wat had ze gedaan?

Hurricane liep rond het kamp, hij keek verveeld voor zich uit. Bezorgd vroeg hij zich af waar Sunset was. Tot hij de poes zag praten met een kater, hij kon nog net hun woorden verstaan. Toen de poes tegen hem "Ik houd van je." zei keek Hurricane geschrokken op, met oren in zijn nek liep hij langzaam naar hun toe. "Hey, Sunset. Ik zie dat jullie elkaar weer gevonden hebben." Hij sloot zijn ogen geamusseerd neer. "Ik..ik hoop dat jullie veel geluk krijgen." Hij draaide zich om en met gebogen kop ging hij weg. Wat nu? Langzaam liep hij richting de rivier om ene paar slokjes water te geven.

- Hurricane topic uit

Bezorgd keek hij haar aan, zijn blauwe kijkers alleen maar op haar gericht. Hij nam haar goed in zich op. Alle nieuwe schrammen, de brandwond op haar flank.. Niks leek hetzelfde, alleen haar gerafelde staart was zoals eerst en haar mooie ogen leken hetzelfde; al keken ze vermoeid. Royal had geen oog voor zijn omgeving en keek dus ook verbaasd op toen er een andere kater aankwam met een verslagen uitdrukking. "Hey, Sunset. Ik zie dat jullie elkaar weer gevonden hebben." Het zwarte oortje van Royal bewoog ietwat ongemakkelijk heen en weer. Had Sunset over hun relatie verteld? Ach, het maakte hem niks uit. Voor hetzelfde geld schreeuwde ze het van de daken af en hij zou het nog niet erg vinden. Hij wilde alleen maar met haar zijn. Toen hij naar Sunset keek leek zij ook verrast door de zwarte kater die zomaar even langskwam. "Ik..ik hoop dat jullie veel geluk krijgen." Miauwde de ander nog voordat hij wegliep. "Uh, bedankt," miauwde hij de ander achterna. Awkward. "Twolegs hadden mij meegenomen, opgesloten en gedwongen te vechten. Demon heeft ons eruit gekregen." Geschrokken keek Royal naar Sunset. Hij was bij zijn gedachten nog bij de zwarte kater - Hurricane. Hij had echter wel alles gehoord. "Wat?!" Miauwde hij hard, maar verzachtte zijn stem toen. "Hoe kreeg hij het voor elkaar?" Er klonk respect in de stem van Royal. Opnieuw duwde Sun haarzelf in zijn vacht en een glimlach kwam op zijn gezicht. "Er is hier ook veel veranderd," vertelde hij, waarbij zijn gezicht betrok. "Claw en Zira zijn nu de leider en commander," vervolgde hij zijn verhaal en hij schudde hierbij zijn kop. "Ik vertrouw ze allebei niet. Ik wil eigenlijk weg hier,"

"Demon is... Nouja nogal sterk. Hij hed de twoleg bij z'n arm en na een tijdje lag de twoleg op de grond en had hij de deur voor me open gemaakt." Royal luisterde naar haar korte uitleg en een glimlach verscheen op zijn gezicht. "Dan moeten we hem maar is bedanken," zei hij. Toen kwam er echter iets in hem te boven. Hij wist dat Sunset en Zira niet zo goed met elkaar op konden schieten en als hij het goed had Sun en Claw ook niet. Dus vertelde hij maar dat zij de twee nieuwe leiders waren. "Wat!?" Was daarop haar reactie en Royal knikte. "Die twee? O shit.." Royal vertelde dat hij hen allebei niet snapte en de BloodClan liever verlaatte. Hij was best bang voor haar reactie; straks zou ze hem nog uitlachen of zoiets. Wie weet wilde ze wel graag in de BloodClan blijven, was dit misschien wel een thuis voor haar. "Dat is een heel erg goed idee," zei ze echter tegen zijn verwachting in en een vrolijke twinkeling kwam in zijn ogen. Opeens duwde Sunset hem om en hij grinnikte. Net zoals vroeger. "Hehe," grijnsde hij, waarna hij haar met zijn poot nog iets dichterbij duwde. Het maakte hem niks uit dat velen hem nu aanstaarde. Binnenkort was hij toch weg. "Wanneer wil je gaan dan?" Vroeg ze, en Royal glimlachte. "Zodra jij er klaar voor bent," beantwoordde hij en keek opzij naar haar, waarbij hij glimlachte.

Opeens merkte hij dat ze zichzelf van hem afduwde en verbaasd rolde hij een stukje weg. Deed hij haar pijn of zo? "Fluff, ik krijg geen adem!" Geschrokken maar geamuseerd tegelijk schoof Royal nog een stukje verder zodat zijn geliefde weer normaal kon ademen. "Je hebt echt teveel vacht, Fluff." Miauwde Sunset en hij grinnikte. "Ik ben geen kittypet, maar anders zou ik voor je naar de kapper gaan," glimlachte hij en duwde zijn neusje tegen die van haar. Een warm gevoel was duidelijk aanwezig in zijn buik en hij gaf haar een likje over haar snoet. "Sorry van die kater, Hurricane. Hij begon laatst opeens tegen mij te praten." Begon Sunset opeens en Royal knikte. "Ik weet niet waarom hij zo deed, ik ken hem eigenlijk niet echt." De BloodClanner kwam overeind. "Nou, misschien heeft hij een oogje voor je, maar je bent van mij," grinnikte hij, zijn stem ietwat lager dan normaal, en hij kwam half overeind waarna hij over haar heen ging staan. Hierna likte hij haar neus, oor, wang en nek, waarbij hij grijnsde. "Ik ben zo blij dat je weer terug bent!"