Sometimes decisions are necessary

Ze was misschien veel eerder opgestaan dan nodig was, maar slapen lukte haar toch niet. Ze was te rusteloos. Eerst moest ze dit afhandelen, anders zou ze nooit meer slapen. Yu stond bij de kampingang, wachtend op de zon die zijn tijd nam om omhoog te klimmen. Haar vader, haar eigen vlees en bloed, had haar verraden. Ze begreep heus wel dat er een nieuwe commander nodig was. Ze begreep ook dat er niet heel veel ervaren elite members waren. Maar van alle katten had hij Zira gekozen. Zira. De poes die haar het leven zuur had gemaakt, die veel te dichtbij haar vader kwam. Moonwhite had de zwart-witte poes lang geleden al van haar familie lijst afgekruisd. Cloud was familie, maar ze zag hem niet vaak waardoor hij meer als een vriend dan een broer voelde. Ze had enkel Claw, die altijd haar vader was gebleven, die haar de elite had binnengelaten, die van haar hield. Hij beschermde haar, hij gaf om haar, en zijn blik verzachtte als hij haar aankeek. Dus waarom... Waarom had hij haar zo verraden? Misschien moest ze nog een keer apart met haar vader praten. Yu gefrustreerd sloeg haar klauwen in de grond. Ze vertrouwde Zira niet. Ze wilde enkel haar vader wegnemen, haar alleen achterlaten. De young-one wist ook wel dat haar vader zijn gedachten niet zou veranderen, maar ze wilde hem horen. Ze wilde zijn redenen horen. Dan kon ze een besluit nemen.
De kattin keek op, en zag haar vader. Ondanks alles hield ze nog steeds van hem, daarom deed het haar ook zo'n pijn. Ze knikte haar vader toe. "Nu moeten we enkel nog wachten op Zira." Haar stem was killer dan ze had bedoeld, maar ze hield een strak gezicht.

Ze moest opstaan. Maar waarom ook al weer? Zira was het vergeten, wist het niet meer - wilde het misschien ook niet meer weten. Er was een reden en een dringende ook, maar het maakte Zira allemaal niet zo veel uit. Het liefste wat ze nu wilde was slapen, ze was gewoon nog te slaapdronken om haarzelf wakker te maken.
Toen schoot het haar opeens te binnen. Meteen kwam ze overeind en haalde snel een paar halen met haar tong over haar borst. Zira knipperde woest met haar ogen tegen het zonlicht van de opkomende zon - niet heel fel maar wel een heel verschil met in de barn. Toen ze het tweetal zag zitten liep ze naar hen toe. Haar staart zwiepte ter begroeting en ze ging rustig zitten. "Goeiemorgen," miauwde ze.

{ Sorry, kort, maar ik heb echt hoofdpijn atm :')

Een enkel moment schoot het door haar kop om hem te vergeven, want ja, ze wist dat ze hem ongelofelijk veel pijn deed. Een enkel moment. Het was alsof ze ergens een gebroken kater zag. Dit gevoel verdween echter als sneeuw voor de zon toen Zira er aan kwam en haar vader een sarcastisch lachje vertoonde. Nee. Zo makkelijk kwam je er niet van af. "Goed we zijn hier nu allemaal. Ik ga ervan uit dat jullie beide zich niet afvragen waarom we dit überhaupt doen, niet?" Yu ging recht zitten. "Ik zou ook alleen met Claw kunnen spreken, maar ik dacht dat het misschien nuttig was voor jou om te horen." Ze liet haar kille, groene blik even op Zira rusten. Ze was niet van plan om huilend en al haar frustraties uit te spreken, nee, ze zou kalm blijven. In elk geval tot de kattin hier nog was. De young-one draaide zich naar haar vader. "Claw," Haar stem emotieloos, zoals ze hem zo vaak had horen doen, ze had het foutloos overgenomen. "Je hebt me, wel, verraden. Zou je het even willen uitleggen?" Ze toverde haar zoetste glimlachje op haar snuit, en kneep haar ogen dicht.

“Hallo Zira.” Miauwde Claw tegen haar, zijn toon helemaal niet meer zo overtuigd van zichzelf zoals gisteren. Toch kreeg hij weer een lachje op zijn gezicht, maar het was een sarcastische; hij wilde hier niet zijn net zoals haar. Van Yu kreeg ze geen begroeting, zoals verwacht. Eigenlijk had Zira nooit iets fout gedaan bij Yu; het ding mocht haar gewoon niet. "Goed we zijn hier nu allemaal. Ik ga ervan uit dat jullie beide zich niet afvragen waarom we dit überhaupt doen, niet?" Begon de zwart-witte poes en geïrriteerd rolde Zira met haar rode ogen. Wat ging dit allemaal lekker formeel, zeg. "Ik zou ook alleen met Claw kunnen spreken, maar ik dacht dat het misschien nuttig was voor jou om te horen." De blik van Yu kwam op haar en met een verveelde blik keek Zira terug. Langzaam maar zeker werd 't een staargevecht. Toen draaide de poes zich om naar Claw. "Claw," begon ze, haar toon was net zo kil als die van Claw. "Je hebt me, wel, verraden. Zou je het even willen uitleggen?" Bijna, bijna moest Zira grinniken. Oh my, echt verraden zeg, wat een problemen! Bijna wilde ze zeggen, 'Meid, wat een problemen heb je toch!' maar hield zich in. Dat zou hun band niet beter maken. Maar oh, wat kon die Yu zich aanstellen. Dus, je moet nu naar iemand luisteren die je niet mag, wat erg!

Misschien was ze dramatisch, maar ze wist gewoonweg niet hoe ze het anders moest uitleggen. “Yu.” Ze kon zien dat hij niet geamuseerd was, in tegenstelling tot Zira. “Ik heb jou niet verraden. Verraad zou zijn als ik jou de rug toe zou keren en je weet dondersgoed dat ik dat nooit zou doen.” Yu hield haar blik aan, al zag ze haar vader een seconde verzachtten. “Het is het beste voor de Elite dat Zira Commander is geworden en als leider heb ik de verantwoordelijkheid om te kiezen voor hetgene wat de Elite staande houdt.” Ja hoor, dat begreep ze ook wel. Ze kon er best mee leven dat Zira commander was. HHet waren andere dingen die haar dwars zaten. “Daarentegen geld onze afspraak nog steeds en die zou ook niet kwijtgescholden worden. Ik denk dat Zira de wond in haar buik nog heel goed kan herinneren.” Ze kon het niet laten om te grijnzen, dat was een van de enige dingen die ze goed had gedaan. “Ik zal nooit iets doen om jou te treiteren, maar soms moeten er keuzes gemaakt worden.” De kattin herstelde zich, en keek weer op met een koele expressie. Ze zou een andere toon aanslaan. Goed, vanbinnen zat nog een krijsend prinsesje dat haar zin wou, maar dat zou nu niet werken. Dan zou ze het anders aanpakken. "Ik vind het enkel een tikje jammer dat je het mij niet eerst heb verteld. Desondanks dat ze een goed member is, neemt het niet weg dat ze iets meer voor je voelt." Ze ademde diep in. "Na een aardige traumatische jeugd kan je je voorstellen dat ik enigszins bang ben voor vervanging, omdat jij het enige was dat ik had." Handig was het niet dat Zira dit hoorde, maar die had nu wel de kans om geen huilende kit te zien, maar een volwassen kattin. "Daarbij was Zira eerst een last, en was de deal puur zakelijk." Haar blik verscherpte. Als het goed is wist haar vader precies wat ze bedoelde. Hij hield om met katten te spelen, maar zoiets zou ze niet toestaan. Haar aller grootste angst was haar vader verliezen, nog erger; aan een andere kat. Als hij iets met Zira kreeg zou ze vergeten worden. Wie neemt er een oude muis als er een nieuwe wordt aangeboden? Ergens wist ze ook wel dat Claw van haar hield en haar niet snel zou vervangen, maar ach. Ze was een jonge poes.

“Yu.” Begon Claw even kil en Zira moest eigenlijk grinniken, maar hield zich stil. Oo, zij was overduidelijk niet de enige die zich aan Yu irriteerde. Die young one was gewoon een pubertje die nergens tegen kon; een fase. “Ik heb jou niet verraden. Verraad zou zijn als ik jou de rug toe zou keren en je weet dondersgoed dat ik dat nooit zou doen. Het is het beste voor de Elite dat Zira Commander is geworden en als leider heb ik de verantwoordelijkheid om te kiezen voor hetgene wat de Elite staande houdt.” Het oortje van Zira bewoog heen en weer. Kijk, dit beviel haar nou. Er werd duidelijk gezegd dat ze sterk en goed was - iets waar ze, toen ze nog jonger was, een moord voor gedaan zou hebben. Wat ze in feite ook gedaan had, je moest namelijk wel iets doen om de sterkste te worden. “Daarentegen geld onze afspraak nog steeds en die zou ook niet kwijtgescholden worden. Ik denk dat Zira de wond in haar buik nog heel goed kan herinneren.” Ietwat geïrriteerd trok de commander met haar lip, zodat haar hoektand zichtbaar werd. Ze hield er niet van als haar zwaktes werden getoond. “Ik zal nooit iets doen om jou te treiteren, maar soms moeten er keuzes gemaakt worden.” Zira keek achterom. Hoe lang ging deze preek precies duren, want zij wilde weg! Hier schoot toch niemand mee op.
"Ik vind het enkel een tikje jammer dat je het mij niet eerst heb verteld. Desondanks dat ze een goed member is, neemt het niet weg dat ze iets meer voor je voelt." Deze opmerking liet woedde aanwakkeren bij Zira en haar ogen stonden dus ook woedend toen ze Yu aankeek. "Na een aardige traumatische jeugd kan je je voorstellen dat ik enigszins bang ben voor vervanging, omdat jij het enige was dat ik had." Een traumatische jeugd, hm? Wat was er gebeurd, had haar mammie haar soms een keer op haar staart getrapt? Boohoo. "Daarbij was Zira eerst een last, en was de deal puur zakelijk." Nu trok Zira haar bek open. "En toen bewees ik mij een goede member," Was haar bitse antwoord. Geïrriteerd tikte ze met haar staart op de grond. "Luister, kid, je hebt misschien problemen met mij maar heb nou is geen problemen met de keuze van je vader. Het zij zo, leer ermee leven." De laatste woorden had Zira geciteerd van Claw zelf toen hij haar aanzette. "Het is niet dat ik je anders zal behandelen als anderen," Gromde ze vervolgens. Nee, dat was dat kleine mormeltje het niet waard.