(Clanevent) Times need to change warriors need to be made

Zorgelijk staarde haar diep blauwe ogen over het kamp. De afgelopen manen hadden ze geen enkele apprentice meer tot Warrior benoemd en de nood aan warriors lag nu juist hoger dan ooit tevoren. Met een mogelijke aanval op Windcla en het gevaar van de dassen was het van uiterst belang dat Riverclan nieuwe warriors verkreeg en zeker gezien de meesten van hun Apprentices verdomme ook nog eens 10 manen of ouder waren. Het was te belachelijk voor woorden dat al deze apprentices die al warrior hadden moeten worden dit nog niet aankonden. Waaronder haar twee eigen apprentices Battlepaw en Whirlpaw. Allebei hadden ze geen fatsoenlijke training gehad voor ze onder Butters vleugels waren gekomen waardoor allebei de katten die al llang warrior hadden moeten zijn nog apprentice waren. En zo waren er zo veel.

Met een zucht hees de leader zichzelf op de grote rots. "Katten van Riverclan!" Het was geen officiele meeting dus de officiele woorden waren niet nodig. "Er is tot mijn aandacht gekomen dat heel veel apprentices momenteel al rond de twaalf manen zijn maar nog altijd niet geschikt voor het Warriorschap. Dit is een grote teleurstelling voor mij. Mede dankzij ziektes en omstandigheden duurt jullie apprentice tijd zo lang. Daarom verzoek ik jullie nu ook om degene die warrior willen worden dit aan mij aan te tonen. Ik wil jullie zien vechten en verdedigen. Ik wil zien waar Riverclan toe in staat is. Ik wil dat elke apprentice zijn of haar kwaliteiten toont dat ik jullie nog warrior mag benoemen voor de nieuwe maan." Haar ogen vlamde even trots op. "Ik wil met Warriors de strijd op trekken jegens de dassen. Niet met uit de kluiten gegroeide kittens!" Met haar heldere stem eindigde ze haar rede en sprong van de rots af. "Warriors, ik wil dat jullie meehelpen. Jullie mogen mee sparren of opletten wie fit is voor warriorschap. Ze knikte naar een groepje oudere warriors en grijnsde. "Wie wil met mij dansen?"

-Butterstar is open voor fight
-Apprentice training/sparren.
-het is waar dat er veel te veel apprentices van oude leeftijd zijn. willen jullie een rede hebben om warrior te worden hier is ie. Wil je nog geen warrior worden mag je ook meedoen. Sowieso worden alle deelnemers benoemd in de volgende ceremonie. (Benoemen betekend niet dat je warrior wordt. Wil je warrior worden moet je je alsnog aanmelden voor de ceremonie natuurlijk

De grijze warrior was diep in gesprek met een paar andere katten toen Butterstar weer op de grote rots was geklommen. Eigenlijk was Gray een beetje ongeïnteresseerd, maar hij wilde niet dom lijken tegenover de andere warriors dus daarom luisterde hij aandachtig naar zijn leider. Ze sneed het onderwerp van oudere apprentices aan en gaf ze een kans om eerder warrior te worden. Slim, gaf de kater toe. Des te meer warriors voor de strijd tegen Windclan. "Warriors, ik wil dat jullie meehelpen. Jullie mogen mee sparren of opletten wie fit is voor warriorschap." Sloot Butterstar af. Hij ging zo niet toekijken. Enthousiast keek de kater om zich heen. Wie zou er met hem willen sparren.

Tag: Nobody

De calico kater liep rustig het kamp binnen, in zijn muil een klein musje geklemt. Urgh, wat was jagen verschrikkelijk in een clan die leefde op water en vis. Het was een geluk dat hij nog wat kon vangen. Nadat hij het schrille vogeltje op de stapel had gelegd ging hij in de schaduw liggen, zijn kop rustend op zijn poten. Wat kon hij nu nog doen? Hij werd nog altijd in de gaten gehouden door het Bluewisp incident. Dus een bezoekje aan ander clangebied zou het niet worden. Nog meer jagen op prooi dat er niet was leek hem ook nutteloos. Misschien nu slapen en vanacht nog eens proberen? Al moest hij voor de zekerheid een Warrior mee vragen. Hij kreeg al genoeg wantrouwen zijn kant op geduwd. Plots werden zijn gedachtes doorbroken door de stem van de leidster, en zijn blik gleed omhoog. Echter duurde het niet lang voor hij helemaal recht zat. Hij kon Warrior worden? Hier en nu? Grijnzend sprong hij overeind en wierp een uitdagende blik richting Butterstar, of ze hem nu zag of niet. Hij zou eens laten zien wat hij kon. Met een fanatiek vuur in zijn zilveren ogen liep hij op een grijze kater af die hij kende als Graywing. "Mag ik?" Vroeg hij nog, al liet zijn scheve grijns geen plek over voor twijfel. Warpaw kon voordeel hebben uit zijn vreemde bouw. Deze bestond uit hoge poten, al tipte die nog niet aan die van Windclanners, en de kracht in zijn achterpoten van Skyclan. Toch waren zijn schouders wat breder en leek hij overal stevig te zijn, al was hij zeker dunner en fragieler gebouwd als een volbloed Riverclanner. Maar ja, vuil bloed liet veel ruimte over voor verassingen.

{ Warrie word geen Warrior :') Al wilt hij het graag kan hij niet vissen en heeft hij lak aan discipline en de regels. In ieder geval doet hij zijn best :3

"Katten van Riverclan!" Wild en geschrokken keek Severpaw om zich heen. Was ze zojuist in slaap gevallen? Ze schudde met haar lange haren en rekte haar grote lichaam uit, een teken dat ze dus echt geslapen had. Midden op de dag! Shame on her. Voordat ze helemaal wakker was was Butterstar al op de helft van haar verhaal. "...Ik wil jullie zien vechten en verdedigen. Ik wil zien waar Riverclan toe in staat is. Ik wil dat elke apprentice zijn of haar kwaliteiten toont dat ik jullie nog warrior mag benoemen voor de nieuwe maan." Geschrokken keek ze om zich heen. Hé? Ging Butterstar nu iedereen opeens warrior maken? Maar.. Ze was nog maar 10 moons? "Ik wil met Warriors de strijd op trekken jegens de dassen. Niet met uit de kluiten gegroeide kittens!" Er verscheen een verwarde uitdrukking op haar gezicht. Ze was geen kitten. Vervolgens vertelde Butter wat over warriors, en vroeg toen wie er met haar wilde dansen. Natuurlijk nam Severpaw deze kans. "Hey, Butterstar!" Miauwde ze vriendelijk en glimlachte respectvol naar haar leider.

{ Tag: Butterstar

Met een vis in haar mond kwam Day de kamp binnenlopen. Haar vangst legde ze op de stapel en bekeek het eens. Voor ze iets lekkers kon uitkiezen om naar binnen te werken zag ze beweging van uit haar ooghoeken en de jonge kattin keek op. Butterstar zat op haar steen. Daylight draaide haar oren naar voren en luisterde nieuwsgierig naar wat haar leidster te zeggen had. Toen Butter begon over veel apprentice keek Day even om zich heen, het klopte wel, de warrior den is best wel leeg vergeleken met hoe het vroeger was toen zij nog maar een kitten of een apprentice was. Daylight richtte haar blik weer op de leidster. Het was een goede keuzen om zo de leerlingen uit te pikken die er klaar voor waren. Toen Butterstar klaar was zag ze verschillende katten opspringen, zij waren duidelijk klaar voor een gevecht. Day besloot om toch op te staan, ze wist nog hoe moeilijk het was om een leerling te wezen, dus zij was wel bereid om de jonkies te helpen.

Tag: niemand

Haar ogen flamde even op en een glimlach verscheen op haa rlichte lippen. Severpaw had haar verzoek beantwoord en speels gleed haar staart heen en weer. De apprentice was tien manen oud maar ze had kracht in haar lichaam en geest. Wellicht zou zij wel een mogelijkheid kunnen zijn voor eerder warrior worden. Wie weet? "Wel then. Laat mij eens zien wat jij kan doen Sever." Ze grinnikte zacht en stapte in het rond om haar de eerste kans te geven.

"Well then. Laat mij eens zien wat jij kan doen Sever." Was het antwoord van haar leider, die vervolgens zachtjes grinnikte. Severpaw's staart zwiepte heen en weer toen ze lichtjes door haar voorpoten zakte. Ze spande haar spieren aan, maar maakte een schijnbeweging naar rechts om vervolgens met haar andere poot tegen de poten van Butterstar aan te schoppen, zodat deze omviel. Ze was met haar grote lichaam misschien niet snel, maar zeker wel sterk. Hierna legde ze haar neusje op de nek van de poes om aan te tonen dat ze daar haar kaken omheen kon zetten nu.

{ Even gepowerplayed. Je kan doen dat de aanval mislukt hoor, this alleen zo lastig om te schrijven xd

Tegen de hitte van de dag had hij zich aan de rand van het kamp neergezet, in de schaduw en rustig keek hij voor zich uit. Als hij veel beweging zou zien, dan zou hij de hint wel begrijpen dat hij ook uit het kamp moest vertrekken, maar het leek een rustig dagje te worden. Leek. Plotseling verscheen Butterstar op haar gewoonlijke plek, maar de manier waarop de oproep werd gedaan om de katten te laten verzamelen was anders. "Er is tot mijn aandacht gekomen dat heel veel apprentices momenteel al rond de twaalf manen zijn maar nog altijd niet geschikt voor het Warriorschap. Dit is een grote teleurstelling voor mij." Die woorden deed hij maar al te graag op zichzelf duiden en beschaamd richtte hij zijn gouden blik op de grond.
Er moest worden gespard en hij voegde zich bij de menigte van katten, voorzichtig om zich heen kijkende of er iemand bereid was op hem af te stappen. Om dat zelf te doen, daar ontbrak bij hem het zelfvertrouwen in, want op een warrior afstappen was misschien nog te veel gevraagd.

Tag -- ??

A day without sunshine is like, you know, night.

B } earpaw spitste zijn oortjes toen hij de oproep hoorde van Butterstar. "Er is tot mijn aandacht gekomen dat heel veel apprentices momenteel al rond de twaalf manen zijn maar nog altijd niet geschikt voor het Warriorschap. Dit is een grote teleurstelling voor mij. Mede dankzij ziektes en omstandigheden duurt jullie apprentice tijd zo lang. Daarom verzoek ik jullie nu ook om degene die warrior willen worden dit aan mij aan te tonen. Ik wil jullie zien vechten en verdedigen. Ik wil zien waar Riverclan toe in staat is. Ik wil dat elke apprentice zijn of haar kwaliteiten toont dat ik jullie nog warrior mag benoemen voor de nieuwe maan." Hij knikte. Goed, maar hij was er nog niet klaar voor, al wilde hij wel meedoen. "Ik wil met Warriors de strijd op trekken jegens de dassen. Niet met uit de kluiten gegroeide kittens!" Dat klonk logisch. "Warriors, ik wil dat jullie meehelpen. Jullie mogen mee sparren of opletten wie fit is voor warriorschap." Hij keek om zich heen. Zijn half opgegeten muis voor hem. Vlug begroef hij hem en liep een beetje naar het midden. Cedarpaw zocht ook iemand zag hij. "Succes Cedar.", miauwde hij toen hij er langs liep. Een grote enthousiaste glimlach speelde rond zijn lippen. Een poes stond ook te zoeken. Daymist ofzoiets. Hij hupte op haar af. "Dag mevrouw, wilt u me helpen met vechttechnieken?" Hij gaf toe... hij was er echt slecht in.

Tag: Daymist ~

Ze glimlachte toen ze Butters stem hoorde. Ze hadden het er veel over gehad, apprentices met een te oude leeftijd en te weinig kwaliteiten. En daar moest wat tegen gebeuren, wat vandaag te dag aan de hand was. Toen de kattin uitgesproken was ging ze even breed staan, wachtend op een apprentice die tegen haar zou willen sparren.

Butterstars stem galmde over de Riverclan-grond en meteen veerde Leatherpaw recht. Haar poten waren gevuld met energie, haar bruine nekharen een beetje omhoog gerezen. Na het 'incident' met de Kat, was Leatherpaw er van overtuigd warrior te worden. Ze deed alles wat van haar gevraagd, van muizengal bij de oudsten in hun vacht smeren tot in de Medcine den meehelpen. Ze zou strijden om warrior te worden.
Een beetje verlegen trippelde ze langs al de katten. En tussen al de donkere, bruine pelsen vond Leatherpaw die ene vertrouwde; van Futuresong.
Ze hief haar kopje op, vond de warme ogen van haar mentor en keek haar mentor met een verlegen glimlachje aan. Toen Butterstar haar toespraak had beëindigd, wendde Leatherpaw zich snel naar de grijze Deputy.
'Zullen wij eens gaan sparren?' mauwde de bruine poes enthousiast. Lustigheid vervulde haar hele lijf; het was toch al een tijdje geleden dat ze hadden getraind.

Verschillende leerlingen waren na de toespraak van Butterstar op zoek naar een warrior om tegen te sparren. Met haar lichte ogen scande Day de leerlingen. Sommige waren heel zelfverzekerd en stapte op oudere warriors. Maar ook viel de jonge kattin een zwarte kater op die onzeker om zich heen keek. Hij was nog jong, en misschien er ook nog niet klaar er voor, van af deze afstand kon ze niet goed zien. Als een warrior hield het in dat je soms zeker moest zijn van je keuzes en zonder twijfel het gevaar recht in de ogen kijken. Maar voor dat ze te diep in haar gedachtes zou duiken werd ze uit haar gedachtes gehaald door een jonge apperentice. "Dag mevrouw, wilt u me helpen met vechttechnieken?" Daymist keek omlaag en glimlachte vriendelijk. In haar hoofd schoten verschillende namen van leerlingen. Sommige kende ze van toen ze kittens waren. Het was geen groot geheim dat Daymist nogal dol was op kittens. En dit was een apperentice die ze wel is heeft zien spelen. "Natuurlijk Bearpaw.." Even klonk haar stem onzeker bij zijn naam...Want namen onthouden, dat was echt een rampenplan! Day bewoog haar schouders heen en weer voor dat ze wat door haar poten in een verdediging houding zakte terwijl haar ogen hem uitdagend aankeken.

A day without sunshine is like, you know, night.

D } aymist stemde in. Hij knikte opgewonden, de onzekerheid in de zin niet horend. De zilveren poes zakte in een verdedigende houding. Wat onhandig en stuntelig kopieerde hij haar. Het was lang niet perfect, maar op de goede weg alleszins. Hij deed een stapje naar voren en probeerde te bedenken wat Ice en Ash hem hadden geleerd. Niet met je ogen verraden wat je gaat doen... Hmmm. Hij ging wat onzeker naar voren en probeerde met zijn poot naar haar oren te slaan. Het ogen-ding lukte hem niet echt.

Tag: Daymist || Note: Hij is een ramp in vechten xD ~

Ze glimlachte toen Leatherpaw voor haar kwam staan, ze hadden een tijd niet getraind omdat ze moest wennen aan het gehele deputy-gebeuren, en dan nog kunnen plannen. "Maar natuurlijk." Grinnikte ze. Future hoopte dat ze zelf wat getraind had, of iemand haar geholpen had. Geduldig keek ze de apprentice aan, wachtend op de eerste zet.

Maar natuurlijk!' grinnikte Futuresong terug en keek haar geduldig aan. Leatherpaw kende Futuresongs zwakke plekken aan, dus nadenken hoefde al nog maar amper. Ze keek haar mentor recht in de ogen, zodat ze niet konden veraadden wat ze zou doen.
Met een korte sprint sprong Leatherpaw in de lucht, maar kwam vlak voor de poten van haar mentor neer en sloeg de grijze lenige poten onder de poes uit, zodat ze haar evenwicht wel moest verliezen. Met een speels gegrom drukte de bruine poes haar mentor stevig tegen de grond.
Snel gooide ze zich met haar volle gewicht op de waarschijnlijk gevallen poes. Haar klauwen groeven in de vacht van haar mentor zodat ze grip had en drukte de poes met al haar kracht tegen de grond. Hopelijk volstond dit om haar in bedwang te houden.

Daymist glimlachte de jonge kater bemoedigend toe. Hij was zeker jong en moest veel leren, maar dat maakte niet uit, het was fijn te zien dat leerlingen nieuwe dingen wouden leren. Toen hij haar houding kopieerde, scande Day met haar ogen zijn zwakke punten, hij stond duidelijk niet sterk op zijn poten wat inhield dat zijn evenwicht nu echt slecht was. De jonge kattin hield de apperentice goed in de gaten, zijn ogen verraden zijn plan en net voordat hij richting haar oor wou slaan bukte ze naar beneden en haakte haar poot onder zijn voor poot die op de grond stond, hopend op dat neerviel. Hij had nog een heel hoop te leren, maar dat kwam nog wel. Ze zag wel dat er duidelijk wel gewerkt kon worden en na haar haak actie rolde ze opzij en kwam weer netjes op haar poten terecht, al het stof kwam omhoog, die was ontstaan door de hitte van de laatste dagen.Al het stof dat omhoog kwam kon haar zowel in het voordeel zijn als in het nadeel. Day hield haar ogen nog steeds strak op de leerling gericht, afwachtend op zijn reactie.

Tag: Bearpaw
Notice: Bearpaw is zo schattig I love you

A day without sunshine is like, you know, night.

D } e poes ontweek zijn aanval en rolde opzij. De kater keek een beetje verwonderd, maar dat veranderde al snel naar verontwaardiging toen hij zich voelde vallen. Met een luide, "Oeff...", viel hij op de grond. Daymist rolde weer op haar buik en hij sprong naar voren om op haar rug te landde, althans dat was de bedoeling.

Tag: Daymist || Note: Tnx ~

Day moest toegeven dat ze onder de indruk was dat de jonge leerling zo snel al herstelde. Nog voordat ze stond voelde ze een gewicht op haar rug drukken, maar zo snel gaf Daymist niet op! Ook al zou ze wel na dit vechtpartijtje al haar vacht weer op orde moeten brengen. Voor dat ze ook maar een moment gaf voor de kater dat hij haar beter vast kon pakken rolde ze met een ruk naar de andere kant hopend op dat hij of er af sprong of mee rolde waardoor hij zeker haar moest loslaten en zich herstellen. De jonge warrior sprong overeind en glimlachte goedkeurend 'Ik moet zeggen, je herstelt je snel.' Day hield haar lichaam dicht tegen de grond en draaide een cirkel om Bearpaw heen.

Tag: Bearpaw
Notice: is lang geleden dat ik gevechten beschreef dus sorry xd.

In stilte luisterde de kleine grijze kater naar zijn mentor. Ze kwam met het plan dat alle apprentices die warriorschap naderde zich moesten bewijzen. In eerste instantie vond hij dat idee als klinkklare onzin klinken, waarom zouden ze zich moeten bewijzen, als ze hun best deden dan was dat niet nodig. En ook voor hem was het niet nodig, hij was met grote sprongen vooruit gegaan met behulp van Secretvoice. Hij was nu echt klaar om een warrior te worden en na alle maanden van twijfel en teleurstellingen stond de kater nu vol zelfvertrouwen stevig op zijn poten. Zijn amberen ogen glansden vol vuur, vuur dat steeds sterker was gaan branden naarmate hij vorderde. Pas zodra Butterstar uitgesproken was stond hij zuchtend op. Hij wist dat hij technisch gezien nu verplicht was mee te doen en dus ging hij maar op zoek naar iemand om mee te sparren. De meeste hadden al een partner gevonden maar de ogen van de kleine kater vielen op een kater met dezelfde kleur. Cederpaw had de aandacht getrokken van Battlepaw dus met zijn gloednieuwe zelfvertrouwen stapte hij gewoon op hem af. ''Heey, zo te zien ben jij vrij.'' Sprak hij en hief zijn kop met een serieuze blik. Zijn leeftijd vertelde dat hij allang warrior had moeten zijn maar hij was nu pas klaar en hij had ook niet zo snel een warrior kunnen zien. Er zou vast niks mis zijn met het kiezen van een mede apprentice als tegenstander.

Tag: Cederpaw (van Iro mag ik ook apprentices uitdagen xD)

A day without sunshine is like, you know, night.

B } earpaw voelde haar omrollen. Hij moest loslaten en viel over de grond. Even gladjes als daarjuist stond hij weer op zijn tenen te springen. Heen en weer. Het katertje kon niet stil blijven zitten en dat was hier dus duidelijk. 'Ik moet zeggen, je herstelt je snel.' Hij werd warm bij het compliment. "Bedankt mevrouw. U bent een hele goede vechter.", miauwde hij buiten adem. Daymist cirkelde rond hem heen. Hij cirkelde mee. Zonder zijn klauwen te gebruiken natuurlijk schoot zijn poot uit naar haar poten. Hij gebruikte de zelfde truc als haar, hopend dat het werkte.

Tag: Daymist || Note: Je beschrijft het heel goed! ~