Blow a kiss, fire a gun

Hier stond ze dan, op het territorium van de riverclan. De grootste vijand van de windclan op het moment, maar Thorn was niet bang. Nee, ze was juist van plan de eerste riverclanner die ze zag is flink op zijn kop te geven. Hoe durfden zij met hun warriors van niks de windclan komen te bedreigen? Dat was echt té gedurfd. Toen ze echter een ietwat bekende kater zag staan, was Thorn wel verbaasd. Hé, die had ze eerder ontmoet. Het was Bearpaw, een vriendelijke en - een feit waar ze niet omheen kon - knappe kat. "Hoi," Miauwde Thorn maar als eerste, ze zou toch wel gezien worden en ze kon beter vriendelijk beginnen; ze stond immers op andermans gebied.

{ &Bearpaw. Graag eerst vragen via de pm of je mag joinen!

Eerst dacht Thorn dat hij haar misschien straal voorbij zou lopen en negeren, maar hij leek haar écht niet op te merken. Ietwat verontwaardigd keek ze hem aan en haar houding stond wat arrogant. Toen zijn neus de hare raakte liet ze deze houding verbaast varen. De windclanner knipperde verrast met haar blauwe ogen en keek ietwat nieuwsgierig naar Bearpaw. Deze had snel weer een paar stappen achteruit gezet. "Eh... Hoi." Miauwde hij tegen haar en ongemakkelijk wiebelde ze met haar oortje als soort-van-begroeting. "W-wat doe je hier? Je moet euhm... je moet weg gaan, want je hoort hier niet Thornpaw." Ze grinnikte om zijn zenuwachtige houding. "Ah, maar ik wilde jullie clan bedreigen," miauwde ze plagerig en stak haar tong uit. Ja, het was logisch dat zij eigenlijk geen vrienden mochten zijn met de ruzie tussen de windclan en riverclan op het moment, maar Thorn had nooit wat om de regels gegeven.

"Eeeuuhhmmm...." Klonk het en nieuwsgierig keek Thorn op. Had hij geen gevoel voor humor, of zo? "Oh euhm... dat m-mag niet denk ik." Nou, blijkbaar niet. Haar gezicht veranderde in een frons en ze keek de ander vragend aan. "Ik was niet serieus..." Miauwde ze terug en haar blik werd steeds verwarder. "Ik, euh.. " Voor het eerst in tijden was ze sprakeloos. Wat moest ze hier nou mee? Haar lange, dikke staart streek ongemakkelijk tegen haar achterpoot aan. "Uh, dus. Hoe gaat het?" Probeerde Thornpaw van onderwerp te veranderen.

De andere apprentice ging zitten en Thorn volgde zijn voorbeeld. Netjes sloeg ze haar dikke, witte staart over haar voorpoten heen. "Oh het gaat eigenlijk heel goed. Ik heb net mijn eerste muis gevangen zie je." Miauwde Bearpaw enthousiast en zonder dat ze het doorhad kreeg de witte poes een glimlach op haar gezicht door zijn enthousiasme. "Goed zo," miauwde ze tegen hem en grijnsde. "Hoe gaat het met jouw enzo? Hoe gaat het met de training?" Thornpaw bewoog met haar oortje. "Nou, het gaat best goed. Ik ben vooral goed in vechten. De deputy is mijn mentor," het laatste voegde ze er een beetje trots aan toe. Hé, dat was toch ook wel iets waar je blij mee mocht zijn?

"Goed zo." Hij grijnsde ook. "Hoe gaat het met jouw enzo? Hoe gaat het met de training?" Thornpaw bewoog met haar oortje. Hij kopieerde haar gedrag en bewoog ook. Daarna moest hij een proestbui tegen houden. "Nou, het gaat best goed. Ik ben vooral goed in vechten. De deputy is mijn mentor." Bij dat laatste vlogen zijn ogen open. "Niiieecce!", riep hij dan ook. Zijn poten tintelden. "Ik kan echt niet vechten..."

Ze grinnikte toen hij haar gedrag kopieerde, en voegde er nog lachend aan toe dat het met haar goed ging, en dat het vechten extra goed ging. En, met een onmisbare trots in haar stem, voegde ze er ook nog aan toe dat de deputy haar mentor was. "Niiieecce!" Was de reactie van Bearpaw, en ze glimlachte naar hem. Een soort warm gevoel dat Thornpaw niet goed kon beschrijven was aanwezig in haar witte buikje. Haar glimlach brak door in een grijns. "Thanks," miauwde ze vervolgens. "Ik kan echt niet vechten..." Klonk het toen van Bearpaw en met opgetrokken wenkbrauwen keek de witte apprentice haar aan. "Niet? Maar je hebt er echt wel het lichaam voor," miauwde ze misschien ietsje flirter, en voegde er een knipoog naar toe. "Ik ben niet echt een ster in jagen," miauwde Thornpaw toen met een frons.