First degree, almost murder

De grote licht gekleurde poes stapte nors door windclan gebied opweg naar het enige gebied waar ze nu meteen wraak op moest nemen. Niet omdat ze iets vreselijks hadden gedaan, juist omdat een van die domme elders haar gered had, met haar domme goede hart. Een grom ontsnapte uit haar keel terwijl haar ijs blauwe ogen fel afstaken tegenover haar grijs gestreepte kop. Als ze nu zou wachten zouden ze zich onmogelijk er echt zorgen om maken. Ze kreeg zowiezo weinig input van de clans als er een kat verloren ging. Bijvoorbeeld Windclan waarvan ze niets meer gehoord had nadat ze een leven van hun leider had genomen, sterker nog de kater die nu trouw aan haar zijde stond als haar deputy heeft haar geholpen om te ontsnappen. Shadowclan.. yeah well, daar had ze genoeg voorbeelden, net als de dreigende Bloodclanners die beloftes maakte die niemand na kwam, niemand kwam de katten ooit wreken. Wie weet kreeg ze van Riverclan wel iets terug, al dacht ze van niet met de o zo onschuldige clan. En anders was het teminste een irritante steek die ze eindelijk eens zou geven nadat ze die clan zo lang met rust heeft gelaten. Starend stapte ze over de grens het Riverclan gebied in. Het maakte haar niet echt uit hoe dicht ze bij dat goddamn kamp kwam, zolang ze maar een kat tegen zou komen. En het duurde niet lang voor ze ook een stem hoorde praten. Meteen keek de grote poes op en draaide haar kop naar de plek waar het vandaag kwam. Met rustige passen stapte ze erheen, niet gevend om de krakende takken of de ritselende bladeren onder haar poten. Haar ogen vielen op een zwarte kattin, die aan een stel plantjes zat te snuffelen. 'That smells good doesn't it princess' sprak ze grijnzend met een duidelijk duistere toon en stapte rustig dichterbij.

Sushi moest haar plezier maar krijgen in het pijnigen van anderen, de schreeuwen van andere, het wegkruipen van andere, anders kreeg ze het niet. Kort bekeek ze de poes en hief haar kop. De poes was best groot maar Sushi was nog altijd groter, daarbij stapte de poes voor haar telkens een stap terug en was ze duidelijk minder getrained, wat deed Riverclan toch met haar warriors. Wat een zonde van dat grote lichaam, als je dan groot was gebruik het dan ook, zoals zij zelf deed. Een valse lach gleed op haar kop terwijl ze lachend haar kop schudde. 'I know darling, that's just why I'm here, I'm not welcome here' lachtte ze duister en stapte nog dichterbij en spande haar spieren aan om haar punt snel duidelijk te maken. 'So kitty, are you going to push me out, or are you going to run?' grijnsde ze en stapte gewoon door, steeds een stukje dichterbij terwijl haar ogen de poes telkens opnieuw bekeken, er klopte iets niet, aan die gehele houding niet. Een warrior van dat formaat zou zeker wel meteen klaar horen te staan om te wachten, deze kroop weg.

Echt op de woorden van de poes lette ze niet maar dat kon ze wel doen, het was altijd leuk om er een beetje mee te spelen. Zo kon ze dat met vrijwel elke zin dat die domme katjes spraken doen. Een duidelijke grijns verscheen op haar kop door de woorden van de poes. 'Well, that really is too bad, because I really wish to fight. And you know what the fun part is? Everything I wish will come true' sprak ze. Ze stapte dichterbij en staarde diep in de ogen van de poes tegenover haar. Ze groef erin en zag precies wat ze wou, angst. Haar grijns trok breder over haar kop terwijl haar spieren zich beter aanspande en ze haar vacht en losjes over uit schudde. Haar nagels gleden uit hun hulzen waarna ze tikte met elke stap die ze nam dichter naar de poes. 'And I reall dont have the patience to wait for another warrior to arrive' grijnsde ze en bleef even staan terwijl ze naar de poes staarde. 'So, you'll have to do, fight or die, you're choice'

De oren van de poes tegenover haar lagen nu in haar nek en dat was de eerste stap van wat ze wou. Ze was ergens dus al duidelijk geirriteerd of het was uit angst maar het was beide goed, uit beide zou een gevecht ontstaan. Nog een paar stappen, nagels uit die hulzen, haren overeind, misschien een beetje blazen en je zou een gehele boze kat hebben maar ja, ze vroeg zich af hoelang dat ging duren. Deze kat probeerde niet eens haar clan te verdedigen. ze kroop weg voor de vijand, een teken van een erg zwakke clan, maar ja, het bleef dan ook natuurlijk Riverclan. 'Ooh Baby girl this is exactly what I want, because you know what, I make it happen myself, I dont wait for it to happen, or wait till others will do it' grijnsde ze. Zolang ze zelfs de controle had kon er niets fout gaan. Kort rolde ze met haar ogen door de woorden, een liefdadig type dus. Sushi zette zichzelf af en ploft op de kat neer. 'It's not about if you can use something out of it, love. Some cats, like me just want to see the cats scream in pain. It's like a game, they get happy if they do it' sprak ze half lachend. 'I dont care about the difference between cats, all I want is to see cats suffer. Like this.. ze zette haar nagels in de kop van de poes en begon die open te trekken via haar neusbrug and smiled a bit.

Een diepe grauw kwam uit haar keel. Meeste katten begonnen stoer te doen, of om genade te smeken, deze poes begon letterlijk onzin uit te kramen over dat dit niet nodig was, dat dit niet de manier was, of dat dit naar haar terug zou komen, karma way. Eerlijk ze had geen idee wat de poes uitkraamde, want woorden was niet echt iets waar Sushi echt op lette, ze vond dat ook helemaal niet nodig om erop te letten. Ze lette op namen, sinds Everstar die van haar verborgen probeerde te houden, en ze lette op het lichaam, de rest boeide haar niet echt heen veel. Smeekgebedes luisterde ze niet naar, ze zou ze toch niet beantwoorden en bedreigingen, wel daarvan kwam toch niets uit dus het was helemaal niet nodig om te luisteren naar een ander. Ze zat op de rug maar de poes zakte niet helemaal door. Ze zou echter geen poot op moeten tillen want Sushi was er vrij zeker van dat ze alle vier de poten nodig had om zichzelf omhoog te houden. En weer begon de poes te praten. Om iets te verbergen. Ze verborg niets, de haat voor de clans, voor alle katten die erin leefde, dat het vrijwel haar leven overnam om zo veel mogelijk katten omlaag te brengen. Om de clans zo veel mogelijk naar beneden te brengen, voor haar leven voorbij zou zijn, en zelf op dat moment zou ze vechtend doodvallen dat was haar nu wel duidelijk. Ze gaf geen antwoord op de vraag en genoot van de kreet in haar oren. Heerlijk. Ze grauwde en zette haar nagels in het lichaam toen ze probeerde om haar ervanaf te schudde. Ze zette hard haar scherpe tanden in het vlees van de achterkant van de poes haar nek en hield die vast.

Erg veel verzet voelde de poes niet om haar terug te pakken, haar aan te vallen of ook maar weg te jagen, wat was dit nou voor warrior. Dit was een nog zwakker gevecht dan die met Breakingdawn. Die probeerde teminste nog iets terug te doen, deze poes deed helemaal niet, zij deed al het werk hier. Aan de ene kant heerlijk want ze kon de kat dan heerlijk opentrekken voor ze haar zou doden, en ze zou zeker gaan schreeuwen van de pijn, dat deden ze allemaal. Maar aan de andere kant was er niets aan, er zat geen spanning in dit gevecht en dat had ze juist nodig als ze met iemand vocht. Dat was toch op zijn minst een beetje logisch. Erger nog, de poes liets niets merken van de pijn door de wond die over haar kop liep. Ze leek diep in gedachte te zijn met wist zij veel waar die rotkat aan dacht. Ook had het ding opgegeven met redenen zoeken waarvoor Sushi het niet zou moeten doen, haar proberend. Waarschijnlijk had ze door gekregen dat het toch niet zou gaan lukken en had ze het waarchijnlijk opgeven. Hele slimme keuze, Sushi zou daaar zelf alleen maar meer door geirriteerd raken. Over geirriteerde raken gesproken die moest moest echt eens stoppen met haar gedachtes, ze moest eens gaan beginnen met schreeuwen. En daar was het, toen ze in haar nek beet, eindelijk. De poes keek toe hoe haar tegenstander haar poot optilde en voelde dat ze erheen begon te leunen. Grommend sprong ze weg van de poes, Sneeen in haar huid achterlatend waar ze haar nagels had gezet. Ze rolde om en stond binnen een seconde weer overeind en gromde dreigend naar de poes. Ze schudde haar kop even en gromde diep.

Het irriterende van die poes was eigenlijk vrijwel alles. Het vocht niet terug, het mekkerde niet, het klaagde niet, het enige wat het deed was denken, waarover, geen idee het was niet te zien op die kop. Sushi was dus eigenlijk alleen maar aan het wachten tot de poes iets zou doen. Het makkelijke was dat ze haar open kon halen zonder ook maar enige tegenslag maar daar was toch niets aan, een gevecht was veel leuker dan dit. Eindelijk kwam het in beweging, om haar van zich af te halen. En eindelijk ook een reactie toen ze opengetrokken werd. Het kleine kreetje pompte in haar oren en schoot door haar aderen. Eindelijk, heerlijk was het. Meteen toen ze neer kwam draaide ze zich weer naar de poes en bekeek wat die zou gaan doen. ''Wat is het dat je wilt van mij?'' Een kille grijns verscheen op haar kop terwijl ze langzaam vooruit stapte. Steeds een stapte dichterbij. 'Blood..' fluisterde ze terwijl haar nagels op de grond tikte met elke stap. ''Het is genoeg geweest, je hebt je woede kunnen uiten.'' mompelde de poes waarna ze haar rug naar Sushi toe draaide. Een kille lach verliet haar bek terwijl ze nog dichterbij stapte. Haar ogen schoten naar de staart. 'Wrong choice to turn your back on me' mompelde ze voor ze het puntje van de staart vastgreep in haar bek grinnikte en trok aan de staart waarna ze haar kop omdraaide. Genietend luisterde ze naar het knakkende geluid van de brekende staart. Ze liet het ding weer los. 'See.. I decide when it's over, and I like my games to take a looooong and painfull time' fluisterde ze grinnikend en keek naar de poes voor haar. Haar staart moest wel enorm pijn doen.

Of ze vandaag zien had om een slachtoffer te maken wist ze nog niet precies maar een beetje lol maken door het lichaam van de zwarte poes kapot te scheuren telde niet als een slachtoffer. Hell, desnoods zou ze de poes naar het kamp dragen wanneer die dat zelf niet meer kon, dat klonk nog vrij eerlijk of niet. Een beetje tussen leven en dood, als ze een goede medicine cat hadden was dat zo weer opgelost. Al wist ze niet goed van Riverclan wie de medicine cat was en of die nou goed of slecht was in het werk dat hij of zij deed. Waarschijnlijk wel want ze had nergens commentaar vandaan gehoord, en meestal als er iets niet goed was hoorde je overal commentaar vandaan. Hmm, alleen maar beter voor de poes voor haar. De poes die wilde vluchten, wilde wegrennen van het gevecht. Wat voor warrior was dit nou dan. Eentje die niet alleen een rogue gewoon in het territorium liet maar ook nog eens weg ging rennen voor een gevecht. Ze riep ook niet om hulp, al dacht ze niet dat het zou helpen als er een andere kat bij zou komen. de poes voor haar had dan wel een grote bouw maar ze was niet getraind, haar gehele bouw was weggegooid, ze telde als niets. En een warrior kon ze wel aan gezien die zwarte kat toch het liefst vluchtte. Maar dat ging ze niet toelaten, nog niet teminste. En maar goed ook want vlak nadat ze de staart geknakt had, op een ongenezelijke manier gebroken had kreeg ze een reactie. Een kwade, en eindelijk, eindelijk haalde de poes naar haar uit. Nu begon het pas. Lachend sprong ze weg voor de klauw en sprong meteen terug om de nekvel van de poes tussen haar tanden te nemen en te trekken. Als ze een klap kreeg maakte het haar niet uit, zolang ze maar ergere wonden bij haar tegenstander maakte.

Nu pas begon de zwarte poes echt verdedegingen in te schakelen. Maar het zou niet lang meer duren voor die echt neer zou zakken. Ze had meer dan genoeg worden al aangeraakt en de pijn van haar geknakte staart kwam er ook nog eens bij, ja het zou niet meer lang duren voor de poes door de pijn tenonder zou gaan. Maar tot die tijd moest Sush toch echt gaan opletten met waar ze naar bezig was, want nu was de poes kwaad. Echt kwaad en dat zou haar alleen maar sterker maken, zeker als die niet meer wist waar ze mee bezig was. Een rode waas voor haar ogen kreeg. Hoewel Sushi nu toch wel wist dat ze dit ging winnen wilde ze liever niet dat zij zelf erge wonden kreeg. Als ze niet te veel gewond was kon ze die warrior van niets nog naar het kamp dragen ook. Dat zou geweldig zijn, het kamp inlopen met het lichaam en dan gewoon weg lopen. Ja, dan zouden ze in ieder geval wel door hebben wie ze was. Ze liet haar nekvel meteen los en draaide zo snel mogelijk weg zodat ze de poten in haar rug voelde in plaats van haar buik. Meteen sprong ze weer op en sprong weer naar de poes voordat ze haar nagels naar de pluizige buik stuurde en haar tanden in de staart zette zodat het puntje alleen maar meer pijn deed en trok er wat aan. Dat terwijl ze haar eigen staart hoog hield zodat die niet gegrepen kon worden en probeerde met haar achterpoten de buik van de poes open te rijten.

En zekerder kon ze er niet van zijn dat ze richting het einde kwamen. De poes onder haar probeerde niet eens haar staart te bevrijden waardoor Sushi alleen maar aan het ding begon te trekken. Met een grauw liet ze het ding echter los toen ze een klauw tehen haar achterpoot voegde. Grommend keek ze naar de poes die steeds meer kracht leek te verliezen. Ook toen ze met haar achterpoten tegen Sushi's buik terecht kwam kwam ze niet verder dan enkel een ondiep sneetje hier en daar. Hier was geen gevecht meer mee te houden. Snel sprong ze van de poes af toen die door haar voorpoot zakte. Nu was het enkel nog wachten. Rustig stapte ze een eindje verder, licht hijgend en ging zitten. Waarna ze haar staart om haar poten legde en ze haar voorpoot begon te likken alsof er niets gebeurd was. Ze had al besloten dat ze het zwarte ding terug naar het kamp zou dragen. Maar daar had ze wel de nodige energie voor nodig en dat kon ze nu even krijgen terwijl ze wachten tot de poes buiten bewustzijn was.