Sunset after the hurricane

Hurricane liep verveeld met een muis het kamp binnen, wat is het toch saai, hij zocht naar Acid, maar ze was niet te bekennen. Hurricane besloot maar een kat uit te zoeken om te praten. Plots zag hij een poes, een zwarte poes met grijze ogen? Huricane had die ogen nooit gezien. Hij liep naar de poes toe. Ze was echt mager, dus Hurricane legde de muis voor haar neer. "Ik dacht dat je die we nodig zult hebben." miauwde hij trots op zijn daad. "Ow en hallo." hij sloeg zijn ogen geamusseerd neer, hij hield ervan katten blij te maken. Alleen wist hij niet hoe ze zal reageren. Is ze ondankbaar of dankbaar?

OOC; Sunset

De graatmagere poes zag opeens een muisje voor haar neus verschijnen. "Dankjewel!" zei ze zacht en ze keek op naar de zwarte kater. "Hoi," zei ze terug. Ze boog naar voren en nam een hapje van de muis. De kater Was wel aardig voor een Bloodclanner! Haar rechterflank was nogsteeds niet geheeld. Het zag er vreselijk uit, het Was echt totaal verbrand en er Was nog geen vacht terug gegroeid. Nog steeds niet na die 4 maanden! Het was vaak een doelwit voor katten, en dat begreep ze want het deed inderdaad verschrikkelijk veel pijn als een kat zijn of haar klauwen erin steekt. Ze zuchtte, kijkend naar de verschroeide plek. Ze draaide haar hoofd naar de kater en keek hem recht in de ogen aan met haar prachtige zilveren ogen. Die waren nog het enige mooie, niet angstaanjagende ding van haar. Voordat al het ongeluk Was begonnen, betoverde ze veel katers ermee, ze raakten verdronken in haar blik. Dat gebeurde nu nog steeds, maar zodra ze haar afgedankte lichaam zagen waren ze weg. "ik ben Sunset, en jij?"

Op m'n telefoon geschreven. Ik weet niet maar m'n telefoon doet altijd Was met een hoofdletter, haha

"Dankje" was haar zachte antwoord. Hurricane knikte kort, "Hoi" zei ze terug. Ze keek naar haar schouder, Hurricane zag dat het een verbrand deel was. "Moet je dat niet...behandelen?" vroeg hij. De poes keerde haar blik terug en keek recht in zijn ogen. Het leek wel alsof hij gehipnotiseert werd door haar grijze ogen. Hij glimlachte onzeker, haar mooie ogen pasten totaal niet bij haar wond. "Ik ben Sunset, en jij?" vroeg de poes. "Hurricane, aagenaam." miauwde hij vriendelijk. De poes mocht misschien niet mooi zijn, maar aardig was ze wel. Ze was gelukkig niet 1 van de poezen die hem meteen afwezen, uitscholden, aanvielen of van hem wegrenden. Hij zuchtte en dacht aan Acid. Wie was leuker, Sunset of Acid?

"Het is al behandelt, maar katten vinden het een leuk doelwit," zei de zwarte poes met een glimlach. Ze sloeg haar afgetakelde staart om haar poten heen. De brandwond ging wel weer helen, dat wist ze wel zeker, als katten er konden afblijven tenminste. Ze had alleen niet echt het goede kruid, de medicine cats van de clans misschien wel, maar dat ging ze niet wagen. Ze keek naar haar poten, en glimlachte even. Ze was altijd bloedmooi geweest, maar door die wond en al haar ongeluk was alles verpest. haar gedachten dwaalden af naar Vulture, hij had haar altijd geholpen en beschermd, maar was verdwenen. Haar glimlach verdween, samen met haar hongergevoel. Haar gedachten waren afgedwaald naar Royal, waar was hij? Was hij haar gaan zoeken en is hij gevangengenomen? Verdwaald? Dood? Ze schraapte haar keel even, en toverde weer een neppe glimlach op haar gezicht. Hurricane was een bloodclanner, misschien wist hij wel waar Royal was! Ze wilde het vragen, maar durfde het niet. Hij zal het vast niet weten. "Hoe gaat het?" Vroeg ze aan Hurricane, om haarzelf van het onderwerp af te leiden.

""Het is al behandelt, maar katten vinden het een leuk doelwit," ze glimlachte, hoezo zou ze glimlachen voor zo'n slechte wond. Hurricane schraapte zijn keel. "Doelwit? Katten horen ervanaf te blijven." hij klonk nu wel wat boos. Hij haatte het als katten de zwaksten altijd aanvielen. Hurricane merkte op dat de poes diep in gedachten gezonken was. Ze zette een glimlach op, maar je kon duidelijk zien dat ze niet meer in de stemming was voor een glimlach. "Hoe gaat het?" miauwde ze plots. "Valt mee. Met jou?" miauwde hij. Hij wist dat ze dat excuus gebruikte om de stilte niet achterdochtig te maken. "Vertel me niet dat er niets mis is." miauwde hij met een bezorgde blik.

"Gaat prima." Zei ze een beetje droogjes. Ze had de boze toon wel gehoord in zijn stem, maar waarom zou hij er zo boos om zijn? "Vertel me niet dat er niets mis is." Miauwde de kater, achtervolgd door een bezorgde blik. Oh nee wat nu? Ze probeerde een smoes op te halen zodat ze niet over de twee katers hoefde te praten. "Ik had een steek in m'n poot, en ik bedacht even waar het vandaan kon komen." Loog ze. Gelukkig was ze goed in liegen! "Dus, nog wat interessants gedaan?" Voegde ze eraan toe, hopend dat hij niet terug zou komen op het onderwerp.

kort & flutje, sorry!

Hurricane liet achterdochtig een wenkbrauw omhoog rijzen. Hij wist niet of hij haar moest geloven of niet. "Dus, nog wat interessants gedaan?" vroeg de poes. Hurricane kon het maar beter vergeten en gewoon meedoen. "Mnah." miauwde hij kortaf. "Gewoon vervelen, da's alles." hij keek verlegen naar zijn poot. Zijn binnenste hield hij nooit buiten, maar die poes is haar gelukt.

Ze knikte, langzaam. Ze had gemerkt dat de kater wat kortaf had gedaan. Had ze hem misschien een beetje op zijn zenuwen gewerkt? Ze lachte even nerveus. Ze had geen flauw idee wat ze moest zeggen, ze bleef dus maar stil. Awkward. Iets prikte in haar staart en met een ruk draaide ze zich om, zette haar poot op het beest en gromde luid en laag. "Wesp." Siste ze chagrijnig, ze gooide het dode beestje weg en draaide zich weer naar Hurricane. Ze keek hem recht in de ogen aan, in gedachten verzonken. Ze miste Royal echt. Stomme twolegs, als ze zich niet met haar hadden bemoeid waren ze nog gewoon bij elkaar. "Ik haat twolegs," Zei ze perongeluk hardop. Meteen keek ze beschaamd naar haar poten. dom Sunset, dom!

Het was een ijzige stilte, dit was echt super awkward, allebei elkaar in de ogen stare. Zomder enige reden en nog niets doen ook. Plots zag hij en wes op haar staart en hoorde de poes de naam van het irritante insect opzeggen. Ze gooide het weg alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Hurricane kon nog net zijn gegrinnik verbergen. Uitendelijk zei de poes opeens. "Ik haat twolegs." Hurricane knikte kort, hij vroeg zich af waarom. Hij wist niet veel over twolegs, hij vond ze niet leuk, en hij vond ze niet stom. Toch haalde Hurricane zijn moed bij elkaar en vroeg. "Waarom precies? Zijn hun de verantwoordelijke voor je wond?" hij grauwde, hij hoorde hoe Raza vermoord werd door een twoleg moordwapen ding. En Snake was neergereden door een twolegmonster, Rina werd mishandeld door haar twolegs en Hurricane werd uitgeschopt van zijn geboorteplaats door de twolegs. Plots voelde Hurricane woede in zich. IJskoud vuur brandde in zijn ogen. Hij zag zijn ouders die verbrand werden door twolegs. Het leek wel alsof iedere BloodClankat of kittypet sterfde door twolegs. Plots miauwde hij, "Het zijn vreselijke wezens, misbaksels die per ongeluk op aarde gezet zijn." nu was zijn kalme stem vervangen door een kille sis.

"Ze hebben mij en Demon voor vier maanden vast gehouden, ondervoed en ons laten vechten voor ons plezier. Ze slikte, nog starend naar haar poten. "Ik mag dan wel bloodclan zijn, maar ik haat het om onschuldige katten te doden. Deze waren net zoals wij helemaal uitgeput en ondervoed." Ze voelde een vreselijke herinnering opkomen. Hoe haar vader ook onschuldige katten had gedood. "Demon heeft ons eruit gekregen," voegde ze eraan toe. Ze keek weer op naar de kater, die opeens nogal kil geworden was. "Het zijn vreselijke wezens, misbaksels die per ongeluk op aarde gezet zijn." Siste de kater. Sunset slikte, knikte en keek naar haar poten. "inderdaad."

Hurricane voelde hoe hard haar tijd vroeger was. Dus ging hij naast haar staan. "Ik ben blij voor je dat je eruit bent. Ik moest vroeger een kat voor reclame zijn, bleh." Hij huiverde bij die vreselijke gedachtes. Ze hadden hem behandeld als knuffel. Hurricane voelde iets prikken vanbinnen bij het horen over die ene Demon. Vond ze al iemand leuk? Jammer, Hurricane keek weer naar de grond. Als ze al een vriend had dan kon je er eenmaal niets aan doen. Hij zuchtte en keek naar de laatste restjes zon. Nog even en het werd tijd om te slapen.

"Ik ben blij voor je dat je eruit bent. Ik moest vroeger een kat voor reclame zijn, bleh." zei de kater huiverend. Reclame? "O dat lijkt me vreselijk!" Riep Sunset, kijkend naar de lucht zag ze dat het al redelijk laat werd. "Sorry Hurricane, ik spreek je een andere keer wel. Ik moet slapen, anders word ik nooit beter." miauwde de zwarte poes zacht. Ze knikte naar de kater en liep langs hem, waarbij haar vacht langs de zijne streek. Zodra ze haar vertrouwde boom zag, sprong ze er in. Niet zo soepel als altijd, maar ze zat erin. De boom was zo gevormd dat er bij de vertakking een soort kommetje was ontstaan, waar ze perfect in paste. Ze had geen plek nodig in een van de barns. Dit was veel fijner! Ze keek neer naar Hurricane en knikte naar hem, voordat ze zich omdraaide en viel in een diepe, droomloze slaap.

Sunnie topic uit

Hurricane knikte begrijpend. Met een emotieloze blik knikte hij haar toe. Ze streek dichtbij zijn vacht voorbij en sprong een boom in. Even leek Hurricane in shock, maar liep verder. Hij besloot is maar even naar buiten te gaan en wat prooi te vangenn. Ze liep anders niet vrijwillig je mond in.

Onderwerp: Re: Sunset after the hurricane