Who are you?

De rode kater verveelde zich kapot. Hij was even gaan wandelen, in de hoop knappe poezen tegen te komen. Echter waren die schaars. Zo leek dat tenminste. Dus was Ravi eropuit gegaan, op jacht. Naar poezen.
Toen Ravi al een tijdje aan het lopen was, rook hij duidelijk kattengeur in de lucht. Het was een poes. Gelukkig voor hem, misschien vervelend voor haar. Daarbij rook hij duidelijk dat ze een rogue was, naarmate hij dichterbij kwam. Al snel vond hij de kat, een tabby. Ze lag op een rots te zonnen. ''Well, hello there, geniet je van het mooie weer?' vroeg Ravi met een grijns. Het was zoveel makkelijker om een gesprek te voeren met een kat van het andere geslacht die rond zijn leeftijd was. Want dan kon hij tenminste flirten. Anders had hij gewoon geen gespreksstof. Of in ieder geval was het dan moeilijker om een gesprek te voeren. Misschien moest hij eens een lijstje in zijn hoofd maken als hij op pad ging, over gespreksonderwerpen. Dan was er tenminste geen awkward stilte.
Met een grijns op zijn gezicht ging hij ook op de rots zitten, tegenover de poes. Er zat dan nog wel iets van een meter of twee meter afstand tussen ze. Nieuwsgierig scande hij de poes voor hem. Ze had groene ogen, net zoals hij. Verder had ze een bruine tabby vacht.

De poes glimlachte terug. Mooi zo. Dan was ze in ieder geval niet zo'n zeurpoes. Want ja, die zaten er ook tussen. Hij heeft zich zelfs een keer uit de voeten moeten maken voor een of ander chagrijn. Dat was wel al een tijd geleden, toen was hij nog niet zo subtiel als dat hij nu was. Minder stright to the point, zal maar zeggen.
De poes tegenover hem rekte zich eerst uit voordat ze ging liggen. Ravi volgde haar voorbeeld. "Je ziet eruit alsof je erg tevreden bent. Is dat door het weer of ook nog door iets anders?" De poes ging totaal niet in op zijn vraag. Niet dat dat wat uitmaakte. Ze probeerde hem uit te lokken. Ook goed, flirten was altijd goed. De enige woorden die in Ravi's woordenboek stonden waren worden zoals flirten en charmeur. Want dat was gewoon het belangrijkste in zijn leven. Ohja, en hijzelf was natuurlijk ook erg belangrijk. 'Ik ben ook erg tevreden. Vanwege het mooie weer natuurlijk, maar ook vanwege de kat die voor me zit,' antwoordde Ravi terwijl hij een charmante grijns liet zien. Hij was zo goed in flirten.

De poes tegenover hem lachte en Ravi grijnsde terug. Mooi zo, ze was vast gevleid. ''Dankje. Ik ben Emerald'' stelde ze zichzelf voor. ''En ja ik geniet van het weer.'' antwoordde ze erachter aan op zijn eerdere vraag. ''Emerald, prachtige naam. Past perfect bij je mooie ogen,'' zei Ravi glimlachend. ''Jij ziet er ook niet verkeerd hoor.'' zei ze terwijl ze er een knipoog aan toe voegde. Ravi's glimlach ging weer over naar een grijns. ''Weet ik, dat krijg ik wel vaker te horen. Maar ik heb het er nooit zo over, want ik richt graag mijn aandacht op anderen. Maar bedankt,'' legde de rode kater grijnzend uit. Natuurlijk klopte dat niet, maar dat wist hij zelf nog niet zo goed.

'Plannen? Hoezo? Had jij plannen?' vroeg ze. Ze leek een beetje op te schrikken. Waarschijnlijk uit haar gedachtes over hem. Wie dacht er nou niet elke seconde aan hem? Logisch natuurlijk...
Al snel schoof ze iets dichter naar hem toe terwijl ze met haar lange wimpers knipperde. Niet dat dat echt indruk maakte, maar wat boeide het hem. Ze flirtte terug, dat was altijd goed. Hij had bijna bingo. Nog een paar flirttrucs. 'Ja, ik heb zeker plannen. Het is zo warm vandaag, ik had wel zin om te zwemmen,' legde hij uit. Het was eigenlijk een hint. En ja, hij kon wel zwemmen. Tenminste, niet te diep en te lang. Dat kostte hem teveel moeite.

'Tuurlijk kan je zwemmen. Dat past wel bij je. Verdrink niet. Als ik dat doe kom jij me dan redden?' vroeg Emeraldtail terwijl ze even naar de rivier keek en toen weer terug. ''Tuurlijk red ik je dan, waarom zou ik je laten verdrinken?'' Dit was dus geen flirtactie. Gewoon een serieuze vraag. Hij zou iedereen redden, poes of kater. Clankat of Rogue. Ach, het zal wel. ''En ik verdrink heus niet. Ik ben aardig goed in zwemmen, al zeg ik het zelf,'' zei hij grijnzend. Zolang hij niet te lang ging zwemmen maakte het niks uit. Alhoewel, hij hield het steeds langer vol naarmate hij vaker ging zwemmen. ''Nou, gaat u nog mee het water in of wat?'' vroeg de rode kater terwijl hij al de eerste stapjes had gezet.

Flameleaf keek vanuit een boom, hij wist niet wat dit allemaal was maar wist zeker dat ze iets hebben. Ookal weet hij alleen maar dat ze elkaar aan het verleiden zijn. Flameleaf wou Emerald eerst weer bezoeken maar hij rook een kater en klom op een boom naast hem. Nu staat hij hier. Zijn pels overeind en zijn ogen spuwden vuur. Zou Emerald hem niet leuk vinden? Maar Flameleaf herkende de kater, het is Ravi, de kater dat Dreamfur mee gepraat had. Flameleaf wist dat een aanval niet kon helpen. Per slot van rekening was Flameleaf een iemand die van vrede en geluk hield. Maar niet van geluk dat hem ongelukkig maakt. Zachtjes sprong Flameleaf uit de boom en liep weg met gebogen kop. Dan maar geen partner.

Flameleaf aarzelde, het ging allemaal zo snel. Hij hoorde de poes miauwen.'Flame! Als je denkt dat ik die kater leuk vind ben je nog dommer dan een twoleg.' Flameleaf voelde zich boos worden, hij dommer? Hoe kon hij dom zijn als ze gewoon met die kater zat te flirten. Maar hij kon haar niet verbieden met een kater om te gaan. Dat is net alsof hij haar niet respecteert. Maar voordat hij iets kon zeggen miauwde ze snel verder. 'Waarom zou ik de ene dag je als partner nemen om daarna over te gaan op hem?! Ik wil hem leren dat er niet met iedereen te flirten valt. Blijf stil in een boom zitten zie maar wat er gebeurd. Vertrouw me oké?' Flameleaf wist het niet zeker, maar als er iets zou gebeuren kan hij meteen ingrijpen, of toch niet? Hij hoorde de poes miauwen tegen de kater. 'Wonderlijk hoe snel je iemand kan missen. Best logisch bij jou...' Maar Flameleaf zag de kater, langharig, zoals hem, rood, maar lichter dan Flameleaf en zijn ogen waren bijna net als dat van Emerald. Flameleaf zag dat die kater perfect was, perfecter dan hem. Het zou Flameleaf niks verbazen als Emerald voor de kater zou vallen en Flameleaf weer zou verlaten, als ze dat deed, zal hij het nooit vergeven.

Flameleaf zette zijn klauwen diep in de boom en klom omhoog. Hij boorde ze niet diep alleen omdat hij moest klimmen, nee, hij boorde ook diep uit frustratie. Flameleaf wist dat de poes niet echt op die kater is, maar alleen bij het zien maakt hem alleen maar bozer. Het zou niet lang duren voordat er echt een klik tussen zij en die kater komt, Flameleaf bleef luisteren en het leek wel alsof die kater merkt dat hij er is. Het zou Flameleaf niks verbazen, zijn felrode pels tussen de groene bladeren.

Ravi wachtte af tot Emerald ook het water in kan. De poes spatte hem wat nat en grijnzend spatte de rode kater het water terug. ''Ik eh... Moet even weg. Je snapt het wel hé?'' begon ze plots. Ravi keek haar verbaast aan. Nee, dit snapte hij helemaal niet. Waarom waren poezen zo raar soms? Maar al snel begreep hij het. Hij hoorde Emeraldtail een naam sissen. Er was sowieso een andere kat daar. Ze rende naar de andere kat toe en Ravi liep nu ook het water uit, achter Emerald aan. Al snel snapte ze tegen wie ze het had. Een thunderclanner, en een kater. Dat rook Ravi zo. Maar hij kon de kat niet zien. Hij zag alleen Emerald. Daarbij hoorde hij niet wat ze zei. Alleen een hele reeks woorden die niet te volgen waren. ''Wonderlijk hoe snel je iemand kan missen. Best logisch bij jou...'' Emerald had zich omgedraaid en was weer naar hem toegelopen. Wat was dit nou weer? 'Wie was dat? Of is dat. Wel zo beleefd om me aan anderen voor te stellen als je met mij bent,' zei Ravi. Hij klonk nog vriendelijk, maar dat had hem best wat moeite gekost. 'Of valt diegene je lastig?' vroeg hij toen ietwat bezorgt. Natuurlijk was hij niet echt bezorgt. Tenzij dit echt een moordzuchtig persoon was of iets. Dan mocht hij zich best zorgen maken over een ander. Zo harteloos was hij nou ook weer niet.