Stride

Haar ogen gleden versmald door de straten heen. Alles was hier zo anders dan in Oekraïne; iedereen was hier rijk en dik, al helemaal die 'kittypets' of hoe haar clangenoten dat ook noemden. Vanaf de eerste dag had ze daar al een hekel aan. Kittypets waren verwend en lui, iets waar Acid een hekel aan had. "Ik ga vermoorden." Klonk het in haar kop en ze trok met haar oortje. Het was de waarheid, op een dag zou ze hen allemaal vermoorden. Er verscheen een grijns op haar gezicht bij de gedachte en ze begon hardop te grinniken. Ze sprong op een hek, waar ze haar klauwen in boorde om zich goed vast te houden. Haar groene ogen scanden de omgeving en ze zag daar een kitten lopen. Ze was niet van plan die aan te vallen, want ze wist van zichzelf dat ze een zwak had voor kittens en die nooit pijn zou kunnen doen. De reden daarvoor was omdat ze zelf als kitten veel te vaak pijn gedaan was, ze kon niet de onschuldigheid van anderen afnemen. Dus sprong ze wel van hek naar hek naar de kitten toe, en liet zich daar naast op de grond zakken, maar ze begroette de witte kitten met een glimlachje. "Ha-llo." Begroette ze de ander en stak als een grap haar tong uit.

{ 1e post Haetta

De kitten schrok van haar, iets wat ze hem niet kwalijk kon nemen. Acid was niet de aller knapste, voornamelijk door alle wonden die ze had opgelopen in haar vorige land. "Hallo. Ik bjen van Bloodcjan, die heel sterk zijn dus jij bang moeten zjijn." Miauwde de witte kitten, en Acid hield haar kopje ietsje scheef waarbij ze de kitten goed in zich opnam. "Ah," miauwde ze als antwoord, dat ze het begreep. Hierna stak ze met pretlichtjes in haar ogen opnieuw haar tong uit. "Korotun," fluisterde ze toen zachtjes en grijnsde. Dat betekende kleintje in 'haar' taal, maar dat zou hij natuurlijk niet weten.

Acid glimlachte om de verbaasde reactie op het gezicht van de witte kitten. Ze probeerde zijn naam te herinneren, wat ervoor zorgde dat ze zachtjes tegen zichzelf mompelde. "H-Hat.. Haet." Prevelde ze, maar kon het niet voor zich halen. "Korotun... Wjat iss Korotun?" Klonk het toen en meteen schoot haar kop omhoog. Ze staarde naar de kitten met haar groene ogen en na een paar secondes glimlachte ze. "Kleen." Antwoordde ze, niet goed wetend hoe je kleintje moest uitspreken. "Klein-tje." Vervolgde ze toen waarna ze speels knipoogde. "Je bent.. Klein."

Acid knikte toen hij zijn naam vertelde. "Haetta is mooie naam," mompelde haar sestra in haar kop. De stem in haar gedachtes kon ze niet herkennen als die van haarzelf, dus had ze de stem maar sestra genoemd, wat zus betekent. Deze zus was altijd bij haar en liet haar nooit in de steek. Acid wist niet of ze daar blij mee moest zijn of niet. De kitten leek opgewonden door zijn nieuwe bijnaam en ze grinnikte om zijn enthousiasme. "Ikke ben korotun en wjat jij ben?" Haar kop ging ietsje schuin. Ze kon de zin niet helemaal ontcijferen, omdat zijzelf een andere taal gewend was en kittens ook niet bekend stonden om hoe goed zij konden praten. "Ya ben okhoche." Beantwoordde ze, waarna ze voorover boog en in het oor van Haetta fluisterde: "I-k ben liefff."

Toen de kitten haar nadeed, glimlachte ze. Sestra was voor het eerst sinds tijden is een langere periode stil. "Ya ben korotun en okhoche." Acid knikte langzaam, haar ogen ietsjes wijd opengesperd. Ze zou Korotun of Haetta haar moedertaal leren. "Goed," complimenteerde ze het witte katertje. Toen hij opeens zijn haren omhoog zette en begon te springen, grinnikte Acid schor. Er kwamen grappige geluiden uit zijn bek. "Prrrrfft." Deed Acid hem na en stak toen haar tong uit met pretlichtjes in haar ogen.

Zijn glimlach was aanstekelijk en automatisch glimlachte Acid terug. Ze was blij met het gezelschap van deze kittens. Ze wist van zichzelf dat ze goed was met de kleintjes, en vond het ook leuk om bij hen te zijn. Was het een teken? Zou ze zwanger moeten worden en zelf kittens krijgen? Maar daar was ze toch veel te jong voor? Echter was ze de god die ze aanbeden had, Pasht, toen ze nog in Oekraïne woonde niet vergeten. Ze was daarmee opgevoed en opgegroeid. Toen de kitten zijn kop in haar poot begroef glimlachte ze. Toen Korotun achteruit sprong nadat hij sprong, grinnikte ze. "Dat is normal." Vertelde ze hem. "Alsss jij blij is."