Tell me more, tell me more [Shellblade]

Salmonpaw stond te trappelen bij de ingang van het kamp. Ze was die ochtend vanzelf al vroeg wakker geworden, dus hoefde haar mentor haar niet meer te wekken. Shellblade had haar gezegd dat ze bij zonsopkomst zouden beginnen met de training, dus zodra de eerste zonnestralen de boomtoppen hadden geraakt, was Salmonpaw de apprentices den uit gesneld. Zodra ze haar mentor zag, grijnsde ze. "Wil je me vandaag SkyClan dingen leren? Klimmen en vechten in bomen en tussen de takken jagen?" vroeg ze snel, zoals gewoonlijk meteen het initiatief nemend. Misschien was wat ze opnoemde een béétje veel voor één dag, maar ze konden in ieder geval beginnen met het klimmen. Salmonpaw zag het wel zitten om net zo goed te leren klimmen als een SkyClan kat. Dan zou ze dingen kunnen die de andere apprentices niet van hun uit ThunderClan afkomstige mentoren zouden leren!

Het was nog vrij vroeg toen Shellblade wakker werd. Hier was dan ook een reden voor, gezien hij met zijn apprentice had afgesproken om te gaan trainen. De zon was dan ook nog maar net aan het opkomen toen hij de kampingang bereikte. Licht verbaast zag hij dat zijn apprentice er al zat en glimlachte even kort. Bij de vragen die daarna naar hem toegegooid werden grinnikte hij even kort. "Ik weet niet of dat allemaal vandaag gaat lukken, maar we kunnen beginnen met het klimmen. Dit zul je als basis nodig gaan hebben." Zei hij voor hij even naar Salmonpaw keek. "Zullen we dan maar gaan?" Vroeg hij en wachtte op een antwoord. Hij had al wel een beetje een idee welke boom ze zouden kunnen gaan gebruiken voor het klimmen. Ze zouden er namelijk eentje nodig moeten hebben die niet al te moeilijk zou zijn voor de eerste keer. Het zou namelijk niet simpel van tak naar tak springen worden, maar ook langs de boomstronk een stukje klimmen. Dat laatste zou nog wel eens lastig kunnen worden.

"Ik weet niet of dat allemaal vandaag gaat lukken, maar we kunnen beginnen met het klimmen. Dit zul je als basis nodig gaan hebben", zei Shellblade met een glimlach. Salmonpaw knikte. Zoiets had zij inderdaad ook al bedacht. "Zullen we dan maar gaan?" "Natuurlijk", antwoorde Salmon. Waarom zouden ze in StarClansnaam niet gaan? Ze rende haar mentor voorbij om hem aan te sporen tempo te maken. Hoe eerder ze bij die boom waren, hoe eerder ze kon beginnen en hoe meer tijd ze zou hebben om meer te leren!

Hij knikte kort voor hij door de ingang van het kamp naar buiten ging. Het was het beste als hij voor de eerste keer klimmen een makkelijke boom zou uitkiezen. De afstanden tussen takken zouden niet al te groot moeten zijn, vooral gezien het de eerste keer voor Salmonpaw zou gaan zijn. Hij liep nog een stukje door het territorium heen tot hij een boom vond die wel geschikt zou zijn. De stam was vrij breed en de takken waren daardoor ook dikker. Ook zaten de takken niet te ver uit elkaar wat zeker zou helpen met het oefenen. "Laten we deze boom gaan gebruiken om het klimmen te proberen." Zei hij en wees met zijn staart naar de boom. "Er zijn twee manieren die je nodig zult hebben om in een boom te kunnen klimmen. Eentje is het va tak naar tak springen. Hierbij moet je goed opletten waar je terecht komt na een sprong, want mis je de tak, dan val je naar beneden." Begon hij. "De tweede manier is via de boomstam omhoog klimmen door je nagels voor grip te gebruiken. Je zult je nagels goed in de schors moeten duwen wil je die grip hebben. Om jezelf omhoog te helpen is het het beste als je je afzet met je achterpoten omhoog, waarna je jezelf vasthoudt met je voorpoten. In het begin zal dit nog een paar keer mis kunnen gaan en ook zal het langzaam gaan, maar met oefening zul je merken dat het steeds gemakkelijker zal gaan." Hij hoopte dat hij het zo een beetje duidelijk uitgelegd had. "Wil je het meteen zelf proberen of zal ik het een keer voordoen?" Voordoen zou misschien beter zijn, maar als Salmonpaw het eerst zelf wilde proberen had hij daar ook geen moeite mee.

De boom waar ze uiteindelijk bij halt hielden was teleurstellend laag. Hij had een dikke stam en brede takken die al vrij laag begonnen. Salmonpaw had natuurlijk gehoopt dat ze meteen in de allerhoogste boom zouden klimmen, maar het verbaasde haar niet dat Shellblade makkelijk wilde beginnen. Wacht maar, over een paar dagen spring ik rond tussen de hoogste takken van de Owltree. Ze luisterde aandachtig naar Shellblades uitleg. Toen hij vroeg of hij het eerst zelf voor zou doen aarzelde Salmonpaw. Ze wilde eigenlijk meteen die boom in springen, maar ze moest ook nadenken over hoe ze het het snelst zou leren. Als ze het Shellblade eerst voor liet doen, deed zij het daarna misschien wel in één keer goed, iets wat haar nu - al zou ze het tegenspreken als iemand anders het tegen haar zei - niet zou lukken. "Doe maar voor", zei ze met duidelijke tegenzin. Maar schiet wel een beetje op. Haar poten jeukten om die boom in te klimmen.

Bij het antwoord van de apprentice knikte hij even kort voor hij zijn spieren aanspande en op de eerste tak sprong. Het was eentje die vrij laag bij de grond was, waardoor het niet moeilijk was om erop te springen. Het was ook een tak die dik genoeg was om zijn gewicht te dragen. Dat was namelijk iets dat hij ook in de gaten zou moeten houden. Nu kwam alleen het volgende stuk. De volgende tak was namelijk verder weg en zou niet makkelijk te halen zijn door te springen, dus kwam nu het gedeelte dat hij echt voor moest doen. Hij positioneerde zijn lichaam zo dat hij met zijn voorpoten grip had op de bast van de boom en nog balanceerde met zijn achterpoten voor hij afzette met een van zijn achterpoten en zich wat omhoog trok met zijn voorpoten tot ook zijn beide achterpoten zich hadden vastgepakt aan de bast. Hierna plaatste hij zijn achterpoten wat hoger voor hij nogmaals afzette en hoger greep met zijn voorpoten. Dit deed hij nog een aantal keren voor hij uiteindelijk op de volgende tak was. Hier besloot hij te stoppen en naar Salmonpaw te kijken. "Klaar om het zelf te proberen?" Vroeg hij. Hij kon ook eerst naar beneden klimmen, maar dit zou misschien wat makkelijker zijn voor als ze nog wat hoger in de boom zouden gaan.

[Sorry voor de late reactie, ik was op vakantie waardoor ik niet kon reageren]

Salmonpaws bekje viel bijna open van verbazing toen haar mentor gewoon in één keer op de eerste tak sprong. Die hing misschien niet zo heel erg hoog, maar ze had toch verwacht dat hij gewoon via de stam zou klimmen. Na deze ene sprong ging hij wel weer over op normaal klimmen. Salmonpaw staarde zo hard naar al zijn bewegingen dat hij haar blik bijna wel in zijn rug zou moeten voelen prikken. Ze was vastbesloten om alles wat hij deed in haar geheugen op te slaan, zodat ze het straks meteen goed zou doen. Hij gebruikte een beetje een mengeling van omhoog 'lopen' en zich afzetten als in een soort sprong. Na een paar van deze sprongdingen bereikte hij de volgende tak. "Klaar om het zelf te proberen?" vroeg hij. "Natuurlijk", zei Salmonpaw, wat ze hoe dan ook gezegd zou hebben, of ze er nou klaar voor geweest was of niet. Maar ze was er redelijk zeker van dat het haar wel zou lukken. Die eerste sprong zou een beetje tricky zijn, misschien. Ze kón natuurlijk gewoon vanaf de grond klimmen, maar haar mentor had die coole, grote sprong gebruikt, dus no way dat zij nu de makkelijke manier ging gebruiken. Haar blik was gefixeerd op de eerste tak, alsof ze naar een prooi keek die ze wilde bespringen. Ze zette een paar stapjes achteruit, nee, toch nog eentje vooruit, íéts naar achteren weer, een stapje naar rechts... Ja, zo stond ze op de goede plek. Ze wiegde een ebetje heen en weer terwijl ze zich klaarmaakte voor de sprong. Afstand inschatten, kracht bepalen... Ze nam wel wat meer tijd voor haar voorbereiding dan Shellblade, maar ja, hij had er dan ook waarschijnlijk een uitstekend gevoel voor ontwikkeld. Salmonpaw wilde niet langzaam zijn, maar ze wilde nog minder graag falen, dus moest ze die extra tijd maar voor lief nemen.

Uiteindelijk waagde ze de sprong. Halverwege haar sprong wist Salmonpaw zeker dat ze het goed had berekend en een tevreden grijns vormde zich om haar lippen. Haar landing ging helaas iets minder perfect dan ze zich had voorgesteld. Ze landde op de goede plek, maar struikelde half en viel bijna weer van de tak af voor ze haar evenwicht weer had hersteld. Ze zwiepte even geërgerd met haar staart. Het had perfect moeten gaan.

Ze liep over de tak naar de stam, waar het volgende onderdeel plaats zou vinden: het echte klimmen. Ze herinnerde zich precies wat Shellblade had gedaan en zette eerst haar voorpoten tegen de ruwe bast. Verbeeldde ze het zich, of kon ze daar de sporen zien die Shellblades nagels bij zijn demonstratie achter hadden gelaten? Toen ze vond dat ze wel goed stond, zette ze zich af met haar achterpoten en trok zich met haar voorpoten nog een beetje op. Haar achterpoten klauwden zich vast in de bast. Een paar stapjes... Een van haar achterpoten verloor zijn grip op de bast en Salmonpaw hing aan haar drie andere poten terwijl ze probeerde houvast te vinden. Natuurlijk liet ze het eruit zien alsof het geen enkel probleem was en ze helemaal kalm bleef, maar intussen klopte haar hart als een razende in haar borst. Ze zette zich af met haar achterpoten en greep met haar voorpoten een hoger stuk stam vast, waarna het hele riedeltje zich herhaalde. Ze kreeg de slag nu te pakken en bewoog als een soort nabeeld van Shellblade, precies dezelfde route volgend. Uiteindelijk kwam ook zij aan op de volgende tak. Haar poten deden een beetje pijn van het hangen aan de stam, maar ze grijnsde breed. "Gaan we nog hoger?" vroeg ze gretig, ondanks de vermoeidheid die ze nu al in haar poten voelde.

Onderwerp: Re: Tell me more, tell me more [Shellblade]