What a wonderfoul place for a nap

Flameleaf draafde blij langs een paar bomen, hij was opgewekt omdat hij net een warrior is geworden. Daarom vond hij zichzelf oud genoeg om alleen naar Fourtrees te gaan, daar was altijd een kat om mee te praten. Misschien van een andere Clan, of misschien zelfs een rogue! Flameleaf hield ervan om nieuwe vrienden te maken, vechten kon hij goed en daar had hij de juiste klauwen en poten voor. Maar hij was geen vechtersbaas. Al was het een vijand, hij zal hem niet zomaar snauwen. Flameleaf zou hem eerder een waarschuwing geven. Zo niet, dan riep hij versterking. Niet omdat hij bang is, maar gewoon omdat hij vechten niet de juiste oplossing vind. Katten denken er anders over. Maar dan laat hij hen toch vechten. Flameleaf rook een geur, een rogue. Zo te ruiken net gevoed. Flameleaf keek op een boom, ah..daar is hij. Een kater die op een vogel zit te knagen. Hij miauwde "Wel hallo, medekat. Genieten van het weer...en de vogels?" Voegde hij eraantoe.

Flameleaf keek de kater vragend aan, hij hoorde zijn antwoord 'Inderdaad, wil je een stukje?' Hij schoof de vogel met zijn staart zijn kant op, Flameleaf knikte. Wat was hij aardig. Hij klom op de boom en ging naast hem zitten. Hij nam een hap van de vogel en hoorde de kater weer vragen. 'Ik dacht dat clankatten heel erg op hun grenzen gesteld waren..?' Flameleaf knikte en hij slikte de vogel door. 'Jij bent geen bedreiging, dat zie ik meteen. Maar ik ben namelijk niet zo'n vechtersbaas. Als mijn Clan je wilt wegsturen mogen ze wat mij betreft komen en het zelf doen.' Flameleaf likte zijn lippen af en vervolgde. 'Trouwens, dit is fourtrees. Dit territorium is niet van mijn Clan of welke andere Clan dan ook en dat zal het nooit worden. Jij hebt het recht hier te zijn.' Hij likte zijn poot. Dankzij het gevecht met Dreamfur en de discussie met Silverstar kon hem de Clan steeds minder schelen. Hij respect de oudsten en kittens wel maar de rest heeft eigen poten om zelf te jagen, en dan krijgt hij er niets voor terug. Hij keek weer naar de kater en miauwde. 'Trouwens, ik heet Flameleaf.'

Flameleaf kon zijn vragen niet bijhouden en miauwde. 'Er valt niet zoveel te vertellen, ik vnd het niet zo'n Clan zoals het vroeger was. Nu zijn er minder warriors en is het strenger geworden. Maar ja, wat valt er nou te klagen. Hij fluisterde in zijn oor. "Ik ben misschien van plan om rogue te worden, omdat ik een leuke poes heb ontmoet."

De witte kattin spande haar spieren aan en sprintte vliegensvlug op de eekhoorn af, die zo snel mogelijk van haar weg wilde rennen een boom in. Helaas was het rode beestje niet snel genoeg en Frostfang klapte haar sterke kaken om de harige staart van haar prooi. Ze trok hem uit de boom waar hij zo stevig mogelijk aan vastklampte en beet hem in zijn nek dood. Ze nam de moeite niet om 'Starclan' te danken, want daar geloofde ze toch niet in. Haar blauwe ogen namen haar omgeving op en ze kwam erachter dat ze vlakbij de fourtrees was. Nieuwsgierig trippelde ze het open-clangebied op. Iedere keer was er wel weer wat leuks of spannends te beleven. Toen ze echter woorden opving van een thunderclanner was ze even verbaasd. "Ik ben misschien van plan om rogue te worden, omdat ik een leuke poes heb ontmoet." Hoorde ze, en nadat ze snel had nagedacht kwam ze tot de conclusie dat dit de stem van Flameleaf af. Vervolgens antwoordde een onbekende stem en met samengeknepen ogen liep ze naar de twee toe. De rogue had zich zonet voorgesteld als Chess en Flameleaf kende ze natuurlijk. "Wil je rogue worden?" Vroeg ze aan haar clangenoot en haar ogen verwijdden iets.

Flameleaf luisterde naar de kater. 'Ik kan je er misschien bij helpen, zeg me maar welke poes het is.' Hij zuchtte zacht Als ik problemen heb met liefde, hoe kan ik hem dan helpen? voegde hij er in stilte toe. Door al dat denken hoorde hij niet dat Frostfang, één van zijn Clangenoten hem had gehoord. "Wil je rogue worden?" vroeg ze. Flameleaf's haren stonden recht overeind, nu leek hij een kop groter door zijn lange vacht. Zijn ogen vol met schok. Maar gauw gingen ze liggen bij het zien dat haar ogen kalm leken. Fostfang was ook één van de weinigen die niet in de StarClan geloven. Dus ze zal niet zo verrast staan als de Clan als ze dit zullen horen. Hij schraapte zijn keel, keek naar Frostfang en antwoorde. 'Misschien wel, misschien niet. En ik denk ook niet dat ik erg welkom zal zijn sinds het gevecht van Dreamfur en steeds ontmoetingen met rogues.' In zijn hoofd miauwde een stemmetje 'Jij hebt iets met rogues, eerst Fathia, dan Emerald en nu Chess.' Flameleaf kon het hem niet schelen, Frostfang mocht alles tegen de Clan met geuren en kleuren vertellen. De meeste rogues zijn aardiger dan zijn Clangenoten en het leek of StarClan zelf zijn lot koos.

Toen Flameleaf haar hoorde, schrok hij zichtbaar. Zijn haren schoten overeind en hij keek haar geschrokken aan. Maar Frost keek niet boos of teleurgesteld naar hem, ze begreep hem eigenlijk wel. Hij moest toch vrij zijn om zijn eigen keuzes te maken? Als hij graag weg wilde, dan zou ze hem dat niet kwalijk nemen. 'Misschien wel, misschien niet. En ik denk ook niet dat ik erg welkom zal zijn sinds het gevecht van Dreamfur en steeds ontmoetingen met rogues.' Haar blauwe ogen gleden nu toch wel in een verbaasde blik. "Een gevecht met Dreamfur?" Vroeg ze, hé, daar had ze nog niks over gehoord. Haar oren stonden nieuwsgierig overeind. Wat had Flameleaf zich op de hals gehaald?
"Gaat het wel? ik snap het als je liever hebt dat ik verdwijn." Klonk het toen, vanuit de richting van de rogue. Er verscheen een glimlach op haar snoet. Die was dus zeker aardig, als hij aan anderen dacht. " Als je ooit rogue besluit te worden en je hebt iets nodig, dan vind je me wel!" Zei hij tegen Flameleaf, waarna hij weg wilde gaan door in een boom te klimmen - maar hij bleef achter iets haken waardoor hij weer op de grond wilt. Het zag er komisch uit en Frost deed haar best om niet te gaan lachen. "G-gaat het wel?" Vroeg ze, zachtjes lachend.