Go away, clouds

Hinkend kwam de gevlekte poes de nursery uit. Dit was nu haar thuis, voor altijd. Haar rechter achterpootje was geheeld, alleen was het geen poot meer te noemen. Wat daar ooit gezeten had was weg en er was nu alleen een stompje over. Een stompje waar weer vacht op was gaan groeien. Je kon nog wel zien wat voor vreselijke wond dat was geweest. Brightspots had het idee dat ze door haar afwijking raar aangekeken werd. Als of ze nu ineens niet meer die zelfde poes was. Een zucht rolde over haar lippen toen ze door hinkte naar de rotsen in het kamp. Daar was het warm, wanneer de zon scheen. Ze keek op, langzaam begonnen de wolken weg te trekken, maar dat mocht wel iets sneller. Voorzichtig ging de gevlekte poes zitten en sloeg ze haar staart over haar stompje zodat het beeld minder heftig werd.

OOC: Open.

Ja, langzaam trokken de wolken weg, wat haar een fijn gevoel gaf. Voor ze het wist zouden de zonnestralen haar gevlekte vacht weer verwarmen. "Hoi, ik ken je helemaal niet. Hoe heet je? Ik ben Flameleaf." Brightspots schrok op en haar nek haren gingen even overeind staan. Ze haalde diep adem toen ze Flameleaf zag. Gewoon een jonge warrior van de Thunderclan. Ze glimlachte voorzichtig. "Hallo, Flameleaf. Het geeft niet, ik ben Brightspots," miauwde de Queen zo rustig mogelijk. Haar, adem was namelijk nog een beetje gejaagd.

Het leek haar nog steeds vaak te verbazen dat clangenoten gewoon niet wisten wat er gebeurd was. Wanneer er iets met een clangenoot gebeurde, behoorde je dat gewoon te weten. Dit leek overduidelijk veranderd te zijn. "Wat is er met je poot gebeurd?" Was dan ook de vraag van de jongere kater. "Twee moons geleden probeerde twolegs mij te vangen toen ik er op uit was om te jagen. Ik had geen keuze, dan de thunderpath op te rennen. Een auto raakte mijn achterlijf en heeft mijn rechter achterpoot verbrijzeld." Haar stem was leeg van bedroefdheid. Ze zat er nog steeds heel erg mee en had er regelmatig nog nachtmerries over. Dat ze nu een full-time Queen was tot ze haar rang Elder zou ontvangen gaf haar een hoop afleiding, wat de pijn verlichtte.

Zo doe ik dat:

"Twolegs? Maar die komen toch nooit zo diep het bos in? Waren het grote twologs of twolegskittens?" Brightspots zuchtte en wilde eigenlijk graag van deze kater af. Maar goed, wie was zij om iemand weg te sturen. Daar had de gevlekte poes de ballen niet voor. "Ehm. Ik was bij het thunderpath, dat is niet zo diep in het territorium," legde ze uit op afwezige toon. Ander onderwerp graag, alsjeblieft, Starclan. "Ik weet hoe het voelt, het voelt vast afschuwelijk. Het spijt me deze herinnering weer naar boven gehaald te hebben." Brightspots haalde enkel haar schouders op en geloofde niet dat deze kater kon weten hoe het was. Zoiets kon je pas begrijpen als je het zelf had. En dan niet je staart, maar een poot. En daar was haar redding, het begon spontaan te regenen waarbij Flameleaf vroeg of ze maar beter konden gaan. "Ehm, ik moet terug naar de nursery, gezien ik Queen ben," miauwde voorzichtig waarbij ze moeizaam overeind kwam en klaar stond om terug naar de nursery, die niet zo ver was, te hinken.

Flameleaf keek schuldig naar de poes. Hij zal haar vast afschuwelojk gevoeld laten hebben. Flameleaf zuchtte diep en volgde de gevlekte poes tot bij de dens. Hij miauwde afscheid en ging zelf wat jagen, het is in de regen bijna onmogelijk. Maar de poes had hem aan het denken gezet. Ze vond het vast verschrikkelijk hoe ze dat had meegemaakt. Hij besefte opeens dat ze niets zei wat voor twoleg het was. Maar dat doet er niet toe. Hij zocht ergens voor afleiding, daarom dat jagen in de regen. Het houdt hem bezig en laat hem niet lang treuzelen. Flameleaf liep het kamp uit opzoek naar een vochtige plek in het bosñ meestaal staan ze daar altijd.

Flameleaf leek niets meer te zeggen en daarom besloot Brightspots ook om terug te hinken naar de nursery. Het ging moeizaam maar niet anders dan anders. Ze moest het zelf doen zolang ze het kon, alleen dan werden haar poten weer sterker. Dat waren de instructies geweest van Jayfeather en Mistpaw, haar dochter. Brightspots hinkte door tot ze weer in de nursery was. De Queens begroette haar en zij rolde zich warm op in haar nest. Gelukkig was ze nog niet helemaal doorweekt.

Een 'duivelse' glimlach stond op haar gezicht toen de jonge warrior het kamp binnenliep. Ze had een goeie vangst gehad en liep nu dus met een trotse houding en een geamuseerde glim in haar ogen het kamp binnen, twee vogels en één klein muisje uit haar bek bungelend. Toen ze twee katten zag staan, trippelde ze op het tweetal af. De ene herkende ze goed, dat was namelijk Brightspots, een kattin die een aantal moons geleden de talk of town was omdat haar been eraf was gegaan. Frostfang probeerde zo weinig mogelijk aandacht aan het stompje te geven en ging naast de queen en de warrior - Flameleaf - zitten. Echter leek de laatste net weg te gaan en ze keek hem achterna. Misschien had hij haar niet gezien, en haar daarom niet begroet, dat zou zomaar kunnen. Ze trippelde achter Brightspots aan, de nursery in. Toen zij ging liggen ging ze erbij zitten. "Hai," miauwde ze opgetogen nadat ze haar prooi had laten vallen. "Honger?" Haar ogen gleden naar het muisje en ze hoopte heel hard dat de ander die zou kiezen. Ze was namelijk hartstikke bang dat er ooit een botje in haar keel zou blijven steken, en dan was ze er geweest.

Brightspots lag niet lekker in haar nest en besloot net buiten de nursery te zitten waar het nog wel beschut was tegen de regen. Haar ogen viel op een warrior die net het kamp binnen kwam lopen en op haar afstapte met prooi in haar bek. Flameleaf was net toen de warrior bij haar kwam zitten. Ze herkende de poes als Frostfang. "Hai," miauwde de jonge poes opgetogen. Brightspots glimlachte vriendelijk. "Hallo," reageerde ze terug. "Honger?" Vroeg Frostang nadat de jonge warrior haar prooi had laten vallen. Brightspots ogen vielen op het muisje, die zag er lekker en sappig uit. Tevens had de Queen zelf nog niks gegeten vandaag. "Ja, dankje. Dat muisje ziet er goed uit," miauwde ze. "Mooie vangsten trouwens, de clan is hier zeker blij mee," snorde ze vervolgens.

OOC: Flameleaf is niet meer aanwezig, als je de laatste post doorleest.

"Ja, dankje. Dat muisje ziet er goed uit," antwoordde Brightspots en een zachte zucht van verlichting wist te ontsnappen uit Frostfangs bek. "Mooie vangsten trouwens, de clan is hier zeker blij mee," Haar blauwe ogen begonnen te schijnen bij dit compliment en enthousiast glimlachte ze. "Dankjewel!" Miauwde ze, waarna ze wat comfortabeler ging zitten. Zelf pakte ze een zwarte vogel op en begon deze op te eten. Haar ogen gleden naar de queen. "Hoe durf jij nog muizen te eten?" Flapte ze er vervolgens uit en grinnikte om haar eigen opmerking. "Ik ben echt doodsbang dat er zo'n botje in mijn keel blijft," gaf ze toe en rilde erbij

{ Ik heb mijn post aangepast, goed dat je het even zegt ^^