In an strange territory

Emerald had de hele ochtend gejaagd en had zich vooral gefocust op muizen en eekhoorns. Muizen waren er veel in de twolegplace en de eekhoorns kon ze wel vangen in het bosje naast haar gebied. Met twee eekhoorns, twee muizen en een duif in haar bek liep ze richting fourtrees. Ze liep in het ondiepe deel van een rivier zodat River en Windclan haar niet zouden ruiken. Bij fourtrees liep ze weer naar de boom waar ze elkaar zouden ontmoeten. Ze legde haar gevangen prooi onder een struik en klom zelf de boom in. Zag ze al een rode pels? Haar staart zwiepte zenuwachtig. Ze was blij om hem weer te zien maar ook een beetje gespannen. Op een goede manier.

Flameleaf had ondertussen al een konijn, twee muizen en een vink gevangen, hij had zich voorgenomen Emerald te vragen of ze samen een muis konden eten. Flameleaf keek om zich heen, er was niemand en hij rook ook geen andere geur dan dat van Emerald. Zij is er! Dacht hij opgewonden. Bij het zien van de poes tussen de struiken maakte Flameleaf weer onzeker. Hij liep naar Emerald toe en miauwde aanwezig een groet.

Ze keek vrolijk op toen ze de kater zag. ''Hey Flame, de prooi ligt onder de stapel. Wil je een muis delen? Ze sprong uit de boom en viste een muis onder de struik vandaan.'' De poes ging naast hem zitten. ''Fijn dat je er bent. Zijn er nog problemen in je clan?'' vroeg ze. Ze hoopte van niet.

-Sorry voor korte post, ik had even geen inspiratie :/

Flameleaf zuchtte, net te laat! "Ja hoor, graag zelfs" Hij trippelde naar haar toe en ging zitten."Ik kon nog maar net van Dreamfur weggaan zonder dat ze het had gemerkt." Bij het woord Dreamfur kwam er een soort van harde snauw uit. "Gelukkig maar, ik wil jou geen problemen bezorgen." Hij likte zijn voorpoot.

{Ook geen mooi poosje want moet eten}

Ze verstijfde even bij de naam Dreamfur. Flameleaf had nooit echt over haar verteld maar, ze kon wel begrijpen dat dit zijn vorige mate of crush was. Ze had de kater pijn gedaan met hem afwijzen en mocht haar nu al niet. "Gelukkig maar, ik wil jou geen problemen bezorgen." mauwde de kater. ''Dat doe je totaal niet. Ik zou sorry moeten zeggen. Je neemt risico's door mij te ontmoeten die je niet meer terug zal kunnen draaien. Ik wou dat het niet zo was.'' De poes had eigenlijk geen zin in zorgen. ''Maar dat was genoeg geklaag. Hoe gaat het met Silverstar? Nog steeds hetzelfde? Wie was jou mentor?'' vroeg ze. Ook al vond ze hem al heel erg leuk wist ze nog helemaal niet zo veel over hem.

Flameleaf keek ongemakkelijk bij die vragen, maar wist dat Emerald te vertrouwen was. "Silverstar wordt steeds beter nu Snowdrop deputy is. Maar nogsteeds zie ik zijn karakter niet veranderd. Het moet niet. Maar dat zou hem meer duidelijker maken." Hij miauwde verder, "Mijn mentor was Stormwhisker. Maar ik was eerder een menotr van hem. Stormwhisker is niet de juiste kat voor een leerling, zeg maar. Ik moest zijn taken doen terwijl hij alleen bezig was met zijn 'oh grote liefde'ammehoela dat het zijn liefde was. Ze hadden ruzie als de pest en ik moest het altijd oplossen." Het was eruit voor hij het in zich had. "Begin Leafbare stierf hij door Groenhoest. Zijn partner geeft mij nog de schuld voor en zijn dochter ook, die was dus Dreamfur. Ze hield niet van me, ze wou me pijn doen zoals ik bij haar had gedaan. Toen ze dat zei, besefte ik dat ik niemand nodig had om me fijn te voelen. Maar toen...zag ik jou." Bij de laatste zin keek hij naar zijn poten. Weer die warme tinteling door zijn vacht. Wat zou Emerald zeggen?

Ze was even stil. Wat moest ze dan ook zeggen? ''Het was niet jou schuld. En ik hoop dat ik jou nooit pijn zal doen zoals Dreamfur deed. Laat me niet alleen...'' Meer kon ze niet zeggen. Dit was precies wat ze voelde. Wat als hij besloot om een makkelijkere relatie aan te gaan met een clan poes? Net als bij alle tegenslagen in haar leven zou ze instorten, opstaan en verder gaan maar, met een nieuw litteken op haar hart. Ze keek naar haar poten. Ze durfde hem nu even niet aan te kijken. Als hij haar raar vond... Wat dan?

-xD ik heb Love me like you do van Ellie Goulding in mijn hoofd. Past goed bij Emerald! Vooral omdat ze of gevoelloos is of heel erg.

[Haha, moet je de remix horen, ik zit nu Flamesleafs Theme & voice te horen xD leuk liedje hoor Razz

)

Flameleaf zweeg, hij wou het nog zeggen. Maar heel zeker over die zaak was hij nog niet. Ïk zal je nooit alleen laten, Emerald. We zijn vrienden toch?" Hij glimlachte Misschien ooit meer dan vrienden voegde hij er in stilte nog aan toe. "Trouwens, ik heb tegen Silverstar gezegd dat ik voor Maanhoog niet terugkom, omdat ik dan tijd voor mezelf en jagen nodig heb. En hij vond het nog oké ook! Hij lachtte met een zachte mrraauuw. "We hebben alle tijd." Flameleaf liet het niet merken dat hij deze avond niet onzeker wil houden. Ze moet het weten, Flameleaf. zei een stemmetje in zijn hoofd.

Vrienden? Wat bedoelde hij precies? Dat ze niet zo moest doen en gewoon vrienden zijn? Hij had Silverstar wel gevraagd om een tijdje weg te mogen blijven. Dus hij deed moeite voor haar. ''Dat is fijn. En is er misschien iets?'' ze lachte erbij en deed haar best luchtig te klinken. Maar hij wou iets zeggen. Wat?

[Ik denk erover Empire van Shakria als theme te nemen.]

[leuk

]

Flameleaf haalde diep adem en zuchtte weer uit. Hij keek naar zijn poten. "Ik zou je iets willen vragen, iets dat misschien niet veel uitmaakt maar wel effect kan hebben op onze vriendschap." Flameleaf voelde zich heet worden vanbinnen. Hij was op het punt om het op te biechten. Hopend dat haar reactie niet te fel is. Hij keek naar de maan en de sterren die zonet wat verschenen zijn. Hij slikte en en het leek alsof de Sterren hem moedig steunden.

De poes kneedde met haar poten de aarde. Wat ging hij zeggen? Starclan sta me bij, ik ben hier niet goed in... Ze zag wel dat hij minstens zo zenuwachtig was. Ze knikte hem bemoedigend toe. ''Zeg het maar. Ik luister.'' Nu niet fel reageren dat zou niet helpen. Maar staart lag nu strak om haar poten om hem niet te laten zwiepen van nieuwsgierigheid.

Flameleaf beet op zijn onderlip. "Emerald, het klinkt dom. Maar sinds ik je zag wist ik gewoon dat je een keertje bij me zou klikken. Ik vind je aardig, gewoon...geweldig zeg maar. Daarom zou ik je alleen willen vertellen dat je nu een deel van me leven bent, en van mijn hart." voegde hij eraan toe. "Het zou niet makkelijk voor mij en jou zijn, maar dit is wat ik jou wou vertellen." Verlegen keek hij naar de sterren. Hij was klaar voor haar antwoord. Hij was er aan gewend, sinds Dreamfur's verraad was geen afwijzing hem te pijnlijk.

"Emerald, het klinkt dom. Maar sinds ik je zag wist ik gewoon dat je een keertje bij me zou klikken. Ze voelde zich warm worden. Ik vind je aardig, gewoon...geweldig zeg maar. Daarom zou ik je alleen willen vertellen dat je nu een deel van me leven bent, en van mijn hart." Haar hart leek even stil te staan om daarna warm te worden en hart te gaan kloppen. Ze legde haar hoofd op zijn schouder. ''Ik zou mezelf zonder jou ook niet kunnen voorstellen.'' fluisterde ze zachtjes in zijn oor. Zo dicht bij Flameleaf en zo gelukkig zou ze altijd willen zijn. Ze haalde haar hoofd van zijn schouder en keek hem in zijn ogen. ''Ik ben zo blij dat je het nu verteld hebt. En clan regels weerhouden mij er niet van jou te ontmoeten.''

Flameleaf voelde zich weer warm worden en misselijk, maar op een goede manier. "Ik zou mezelf zonder jou ook niet kunnen voorstellen." miauwde ze. Flameleaf zijn hart snel kloppen, het leek wel alsof het uit zijn borstkas wilt bonzen en daarna zijn borst. De poes miauwde verder, hun ogen gericht op elkaar. [i]"Ik ben zo blij dat je het nu verteld hebt. En clan regels weerhouden mij er niet van jou te ontmoeten.["/i] Die woorden zetten Flameleaf flink aan het denken. Zou zij ook hetzelfde voelen? Het klinkt añs wel, maar het lijkt ook of ze gewoon vrienden wlden blijven.

Ze ging naast hem zitten. ''Ik hou van je Flame. Op een andere manier dan ik de meeste katers vind.'' mauwde ze. Emerald legde haar staart naast die van de Thunderclanner. De maan ging net op. Ze zouden nog wel even hebben. Ze zou hem niet in de steek laten. Maar wat als zijn clan hem zou laten kiezen?

[Sorry voor laat en kortheid. Er komen straks nog wel een paar school posten denk ik.]

Flameleaf keek haar in haar ogen aan. Wat zal ze zeggen? ''Ik hou van je Flame. Op een andere manier dan ik de meeste katers vind.'' Miauwde ze na een korte stilte. Flameleaf spitste verrast zijn oren. Zijn snorharen trilden maar hij kon niets zeggen. Pas later kon hij uiteindelijk wat zeggen. "Echt? Bedoel je dus...?" Flameleafs staart zwiepte enthousiast heen en weer. Wat bedoelt ze? Zou het echt zomaar kunnen? Flameleaf boeide het niet, als Silverstar hem hiervan verdacht zou hij zijn 'leader' is ook aan het denken zetten. En als zijn Clan em niet trouw vond en hem op de proef stelde? Dan zou Flameleaf rogue worden. Zal hij is laten zien hoeveel hij voor zijn wantrouwende Clan geeft. Als ze zo over hem gaan denken zal het hem geen reet roesten. Flameleaf denkt nog na over wat Emerald gezegd heeft. Als ze bedoelde wat hij dacht dan zou hij haar trouw zijn. Want zij steunt hem, zijn Clan niet.

Ze lachte zachtjes. Hij was minstens net zo onzeker als zij. De kater moest toch wel wat vrienden hebben in Thunderclan? Ze zou voorzichtig maar, duidelijk zijn en er niet te veel om heen draaien. ''Ja, dat bedoel ik. Ik vind je leuk.'' mauwde ze. Ze keek hem aan met een blik die alles verder wel zei. Ze zou hem trouw zijn en was totally in love.

Flameleaf knipperde verrast met zijn ogen. Emerald was op hem verliefd. Hij zou duidelijk op en neer springen van geluk. Maar voor partner even niet. Een snor ontsnapte uit zijn keel en keek blij maar verleen Emerald aan. Het begon te regenen, maar dat kon Flameleaf niet schelen. Er is niets meer dat zijn dag verpest kan worden.

Het was duidelijk dat Flameleaf ook verliefd was op haar. Snorend legde ze haar hoofd op zij schouder. Zo zou ze wel uren kunnen blijven zitten. Plots besefte ze dat ze sinds haar moeder dood was nog nooit zoveel van een kat gehouden had. Natuurlijk hield ze niet op dezelfde manier van de twee maar, beide waren deel van haar leven geworden ook al was haar moeder al lang in Starclan. Vaag voelde ze regen op haar vacht. Wat maakte dat nou weer uit? Ergens begon iets te knagen. Wat als het een teken was dat Starclan het niet waardeerde dat Flame een rogue koos? Maar alleen medicine cats en leaders kregen dromen. Regen was gewoon regen. En noch Starclan noch de warrior code zou haar tegenhouden.

Flameleaf keek naar de maan, die nietsvermoedend aan de lucht hing. Als het kon zou hij zomaar met Emerald terug haar territorium in gaan. Maar hij wist dat het zo niet kon. De Clan had het nodig. Maar ze konden elkaar altijd zien. Plots hoorde hij een stem achter zich. Hij schrok op.

Onderwerp: Re: In an strange territory