In an strange territory

Onderwerp: In an strange territory za 20 jun 2015 - 12:09

Flameleaf trippelde tussen de varens en de WindClan door naar de territoria van alle rogues. Hij rook de zwakke geur van Emerald en ook van een andere poes met kittens. Binnen in een territory rook hij de scherpe geur van de poes. Sinds korte tijd hield hij de egdachte niet van zich af haar weer tegen te komen. Hij miauwde Emeralds naam een paar keer, tot hij poten op zijn rug voelde.

Emerald had zitten slapen in een boom toen ze wakker was geworden van geroep. Wat ee geroepen werd verstond ze niet. Geluidloos liet ze zichzelf naar een lage tak glijden. Ze spande haar spieren en landde bovenop de kater. Ze krabde zijn rug en liet zich daarna vallen, rolde onder hem en schopte haar sterke achterpoten in zijn buik. Dit was haar territorium. Ze had een bijzonder slecht humeur vandaag, en indringers waren vandaag niet zo welkom.

Flameleaf grauwde en beet in haar oor. Vandaag had hij niks kunnen eten en werd hij dus bij iedere beet zwakker. Maar hij gaf niet op. Hij schopte haar in haar buik en hoorde de kat happen naar adem. Flameñeaf keek woest in haar ogen. Zulke ogen had geen kat behalve..Emerald! "O, sorry, Emerald! Ik dacht dat je iemand anders was." Flameleaf zuchtte in schasmte. "Een vriend aanvallen, wat ben ik nou voor vriend!?" Hij sloeg zijn ogen neer

Emerald wou de kater net een mep geven toen ze hem herkende. "Flameleaf! O, nee sorry dit was mijn fout. Ik sprong op je. Gaat het? En je ziet er hongerig uit. Hier." De poes groef een muis op en gaf hem aan Flameleaf. Ze had hem net gevangen. Waarom wist ze niet want, ze had geen honger. [Kwam je mij zoeken? Dan ben ik blij dat je geen andere katten tegengekomen bent. Ze rook geen spoor van Bloodclan of rogues.

Flameleaf dacht na over de muis, die kon wachten want hij wou eerst even met Emerald praten. "Het is al goed, ik begrijp wel waarom je me aanviel." Hij keek de poes aan. "Ik had je lang niet bij fourtrees gezien en maakte me zorgen. Dus ik wou kijken of je oké was en ben je geur gaan volgen. Ik denk alleen niet dat Everstar het zou waarderen mijn geur te ruiken op zijn territorium." miauwde hij. Flameleaf pakte de muis en miauwde "Samen eten?" Hij schoof het weer naar haar kant op.

"Volgende keer rol je in de rivier voordat je hier komt. Dan ruikt niemand je en op de terug weg ruik je misschien naar mij. Everstar mag mij ook niet zo nadat ik een muis op klaarlichte dag vaan de prooistapel heb gepikt... Sorry dat ik zo lang niet kwam. Ik moest een vriendin helpen met haar kittens". De muis was best groot. "Ik neem een klein hapje en dan neem jij de rest oké? Ik heb vanochtend al een duif gevangen." stelde ze voor. Emerald voelde zich blij dat de kater moeite had genomen haar op te zoeken. Ze nam een hapje van de muis en schoof hem toen terug naar Flameleaf.

Flameleaf knikte "Bedankt voor de tip, trouwens, was dat de geur van kittens die ik rook naast jouw territorium?" Flameleaf ging zitten en likte zijn voorpoot. "Ik kan helaas niet lang blijven, Silverstar had me bijna te pakken. Genoeg gepraat, hoe is het anders met jou?" Flameleaf nam een hap en keek de poes vragend aan.

Voor zover ze wist was Leopardskin de enige moeder rond haar territoria. "Ja, ik denk dat die van haar waren." En met mij gaat het prima. Beetje eenzaam maar het gaat wel. Ik ben het gewend. Ach, als ik me echt te eenzaam voel ga ik gewoon wat jagen bij de clans en hup, een hele patrouille om mee te kletsen!". grapte ze. Ze keek de Thunderclankat aan."Ik vind het fijn als katten me komen opzoeken."

Flameleaf voelde zijn vacht tintelen van de woorden van de poes. "Ik doe er geen moeite voor." Antwoordde hij. "In mijn Clan begrijpt niemand me, alleen heb ik het gevoelmdat jij naar mij luistert. Dus mij boeit het niet als ik de regels overtreed." Hij glimlachte en sist dus niks meer uit te brengen. Zou zij het al weten?

"Het is treurig om te horen dat je je niet thuis voelt. Maar fijn dat je vindt dat ik naar je luister." mauwde ze. Emerald voelde zich vreemd. Ze voelde iets wat ze nog nooit gevoeld had. Haar buik was draaierig en ze voelde zich zenuwachtig op een fijne manier. Nee, nee, nee... Dat paste totaal niet bij haar. Ze schoof iets dichterbij Flameleaf. Een klein stukje. Net genoeg dat hij het kon merken. Nu voelde ze zich helemaal raar. Onzeker.

Flameleaf kijk te andere kant op. Dat gevoel was ook pas zijn eerste keer en heel even dacht hij dat hij ziek was. Hij voelde de vacht van de poes de zijne aanraken en miauwde. "Een mooie zonsondergang, vindje niet?" Tja, wat moest hij anders zeggen?

"Ja." Zij wist ook niks te zeggen. Haar hoofd legde meteen de link tussen de zonsondergang en hun eerste ontmoeting. Wat leek dat lang geleden. In stilte keek ze naar de rode hemel. Haar verstand schreeuwde helaas door haar gevoelens heen. Silverstar zou Flameleaf straffen als hij nog niet terug ging. "Tijd om terug te gaan..." miauwde ze zachtjes. Ze stond op en wikkelde haar staart een slag om de zijne. "Ik loop mee tot fourtrees."

Flameleaf voelde zich licht worden en miauwde "Oké, bedankt." Hij stond op en liep samen met Emerald voort. Hij voelde zich vreemd met Emerald dicht naast hem. Zo..anders dan anders. Hij schudde zijn kop. Eenmaal bij fourtrees aangekomen draaide hij Ich om naar Emerald. "Wanneer zien we elkaar weer?" Vroeg hij verlegen. Hij voelde zijn vacht warm worden.

Het zou opvallen als hij weer zou wegglippen. "Ik weet wat. Overmorgen ochtend ga ik jagen. Vooral muizen en eekhoorns aangezien er niet erg veel konijnen zijn in Thunderclan. Dan ga jij in de middag zogenaamd jagen en kom je naar fourtrees. Ik neem de prooi mee. Dan kunnen we daar praten en neem jij na afloop de prooi mee zodat het net lijkt alsof je hebt gejaagd." Ze wou nog geen afscheid nemen. Nog lang niet. Zie ik je dan? -Sluit jij topic?

Flameleaf knikte. "Ik zal ook wat jagen zodat jij ook wat te eten mee hebt. Doe je dan wel voorzichtig?" miauwde hij. Het klonk meer als een queen tegen haar kittens. Flameleaf zuchtte, ze is ouder dan hem! Maar hij ka er niks aan doen, dat gevoel in zijn buik maakt hem zo onzeker. Iets vertelde hem dat hij niet weg van Emerald wilt. Maar een ander gevoel vertelt hem dat hij naar zijn Clan moet. Naar welk gevoel zal hij luisteren?

"Ga maar." Iets in zijn houding was veranderd. Ze voelde de onzekerheid groter worden. Dag... Ook besefte ze dat zij ouder was. En als Thunderclan erachter zou komen, zou het zomaar kunnen dat zijn clan op nummer een kwam. Ze zwaaide haar staart ten teken van afscheid. Verward liep ze terug richting Rogue territorium.

Flameleaf keek nog 1 keer naar de poes die in de struiken verdween. Hij ving snel een muis en een waterrat en liep naar de Clan. Hij voelde de blikken in zijn pels branden en zag dat Dreamfur met een andere kater wegliep. Flameleaf snoof, "Wat zal hij meemaken met Dreamfur als zijn nieuwe mate'" Haat weldde op in de poes. Al die tijd heeft zij hem in de steek gelaten en voorgelogen. Emerald was dus niet zo, zij gaf om hem, net als hij om haar. Als niemand het maar gemerkt had aan zijn verdwijning. Hij waste zich in de beek om de geur van rogue weg te halen en liep naar de warriors den.

Licht weerkaatste en drong zich van dwars door de struiken van de warriors den tot Flameleafs gesloten ogen. Hij gromde verstoord en draaide zich om met zijn rug naar het licht toe. Hij voelde het op zijn dikke vacht branden en wiebelde met zijn oor. Hij dacht aan de ontmoeting met Emerald. "Op Sunset ontmoeten we, nog lang gaat het dus duren voor we ekaar weer zien" Hij stond op en rekte zich uit. Ondertussen ging hij als elke warrior zijn taken doen, Jagen, trainen, patrouilleren. Tot begin sunset wou hij nog wat jagen. Tot opeens iemand zijn naam riep.

Emerald ging liggen in haar mosnest. Een clankat en een Rogue. Starclan wat moet ik doen? Ze liep weer naar buiten en keek naar de sterren. Prachtig. Eindelijk had ze een echte vriend gevonden. Maar zij was ouder en een Rogue. Hoe kon dit ooit iets worden? Ze had en verhaal gehoord over een Windclan kater die zijn clan heeft verlaten om bij een Rogue poes te zijn. Maar als Flameleaf gelukkig was in Thunderclan wou zij daar niet tussen komen. Moest ze hem dan maar opgeven ofzo? Iedereen leek iemand te hebben. Hoezo zou zij dat niet mogen? Ze moest niet zo negatief zijn. Er was nu iemand wie haar echt aardig vond. Daar zou ze blij mee zijn. -oeps blijkbaar had ik dit nog niet gepost. Dit is eerder gebeurd voor jou post

[haha, geeft niet]

Flameleaf keek rond om zich heen, ij had zich net kunnen rukken uit een gesprek van Dreamfur. Na een paar keer iets snauwen had hij haar mooi even stil gehouden. Nu is Flameleaf weer alleen. Hij dacht aan zijn vriend, die zelf kittypet is geworden om bij zijn liefde te zijn. Zou hij dan ook rogue worden? Hij dacht er even na. Als het moet zou hij dat wel worden. Maar hoeveel voelde hij voor Emerald. Het was net als vroeger met Dreamfur, liefde. Maar zou zij ook hetzelfde voelen? Het zou toch niet zijn dat hij zomaar opeens rogue werd en daarna dat zij eerlijk opbiecht dat ze gewoon single wilt blijven. Zou ze een andere kater in het oog hebben? Flameleaf zuchtte en liet zijn kop even hangen, al die gedachtes. Nee, eerst weten of zij het ermee eens is. Als hij alle moed heeft opgeraapt zou hij haar deze sunset wel willen vragen. Flameleaf slikte, het zou kunnen lukken.

Onderwerp: Re: In an strange territory