[Sharing Tongues] Time for bonding

Het was een slopende dag geweest en dat was ook te zien in haar vervaagde groene blik. De zwartwitte poes stapte het kamp binnen, de verse geuren van het bos en hun prooien in haar vacht gekropen en ging neerzitten in het midden van het kamp. Ze zag de donkere gloed aan de horizon en dat betekende maar een ding: iedereen zijn dag zat erop. Het zou tijd zijn om de nieuwtjes van de dag uit te wisselen.
De clanleader begon haar pels te wassen en wachtte rustig af totdat ze de andere poten zou horen over de grond. Ze kon wel wat rust en ontspanning gebruiken, want elke dag prikkelde nog van dezelfde vijandelijkheid tegenover haar clan.

OOC -- Voor de hele clan!

Vrolijk trippelde de tabby door het camp, recht op de prooistapel af. Ze dropte een van de twee beestjes die ze bij zich had, een duif. Het muisje hield ze bij zich, voor haar eigen avondmaal. Het harige prooidier hing uit haar bek en zwaaide heen en weer als de apprentice om zich heen keek, op zoek naar een plekje om te gaan zitten. Uiteindelijk besloot ze om bij haar zwart-witte leider te gaan zitten. Het kon geen kwaad, toch? ze was maar een poes als de anderen, en daarbij haar grootmoeder. Een grote glimlach sierde haar gezichtje toen ze op haar afliep, en het litteken dat de zwarte kater haar gegeven had was amper zichtbaar. "Shrewstar", begroette ze de oudere poes met een respectvol knikje. "Kan ik me hier neerzetten?"

Tag: Shrewstar

Vandaag had ze maar een magere vangst gehad, slechts één muisje had zich in haar klauwen gesmeten. Weer maar eens een bewijs dat de rode kattin absoluut niet kon jagen en haar mentor zorgde niet echt voor veel vooruitgang of support. Ze dropte haar prooi op de prooistapel, maar nam zelf niks mee. Aangezien ze maar één diertje had weten vangen, vond ze het wel zo eerlijk dat ze het eten een keertje oversloeg. Genegeerd keek ze dus ook niemand aan toen ze de prooistapel verliet. Wat moest haar clan wel niet van haar denken? Niemand had plek voor een kattin die niks van jagen of vechten kon. De avondzon scheen laag het kamp binnen en ze zag hun leider samen met een van haar kleinkinderen zitten. Vol respect gaf ze het tweetal een knikje en ging ze toen ergens anders in de gloed van de zon zitten. Zachtjes sloot ze haar groene oogjes, terwijl ze een genietend zuchtje liet ontsnappen.

Tag: Alone.

Al snel kwam er iemand haar richting in gelopen, haar kleindochter Windpaw om precies te zijn. "Kan ik me hier neerzetten?" De zwart witte poes snorde geamuseerd door het gedrag van de tabby. "Maar natuurlijk Windpaw, dit kamp is net zo goed van jou als het van mij is." Antwoordde ze met een warme glimlach op haar gelaat. "Hoe gaat het met je trainingen?"

Tag -- Windpaw

De tabby's glimlach werd - als dat al mogelijk was- nog groter toen de zwart-witte poes dat accepteerde. Ze ging zitten en stationeerde zich fatsoenlijk, waarna ze een klein hapje nam van haar muisje. Bij de vraag van haar grootmoeder knikte ze, al moest ze de hap die ze nog in haar mond had doorslikken voor ze antwoord kon geven. "Best wel", antwoordde ze. "Maar Otterflight ligt nu in de nursery met haar kittens, dus moet ik veel zelf oefenen.." Maar ze had veel geoefend. Ze had haar kracht en conditie op punt gehouden, al was dat niet zo moeilijk, zo hyper als ze was. Daar kroop veel energie in. Ook het jagen ging steeds beter, al had ze soms nog steeds moeite met zichzelf stil te houden tijdens het sluipen. Vechten deed ze niet graag, al kon ze soms eens sparren met Hazelpaw of Blackpaw, of een van haar siblings. Misschien was het gewoon de gedachte aan hoe hulpeloos ze was toen de zwarte kater (Nevermind, toch?) haar aanviel en haar het grote litteken over haar gezicht gaf, maar ondanks dat ze het zo afschuwelijk vond, wist ze dat het nodig was. Ze moest zichzelf kunnen verdedigen - ze was geen zwakke poes, en ze had geen kater nodig om haar te beschermen.

De zwarte kater keek wat langzamer uit zijn ogen. Hij was moe. Veel trainingen, hij had Dauntrose al een tijdje niet meer gezien en hij was gewoon heel erg uitgeput van het clanleven. Dit was het perfecte moment voor wat rust en ontspanning. Ravenheart zuchtte toen hij het kamp binnenliep met de prooi die hij gevangen had. Een merel en een vermagerde haas die bij de Windclan grens had gelopen. Shrewstar was zichzelf aan het wassen en Windpaw zat bij haar. Ravenheart liep op zijn clanleader af en knikte naar haar. Hij legde de haas bij haar neer en ging toen hele ietjes verder zitten om zichzelf te wassen en zijn vogel kaal te plukken. In het proces luisterde hij naar Windpaw die vertelde over haar trainingen. Otterflight was inderdaad druk met haar kittens, net als dat Dauntrose er druk mee was. "Ik kan je wel helpen om je trainingen op te pakken, morgenvroeg." zei hij toen, misschien iets korter dan hij normaal deed. De kater had een groot hart voor zijn hele clan, maar dat was toch iets gekrompen sinds hij een leven van Everstar had genomen. Hij voelde zich niet meer zichzelf sinds dat gebeurd. "Tot Otterflight uit de nursery is natuurlijk." voegde hij er op vriendelijk toon aan toe.

Oeh, het was tijd voor het samentongen. Leuk.
Dat hierboven was duidelijk sarcasme. Foxpaw had zo géén zin in sociaal zijn, nee, het liefste ging ze regelrecht haar nest in. Maar het was wel duidelijk dat dat hem niet ging worden, aangezien iedereen altijd zo asociaal hard moest praten. Zucht. Duizend keer zucht.
Sinds het 'incident' van Bonecrusher leek Fox wat achteruit gegaan zijn. Ze had niet zo veel honger meer en spendeerde een groot deel van haar tijd uit het kamp, zodat ze daar zo min mogelijk was. Waar het op neerkwam was dat ze de warrior probeerde te ontlopen. Haar dreigementen had ze nog niet uitgevoerd, nog niet. Ze zou wachten op een goed moment om samen met Cinder naar Shrewstar te gaan. Dit kon zo niet langer!
Met een ietwat chagrijnig gezicht liep de rode apprentice naar de prooistapel en griste er een kleine muis vanaf. Als ze toch niet ging slapen, dan ging ze maar eten ook. Stress-eating, yay. Met een hele, hele harde zucht plofte Fox naast één of andere random warrior die níét Bonecrusher was, en begon zonder wat te zeggen aan haar maal.

Tag: Tallshadow.

Kleine blauwe oogjes keken naar buiten toe. Zittend aan de rand van de Nursery keek ze toe hoe de grote zwart/witte kattin de clan bij elkaar riep voor een bepaald soort evenement. Ze was er niet helemaal zeker van of ze wel mee mocht doen. Immers was ze nog maar een kitten. En ze was klein ... Haar moeder zei dat dat kwam omdat haar vader ook klein was, maar ze had haar vader nog niet gesproken. Volgens haar moeder zou haar vader nog steeds in de Medicine Den liggen, hij was een tijdje lang zwaar gewond geraakt en mocht nog niet naar buiten toe. Kleine Frozenkit maakte het niet zo heel veel uit, maar het probleem waar ze mee zat was dat ze eruit zag als een kitten van twee manen oud, terwijl ze al weer bijna apprentice leeftijd had. Een huivering ging door haar lichaampje heen en zetten een deel van haar vacht overeind. Zichzelf afzettend met haar achterpootjes sprong ze over de rand van de Nursery heen en ging ergens randomly tussen de oudere katten in zitten. Wat was hier eigenlijk de bedoeling van?

De kat naast wie ze was gaan zitten, Tallshadow, begroette haar alsnog vriendelijk. "Foxpaw," was het simpele maar aardige wat hij zei en onwillekeurig moest ze glimlachen. "Hoi Tall," zei ze, en nam nog een hap van haar muisje. Het was toch niet onbeleefd om niet zijn hele naam uit te spreken? Ze wist het niet zeker, maar het boeide haar eigenlijk niet zo heel veel. Zij was toch nooit zo van de regeltjes.

Er hing een soort van stilte die niet erg prettig was, vond de apprentice, dus richtte ze haar kop op en keek de jonge warrior aan. "Warrior zijn lijkt me zo cool," verzuchtte ze, en haar ogen gleden naar die van Tallshadow. "Heb jij Sharpsoul toevallig gezien?" Informeerde Foxpaw over haar mentor. Het was al een paar dagen geleden dat ze met hem getraind had en had wel zin om weer wat te doen met hem. Ze wilde later namelijk net zo'n grote en sterke warrior worden als iedereen.

Tag; Tallshadow

<sub>De rode kattin zag haar zus voorbij lopen en wou haar begroeten, maar ze liep zonder iets te zeggen langs haar af. Verbaasd klapte ze haar bekje dicht en kon ze haar alleen maar na staren toen ze naar een tabby liep -Tallshadow, als ze zich niet vergiste. Haar gepieker werd gestopt door een apprentice die op haar af kwam met een nogal rare vraag. "Pardon?" Miauwde ze verbouwereerd, waarna ze even haar hoofdje schudde. "Hmm, niet echt denk ik. Jij?" Vroeg ze nog steeds een beetje verbaasd aan de gevlekte kattin.

Tag: Shadowpaw</sub>

Hij was nog maar twee manen oud, maar nieuwsgierigheid had hem naar de uitgang van de Nursery gebracht, toen hij het geluid van pratende katten kon horen. Eenmaal daar aangekomen zag hij hoe vele katten zich bij elkaar hadden gezameld om te eten, of althans, daar leek het op. Ze zaten allemaal in kleine groepjes en onder het eten leken ze gesprekken met elkaar te voeren, zijn gouden kijkers gleden over de katten heen. Velen van hen waren nog wildvreemden voor Light, maar dat was niet raar voor een kitten die nog maar twee manen oud was. Hij kende nog niet de hele clan, dat was ook helemaal onmogelijk voor zijn leeftijd natuurlijk. Hij deed zijn best om iedereen te leren kennen, maar het feit was er dat het gewoon vrij moeilijk was om al die namen en geuren uit elkaar te kunnen houden. Gelukkig leken niet alle katten op elkaar en kon hij er een paar wel onderscheiden. Zoals Tallshadow, zijn grote oom, maar stiekem was het dat ook. Uiteindelijk bleven zijn gouden kijkers hangen op een kattin waar hij bijna het evenbeeld van was, qua vachtkleur dan. Shrewstar, zijn grootmoeder. Met een rustige tred begon hij op zijn oma af te lopen. Hij wilde haar beter leren kennen, want tot dusver had hij daar niet de kans voor gehad. Natuurlijk had hij haar wel vaker gezien, tijdens ceremonies, in het kamp, in de nursery waarschijnlijk zelfs ook. Uiteindelijk, dichtbij haar aangekomen, zakte hij in een jaagpositie zoals alleen een kitten dat kon, het leek helemaal niet op een jaagpositie natuurlijk. Hij begon op haar af te sluipen en probeerde dit zo stil en geconcentreerd mogelijk te doen, totdat hij uiteindelijk dicht genoeg bij haar was om op haar rug te springen. Met een grauw deed hij dat. "Ik heb je oma!" Zei hij grijnzend, waarna hij van haar rug afrolde en naast haar ging zitten.

Tag: Shrewstar, Windpaw & Ravenheart

Met een nors gezicht zat de Queen net buiten de nursery. Bij haar kittens was ze lief en zachtaardig, net als bij haar partner. Ze gedroeg zich neutraal naar haar ex-partner, Flamepath, maar kon nog wel rekening houden met zijn gevoelens. Verder kon ze wat kattig en nors reageren naar anderen. Innerghost had net iets teveel in een korte tijd op haar bordje gekregen. De dood van Fallentear met dank aan Windclan, verdere streken die Windclan uithaalde, het gebeuren met Littlestream, de break-up tussen Flamepath en haar en de onaangekondigde komst van haar kittens; Swiftkit, Lionkit en Leopardkit. Alle drie haar kittens waren rood van kleur en ze wist dat haar partner, Leopardgaze, daar moeite mee had. De komst van haar twee pleegkittens daarentegen leek dat wel verzacht te hebben, het moeite er mee hebben van Leopardgaze. Het was gewoon veel en Innerghost merkte dat ze gewoon moe was. Wel bleef ze strak vast houden aan haar taken die ze nog kon vervullen als Queen zijnde. Waren haar kittens nu wel al drie moons, zowel haar biologische kittens als haar pleegkittens.

Tag: niemand.

Een gaap rolde over zijn lippen. Hij nam een kikker van de prooistapel en deed er ook nog een muisje bij. Skullstripe keek rond zich heen. Hij liet zijn lichte ogen gaan over de katten die gezellig bij elkaar zaten en stopte bij iemand die voor de Nusery zat. Innerghost. Hij knikte haar toe terwijl hij er op af wandelde. Hij en zijn broer stonden bekend als de poezen verleiders, maar hij was wel zo slim om van poezen die al katers hadden af te blijven. Hij schonk haar dan ook niet zijn charmantste glimlach, maar zijn vriendelijkste. Hij legde de prooi neer. "Zin in een hapje?", miauwde hij ietwat nors.

Tag; Innerghost

Lionkit stond in de nursery te kijken hoe de rest van de clan zich bij elkaar verzamelde. Ze staarde even naar haar nest waar ze al drie maanden in lag en niet naar buiten mocht. Ze wou ook dingen doen! Ze wou vechten en prooi vangen en dingen doodmaken. Lionkit liep naar buiten zodra ze Innerghost zag staan. Vrolijk trippelde ze met haar korte pootjes naar haar toe. "Máaa-" haar stem stierf weg en ze keek naar de kater die bij haar moeder kwam staan. "Zin in een hapje?" haar blauwe ogen werden groot. Wát. Wat probeerde hij nou? Lionkit maakte zichzelf groot en stapte op hem af. "Wat probeer je daar? Mijn moeder te versieren? Ik zal je vertellen dat mijn vader Leopardgaze is en hij eet je op als je mijn moeder wilt stelen. Dus ik zou maar niks in die dikke kop van je halen hoor!" zei ze met haar bazige kitten-stemmetje. Nee. Vreemde katers zat ze niet op te wachten. Zeker niet als die katers dachten dat ze bij Innerghost konden komen.

Tag: Skullstripe & Innerghost

Een kleine kitten kwam de nusery uitgerend. Ze leek wel te ontploffen. "Wat probeer je daar? Mijn moeder te versieren? Ik zal je vertellen dat mijn vader Leopardgaze is en hij eet je op als je mijn moeder wilt stelen. Dus ik zou maar niks in die dikke kop van je halen hoor!" Wat een bazig ding was dit? Skullstripe glimlachte ietwat vriendelijk. Hij was er niet zo goed in, maar het begon hem aardig te lukken. "Hola kleine warrior.", miauwde hij rustig. "Ik was je moeder niet aan het versieren hoor, ik bood haar een hapje eten aan. Dat mag toch?" Hij schoof de muis iets naar de kitten toe. "Ik zal je moeder niet stelen en zie jij maar dat je net zo groot word als je vader, je bent al op de goede weg." Ja, wat een hevig ding was dat. Daarna bracht hij zijn poot naar zijn kop. Hij duwde er tegen. "Ik wist niet dat hij zó dik was?", miauwde hij verbaasd. Kittens waren grappig.

Tag; Innerghost & Lionkit