[Sharing Tongues] Time for bonding

Innerghost observeerde de boel wat en bleef zitten waar ze zat. Zin in alle gezelligheid van de Sharing Tongues had ze niet. Ze keek op bij het horen van Lionkit's stem, die afhaakte toen er een andere kat, Skullstripe bij kwam. "Zin in een hapje?" Vroeg de kater. Innerghost schudde haar kop, net toen ze antwoord wou geven. Echter kreeg ze daar de kans niet voor. "Wat probeer je daar? Mijn moeder te versieren? Ik zal je vertellen dat mijn vader Leopardgaze is en hij eet je op als je mijn moeder wilt stelen. Dus ik zou maar niks in die dikke kop van je halen hoor!" "Ho, Lionkit," miauwde ze met een blik naar haar dochter toe gericht. Het verbaasde haar wel dat Lionkit Leopardgaze haar vader noemde, ze had haar kittens toch echt verteld dat hun vader Flamepath was. Maar het verbaasde haar niets, Flamepath was er nauwelijks. "Hola kleine warrior." Ging Skullstripe op Lionkit in. "Ik was je moeder niet aan het versieren hoor, ik bood haar een hapje eten aan. Dat mag toch?" Innerghost zuchte. "Natuurlijk mag dat, dat is wat warriors doen, met elkaar eten en met elkaar leven," vulde ze Skullstripe aan. "Ik zal je moeder niet stelen en zie jij maar dat je net zo groot word als je vader, je bent al op de goede weg." Innerghost glimlachte. Vervolgens begon Skullstripe over zijn kop, die Lionkit daarstraks dik had genoemd. "Ik wist niet dat hij zó dik was?" Innerghost grinnikte even en keek naar Lionkit. "Wat zeg je dan?" Zei ze tegen haar kitten die ze een lik over haar kop gaf.

Tag: Lionkit & Skullstripe

De rode tabby sprong op een mosbal en probeerde die dreigende vijand met een hap te doden. Hij was het beu in de Nursery maar het katertje moest hij blij genoeg zijn met Lurkingpaw die hem af en toe wat bij wou brengen. Dat was zeker een voordeel. De gevlekte apprentice begon hem al allemaal dingen te leren over de andere clans en leerde hem geuren herkennen door prooi van verschillende gebieden mee te nemen. Het zorgde ervoor dat Leopardkit hopelijk een voordeel zou krijgen op de andere, de kater was immers een enorme strever en wou de beste zijn in alles wat hij deed. Grijnzend hapte hij naar het balletje en trok het uiteen. Weer een mos-das-vijand minder die de Nursery kon teisteren. De rode kater spitste zijn oren bij het geluid van katten die weer bij elkaar kwamen voor een Sharing Tongue. Oh, daar moest hij bijzijn, misschien hoorde hij nog wat waarvan hij kon leren. Met een scheve grijns op zijn gelaat liep hij naar de uitgang, net optijd om te zien hoe Lionkit wegliep. Hey, de brutaliteit, dat ding gewoon zonder hem weg. En dat moest hij zijn zus noemen. Wat beledigd rende hij het kamp over, om net voordat hij bij het groepje kwam door zijn poten te zakken en te proberen te sluipen. Andere hadden hem uitgelegd dat het heel belangrijk was dat te kunnen en zo prooi te doden. Maar hij wist zeker dat je er ook iemand mee kon laten schrikken. Sluipend liep hij langs andere katten die simpelweg over hem heen stapte. Wacht maar, hij werd de beste en sterkste warrior van het woud. Eenmaal binnen bereik hief hij zijn billen de lucht in en sprong op Lionkit af met een strijdlustige ‘Rawr’ Hij had immers gedacht dat de rode poes druk bezig was geweest hun moeder van flirtende dikkoppen te beschermen om hem op te merken. ‘Hey mam, Lion. En ehem’ hij kantelde zijn kop en keek naar de point kater. Kom op, hij kende die naam. Ja, ook daar was de kitten mee bezig geweest, namen te onthouden. Maar hij wist zeker dat er nog zo’n kat in de clan was als deze. Hmmff. ‘Skullmask? Skullstripe? Ehem. Ugh, een van de twee, jullie lijken teveel op elkaar’ concludeerde de kitten wijselijk, zijn verlies deze keer accepterend.

"Ho, Lionkit," De kater glimlachte wat onhandig. "Ik was je moeder niet aan het versieren hoor, ik bood haar een hapje eten aan. Dat mag toch?" Innerghost zuchte. "Natuurlijk mag dat, dat is wat warriors doen, met elkaar eten en met elkaar leven," vulde ze Skullstripe aan. Hij knikte. "Ik zal je moeder niet stelen en zie jij maar dat je net zo groot word als je vader, je bent al op de goede weg." Ja, wat een hevig ding was dat. Daarna bracht hij zijn poot naar zijn kop. Hij duwde er tegen. "Ik wist niet dat hij zó dik was?" Hij hoorde het gegrinnik van Innerghost. Vriendelijk zijn lukte hem toch. Jeej. "Wat zeg je dan?" Voordat Lionkit nog maar de kans kreeg werd ze overspoelt door een hoop vacht. Van haar broertje. Well well, bijna het hele nestje bij elkaar. Nu alleen nog Swiftkit en Leopardgaze, oh en die twee zilvere kittens. ‘Hey mam, Lion. En ehem’ Skullstripe grijnsde breed. Laat die hersentjes maar werken. ‘Skullmask? Skullstripe? Ehem. Ugh, een van de twee, jullie lijken teveel op elkaar’ Hij lachte. "Ik ben Skullstripe. En een kleine hint: mijn broer is een klein beetje kleiner.", miauwde hij.

Tag; Innerghost, Lionkit & Leopardkit

Lionkit keek met grote ogen van Skullstripe naar haar moeder Innerghost, die vertelde dat het toch wel vrij normaal was dat warriors aardig voor elkaar waren en eten deelde met elkaar. En dat dat niet meteen betekende dat ze van vader veranderde. "Wat zeg je dan?" klonk er uiteindelijk. Ja ze wist wat ze moest zeggen tegen Skullstripe. "Sorry, Sku-" Toen werd ze bevlogen door Leopardkit die naar haar uithaalde om te spelen. "Leopardkit!" brulde Lionkit kwaad en dood weer bovenop haar broertje. "Ik krijg jou wel! Ik voer je aan de dassen!" gilde de kwaad en trok aan zijn oor. Ze had hier eigenlijk helemaal geen zin in.

Ze herinnerde zich dat ze nog geen enkele keer langs was gegaan bij haar siblings, en de keren dat ze een kijkje had willen nemen sliepen ze al, maar dat kwam waarschijnlijk omdat ook de zwarte kattin het druk had met het oppakken van haar taken. Natuurlijk waren er ook nog vier dochters waar ze stiekem een oogje op hield, een kater die er met haar hart vandoor was gegaan en dan nog eens alle spanningen de laatste tijd tussen de clans. Wat was het leven mooi geweest vroeger, toen alles nog zo zorgeloos was geweest. Vandaag had ze tenminste tijd om de Sharing Tongues mee te doen, dus misschien kon ze nu anders een gokje wagen. Iets verderop zag ze de bekende zwarte gestalte van haar moeder, samen met die van nog een andere warrior die haar niet bekend was. Het was iets met Skull, dacht ze. Met een langzame tred en het muisje tussen haar kaken geklemd liep ze op het groepje af, waarna ze naast haar moeder plaatsnam en deze met een glimlach aankeek. Ja, ze leek wat dat betrof best wel veel op haar moeder. Al was ze iets kleiner, iets slanker gebouwd in vergeleken met haar. De donkere, lange pels en de helderblauwe ogen waren wel iets wat even was aan hem. "Goedendag," mauwde ze nadat ze haar muisje neergelegd had. Na nog kort de andere warrior gegroet te hebben, kropen haar ogen naar de twee stoeiende kittens, beide waren rood.

OCC: Innerghost, Skullstripe, Leopardkit, Lionkit

Bij de uitleg van Skullstripe knikte hij. Okey, de ander was kleiner. Meteen nadat die gedachte hem doordrong begon hij te grijnzen. Een klein brutaal grijnsje. "Dan zat Lionkit er dus niet helemaal naast met haar opmerking" Want ja, als Skullmask kleiner was betekende het dat Skullstripe groter was, en dat kwam al in de buurt van zijn zusjes dikkop opmerking. Over zusje lief gesproken. Die ging de tegenaanval in. Pff, hij zweerde dat niemand zo fel was als zijn zusje, onmogelijk. Toen er aan zijn oor getrokken werd duwde hij met zijn witte poot tegen haar wang aan. Om daarna naar haar eigen pootje te happen. "Niet als ik jou eerst krijg~" sprak hij lichtjes uitdagend. Hij was redelijk bezig zijn zusje neer te halen, of poging tot, om Fawnstep meteen op te merken. Maar zodra hij haar eenmaal zag grijnsde hij even naar haar als begroeting, al was zijn aandacht vooral bij Lionkit.

Al die katten bij elkaar zien maakte haar diep ongelukkig. Nadat haar enigste vriendin Leafpaw {npc} was gestorven hadt ze niemand meer. Misschien hadt ze ook wat meer met anderen om mogen gaan. Want de enigste die ze echt kende was Chess een rare rogue die ze hadt weggejaagd uit de territory. Hij was de enigste die nog een beetje aardig was tegen mij, en ik heb hem weggejaagd... Dacht ze bedroefd. Ze ging zitten bij de opening van de warrior's hol. daar zat ze dan. een tijdje ze was te bang om ergens aan te sluiten, want wat nou als ze haar zouden weggjagen?

~open for new friends!

De avond viel net in toen ik had besloten dat het tijd was om terug te gaan naar het kamp, en toen ik daar eenmaal aankwam was het al flink aan het schemeren. Toen ik mijn vangst van de dag weglegde zag ik dan ook meerdere groepjes katten zitten. Een paar kittens waren aan het stoeien, en apprentices en warriors wisselden nieuwtjes uit. Ik was nooit heel goe geweest in dit soort sociale evenementen, en een beetje ongemakkelijk keek ik rond. Black zag ik nergens zitten, maar na een tijdje zag ik mijn zusje Wind wel bij een paar andere katten. Mijn grootmoeder, Shrewstar, mijn kleine neefje Lightkit en Blacks adoptie-vader Ravenheart. Ik had den grote familie, dat kon je wel zeggen. Iemand moest eens een familie reünie houden. Dat zou lachen worden. Kon je gelijk de halve clan uitnodigen. Een beetje aarzelend stapte hij op het groepje af. 'Hoi allemaal.' Begroette ik ze vriendelijk. Vervolgens gaf ik Wind een klein kopje, en ging ik naast haar zitten.
Tag: Windpaw, Shrewstar, Ravenheart & Lightkit.

Ravenheart kwam er ook bij en stelde voor om eventueel haar training over te nemen, tot Otterflight de nursery uit was. de tabby haalde haar schouders op, klaar om antwoord te geven, maar ze werd onderbroken door de enthousiaste roep van een kitten. Lightkit, dacht ze, al was ze niet helemaal zeker. Een kitten van haar tante, Runningvole, de zus van haar vader - dat maakte Lightkit haar neefje. Ze glimlachte vriendelijk naar de kitten. ze herinnerde zich nog toen ze zelf zo oud was als hem, toen viel ze ook iedereen aan. Toen was ze zo hyperactief, nog erger dan nu - nu werd ze volwassener, en ietsje rustiger. niet veel, want ze bleef natuurlijk Wind, maar toch ietsje. Ook haar broer kwam bij hun groepje. Hij gaf haar een zacht kopje, en wind keek hem aan, nog steeds met een grote glimlach op haar gezicht. "Hey Ember!", zei ze vrolijk.

Foxpaw
Ze keek de kater aan die antwoordde dat hij Sharpsoul ook niet veel gezien had. Ze knikte en haalde haar schouders op. "Nou, ik heb hem al een paar dagen niet gezien. Maar zo erg vind ik het niet hoor," miauwde ze erachteraan met een grijns en ze glimlachte ietwat vermoeid naar Tallshadow. Eigenlijk was ze wel blij met haar vrije daagjes, dan kon ze wat uitrusten van de slapeloze nachten die ze had als ze weer wakker werd van een nachtmerrie.

Skullstripe
Met een grote muis tussen zijn kaken geklemd liep de jonge warrior het kamp binnen. Iedereen leek samen te tongen, en hij glimlachte toen hij zijn broertje zag zitten naast de deputy. Fix, schoot het door zijn kop heen en hij grijnsde naar Skullstripe. "Heey, broertje," begroette hij zijn tweelingbroer vrolijk en knikte toen naar de deputy. "Hallo, Innerghost," miauwde hij toen wat formeler, in zijn ogen schoten naar de twee kleine kittens. "En wie zijn deze grote warrios?" Vroeg hij verbaasd en kwam op met de namen van hen. "Lionheart en Leopardroar?" Vroeg hij, net alsof hij heel diep nadacht. Toen pas merkte hij de andere poes op, Fawnstep. "En hallo Fawnstep," miauwde hij naar de zwarte kattin, niet goed wetend of ze beschikbaar was of niet.

De kater moest even grinniken toen de apprentice duidelijk maakte dat vrije dagen niet het ergste was in de wereld, en besloot dat meer katten haar onbezorgde voorbeeld moesten volgen. Misschien maakte iedereen zich de hele tijd ook wel te druk, al die oorlogen en affaires, waarom kon niemand gewoon zijn leven leiden zonder dat alles fout ging? Nou had hij niet echt recht van spreken want als het bij iemand fout was gegaan was het wel bij hem, maar verder. "Heb je verder wel wat te doen?" Vroeg hij na een korte stilte aan de apprentice, om bij dit onderwerp te blijven. Het was niet goed om zulke jongelingen al lastig te vallen met problemen van de clans.

Onderwerp: Re: [Sharing Tongues] Time for bonding