Quality time

+Fawnstep, Open

Met de zon in haar rug stapte de poes het kamp binnen. Een tijdje had ze zich een beetje terug getrokken, maar het was belangrijk dat ze haar familie niet vergat. Dat was waarom, nadat ze haar prooi had laten vallen op de -gelukkig groeiende- prooistapel, liep naar Fawnstep. Ze begroette de zwarte kattin met een hoofdknikje. "Hey mam," Zei ze warm, en nam plaats naast haar moeder. "Gaat alles goed de laatste tijd?" De keer dat ze echt een gesprek met haar moeder had gehad was tijden geleden, en toen leek ze een beetje onstabiel. Haar vader had daarentegen de tijd van zijn leven, inclusief nieuwe, sterke partner. Ook zwart met blauwe ogen. Blijkbaar had Ash een voorkeur. Evengoed was ze uit het nest tussen hem en Night gekomen, als dat mogelijk was. Ze richtte haar blik naar haar moeder, en wachtte op antwoord.

"Aurorapaw," De stem van haar moeder was zacht. "Het kan niet beter," De apprentice was een beetje verbaasd, maar liet het niet merken. Het was in elk geval fijn om te zien dat het goed ging met haar moeder. De warme glimlach was mooi. Maar het maakte haar ook nieuwsgierig. Wat was er dat haar moeder zo blij maakte? "Met jou?" Daar vroeg je me wat. "Prima, eerlijk gezegd." Aurora gaf een snelle lik over haar borstvacht. "Je gloeit bijna. Wat voor fijns is er gebeurt?" Een kleine glimlach vormde zich op haar snuit. Misschien had haar moeder wel een nieuwe vriend! Haar jeugd had ze nooit echt een hele familie gezien, dus ze was blij als beide ouders weer gelukkig waren. Maar af en toe kwam de verschrikkelijke gedachte naar boven dat zij en haar zussen ongepland en ongewenst waren. Al wist de tuxedo poes zeker dat Fawn het nooit zou toegeven, eigenlijk waren ze slechts een ongelukje. Maar als ze dan zag hoe blij de clan was met haar zussen, hoe lief haar vader was, en nu haar moeder ook gelukkig was maakte het allemaal niet zo veel uit. "Heb je iemand ontmoet?"

"Nee," Haar moeder leek verbaast. "maar ik heb wel mijn leven weer opgepakt, zoals het moest zijn." Aurora glimlachte, en gaf haar een kopje. "Daar ben ik blij om." Mauwde ze. "Zullen we morgen nog een training doen?" Het was goed om alles door te lopen. Binnenkort zou ze warrior worden, en het idee ervan was best eng. Maar aan de gedachte dat ze zelf apprentices zou kunnen trainen was een leuk idee. Maar terug naar haar moeder. "Alles goed tussen jou en oma?" Om eerlijk te zijn had de poes nooit echt met Innerghost gepraat, wat best apart was. Ze respecteerde haar grootmoeder nog steeds, ze was een rolmodel. Al wist ze dat er best wat drama was geweest in haar liefdes leven. Zo moeder zo dochter. Hopelijk, hopelijk had niemand van haar zussen dit meegekregen. Ja, wat de liefde betrof had ze niet het beste voorbeeld gekregen. Maar Fawn was blij, alleen, als een echte warrior.

"Voor jou maak ik altijd tijd," Aurora liet een gegrinnik horen, wat tussen liefelijk en beschaamd in zat. "Maaam," Ze kreeg een kopje, die ze echter warm ontving. "Ja hoor, tussen ons is ook alles goed." Misschien moest ze gewoon eens op Innerghost afstappen. Ze wist dat haar zussen best gek op haar waren. Ze knikte. Ze was nog steeds benieuwd naar die vriend die ze had ontmoet, maar besloot haar mond erover te houden. Als haar moeder iets had, wie was zij om haar neus er in te steken? Aurora zuchtte kort, en staarde even voor zich uit. "Zal ik iets te eten voor ons halen?" Ze hoefde zich een keer niet schuldig te voelen, aangezien ze al had gejaagd en de stapel niet meer zo klein was.