Victory will be mine

De rode kitten had zijn ijsblauwe blik op een mogelijke bondgenoot gericht. Al enkele dagen was hij de gevlekte kater opgemerkt en dat moest natuurlijk een hele goede reden hebben. En die was er, de vreemde kater joeg ook das-mos-monsters weg en oefende om een apprentice te zijn. Die eigenschap deelde ze al onbewust, al kreeg Leopardkit ook al echt training. Na ja, het was van een apprentice maar dat maakte niet uit. Hij leerde dingen over clans en geuren, al moest hij voor het jagen en vechten het nog altijd bij mos houden. Het was irritant maar de waarheid. Daarom interesseerde hij zich ook in een bondgenootschap met de andere kitten. Hij was iets jonger dan hem, als hij zijn bronnen –aka Queens afluisteren- moest geloven. En hey, hij had al geleerd dat het goed was om een bondgenootschap te hebben voor wanneer het moeilijk werd. Daarbij was heel Shadowclan er al zeker van dat hij problemen ging brengen, zie incident met de slang en Butterstar. Dus de nodige voorzorgsmaatregelen nemen kon geen slecht plan zijn. Dan had hij in ieder geval nog iemand achter zich staan mocht alles in de soep lopen. Nu al tevreden met zijn plan grijnsde hij en wou aanstalten doen naar voren te lopen. Het was tijd Subject A aan te spreken en kijken of hij ook aan de eisen voldeed. Maar nog voor hij uberhoud gezien was liep de kater al weer weg. Kom op, volg het script, dit stond niet in de planning. Met zijn oortjes naar achteren omdat zijn plan nu al mis ging liep hij rustig op de ander af, die ondertussen boomklimmen een kans gaf. De vuurrode kater keek omhoog naar de ander. ‘Hallo su- Lightkit was het niet?’ Hij was de namen van iedereen in de clan aan het leren, het was immers saai in de Nursery, maar deze kat had ook een dubbelganger. Dus zeker was hij er niet van. Daarbij verwees hij in zichzelf meestal naar Lightkit als Subject A, al was het maar omdat hij hem dan kon onderscheiden van de hoop met namen. Hierna zette hij rustig zijn pootjes tegen het hout aan en hief zichzelf erin op. Want ja, als een ander ging klimmen moest hij er natuurlijk beter in zijn.

Leopardkit stak zijn nageltjes uit en prikte deze in de zachte bark. Eenmaal stabiel liet hij zijn helder blauwe ogen omhoog glijden om zijn pad uit te stippelen. Hij moest natuurlijk wel klimmen op een tak die ver doorliep. Anders had hij er niks aan. Toen dit vastgesteld was keek hij weer naar de gevlekte kitten, die het minst van zijn zorgen was op het moment. Lightkit was een kitten van Runningvole, maar hij had niks over diens vader gehoord. In ieder geval was zijn oma leidster van de clan, Shrewstar. Hij was dus vanzelfsprekend een van de katten die je onthield bij het leren van alle namen in de clan. Je begon bij de belangrijke rangen en warriors samen met diens familie. Familiebanden waren belangrijk om te kennen in zijn ogen. Daarbij, wat moest hij anders de hele dag doen? Van gewoon zitten en staren werd je geen goede warrior. De vuurrode kitten klom zelf ook weer hogerop toen zijn onderbewustzijn opmerkte dat hij naar de ander óp moest kijken. Zo klauwde hij in het hout en hief zichzelf op tot hij bij een steviger punt stond. Toen de ander om zijn naam vroeg gaf hij de ander een koele blik. Je moest wel een hele domme kat zijn als je niet eens de namen van mede kittens kende. In de Nursery lag je zowat op elkaar. Zo was het voor de vuurrode kater duidelijk dat dit enkel een sociaal spel was, en daarom gunde hij die poging geen poging waardig. Koeltjes sprak hij terwijl zijn blik al weer naar de boom gleed om te kijken waar hij nu weer heen moest. 'Leopardkit' Hierna zette hij weer zijn klauwtjes in een andere tak, die meteen afbrak en op de grond viel. Goed, die optie viel af, plan B.