Ceremony 23-04

Lightningkit had al geruchten gehoord dat er een ceremonie op komst was, ongeduldig wachtte ze bij de opening van de nursery. Tot ze de bekende zilveren kater op de High rock zag springen. Ze hoorde de woorden die hij zei voor het eerst "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!" Een hele groep kits liep richting de open plek, dus volgde zij ook. Veel kittens kregen hun nieuwe naam. Ze kon maar niet stil blijven zitten, ze schudde met haar staart en mepte een dennenappel weg die tegen een paar katten aankwam. de katten keken geïrriteerd naar haar. "Sorry..." Zei ze schuldig. Na een hele lange tijd, werdt ze ein-de-lijk! naar voren geroepen. Al snel zag ze dat ze samen trainde met een veel oudere apprentice. "Gefeliciteerd Lightningpaw, en Bonepaw," zij de grote cream kleurige kater. Bedankt! mauwde ze tevreden. "Ik verwacht jullie beide bij zonsopkomst bij de kampingang te zien" Je kan op me rekenen! zei ze snel en tikte met haar neus de neus van haar mentor aan en liep de clan in die haar begroete met haar nieuwe naam.

ooc: moet ik nu nog bij een admin mijn naam veranderen?

toen Ashkit Silverstar hoorde racede ze meteen naar de open plek. snel ging ze zitten. heel veel anderen werden eerst geroepen, toen hoorde ze haar eigen naam. dromerig dacht ze aan haar komende trainingen, tot ze bedacht dat ze naar voren moest lopen. ze raakte de neus aan van Glowstick en liep weer terug. ze zag Lighningkit -ehh, paw- er tussen zitten, Lightning, we zijn echte apprentices! kan je het geloven? en ze ging weer zitten

Bonepaw lag rustig in het kamp, hij staarde over het kamp heen en spitste zijn oren. Hij wachtte maar, hij wist niet wat er zal gebeuren alleen was het hem wel verteld dat hij hier moest blijven. Hij staarde over het kamp, hij zag de grijze gespierde leider al op het puntje van de hoge rots staan. Hij rook de sterke Thunderclan geuren en stond daarbij op, hij begon om naar de hoge rots te trippelen. De leider's stem brulden over het kamp heen, "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!" Begon de leider, "Het is weer tijd voor een ceremonie," ging hij door. Bone rolde met zijn ogen, het was niet meer als vroeger. Het was niet hoe het hoorde te zijn vond hij, hij luisterde naar de namen maar hoorden zijn eigen naam ook te voorschijn komen. Als dit zijn eerste ceremonie was, zou hij vast opgewonden zijn maar nu. Nu voelde het als een lege omhulsel, het was leeg. Hij ging opzoek naar zijn mentor, zijn nieuwe mentor. Zijn oude mentor had niet eens een poot naar hem uit gestoken, stiekem wilde hij een keer een mentor die hem wel hielp. In Thunderclan had hij namelijk niemand meer, alleen Skinny Love alleen was dat een Kittypet die hem hielp. "Hierbij is deze Clanmeeting geëindigd," Eindigde Silverstar. Hij wiebelde kort met zijn oren, nee niet meer als vroeger. "Gefeliciteerd Lightningpaw, en Bonepaw," begon Een grote cream kater ineens, Bone keek hem aan. Hij zag dat de kitten nog opgewonden was, hij was toen hij kitten was ook opgewonden alleen nu viel alles tegen. Hij had iemands hart gebroken, hij had slechte dingen gedaan. Hij had gevochten om zijn eigen leven. "Bonepaw, ik weet niet hoe ver je vorige mentor je al heeft getraind, dus dat zullen we vanzelf wel merken." Zei zijn mentor daarna. Bone knikte, zijn mentor had hem niks geleerd alleen Skinny en hemzelf. Hij had gevochten tegen dassen, Bloodclanners andere Clankatten. Hij wilde zijn doel bereiken maar als het lukten, het verhaal zou lang duren tot het afgelopen was maar hij was vanplan om het te belopen. "Bedankt!" mauwde de kitten tevreden. Haar naam was Lightningpaw voor nu, hij was best wel nieuwsgierig hoe ze haar naam had gekregen. "Je kan op me rekenen!" Gilde de kitten er vlug achterna en drukte haar neus tegen de grote kater aan. Hij vond het best wel leuk om haar zo vrolijk te zien, alleen dat zou dus zijn train maatje worden...

Sound liep weer doelloos door het kamp, ze had geprobeerd te jagen maar wist al vrij snel dat het haar niet zou lukken. Ze had al sinds ze wakker werd een humeur dat waarschijnlijk nooit meer goed zou komen die dag, en hoe hard ze zichzelf ook anders inpraatte, bij het jagen werd ze zo roekeloos dat het niks werd. Plots hoorde ze een stem door het kamp galmen. Met een ruk draaide ze haar hoofd om, en toen de mededeling was afgelopen liep ze op een klein drafje naar de High Rock en zocht een plaatstje. Haar enthousiasme voor trainingen was afgelopen weken hard gegroeid, vooral nadat ze laatst gerealiseerd had hoe ver ze achterliep. Ze hoopte op een mentor, en het duurde niet al te lang voor ze haar naam hoorde, en die van haar mentor. Daarna hoorde ze opnieuw haar mentors naam, en die van Fiseye. Verwarring verplaatste een deel van haar blijdschap. Fiseye was toch elder? Maar ze vertrouwde Silverstar blind, hij weet heus wel wat 'ie doet, dacht Sound. Toch betrapte ze zichzelf erop dat ze toch hoopte dat het een fout was. Ze wist wel dat het niet mocht, katten beoordelen op uiterlijk, maar ze kon het niet ontkennen dat ze het oog toch een beetje vreemd vond. Zoiezo was die toch ook te oud? Soundpaw probeerde zich er overheen te zetten, terwijl ze haar mentor opzocht. Fiseye stond er al bij, en een beetje ongemakkelijk ging de rode poes erbij zitten. Ze kreeg nu les met iemand die al volwaardigd warrior moest zijn, en die zou vast ook nauwelijks meer les nodig hebben bedacht ze. ''Hallo, leuk dat ik nu kan trainen.'' Zei ze ondanks alles vrolijk, want dat meende wel degelijk.