I'm tired, just tired

De kleine witte kitten was wakker geworden van een nachtmerrie. Ze had gedroomd hoe ze opnieuw aangevallen werd door de stomme Thunderclanner en deze droom had ze al vaker gehad. Anderen hadden gezegd dat dit normaal is en dat het weg zou gaan. Flutter had geluisterd en het geprobeerd te negeren, geen drama. Met een zucht stond de kitten op en liep naar buiten. Er waren aardig wat anderen buiten en dat maakte haar wel blijer dan dat ze was geweest. Met haar nog gekneusde pootje liep ze een eindje de schuur uit. Haar lichaam zat nog vol met krassen, maar ze zaten allemaal al dicht. Het viel haar op dat iedereen naar één punt keek en Flutter keek verbaasd om zich heen. Wat was er zo interessant dat alle moordenaars ernaar keken? Al snel zag ze iets wat haar erg verbaasde. Claw de kat die haar gered had, maar deze keer gewond. En het leek nog erger dan dat van Flutter was geweest. Hoe had iemand hem dat aangedaan? En wie was het? Het viel haar op dat niemand naar hem toe ging om te vragen hoe het was. Wat eigenlijk ook niet zo raar was, aangezien ze in een kamp woonde met egoïstische moordenaars. Zij hinkelde hem echter achterna. Een paar rare blikken gingen haar kant op en een andere kitten probeerden haar terug te krijgen, maar zij wist haar doel al en niemand ging haar terughalen. Natuurlijk liep de zwarte kater Barn 1 in en Flutter probeerde hem hinkelend bij te houden. Eenmaal voor de Barn bleef ze staan. Ze had altijd duidelijk gehoord dat je hier niet in mocht, maar ze moest van zichzelf. Yu was familie van hem, waar was zij eigenlijk? Voorzichtig kwam ze om het hoekje. Een plasje van bloed lag onder hem en hij kreunde van de pijn. Zo had ze hem nog nooit gezien en ze keek geschrokken naar hem. Ze wou niet weglopen nu, nu moest ze hem ook helpen, al zou ze bijna niks kunnen doen. "Claw?", zei ze zachtjes terwijl ze voorzichtig een pootje naar binnen stak. Ze besloot niet dichterbij te komen, aangezien ze wist dat hij dat niet leuk zou vinden. Op een afstandje bleef ze staan. "Heb je auw?", besloot ze te vragen. Iedereen om haar heen had het altijd 'auw' genoemd. Het klonk leuker en het leek wel alsof Claw wat vrolijker kon worden. Misschien moest ze een ander gaan halen later, maar nu was het misschien beter zo. Misschien was het ook beter als ze weg was? Ze deed juist het tegenovergestelde. Ze ging juist een paar stappen zijn richting in. Het was raar hoe de kleine poes niet misselijk werd van het bloed dat er lag. Zij had het ook gezien een tijdje geleden. Ja, Flutter had medelijden met hem en was zeker niet van plan te vertrekken, al wist ze dat ze hier eigenlijk niet mocht komen.

De stem van Claw klonk schor en Flutter vond het een eng gezicht. Ze bleef dichterbij komen. De uitdrukking op haar snuit was neutraal. Ze wou geen glimlach laten zien, maar ze wou ook niet laten zien dat ze bang was. De kater trilde helemaal en Flutter kwam nog dichterbij. ”Ik weet zeker dat dat je lukt Claw.”, zei ze met haar vrolijke toontje. Ze besloot vrolijk te blijven om hem af te leiden. Dat werkte altijd het beste, ergens anders aan denken. Ze zag hoe Claw zich samentrok bij een pijnscheut en ze keek om zich heen opzoek naar een onderwerp. Voorzichtig ging ze naast hem zitten, bijna tegen hem aan. Hij vroeg hoe het ging met haar poot en ze tilde de poot voorzichtig op. Het deed bijna geen pijn meer, maar het was nog niet helemaal geheeld. Lopen erop was nog niet mogelijk. "Het gaat prima.”, mauwde ze opnieuw vrolijk. Zijn kop tilde hij voor haar op en de poes glimlachte vrolijk naar hem. Zij als kleine poes kon niks anders doen dan gezelschap houden en hem afleiden en dat was dan ook haar plan. ”Weet je Claw”, besloot ze te zeggen. Ze besloot het onderwerp ergens anders heen te brengen. Naar een onderwerp waar ze allebei niet dachten aan hun wonden en krassen. Eerst wou ze beginnen over dat ze geen moordenaar wou zijn, net zoals iedereen hier, maar ze wou hier blijven dus dat was niet het slimste plan. Opnieuw dacht ze na over dat onderwerp. Waarom zou ze het niet zeggen eigenlijk? Misschien wel iets minder dan dat ze wou zeggen, maar wat zou hij kunnen doen? Flutter was de eerste keer dat ze hem zag bang voor hem geweest, nu voelde ze zich echter al meer thuis met hem. Natuurlijk niet helemaal, hij was nou eenmaal heel wat hoger dan haar. Zachtjes duwde ze haar hoofdje tegen zijn nek aan om hem steun te geven. Ze was voorzichtig en zorgde er alleen voor dat hij een beetje steun had bij zijn nek en hoofd. Ver hoefde ze niet te bukken om haar hoofd tegen zijn nek te houden. Haar vachtje werd opnieuw rood van het bloed op de grond, maar deze keer met het bloed van de zwarte kater. Dit vond ze geen probleem. Zachtjes vervolgde ze haar zin. ”Word ik later ook een moordenaar?”, zei ze zachtjes. Wat kon Claw nou in hemelsnaam antwoorden op dat? Nou, dat zou ze snel horen. Deze vraag had lang in haar hoofd gezeten en ze had nog nooit de gelegenheid gekregen om hem te stellen. Nu was niet het perfecte moment, maar pas als hij minder pijn had zou ze vragen gaan stellen als:’Wie heeft je auw gedaan?” Het poesje was gaan liggen terwijl ze hem steun gaf onder zijn nek. Claw zou het misschien niet fijn vinden, maar hij had het nodig.

“Als je ooit member wilt worden zal je wel moeten Flutter en iedereen zou het van je verwachten. Ze zullen net zo lang op je inpraten totdat je moorden de normaalste zaak van de wereld vind.”, sprak de zwarte gewonde kater. Haar hart begon te bonken. Flutter wou niet weg bij haar familie. Hier zat ze prima, maar dat betekende dus wel dat ze een moordenaar moest worden? Zelfs Claw zei het. De poes legde Claw rustig neer en keek een beetje geschrokken naar de grond. Ze moest even verwerken wat hij had gezegd, maar al snel bracht ze haar blik opnieuw op de kater. De kater leek afwezig te zijn, alsof hij elk moment kon gaan slapen om niet meer wakker te worden. Flutter knikte licht en ging een eindje van hem af zitten. Haar stem klonk niet vrolijk meer toen ze vervolgde met praten. "Heb je nog wat nodig Claw?" De naam Claw sprak ze altijd uit op dezelfde toon, alsof het haar rillingen over haar rug gaf, maar dit deed ze niet bewust. "En mag ik vragen wat er is gebeurd?" Nu wou ze eigenlijk wel weten waarom hij bijna dood leek te gaan, misschien kon een stel andere katten die kat nog een dreun op de neus geven. Terwijl ze over een heel ander iets praatte gingen de vorige zinnen van Claw nog door haar hoofd.