Are we heroes keeping peace?

De rode kitten keek omhoog in de blauwe ogen van de leidster. Hij vond het deels maar raar dat iedereen een andere leider had en dat de leiders altijd moeilijk deden tegen elkaar. Maar goed, als dat er voor nodig was om de sterkste te zijn was het maar zo. Het was de kitten nog niet doorgedrongen dat hij een vrij belangrijk gesprekje verstoorde en dat andere hier niet op staan te wachten. Dus deed de rode kitten geen aanstalte om weg te gaan, vooral niet toen mevrouw echt Butterstar leek te zijn en ze nog een gesprek met hem aanging ook. Dit zorgde dat hij een tevreden blik in zijn ogen keek met een welgemeende lach op zijn snoet, al was deze een tikkeltje ondeugend. Toen er naar zijn naam werd gevraagd stak hij zijn pluizige borstje trots vooruit. ‘Ik ben Leopardkit’ Maar lang duurde zijn momentje met VIC niet. Nope, terror moeder kwam eraan. Nog snel liet de kitten zijn blik op de twee andere Riverclanners vallen. Een hele grote grijze en een calico. Toen de bekende zwarte poes aan kwam lopen kon hij het niet laten trots naar haar te grijnzen. Het maakte hem niet eens uit dat hij tegen de regels in was gegaan. Toen hij van de grond gegrist werd en uiteindelijk weer op een veilige plek werd gedumpt keek hij als de pure onschuld die hij totaal niet was omhoog. ‘Oké mam’ sprak hij op een toon waarbij het meteen duidelijk was dat stilzitten het niet ging worden. Ondanks dat was hij niet van plan zich weer in de aandacht te gaan begeven. Hij had immers een doel; zijn Lionroar vinden. Hun gebabbel over dassen en Windclan kwam toch nog niet vooruit. En hij vond de grote kater al snel, toen deze een knikje naar hem gaf. Met een brutale grijns zette hij een stapje achteruit en probeerde zo richting de kater te komen. Hij had in ieder geval het idee dat zijn moeder het allemaal weg goed vond zolang hij maar niet in verdere problemen kwam of Riverclanners op eigen poot aan ging vallen.

Ze zuchtte en dat was dan nog het laatste druppeltje dat ze toe liet. Ongeduldig worden? In haar kamp? Een laag gegrom gleed uit haar mond. "Jij zelf bent er bij aanwezig geweest toen ik Everstar op de Gathering mijn hulp aangeboden heb met het verjagen van de Dassen. Deze hulp is niet aangenomen nu ben ik mijn Deputy kwijt en weiger ik om nog langer toe te kijken." Haar oren gingen langzaam naar haar nek, maar ze behield haar pose nog altijd. Trots dat ze was. "Het spijt me voor Wolfgaze." Kwam er met tegenzin tussen haar lippen.
"Ik vraag je simpelweg om te helpen, jezelf te helpen en wellicht dat daar nog een goede uitkomst voor Shadowclan uit kan komen." Het was slim geweest, om niet alleen om hulp te vragen, dat had Shrewstar natuurlijk al te graag afgewezen. "Kom tot een punt, Butterstar. Wat zouden wij moeten doen? En belangrijker, wat krijgen we ervoor terug?"

Innerghost weerhield zich er van met haar ogen te rollen toen Leopardkit er toch weer vandoor ging. Hij kreeg straks nog wel op zijn donder en ging zichzelf nu niet voor schut zetten tegen over de clan én de leader van Riverclan. Niet dat Butterstar's mening haar veel boeide. Ze was trots en dat weerhield zich ervan. Zo te zien kreeg Lionroar nu toch met haar zoon te verduren, moest goed komen. Wel vroeg ze zich af waarom Leopardkit toch zo gesteld was op die kater.
Butterstar begon intussen alles uit te leggen. "Jij zelf bent er bij aanwezig geweest toen ik Everstar op de Gathering mijn hulp aangeboden heb met het verjagen van de Dassen. Deze hulp is niet aangenomen nu ben ik mijn Deputy kwijt en weiger ik om nog langer toe te kijken." Shrewstar drukte haar oren in haar nek, terwijl Innerghost zelf rustig naast haar bleef staan, vernauwde ogen op Butterstar gericht. "Het spijt me voor Wolfgaze," klonk de stem van Shrewstar.
"Ik vraag je simpelweg om te helpen, jezelf te helpen en wellicht dat daar nog een goede uitkomst voor Shadowclan uit kan komen." Innerghost sloeg een keer met haar staart. Shrewstar leek haar irritatie op te merken en de vraag te stellen die Innerghost zelf ook met alle liefde had willen stellen. "Kom tot een punt, Butterstar. Wat zouden wij moeten doen? En belangrijker, wat krijgen we ervoor terug?"

Skullstripe keek hard en kil terug naar de leader van de Riverclan toen hun ogen ontmoeten. Hij boorde zijn nagels in de grond, maar bleef redelijk kalm. "Jij zelf bent er bij aanwezig geweest toen ik Everstar op de Gathering mijn hulp aangeboden heb met het verjagen van de Dassen. Deze hulp is niet aangenomen nu ben ik mijn Deputy kwijt en weiger ik om nog langer toe te kijken." Hij voelde geen spijt, want hij had de kater amper gekend. Riverclan stond toen op een laag pitje. "Het spijt me voor Wolfgaze." Hij bleef rustig, maar vervloekte die uitspraak in stilte wel. "Ik vraag je simpelweg om te helpen, jezelf te helpen en wellicht dat daar nog een goede uitkomst voor Shadowclan uit kan komen." Hij snoof. Waarom zouden zij, Shadowclan die helse clan helpen? Tsss... "Kom tot een punt, Butterstar. Wat zouden wij moeten doen? En belangrijker, wat krijgen we ervoor terug?"

Haar blauwe ogen bleven emotieloos kijkend naar de grote katten voor haar neus. Er was geen angst te vinden in haar lichaam en geest terwijl haar ogen gefocusst bleven op de kattinen voor haar neus. Wolftail's stem sloeg ze met een glimlach weg er niet op reagerend. Het had geen nut om haarzelf in een slechter daglicht te zetten. Zij wist de waarheid en snel genoeg zou shrewstar deze ook weten. Ze knikte langzaam. "Futuresong heeft een waardige plaats als mijn deputy ingenomen nu. Wolfgaze heeft nu alle rust om zijn wonden te laten genezen." Sprak ze rustig en sloeg even met haar staart heen en weer. Haar gedachten gingen gelijk uit naar hoe ze haar strategie verder uit moest spelen. Ze wist dat ze voornamelijk op Inner in kon spelen. Het verlies van haar zuster zou haar veller laten zijn dat wist ze zeker. "Formeel houden hmm." Ze glimlachte. "Ik wil vragen of Shadowclan naast Riverclan staat. Riverclan is groots en krachtig maar dassen zijn onvoorspelbaar en ik weet haast wel zeker dat Windclan niets liever wil als ze houden. Extra bescherming, niemand die op hun territorium durft te komen. Maar ondertussen vallen er meer en meer slachtoffers. Ik kan jou iets offeren waarvan ik zeker weet dat jij het wil Shrewstar." Ze hief haar kop op. "Niet alleen wraak op windclan maar ook meer ruimte. Riverclan wil niets te maken hebben met Windclan. Maar al het gebied bezeten door de dassen is al lang en breed niet meer van Windclan zelf. Als wij de dassen gezamelijk wegjagen. Beloof ik je dat elk stuk grond dat wij veroveren aan Shadowclan toebehoord. En zal Riverclan daar staan om dit standpunt ook te verdedigen."

Met vernauwde ogen, maar een geïnteresseerde blik keek Innerghost naar Butterstar. "Futuresong heeft een waardige plaats als mijn deputy ingenomen nu. Wolfgaze heeft nu alle rust om zijn wonden te laten genezen." Ja, die dingen gebeurde, maar nu kon Wolfgaze weer genezen. Verder boeide het haar niet heel veel. Ze reageerde er ook niet op, noch deed Shrewstar. "Ik wil vragen of Shadowclan naast Riverclan staat. Riverclan is groots en krachtig maar dassen zijn onvoorspelbaar en ik weet haast wel zeker dat Windclan niets liever wil als ze houden. Extra bescherming, niemand die op hun territorium durft te komen. Maar ondertussen vallen er meer en meer slachtoffers. Ik kan jou iets offeren waarvan ik zeker weet dat jij het wil Shrewstar." Innerghost keek met een zijdelings naar Shrewstar. Dit aanbod begon haar steeds meer te interesseren. Zo konden ze zowel Windclan op hun donder geven, als het dassen probleem oplossen. "Niet alleen wraak op windclan maar ook meer ruimte. Riverclan wil niets te maken hebben met Windclan. Maar al het gebied bezeten door de dassen is al lang en breed niet meer van Windclan zelf. Als wij de dassen gezamelijk wegjagen. Beloof ik je dat elk stuk grond dat wij veroveren aan Shadowclan toebehoord. En zal Riverclan daar staan om dit standpunt ook te verdedigen." Innerghost zette een kleine grijns op, stond op en keek Shrewstar aan. "Dit klinkt goed, in mijn oren," klonk haar stem, waarna ze kort naar Butterstar keek. "Shrewstar, wat mij betreft kunnen we hier op ingaan," miauwde ze vastberaden en zeker van haar woorden tegen haar leader. Shrewstar leek hier overna te denken en ook te twijfelen. Dit verbaasde haar niets. Shrewstar was niet het type die graag dealtjes aan ging met andere katten, laat staan katten uit een andere clan. Maar wat kon er mis gaan? Innerghost keek Shrewstar recht aan, dit was haar kans om wraak te nemen op Windclan, iets wat ze maar al te graag wilde. Dít was de kans om ze omlaag te halen. "Goed, ik ga hier mee akkoord," klonk de stem van Shrewstar. Innerghost hief haar kin fier op en wachtte de reactie van Butterstar af.

OOC: Ik heb toestemming van Soof om Shrewstar te bespelen in deze post.

Thrushdive had alles meegekregen en was er direct bij gaan zitten. De leader van Riverclan die binnen was gekomen en had gevraagd naar Shrewstar. De leader en de deputy waren er vrijwel meteen bijgekomen. Thrushdive volgde met volle interesse wat zich afspeelde. Butterstar vertelde uiteindelijk over haar plan. Haar idee was dat Shadowclan en Riverclan samen een bond zouden vormen om de dassen uit Windclan gebied te jagen, maar Windclan zelf ook een lesje te leren. Ergens klonk het als een goed plan, al hield Thrushdive zeker niet van bondjes vormen. Het verbaasde hem daarom ook dat Shrewstar met Butterstar instemde. Hij vouwde zijn oren naar achteren, maar liet verder niets van zich horen. Hij had hier een dubbel gevoel bij en was loyaal naar zijn moeder. Als dit haar besluit was, zou hij er volop in meewerken. Dít was immers wel dé kans om Windclan voorgoed een lesje te leren, al kon dit ook zwak overkomen. Zij zouden het kunnen zien als; Shadowclan heeft meer nodig om Windclan een lesje te leren. Dit is niet geheel waar; Shadowclan heeft meer nodig om de dassen te verjagen, niet om Windclan een lesje te leren. Hoe dan ook, hij zou mee werken zoals iedere loyale warrior.

Zijn ogen waren vooral gefixeerd op de leider en deputy. Hij lette verder niet veel op de andere katten, maar toen er één een vraag stelde zuchtte hij onhoorbaar. "Is Riverclan niet sterk genoeg om hun problemen zelf op te lossen?" Het was duidelijk te zien dat de RiverClan niet zomaar naar de ShadowClan toe zou gaan, toch? En sterk waren ze wel; er was meer dan genoeg voedsel op het RiverClan gebied. Toen Butterstar een voorbeeld deed keek hij ietwat verbaasd. De grond die ze veroverden aan de ShadowClan geven? Maar dat konden ze zelf net zo goed gebruiken, toch? De RiverClanner was zichtbaar verbaasd maar deed niet al te veel om dit te laten merken. Toch bewoog zijn oortje ietwat afkeurend. Echter stemde Shrewstar hierbij in en hij kreeg een klein glimlachje op zijn lippen. Ondertussen hadden zich steeds meer ShadowClanners verzameld en Panther begon zich ongemakkelijk te voelen. Hopelijk konden ze hier snel weg, nu ze dit geregeld hadden. Al zou er natuurlijk een dag afgesproken moeten worden.

Het gesprek werd voortgezet, en terwijl Tall goed lette op de Riverclanners, luisterde hij ondertussen ook mee. Zijn ogen vernauwden toen het plan duidelijk werd, dit stond hem niet aan, maar extra land zou de clan goed doen. De vraag was alleen hoe makkelijk dat stuk te verdedigen was, want wat had je aan een land dat je meer manschappen kostte dan dat het spul opleverde? Juist ja, niets. Vandaar dat de kater zijn bedenkingen had bij hoe dit ging, maar de hoogste prioriteit van het plan was natuurlijk in de eerste plaats om de dassen weg te krijgen, en daar stond de jonge kater helemaal achter. De dassen waren irritant, hij was nu al meerdere keren tegen een aangelopen en dat moest maar eens klaar zijn, om er meteen een aanslag tegen Windclan bij op te gooien was niet aan hem.

I n k s w a n
I'm permanent, you can't erase me .

Een zure geur kringelde haar neusgaten binnen. Hij was vaagjes en amper te ruiken door de kikker in haar mond. Wat was dit? Ze trippelde verder. Een paar doornstruiken kondigden de kampingang aan. Ze wurmde zich erdoor en belandde op de open plek. Daar zag ze een paar onbekende katten. De breedgebouwde poes liep naar de prooistapel en dropte daar haar kikker. Nu die uit haar mond was en haar neus niet blokkeerde rook ze de eerdere geur, alleen sterker nu. Ze trok die op, vis. "Niet alleen wraak op windclan maar ook meer ruimte. Riverclan wil niets te maken hebben met Windclan. Maar al het gebied bezeten door de dassen is al lang en breed niet meer van Windclan zelf. Als wij de dassen gezamelijk wegjagen. Beloof ik je dat elk stuk grond dat wij veroveren aan Shadowclan toebehoord. En zal Riverclan daar staan om dit standpunt ook te verdedigen," sprak de vlamkleurige poes. Ze keek meteen geïnteresseerd. Meer territorium... altijd welkom. Innerghost en de leader gingen er dan ook mee akkoord. Inkswan ging naast Tallshadow zitten. Ze had niet het hele gesprek gehoord dus straks ging ze hem eens grondig ondervragen. Nu bleef het alleen op een beleefd knikje.

Haar diep blauwe ogen draaide zich naar de donkerre deputy die in haar voordeel sprak. Ze dwong zichzelf een glimlach te onderdrukken en knikte langzaam op haar woorden om vervolgens een glimlach te laten spelen naar Shrewstar Goed. Dit was precies wat ze wou. Dit was exact wat haar beoeling was geweest. Ze ving de onzekere blik van Panthergrowl op en liet haar staart even op zijn rug rusten om hem te laten ontspannen. Hij hoefde niet aan haar gedachten te twijfelen. Land opgeven dat ze zelf konden gebruiken was slechts een kleine opoffering. Daarnaast zou honger naar meer land alleen maar zwakte lijken. Riverclan was genoeg gevoed zals het was. Elke Riverclan warrior was goed gevoed en sterk genoeg. Daar hadden ze geen extra grond gebied voor nodig. "Dan is alles dat besproken moet worden besproken" Ze keek naar Shrewstar. "Laten wij voor nu afspreken bij Fourtrees als de er geen maan aan de zilverpels staat. Tenzij jij al eerder aan wil vallen. Is dat zo dan hoor ik dat neem ik aan." Haar snorharen trilde even voor ze zich langzaam omdraaide en haar patrol aankeek. "Panthergrowl, Warpaw, het is tijd om te gaan." Ze keek nog even naar de
Deputy en Leader en knikte naar ze voor ze zich richting de kamp ingang bewoog.

Onderwerp: Re: Are we heroes keeping peace?