Are we heroes keeping peace?

theres a point where it tips theres a point where it breaks theres a point where it bends and a point we just can’t take anymore
theres a line that we’ll cross and there’s no return theres a time and a place no bridges left to burn anymore
we can’t just wait with lives at stake until they think we’re ready our enemies are gathering the storm is growing deadly

Ze had lang nagedacht en welliswaar was het nog geen tijd om actie te ondernemen. Had ze Everstar langer de tijd gegeven wist ze dat het toch belangrijk was om nu al op Shrewstar af te stappen. Haar mening te vragen en voornamelijk haar te vragen naast Butterstar te staan. Hoewel ze het niet graag toegaf had ze de hulp nodig van de meer ervaren leader en de kracht van haar clan. Daarom was het belangrijk dat deze deal goed zou gaan.
Met deze gedachten stond ze bovenaan haar rots. Ze had haar clan bijeen geroepen en keek ze allemaal stuk voor stuk aan. "Warpaw, Panthergrowl jullie zullen met mij meegaan naar Shadowclan. Het is belangrijk dat wij Shrewstar en haar warriors aan onze zijde hebben staan het moment dat Everstar's tijd om de dassen zelf weg te jagen over is. Niet alleen dat. Mocht er een gevecht met Thunderclan komen is het ook van uiterst belang om Shadowclan als bondgenoot te hebben. Ik vertrouw er op dat jullie twee het belang van goed overkomen snappen?" Haar ogen schoten keihard naar de calico apprentice voor ze van haar den sprong en met haar staart zwiepte om ze meteen mee te nemen naar het kamp van de gevreesde shadowclanners.

De gehele weg lang sprak ze geen woord, niet dat het nodig was. Ze snapte hun taak en zolang Warpaw zijn grote bek hielt was er ook niets mis. Toch was er een duidelijke reden dat ze Warpaw gekozen had. Hij had een grote bek en was gestoord als een waterrat maar toch was hij een van de sterkere apprentices in Riverclan. Hij zou hun kracht kunnen aantonen. Net als Panthergrowl hij was een grote jongen die ook niet op z'n bek gevallen was. En toch zouden ze allebei overkomen als de meest brave jongens ever. Tenminste dat hoopte ze maar wouden ze hun staart houden voor de rest van hun leven.
Uit ervaring die ze in haar leven had opgedaan vond ze starclan zij dank zonder een patrol tegen te komen de ingang van het shadowclan kamp en stapte er doorheen. Er lag een zekere emotieloosheid in haar ogen maar niets vijandigs of hards. Haar hoofd draaide zich om naar de eerste de beste Shadowclanner die ze zag. "Ik zou graag een gesprek willen hebben met Shrewstar en Innerghost." Sprak ze koeltjes en ging ontspannen zitten haar creme kleurige staart over haar pootjes drapperend en keek even op naar Panthergrowl pijlend hoe zijn houding was.

Met een vredige uitdrukking op zijn normaal norse gezicht keek Panthergrowl om zich heen. Hij had besloten is een dagje vrij te nemen, hij had geen zin in jagen en border controls en alles.
"Warpaw, Panthergrowl-" Panther keek geschrokken op. Had hij iets fout gedaan? "Jullie zullen met mij meegaan naar Shadowclan." Naar Shadowclan? Wat hadden hun fout gedaan? Er was duidelijke verwarring in de gele ogen van hem te zien.
"Het is belangrijk dat wij Shrewstar en haar warriors aan onze zijde hebben staan het moment dat Everstar's tijd om de dassen zelf weg te jagen over is. Niet alleen dat. Mocht er een gevecht met Thunderclan komen is het ook van uiterst belang om Shadowclan als bondgenoot te hebben. Ik vertrouw er op dat jullie twee het belang van goed overkomen snappen?"
Nou, hij snapte het wel. Meteen kwam hij overeind en trippelde hij naar haar zijde. Het laatste gedeelte was voor Warpaw bedoelt - een apprentice die zich niet al te vaak aan de regels hield. Toch knikte hij. "Ja Butter," miauwde hij zonder formaliteiten.
Hij liep langzaam achter haar aan. Niet zonder hen te verlangzamen, maar ook niet zodat hij de hele tijd naast zijn leider liep. Dat kon alleen maar vervelend zijn voor haar.

Toen ze eindelijk in het kamp aankwamen, liep Butterstar op één van de shadowclanners af. Dit gaf Panther de gelegenheid om goed om zich heen te kijken. Het was hier in vergelijking van de riverclan erg donker, wat waarschijnlijk door alle big-ass bomen die de zon uitsloten. Het stonk hier ook, naar een soort van bittere geur. Jakkes.
"Ik zou graag een gesprek willen hebben met Shrewstar en Innerghost." Zijn hoofd draaide in de richting van Butter, die op haar beurt weer naar hem keek terwijl ze ontspannen ging zitten. Zou ze echt zo ontspannen zijn? Zelf was hij best zenuwachtig, al was dat niet aan zijn houding te zien.
Zijn ogen schoten heen en weer van de ene warrior naar de ander, die allemaal dezelfde niet-vriendelijke uitdrukking hadden. Hij probeerde te ontspannen en richtte zijn kop wat omhoog.

Er was veel gebeurd en nu was Innerghost moeder van een stel kittens, wat maakte dat ze zich meer in het kamp bevond dan normaal. Shrewstar nam nu iets meer de dingen over die Innerghost normaal gesproken deed en Innerghost voerde de taken binnen het kamp uit. Dit maakte dat ze meer zag en meer mee kreeg. Na alles wat ze had mee gemaakt vond ze het moeilijk om iedere clan genoot te vertrouwen, wat maakte dat ze alles en iedereen ook nauwlettend in de gaten hield. Doordat ze zo op haar hoede was, merkte ze het ook meteen op toen niet-shadowclanner het kamp betrad. "Ik zou graag een gesprek willen hebben met Shrewstar en Innerghost." Hoorde ze Butterstar zeggen tegen Tallshadow die vrijwel meteen Shrewstar opzocht. Innerghost was er even niet zeker van of Shrewstar in het kamp was, of niet. "Wat een lef om ons kamp zo te betreden, Butterstar," klonk haar stem. Ze stapte dichter op de leader en haar warrior en apprentice af. Ze waren met z'n drieën, niet genoeg voor een aanval, verder merkte ze ook niets op qua geluiden buiten het kamp. "Vertel op."

"Mam? Butterstar is hier en wenst met je te spreken," Een zucht rolde over haar lippen en ze hees zichzelf overeind. "Bedankt voor het melden Tallshadow." Zei ze met een knikje en verliet haar den. Op de open plek aangekomen rook ze de walm van rotte vis en trok ze een vies gezicht erbij. Ze mochten de walging van haar gezicht aflezen, voor haar part. Innerghost stond al beneden, maar haast maakte de Shadowclan leader niet echt. "Butterstar," Er bevond zich geen enkele toon van beleefdheid in haar stem, het was meer een toon die een mentor tegen een domme apprentice aansloeg. "volgens mij ben je een paar honderden vossenlengtes van je grens verwijderd. Geef me een goede reden, voordat ik je persoonlijk een eindje naar Starclan stuur." Ze was het zat door al die verbanningen die ze had moeten plegen en rondneuzende Riverclanners stonden niet op het 'welkom'lijstje.

De kater tegen wie Butterstar gesproken had kreeg een glimlach op zijn gezicht, wat ervoor zorgde dat hij zijn spieren nog wat meer durfde te ontspannen. Hopelijk was iedereen zo aardig als hem, dan zou het helemaal goed komen. Maar aan alle roddels te horen was de Shadowclan hard, en zou deze kater waarschijnlijk gewoon een uitzondering zijn.
Zijn oren schoven onwillekeurig in zijn nek toen hij een harde, vijandige stem hoorde. Hij herkende de stem wel, het was die van de deputy, Innerghost. "Wat een lef om ons kamp zo te betreden, Butterstar," Toch richtte hij zijn kop opnieuw op, en duwde zijn oren weer omhoog. Niet rechtovereind, dat zou onrespectvol zijn, maar in ieder geval niet zo zwak naar achteren. "Vertel op."
Panther's aandacht gleed toch al snel weg van de deputy en ze staarden naar de leider, Shrewstar, die nu ook tevoorschijn kwam. "Butterstar," De stem van de zwart-witte poes klonk kleinerend. Met moeite weerhield hij zichzelf om zijn nagels uit te duwen. "volgens mij ben je een paar honderden vossenlengtes van je grens verwijderd. Geef me een goede reden, voordat ik je persoonlijk een eindje naar Starclan stuur." Oh, hij zou haar gezicht er graag af willen krabben. Ze moest respect hebben voor de andere leider, zijn leider.

Haar blauwe ogen stonden strak voor zich zodra ze Tallshadow aan wie ze net gevraagd had om Screw en Inner te halen weg spurte. Hoewel haar houding ontspannen was waren er toch kleine dingen om haar zenuwen aan op te merken. Haar pootjes die onder haar dunne staart de grond in geboord werden bijvoorbeeld. Nee ze deed dit niet graag iemand kamp binnen vallen. Het bracht haar altijd bij de pijnlijke realiteit dat iemand dit ook bij haar kamp kon doen. Maar het was nodig in dit geval zeker. Even snoof ze bij het zien van Inner en knikte langzaam haar kant op ter begroeting maar Shrewstar's woorden lieten haar staart even heen en weer schieten in lichte irritatie. Toch hielt ze de eer aan zichzelf en kwam omhoog haar staart fier in de lucht stekend geen vleugje angst laten ontsnappen terwijl ze haar mond opende om een enkel woord te spreken. EEn woord dat genoeg kracht achter zich hielt om de leader voor zich te winnen.
"Windclan."

Nog geen minuut later stond Shrewstar aan haar zijde en sprak Butterstar aan, op een nogal venijnige manier. Ergens wou Innerghost er iets van zeggen, gezien ze minder vijandigheid voelde naar Riverclan toe dan naar Thunderclan en Windclan. De woorden die Butterstar echter uitsprak wekte nog meer interesse en zette haar zintuigen meteen op scherp. "Windclan." Was wat de poes uitsprak. "Wat is er met Windclan, Butterstar?" Miauwde ze langzaam met vernauwde ogen. Ze keek kort opzij naar Shrewstar en wisselde een veelbetekenende blik met haar.

_{De geur van onbekende katten, afkomstig van Riverclan, drong zijn neusgaten binnen toen hij het kamp kwam ingelopen. Met de rug naar hem toegekeerd stonden drie katten. Twee volwassen katten en iets dat leek op een jonge apprentice, de middelste kat herkende hij als de nieuwe clanleader van Riverclan - als hij de geruchten moest geloven immers. Hij was niet meer zo bij met het actuele nieuws, hij hoorde zo af en toe wat roddels vallen in de clan en dit was er een van geweest. Het woord Windclan drong nog net tot hem door toen hij het kamp was binnengekomen, de kattin wilde over windclan spreken. Iets van een onheilspellende glimlach verscheen op zijn gezicht, toen hij bij de uitgang ging zitten. "Windclan?" Zei hij, en voor een moment was er iets van een glinstering in zijn ogen te zien, misschien dat hij toch nog wraak kon nemen op Whitelion en alle katten die hem in de steek hadden gelaten, everstar laten zien wat voor slecht idee het wel niet was geweest hem uit haar clan te schoppen. Nee, ze was een van haar beste warriors kwijt geraakt en die warrior was nu een troef in Shadowclan's klauwen. Hij kende dat hele gebied uit zijn duimpje, alle verborgen gaten, alles.}

"Windclan." Skullstripe fronste toen hij met een kikker het camp binnenkwam. Hij was een van de enige die de beestjes lustte. Hij legde zijn beestje op de prooistapel. Lionroar herhaalde het woordje. Hij knikte de kater toe, met een even verwarde blik. Wat deed Butterstar in hun kamp? Hij was vaak heel opvliegend, maar nu bleef hij kalm. Net zoals zijn broer. Hij ging schuin achter Innerghost zitten, met een vijandelijke blik op zijn gezicht.

Haar blik was strak gericht op de deputy en leader van Shadowclan en een glimlachje vormde heel even over haar lippen toen ze Inner's reactie zag en knikte in stilte. Ja Windclan ze wou spreken over Windclan nou ja, in principe wou ze spreken over de dassen maar ze wist dat met het onderwerp vooral op windclan houden ze de aandacht van de twee poezen bij zich zou kunnen houden. Voor ze echter kon spreken was het een bekende stem die sprak en haar ogen schoten naar de langharige flame point. Er was een lcihte blik van verbazing voor ze zacht zuchtte. "Het was dus toch waar wat de vogels mij fluisterden." Mompelde ze enkel en keek Lionroar schuin aan. Een uitspraak doen over dat hij verraad pleegde zou ze niet maken maar het verbaaste haar wel datt een Windclan kater er voor gekozen had om met Windclan's grootste vijand samen te gaan werken sterker nog zichzelf Shadowclanner noemen. "Lionroar." Sprak ze daarom enkel met een knik naar hem toe en opende haar mond om verder te gaan maar een bijna klein gilletje kwam over haar lippen toen er plots tanden zich in haar staart bevonden en met grote ogen draaide ze haar kop om voor ze in de lach schoot en haar neusje naar de kitten toe bracht alsof de kitten even heel veel belangrijker was dan de aankomende oorlog of de leader en deputy voor haar neus en keke het katertje warm aan. "Ja dat ben ik en wie ben jij?" Vroeg ze glimlachend naar de kitten. "En nou bedankt dat ik niet stink. Jij ruikt ook bepaald frisjes hoor." Grinnikte ze zacht en draaide haar hoofd terug naar Inner en Shrew. "Jullie hebben ook last van de dassen nietwaar?" Mompelde ze haar oren spitsend naar een gevlekte warrior die er ook bij was komen zitten.

Een met strak gele ogen die haar recht aankeek. "De dassen hebben mijn kittens vermoord dus ja wij hebben last." Siste deze hard haar staart verdrietig om haar heen slaand terwijl de gevlekte warrior iets naar Tallshadow boog.

Butter zuchtte zacht dat aanhorend. Natuurlijk was het pijnlijk om een moeder zo gebroken te zien maar het zorgde er wel voor dat Butter meer hoop kreeg dat Shadowclan haar zou kunnen helpen met het plan dat ze had.

-De zwart witte warrior is Sinclaw offc C;

Butterstar lichtte toe waarom ze hier waren, om Windclan natuurlijk. Met een zucht staarde hij om zich heen, waarom waren die shadowclanners zo trots? Maar nu hij erover nadacht, de riverclan zou natuurlijk ook niet zomaar toegegeven hebben in een stel indringers. Zelf had Panther het altijd heel erg tegen indringers, en nu was hij er zelf één. Hij wist niet zo goed hoe hij zich erover moest voelen.
Toen opeens Lionroar, de deputy van windclan die hij nu waarschijnlijk niet meer was, zich in het kamp bevond was Panther toch wel even verbaasd. Straks kwam de thunderclan er ook nog bij, een gezellig theekransje houden. Nog even en ze gingen hun territorium delen. Oké, hij dwaalde af. Hij moest zich wel concentreren op wat er belangrijk was en niet op onbenullige dingetjes.
Uit het niets kwam er een kitten die vrolijk zijn tanden in de staart van Butter zette. Onwillekeurig wilde de warrior overeind komen, maar toen hij zag dat zijn leider het in controle had ontspande hij weer. Natuurlijk had Butterstar het in controle.
‘Sorry mevrouw, bent u Butterstar? U stinkt helemaal niet zoals ze zeggen’ Met een grijns keek de grote Panthergrowl naar de kleine kitten. Die had wel lef zeg. "Ja dat ben ik en wie ben jij?" Vroeg Butter terug en ze glimlachte. "En nou bedankt dat ik niet stink. Jij ruikt ook bepaald frisjes hoor."
De volgende vraag die Butter stelde was echter niet bedoelt voor de kitten. "Jullie hebben ook last van de dassen nietwaar?" Vroeg ze, en een zwart-witte shadowclanner besloot om te praten. "De dassen hebben mijn kittens vermoord dus ja wij hebben last." Panther staarde de poes aan en knikte haar toe, alsof hij wilde zeggen zonder woorden dat hij medelijden had. Of misschien was medelijden niet het goede woord.
De grijze kater besloot om niet al te veel te zeggen, maar vooral te luisteren. Als hij zijn bek open zou trekken zou er toch niet al te veel goeds uit komen en de shadowclanners zouden het alleen maar als een bedreiging kunnen zien.

Het duurde niet lang of meerdere katten voegde zich bij de Riverclan katten die het kamp binnen waren gekomen. Één van die katten was Lionroar, een ex-windclan warrior en nu een loyale Shadowclan warrior. Natuurlijk, of hij echt loyaal was moest nog gezien worden, maar Innerghost begon het al op te merken. Hij leek echt een hekel te hebben aan Windclan en zich gehecht te hebben aan Shadowclan. Zo kwam het nu over op Innerghost.
Butterstar kwam er zo achter dat de geruchten waar waren en dat Lionroar nu een warrior was van Shadowclan, verbannen uit Windclan. Hierna begroette de Riverclan leider de warrior. Nog geen paar seconden later slaakte Butterstar een heel zacht gilletje. Leopardkit, haar zoon, had in de Riverclan leader haar staart gebeten. "Leopardkit!" Miauwde ze. "Sorry mevrouw, bent u Butterstar? U stinkt helemaal niet zoals ze zeggen," klonk zijn stemmetje. "Ja dat ben ik en wie ben jij?" Vroeg Butterstar glimlachend naar de kitten. "En nou bedankt dat ik niet stink. Jij ruikt ook bepaald frisjes hoor." Innerghost snoog geïrriteerd en greep haar zoontje bij zijn nekvel terug naar waar Innerghost. "Blijf hier zitten, Leopardkit," siste ze licht gefrustreerd. Vervolgens wende de Shadowclan deputy zich tot de leader. "Jullie hebben ook last van de dassen nietwaar?" Vroeg de leader. Innerghost liet het antwoorden over aan Shrewstar.
Ergens achter haar hoorde Innerghost de stem van Sinclaw, wie zei dat haar kittens hierdoor waren te komen overlijden. Innerghost wist niet goed wat ze daar allemaal van denken moest, maar ze nam het maar voor waar. Hoe dan ook had Shadowclan wel last van de dassen. Er waren al meerdere katten aangevallen door deze beesten. Niets was meer veilig.

Het werd steeds drukker. De Riverclan geur trok steeds meer aandacht en met die drukte raakte Shrewstar's geduld beetje bij beetje op en als het op zou zijn, dan zouden de Riverclan katten met geweld, indien nodig, weggejaagd worden, tot ze weer met hun stinkende poten op hun eigen gebied zouden staan. Een uitdagende blik wierp ze ook op Butterstar, alsof ze vroeg om een excuus haar nagels in de half rossige vacht te slaan. Een woord werd er gesproken en dit trok haar aandacht ook, waarschijnlijk ten genoegen van de andere leader.
Wat hadden die ermee te maken? Shrewstar besloot te zwijgen, af te wachten wat ze nog meer te zeggen had, of een reactie van haar clan. Die kwam er ook. In de vorm van een kitten, een van Innerghost, die Butterstar in haar staart beet. De zwart witte poes wierp een waarschuwende blik op Innerghost, dat die kitten hier weg moest als hij niet in een mogelijk gevecht terecht zou komen en hij werd ook weggehaald. "Jullie hebben ook last van de dassen nietwaar?" Er werd een antwoord opgegeven en met een lichte grom draaide Shrewstar zich om naar Sinclaw. Zwaktes van de clan verraden, huh? Ze zwiep met haar staart.
"Wat moet je ermee? Windclan is niet in staat om dassen 'gestuurd' te hebben. Je gebruikt onze oorlog tegen hen." Bromde ze.

Nadat hij zich hoorbaar had gemaakt, draaide de kattin haar hoofd naar hem toe. De blik van verbazing die vervolgens door haar op hem werd geworpen, had hij helemaal verwacht. Ze zuchtte en sprak weer, er waren dus blijkbaar wel geruchten verteld en doorgekomen tot zelfs Riverclan. Met een ijzeren staar bleef hij de poes aankijken, lichtjes knikkend toen deze hem met zijn naam begroette. Maar meer ook niet, hij stond hier niet in zijn recht meer om te spreken. In Windclan leidde hij het gesprek met Everstar, nu waren het Innerghost en Shrewstar die het hier voor het zeggen hadden en hij zou die rangorde niet verbreken. De poes ging uiteindelijk verder. Of zij las hadden gehad van die dassen. Lionroar keek even op van Sinclaw die even nog iets leek te zeggen daarover, haar kittens waren er blijkbaar door vermoord, en fronste - vanuit zijn ooghoeken kon hij ook zien dat Shrewstar niet helemaal blij was geweest met die opmerking. Ze was een clanleader die de reputatie van haar clan hoog wilde houden, zelfs al zou de clan maar bestaan uit zieke katten. Zijn kijkers gleden even kort naar Shrewstar. Dit was duidelijk een vraag om een complot tegen Windclan aan te gaan. Niet dat het hem iets uitmaakte, maar iets in hem maakte hem bezorgd om zijn kinderen - de enigen in Windclan waar zijn loyaliteit misschien nog naar uitging. Toch wist hij dat ze zich zouden kunnen redden, en anders zou hij het voor hen doen. Hij zou meegaan op een gevecht, als die zou komen en hij zou vechten tegen de clan waar hij uit verbannen was. Zijn loyaliteit ging nu uit naar Shadowclan, tenslotte. Kort gleden zijn kijkers naar Leopardkit, de kitten die hij gered had van een slang in het kamp. Een lichte glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij de kit aankeek en zwijgend knikte hij een gedagje tegen de kater, waarna hij zijn blik op Butterstar richtte.

Ze zuchtte even toen de kitten van haar weggehaald werd en glimlachte zacht. Tja wat had ze dan verwacht? Het ging hier om Shadowclan en dan nog beter Innerghost's kitten scheinbaar. Nee natuurlijk ging Innerghost haar kitten niet laten 'spelen' met de leader van een andere clan. Toch maakte Butter er geen opmerking over. Kittens waren kittens en to be honest, Whirlpaw zou waarscheinlijk nogsteeds in random staarten bijten als hij de kans kreeg.
De stem van Shrewstar liet haar echter opkijken met haar oren iets achterover liggend. Ze was er niet bepaald blj mee dat de shadowclan leader woorden in haar mond legde want nee, ze was zich niet van plan om zich te mengen in een oorlog waar ze toch niets van begreep. "Ik vrees dat je bij het verkeerde eind zit Shrewstar. Ik ben hier niet om een oorlog extra op te steken. Ik ben hier om van een probleem af te raken. Een probleem dat niet alleen bij Riverclan slachtoffers vraagt zoals ik zie." ZE knikte naar de zwart witte warrior en zuchtte. "Jij zelf bent er bij aanwezig geweest toen ik Everstar op de Gathering mijn hulp aangeboden heb met het verjagen van de Dassen. Deze hulp is niet aangenomen nu ben ik mijn Deputy kwijt en weiger ik om nog langer toe te kijken." ZE duwde haar poot in de grond. Natuurlijk leefde Wolf nog en had ze nu Future aan haar zeide staan, alsnog was het onrechtmatig gegaan, het had niet mogen gebeuren en vervolgens was Windclan alsnog te trots geweest om iets toe te geven. "Ik vraag je simpelweg om te helpen, jezelf te helpen en wellicht dat daar nog een goede uitkomst voor Shadowclan uit kan komen." Haar diep blauwe ogen bleven Shrewstar aanstaren. Een verbond dat was wat ze nodig had. Een vriend in een bos vol vijanden. Tenminste. Voor zover ze iemand die ze niet kon vertrouwen een vriend kon noemen that is.

Zijn ijsblauwe ogen volgden het schouwspel voor hem op. Zijn blik gleed keer op keer van Shrewstar naar Butterstar. Het was best interessant om te zien hoe Riverclan eigenlijk letterlijk om hulp kwam smeken. Konden ze hun problemen niet zelf aanpakken? Het was niet omdat Shadowclan in oorlog zat met Windclan dat ze zomaar iedereen als bondgenoot accepteerde. "Is Riverclan niet sterk genoeg om hun problemen zelf op te lossen?" Besloot hij maar te vragen, wetende dat hij hier het recht op had. Hij mocht dan geen deputy of leider zijn, het feit dat hij al een iets oudere en dus meer gerespecteerde krijger was telde ook. Daarbij was het wel gekend dat Wolftail een waardige en felle warrior was van Shadowclan. En met zijn brede en trotse houding wond hij er dan ook een doekjes om.