When apologies aren't enough [In memoriam: Cloudkit]

[Vervolg op: https://www.warriorcatsnl.com/t24200-his-very-last-adventure-ever#577799]

Death, of course,
should not be feared,
but awaited with certain wonder
To die was to step across a threshold into a new world,
unknown, unimaginable

Het was vreemd hoe snel een lijfje stijf en koud werd. Het water en het bloed was opgedroogd, waardoor Creamyfrost het bloed in zijn bek nog beter proefde en hij walgde er van. Toch zette hij door want Cloudkit moest naar het kamp gebracht worden, iedereen moest weten wat er was gebeurd. Hij moest er voor zorgen dat Butterstar te weten kreeg wat een ThunderClan apprentice gedaan had. Het was dom van hem dat hij de naam van de apprentice niet gevraagd had, maar in al het verdriet was hij het vergeten te vragen. Maar hij wist wel precies hoe hij eruit zag, dat zou hij nooit weer vergeten. Er lag een gepijnigde, maar ook vastberaden blik in zijn lichtblauwe ogen. Met ferme passen stapte hij verder naar het kamp. De jonge kitten had niet mogen sterven, het was geheel onterecht en onrechtvaardig, maar het was wel gebeurd. Een ThunderClan apprentice had hem vermoord en dat had meteen de argwaan bij Creamyfrost gewekt. Hoe waren die katten in ThunderClan eigenlijk? De kattin die erbij was geweest had gezegd dat de kater snel uit de ThunderClan gezet zou worden. Hij hoopte echt dat dat zou gebeuren. De dood van de RiverClan kitten had zijn houding veranderd, er straalde verdriet en bitterheid uit. Hij liep de ingang van het kamp binnen en legde de kleine Cloudkit midden in het kamp neer. Hij negeerde iedereen, deed een paar passen bij het lijfje van de kiten vandaan en spuugde eerst het bloed uit zijn bek. Daarna stapte hij weer naar voren en hief zijn kop. Hij had er een hekel aan om in de belangstelling te staan, maar hij wist dat dat nou even niet anders kon. “Waar is Butterstar, wil iemand Butterstar halen?” Riep hij toen. “Cloudkit jaagt nu samen met StarClan.” Fluisterde hij er achteraan. Hij richtte zijn blik op zijn voorpoten en bleef verslagen zitten. Hij was te laat geweest en hij had de Warrior Code overtreden door de grens over te steken, omdat hij de geur van Cloudkit gevolgd had. Eigenlijk had hij dus in twee opzichten gefaald. Er ging even een koude rilling over zijn rug, maar toen keek hij weer voor zich uit. Hij moest sterk blijven, hij moest zijn verhaal doen en zich verantwoorden bij zijn tante. Hij kon later wel rouwen.

I mean, they say you die twice
One time when you stop breathing and a second time,
a bit later on, when somebody says your name for the last time

[Voor alle katten die afscheid van Cloudkit willen nemen!]

Silvercloud had direct op gekeken toen de geur van bloed haar neus binnen drong. Haar oren stonden recht omhoog toen ze de bron van de geur zocht en haar ogen kneep ze vervolgens even bedenkelijk tot spleetjes toen ze zag dat Creamy een bolletje witte vacht neer legde in het midden van het kamp. Een kitten? De laatste tijd leek Riverclan wel veel het slachtoffer te zijn van buitenclanse aanvallen. Ze liep direct naar de kater toe en liet haar blik direct naar de kitten gaan, Cloudkit. De klauwmarkeringen in de witte vacht vielen haar meteen op, waarna ze zich even tot Creamyfrost richtte. “Waar is Butterstar, wil iemand Butterstar halen?” Ze drukte een kort moment haar neusje tegen de kitten aan en sloot kort haar ogen, waarna ze weer naar de jonge warrior keek. "Waarom hangt de geur van Thunderclan in zijn vacht?" vroeg ze aan de kater en richtte zich weer wat op. Thunderclan leek de laatste tijd voor veel aanvallen verantwoordelijk. Waarom liet Butterstar dat toch allemaal toe? Nu de eerste dode was gevallen, werd het toch wel eens tijd om na te denken over wraak.

“Waar is Butterstar, wil iemand Butterstar halen?” Riep er iemand. “Cloudkit jaagt nu samen met StarClan.” Bearpaw strompelde vlug de Med cat den uit. Zijn oog was nog steeds dik en rood. Toen hij Silvercloud en Creamyfrost zag zitten bij een klein lijkje stopte hij met een schok. "Wat?" Hij rende er struikelend naar toe. Het witte lichaampje lag bewegingsloos. Een kitten...

Bearpaw wilde zijn kop net afwenden toen een geur in zijn neus prikkelde. Bearpaw fronste. "Bonepaw.", miauwde hij. Hij keek angstig naar Creamy en dan naar Silver. "M-moet ik het Butterstar vertellen?"

_{Er rolde een grom over zijn lippen bij de geur van Thunderclan en bloed.
Altijd maar weer die starclan verdomde clan. Ze dachten dat ze zo goed en geweldig waren, maar overal waar ze kwamen brachten ze chaos en vernietiging.
Maar wat hij zag had hij niet verwacht. Misschien een gewonde warrior of een geschrokken apprentice, maar een dode kitten lag ver buiten zijn bereik. Wát was dit? Zijn oren gleden in zijn nek, waar zijn grijze haren al overeind waren gaan staan. Dammit.
“Waar is Butterstar, wil iemand Butterstar halen?” Klonk de wanhopige stem van Creamyfrost, een kater die hij vaak tegen leek te komen. Panthergrowl stond op en liep met zware passen naar de leaders den, waarbij hij zachtjes naar binnen liep. "Butterstar? Dit is iets wat je wel wilt zien." Miauwde hij, zijn stem niet zacht maar ook niet hard.
Achter hem hoorde hij iets in de trant dat Cloudkit iets met starclan deed. Zijn gele ogen dartelden ietwat bezorgt naar het tafereel achter zich. Wat moesten ze hiermee?

{ Whoop Panther heeft Butter even gehaald c;}

Haar oren waren half gesloten terwijl ze genoot van haar rustige slaap. Ze had net een muisje op en haar patrols waren afgelopen. Ja dit was het perfecte moment geweest om iets van rust te vinden. Echter leek het dat haar rust al snel onderbroken werd. Panthergrowl's stem liet haar langzaam opkijken en ze zwiepte even heen en weer met haar staart. "Wat wil ik precies zien?" Vroeg ze rustig en kwam omhoog over haar borst likkend en liep achter hem aan. Zodra ze echter het kamp in stapte en haar veilige den achter zich liet draaide haar maag zich om en stapte op haar neefje af. Haar ogen werden groot van woede en verdriet starend naar de kitten. "Cloudkit.." Mompelde ze zachtjes haar beige neus in z'n pelsje duwend voor haar ogen zich tot die van haar neef wendde. "Wat is er precies gebeurd.." Mompelde ze rust in haar stem terwijl haar hoofd 120 kilometer te gelijk rende. Ze moest precies weten wat hier gebeurd was en wel nu.. Maar het was belangrijk om haar rust te bewaren. Ze kon de andere niet opfokken. Ze had geen behoefte aan een oorlog met een andere clan.

Er ontstond een waterig glimlachje om zijn lippen toen Silvercloud naar hen toe liep. Hij was gek op zijn vorige mentor en hij was blij dat ze naar hen toegekomen was en hij steun bij haar kon zoeken. Hij vond het fijner om zijn verhaal te doen bij iemand die hij goed kende. Toen ze haar vraag stelde flitste de blik van afschuw weer door zijn ogen. “Een ThunderClanner heeft hem vermoord.” Zijn stem klonk bitter, een toon die helemaal niet bij hem hoorde. Het bewees hoe kwaad hij was en hoe onterecht hij het vond. Cloudkit was op het verkeerde moment op de verkeerd plek geweest, de jonge kitten had niet mogen sterven. Hij keek op toen Bearpaw struikelend hun kant op kwam. “Voorzichtig!” Riep hij bezorgd naar de andere kater. Hij wist dat Bearpaw nog steeds niet hersteld was. Er trok echter een ernstige frons in zijn voorhoofd toen Bearpaw de naam Bonepaw uitsprak. Zou dat de ThunderClan kater zijn die Cloudkit had vermoord? “Heeft dezelfde kater die jou verwond heeft Cloudkit vermoord Bearpaw?” Vroeg hij ongelovig, maar ergens verklaarde dat wel een boel. Hij schudde zijn kop toen Bearpaw vroeg of hij Butterstar zou ophalen, want hij zag al hoe Panthergrowl richting haar den liep en hij knikte hem even dankbaar toe. Daarna keek hij Bearpaw weer aan. “Wil jij mij wat meer vertellen over die ThunderClan apprentice?” Vroeg hij toen aan hem. Hij keek op toen hij zijn tante uit haar den zag komen en hij keek verdrietig naar zijn voorpoten toen hij de blik in haar ogen zag. Het deed hem pijn dat hij Cloudkit niet meer had kunnen redden, ooh was hij nog maar op tijd geweest. Het had een nieuw litteken in zijn hart gezet. Hij keek op toen Butterstar een gerichte vraag aan hem stelde. “Ik rook de geur van Cloudkit bij de ThunderClan grens. Ik weet dat ik niet over de grens had mogen stappen, maar ik maakte me zorgen om hem. Ik ben zo snel mogelijk de geur gevolgd toen ik bloed rook, maar ik was te laat. Toen ik aankwam was hij al dood, een ThunderClan apprentice had hem verwond en daarna verdronken.” Zijn stem daalde steeds meer qua volume en hij dwong zichzelf, zich weer bij elkaar te rapen en door te gaan. “Bearpaw noemde net de naam Bonepaw. Ik denk dat het dezelfde kater was als die Bearpaw verwond heeft, maar ik ben vergeten te vragen wat zijn naam was. Er was nog een ThunderClanner bij, een poes. Zij zei dat ze Cloudkit heeft proberen te redden en dat ze de ThunderClan kater mee zou nemen naar Silverstar, maar ik weet natuurlijk niet zeker of ze de waarheid sprak.” Hij slikte. “Het spijt me Butterstar. Het spijt me dat ik hem niet meer heb kunnen redden.” Zijn stem trilde en hij moest weer zichzelf bij elkaar rapen. Het was niet het moment om te rouwen, hij moest verklaren wat er was gebeurd.

Zijn gedachten dwaalden af naar zijn gevecht met Bonepaw. Hij had het niet begrepen, maar dat deed hij nu wel. Ripa, Bonepaw... Hij deinsde achteruit terwijl hij zijn ogen dichtkneep. “Bearpaw noemde net de naam Bonepaw. Ik denk dat het dezelfde kater was als die Bearpaw verwond heeft, maar ik ben vergeten te vragen wat zijn naam was. Er was nog een ThunderClanner bij, een poes. Zij zei dat ze Cloudkit heeft proberen te redden en dat ze de ThunderClan kater mee zou nemen naar Silverstar, maar ik weet natuurlijk niet zeker of ze de waarheid sprak.” Hij schrok op toen hij zijn naam hoorde. De kleine apprentice keek van Butterstar naar de rest van de katten. “Het spijt me Butterstar. Het spijt me dat ik hem niet meer heb kunnen redden.” Hij keek naar Creamyfrost. "H-het is niet jouw schuld Creamyfrost. Het is de schuld van die Thunderclanner." Hij keek naar Cloudkits lichaampje. Een kitten... Hij keek met zijn blauwe oogjes weer naar de kater. "U vroeg me hem te beschrijven..." Hij zag de kater helder voor zich. "Hij is gestreept. Bruin gestreept en hij heeft ook oranje ogen. Oh, en hij heeft een groot litteken dwars over zijn neus."

Met een stil verdriet in haar ogen hoorde ze aan wat haar neef te vertellen had en zuchtte zacht. "Je hebt een goede keuze gemaakt met de border oversteken.." Mompelde ze zacht. "Had je dat niet gedaan hadden we misschien nooit Cloudkit terug gekregen." Een diep verdriet lag in de klank van haar stem terwijl ze het vachtje verder verzorgde en aanhoorde hoe de kitten gestorven was iets dat haar alleen maar misselijker maakte. Verdronken.. De thunderclanner had de kitten verdronken, wat een gruwelijke dood zeker voor een riverclan kat.. De naam Bonepaw liet haar omhoog schieten en ze staarde strak naar Bearpaw. "Weet je dit absoluut zeker Bearpaw. Dit is een hele grote conclussie die je trekt." Mompelde ze haar stem nog altijd beheerst maar vanbinnen kookte ze. Zij had deze Bonepaw ontmoet. De irritante uitgekookte kitten die een grote bek tegen haar en Smokemask had opgezet. Zou hij echt.. Hiertoe in staat zijn? Het leek haar gewoon een irritante muizenvreter maar scheinbaar zat er veel meer achter. Ze schudde haar hoofd merkend dat haar nagels in de grond geboord stonden. "Creamyfrost dit is niet jouw schuld." Fluisterde ze zachtjes en keek naar Bearpaw. "Morgenochtend na de vigil gaan wij Creamyfrost, Bearpaw, een bezoek brengen aan Thunderclan. Ik wil antwoorden en wel nu." Mompelde ze kil starend naar de twee katten."Vanavond zal ik ook waken over het lichaam van Cloudkit." Haar stem werd zachter en ze duwde haar neusje in de vacht van de kitten haar ogen vol verdriet sluitend.

-Als jullie dit topic willen doen laten jullie het maar horen lijkt me leuk om te doen

"Weet je dit absoluut zeker Bearpaw. Dit is een hele grote conclussie die je trekt." Hij keek naar Cloudkit. De geur zat overduidelijk in het vachtje. "Ik weet het heel zeker Butterstar.", miauwde hij op een zelfzekere toon. Hij ging nu niet twijfelen, want dat was nergens voor nodig. Het was Bonepaw, dat wist hij zeker. "Creamyfrost dit is niet jouw schuld." Hij ontmoette de ogen van zijn leider. "Morgenochtend na de vigil gaan wij Creamyfrost, Bearpaw, een bezoek brengen aan Thunderclan. Ik wil antwoorden en wel nu." Mompelde ze kil starend naar de twee katten. Bearpaw deelde haar kilheid voor één keer. Hij knikte. "Vanavond zal ik ook waken over het lichaam van Cloudkit." Hij duwde zijn neusje in de vacht van Cloudkit. "Ik weet zeker dat je Starclan goed gaat dienen, net zoals je bij Riverclan gedaan zou hebben." Hij knipperde voordat hij zich omdraaide en de med cat den in verdween.

Ik vind het goed ^-^

Hij ontspande iets meer toen zijn tante zei dat hij de juiste keuze had gemaakt. Hij knikte en luisterde naar het verhaal tussen Butterstar en Bearpaw over de ThunderClan apprentice. Ondertussen gleed zijn blik steeds naar het lijfje van Cloudkit en elke keer zorgde dat weer voor een steek in zijn hart. Waarom een kitten, waarom? Er ontstond een waterig glimlachje om zijn lippen toen ze allebei zeiden dat het niet zijn schuld was. Hij rekende zichzelf al heel snel dingen aan, dus ook dat hij niet op tijd was geweest. Hij besloot er niet over door te gaan, dat kwam later wel. Toen Butterstar zei dat ze morgen naar ThunderClan gingen liep er een koude rilling over zijn rug. Hij zette zijn kaken even op elkaar en slikte. Toen keek hij zijn tante en Bearpaw aan, hij zou in ieder geval niet alleen zijn. Hij raakte altijd een beetje in paniek als ze verhaal moesten halen, toch knikte hij. “Ik vergezel je graag Butterstar.” Zijn stem klonk zelfverzekerder dan hij zich eigenlijk voelde.

[Een topic is goed =) ]

Het puntje van Silvercloud's staart zwiepte heen en weer terwijl ze haar blik op de jonge kitten gericht hield. Dat Butterstar er ineens bij was gekomen was haar eerst zelfs niet opgevallen. Hoe kon een apprentice zoveel keer de warrior code breken, hoe kon eender welke clankat dat zelfs. Natuurlijk dat Starclan die dassen op hen afstuurde. "Morgenochtend na de vigil gaan wij Creamyfrost, Bearpaw, een bezoek brengen aan Thunderclan. Ik wil antwoorden en wel nu." Ze knipperde kort toen Butterstar's stem haar ineens opviel. Goed dat ze Thunderclan eens zouden confronteren met wat er de laatste tijd gebeurd was. Silvercloud wende even haar blik van het trio af en zwiepte kort met haar staart. Graag had ze met hen meegegaan, gewoon omdat ze met veel plezier de gezichten van de Thunderclanners wilde zien en hen wilde confronteren met de voorvallen. Misschien zaten die aanvallen wel in één groot plot tegen Riverclan, wie weet. Waar was al het respect naar toe? Waar was Starclan in starclansnaam naar toe aan het gaan?