Sharing tongues TC

Coalkit - 1 Day - Thunderclan - Kitten
De kitten was een tijd geleden opgepakt. Deze vacht rook anders dan die hij eerst had geroken en in het begin had hij ook wild gesparteld, maar dat had hij al snel opgegeven. Hij zat dichtbij een andere kitten en hij was haar de hele tijd van hem af aan het duwen. Kende die ander geen privacy? Al snel kwam hij er echter achter dat die kitten daar ook tegen haar wil zat. Iemand had hem namelijk vast aan zijn nekvel en Coal dacht dat dat ook het geval was met haar. De vacht waar zijn neus in zat rook wel fijn. Het rook heel anders dan de andere vacht, maar hij probeerde het zich wel in zich op te nemen. De kat was namelijk heel voorzichtig met hem en dat vond hij wel fijn. Ineens stopte het bewegen en werden ze op de grond gelegd. Geschrokken spartelde hij, want hij kon niet zien waar hij was. De lieve poezenstem die hij eerder had gehoord klonk en de kater probeerde naar de stem toe te kruipen. Terug naar de warme vacht en waar hij kon drinken. Deze vacht was ook comfortabel, maar deze kat had duidelijk geen melk. Toen hij beide stemmen hoorde bleef hij liggen, niet-wetend welke kant hij op moest. Al snel werd hij weer opgepakt en gingen ze heel voorzichtig verder. De kater mauwde lief, maar het was wel aardig hard. Wat waren de twee vachten van plan?

Forestpaw - 11 Moons - Thunderclan - Apprentice
De kater bleef met zijn ogen gericht op zijn goede vriendin en toen hij tranen over haar wangen zag stromen kon hij zich bijna niet meer inhouden. Hij ging staan, klaar om naar haar toe te rennen. De poes huilde en het enige wat hij zag was haar mond open en dicht gaan. Bone begon ook te praten en keek hem kort aan. Forest keek hem niet boos aan, maar wel met een strak gezicht. Opnieuw zei hij wat en hij hoefde niet te weten wat hij zei. Het zag er wel duidelijk uit. Was hij van plan te gaan uit de Thunderclan? Toen de kater zich omdraaide en ergens anders ging zitten rende Forest naar Dawn toe. Zijn ogen bleven op haar gericht en niet op de kater die haar zojuist aan het huilen had gemaakt. "Dawn?", zei hij met een bezorgde blik. Zonder nog iets te zeggen legde hij zijn hoofd op die van haar. Opnieuw bewogen zijn ogen, deze keer zochten ze die van Bone. Hij keek hem aan. Forest had geen zin om wat te zeggen. Dawn voelde als zijn zus en hoe durfde zijn 'beste vriend' haar zo aan het huilen te maken. Al vanaf kittens af aan waren Bone en Forest vrienden geweest en nu eindige dat voordat ze samen warriors konden worden. Hij snapte niet wat er met hem was.

Sinds dat de kleine kitten opgetild werd, was ze zo moe, dat ze in slaap was gevallen. Nu ze wakker was, piepte ze nieuwsgierig om zich heen. Er waren allerlei nieuwe geuren, en dat maakte de kleine kitten verschrikkelijk nieuwsgierig. Opeens merkte ze dat ze weer geen grond onder haar poten had. Direct piepte het kleine ding luid en protesterend trapte tegen een ander ding aan. Het boeide haar geen zier als ze maar weer grond had onder haar. Dit beangstigde haar alleen maar, en ze wist echt niet wat ze moest doen.

{{Sorry voor de ontzettend late reactie + flutpostje 3; }}