Sharing tongues [WindClan]

"Euh, ja hoor, prima" Hij knikte en nam een beleefd hapje van zijn mus. Ze veerde spuugde hij terug uit. Dat was trouwens het enige irritante aan die beestjes. Terwijl hij zich over zijn eten boog keek hij haar aan vanonder zijn wenkbrauwen. "En Crowpaw, goede jacht gehad?", vroeg hij met een klein glimlachje. Foxfang likte zijn snorharen af en krulde zijn dikke rossige staart rond zijn poten.

Tag: Crowpaw

Hij liet zijn blik naar naar de, ook jonge, warrior toen deze op hem afkwam. ''Een hele goede avond,'' Het puntje van zijn staart zwiepte waakzaam heen en weer, terwijl hij zijn blik bedenkelijk over de poes liet gaan. Goede avond? Goede avonden bestonden niet in zijn ogen. Iets werd pas als goed beschouwd als het eenmaal voorbij was. Dan pas kon je er je mening over geven. "Ik zal nog wel zien of het een goede avond is," mompelde hij kort en richtte zich op van zijn prooi. Zijn oren schoten iets naar achteren toen Brokenpaw en Flashpaw op hen afliepen, twee katten waarmee hij nog samen apprentice was geweest. Hij moest eerlijk toegeven dat hij zich nu wat belangrijker voelde als hen, maar zoiets zou hij nu niet direct aan hen laten zien. Iedereen vond het geweldig om warrior te worden en daar mocht je trots op zijn. Hij liet zijn gespannen houding iets verzwakken toen Broken hen begroette. "Hallo," mompelde hij als wederbegroeting en liet zijn blik even kort naar Poppywhisker gaan.

Hij schudde zijn hoofd op haar vraag. "Nee", antwoordde hij met zijn lage stem. De grote kater was vandaag wel op jacht geweest en het grootste dele van de tijd buiten het camp geweest, maar hij had niets opvallends gezien - wat het juist wel opvallend maakte, natuurlijk. "Het is verontrustend stil." Even snoof hij, en een piepklein glimlachje die voor echt zou kunnen doorgaan was een seconde zichtbaar op zijn gezicht, voor het weer net zo emotieloos was als altijd. "Het zou me niet verbazen als die visvreters samenwerken met de dassen, zo laag zouden ze wel zinken"

Tag; Everstar & Walnutdrop

[justify]Flashpaw zag dat de witte poes het kamp rondkeek, en hij kreeg een nogal onheilspellend gevoel. Wat was ze nu weer van plan? Broken stond op en begon hem tegen zijn zij te duwen. "Kom mee.", Zei ze zacht. Flash keek haar een beetje geschrokken aan terwijl ze naar twee warriors toeliep. Moest hij daarbij gaan zitten? Zijn eigen mentor moest hem al niet. Wat zouden deze warriors wel niet van hem vinden? Voorzichtig liep hij achter Broken aan. "Hallo.", Zei ze vrolijk. "Hallo," Momelde een van de warriors terug. Hij was kortgeleden nog een apprentice en Flash herinnerde dat zijn naam Barksound was. "Hallo." Zei hij zacht op een verlegen toon. Hij was ontzettend nerveus. Waar had Broken hem nu weer ingestort?

Walnut keek stil toe hoe de leidster en haar deputy een conversatie startte. Ze slikte een hap van haar vogel door en rukte er meteen een nieuw deel vanaf, zodat het beestje nog maar één vleugeltje had. Het zou me niet verbazen als die visvreters samenwerken met de dassen, zo laag zouden ze wel zinken" Walnut stopte met kauwen en dacht meteen aan Creamy, nee zo ver zou hij in ieder geval niet zakken. Van de andere katten in de Riverclan wist ze niet. Kon je Überhaupt samenwerken met die vieze beesten? 'Misschien zijn ze wat afgekoeld?' Miauwde de poes terwijl ze het laatste stukje door slikte. 'Ooit groeien hun jongeren ook op,'

"Redelijk", zei ze. Foxfang knikte. "Een konijn." Goed, niet super, maar je moest al goed kunnen jagen om een konijn te vangen. Foxfang nam nog een hapje van zijn mus. Hij kauwde langzaam. Crowpaw was precies ver weg met haar gedachten. "Hoe oud was jij toen ze warrior werd?" Hij spitste zijn oortjes. Hoe oud... hmmm. Hij groef ver in zijn geheugen. De kater was een goede leerling geweest, lui, maar hij leerde snel. Daarom had het niet lang geduurd. "Rond mijn 11 moons. Net iets jonger. Ik denk dat ik zo oud was als jij bent, misschien een paar weken ouder.", miauwde hij rustig. Eens geen leugen die over zijn lippen rolde.

Tag; Crowpaw

Hij knikte, al was de blik in zijn ogen nog net zo afstandelijk als eerst. Hij blies wat lucht uit, als in een geluidloze zucht en keek de rosse poes aan met zijn groen en zijn blauw oog. Zijn gezicht was nog ongehavend, grotendeels, maar met de oorlogen die eraan zaten te komen zou dat misschien niet blijven.. Hij had ene klein littekentje over zijn neus, maar daar was zijn lange vacht zo overheen gegroeid dat je het amper nog zag. Maar dat litteken deed hem wel nog steeds denken aan Icyrose, na al die tijd.. Zo lang was het misschien nog niet eens geleden, maar hij kon ook niet zeggen dat hij compleet over Dinfur heen was, zelfs na bijna 40 moons. Misschien omdat ze zijn enige liefde geweest was.. Hij merkte dat hij zo in gedachten verzonken was, dat hij niet meer merkte waar hij was en zijn blik nogal wazig was. Whitelion schudde snel zijn hoofd, en de uitdrukking werd weer hard en afstandelijk, maar de korte flits van pijn en verdriet was onmisbaar. Toch ging hij door alsof er niets gebeurd was. "Misschien moeten we dan ook onze vreedzame gewoontes gaan vergeten, als ze het spelletje zo willen spelen..", mauwde hij grimmig.

Haar voetzolen raakte de bekende ondergrond van het kamp aan en bijna meteen zuchtte ze haar vermoeidheid uit. Slaap was moeilijk te vinden de laatste tijd, maar alsnog worp haar grote inspanning zijn vruchten af. In slechts enkele manen tijd was haar slanke gestalte een pak gespierder geworden en begon ze zich ook fitter te voelen. Haar heldere amberkleurige ogen zochten het kamp af om algauw Everstar samen te zien zitten met Whitelion. Ook anderen kwamen bij elkaar samen wat er dus voor zorgde dat ze op één conclusie uitkwam; samentongen. Opnieuw gleed haar blik even naar de twee leiders van het kamp. Van haar part mochten die twee elkaar gerust gezelschap houden. Zijzelf had niet bepaald de drang om bij de twee verraders van haar vader te gaan zitten. Everstar mocht Lionroar niet letterlijk verraden hebben, maar ze koos alsnog het woord van een kat die al bekend stond met een 'verleden' boven dat van haar deputy. Dat alleen al vertelde genoeg over diens beoordelingsvermogen van andere katten. Spottedwish schudde haar kopje en keek vervolgens de andere kant op. Met de drie konijnen in haar bek bungelend liep ze naar de prooistapel toe, om twee weg te leggen en de overblijvende mee te nemen. Rustig ging ze zitten en begon ze nogal lusteloos wat naar het dier te staren. Stiekem had ze geen honger.

{ Alleen (:

Het kwam eigenlijk maar zelden voor dat Carrotpaw de moeite nam met anderen te praten. De afgelopen manen had ze doorgebracht in depressie en woede, twee nare gevoelens, die haar veel pijn hadden gedaan, maar ook veel kracht hadden gegeven. Ze had er alleen geen vrienden mee gemaakt. Sterker nog, ze voelde zich eenzamer dan ooit en met de komende ceremonie in het vooruitzicht, vond ze dat het tijd werd om weer eens aan haar sociale skills te werken. Of beter gezegd, het gebrek er aan. Want waar ze als kitten een te veel aan socialiteit had gehad, had ze al die extraverte gevoelens de afgelopen maanden ver weggestopt, zodat ze haar niet zouden afleiden tijdens haar training. Bovendien was ze een beetje bang te worden om nieuwe vrienden te maken, want iedereen waarvan ze hield leek haar te verlaten, al dan niet met opzet.

Enfin, toen ze het kamp binnenkwam met een dik konijn in haar bek, zag ze haar zus Spottedwish zitten. Ze hadden al in geen tijden meer gepraat, maar Carrotpaw wist wel dat de poes ook veel moeite had met de verbanning van hun vader. Ze liep naar Spottedwish toe, maar was niet de eerste die bij haar ging zitten. Sparrowfeather, de medicijnkat, was eerder. Carrotpaw aarzelde even, maar besloot toen toch haar eerste plan door te zetten: sociaal doen. Ze liep door, legde haar konijn op de prooistapel, pakte voor zichzelf een klein vogeltje (voedsel smaakte haar al manen niet) en voegde zich bij haar zus en de medicijnkat. ‘Ik hoop dat jullie het niet erg vinden als ik bij jullie kom zitten?’ vroeg ze, terwijl ze al ging zitten.

"Dat is... best wel jong" Zijn ego werd gestreeld, maar hij haalde toch zijn schouders op. "Naast dat ik met mijn mentor trainde, ging ik vroeger ook op mijn eentje trainen. Dat helpt hoor." De grote kater boog zich over zijn laatste hap mus. Hij slikte het weg en gooide wat zand over de botjes en veertjes. Hij keek naar Crowpaw. "Wanneer denk jij dat je warrior gaat worden?"

Tag: Crowpaw

Hij keek tevreden toe hoe ze knikte, maar haar gezicht betrok ietsje toen hij dat vroeg. "Dat duurt nog wel even" Hij schudde zijn hoofd. "Je bent een sterke kat, Crowpaw. Geloven in jezelf is ook belangrijk." Hij glimlachte lichtjes.

Tag: Crowpaw

Foxkit liep met grote passen naar buiten. Hij was niet zo vaak buiten geweest. Maar nu kon hij kijken hoe ze zich met elkaar tongen. Misschien mocht hij zelfs meedoen! Hij keek naar een grote, langhatige rode kater met hele blauwe ogen. Hij piepte wat verlegen "Hallo, wie bent u?¡ Hij zou iedereen wel is willen leren kennen.

Tag: Foxfang