Don't know where to stop

Onderwerp: Don't know where to stop ma 11 mei 2015 - 20:22

Bonepaw sloop weer is door het Thunderclan territory heen, hij wist niet wat hij moest doen. Hij was toch een beetje verward door dit alles, hij was namelijk een kater die de laatste tijd veel verwonden bracht. Eerst spioneren en nu verwonden, toch waren zijn zintuigen groot. Hij liet zich gewoon over nemen door zijn gevoelens, hij viel zo hier en daar en kat aan. Geen zin welke kant hij op kon, hij wilde geen gevaar zijn maar wilde ook niks te maken hebben met anderen. Hij moest weg blijven van anderen, zijn leven zou vroeg of laat een hel worden. Hij wilde ook niemand iets aan doen zelfs Dawie niet, waarom bestond hij ook. Wat deed hij hier toch, niks anders dan de Clan meer zorgen veroorzaken. Hij voelde een schrok zijn hele lichaam weer bemachtigen, nee. Hij deed dit zelf, hij was het monster zelf. Zijn gevoel zou hem niet kunnen overnemen, hij wilde gewoon zelf bloed zien. Bloed van anderen en dat ook oplikken, hij schudden zijn kop. Hij moest helder blijven dat was het enige wat telde, hij wiebelde kort met zijn oor en bleef stil in de bosjes zitten waar hij voor het laatst zat toen hij aan het trainen was met Liondust.

~Eerste post voor spottednose

Spottednose was al de hele dag aan het jagen. Ze zag dat het al voorbij zonhoog was dus ging ze al haar prooi gaan opgraven om mee te nemen naar het kamp. Ze trippelde met enkele muisjes bengelend uit haar bekje waardoor ze niets rook. Ze concentreerde zich op haar pootjes om te weten waar ze nog een hoopje prooi had begraven, waardoor ze knal tegen een andere kat op botste. Kreunend ging ze terug rechtop zitten en schudde met haar kopje. De muisjes lagen nu op de grond maar dat kon haar nu even niet schelen ze wou eerst kijken of de andere kat in orde was. "S-sorry! Heb ik je pijn gedaan?" Vroeg ze nog wat verward van de harde klap.

Bonepaw keek naar de verte tot een kat tegen hem aanbotste, alleen deed het hem weinig. Hij bleef gelukkig recht op staan en had een wond tegen zijn vlak gekregen, hij keek kwaad naar de kattin die alle muisjes op de grond had laten vallen. Het was een diepe kras, het bloed liep uit zijn lichaam. "S-sorry! Heb ik je pijn gedaan?" Vroeg de Thunderclanner. Hij ontbloten zijn klauwen en siste naar de kattin, zijn tanden werden ook zichtbaar. Dit was een van de dagen dat hij niks tegen zichzelf kon doen, hij was gewoon met zijn gedachten weg van de wereld en een monster geworden. Hij sloeg met zijn klauw naar haar gezicht, geen reactie gaf hij terug. Hij wilde haar nu weinig laten merken, hij sloop ergens weg waar hij verstopt zat om een verrassingen aanval te keren naar de kattin. De wond prikten, naar bloed kwamen vaak meerdere bloed jagers. Bone voelde de blaadjes tegens zijn flank aan komen, dat maakte de wond erger door het vuil alleen boeide dat hem niet. Hij sprong uit het niets naar de kattin toe met uit gesperde nagels en open mond probeerde hij haar vast te grijpen, zijn tanden wilde hij vast platen en zijn nagels in haar flank te steken. Nu was het oorlog, oorlog voor de gene die nu of nooit gaat winnen. Hij was nieuwsgierig wat er nu zou gebeuren, het gevecht tussen een krijger en een apprentices. Als hij nu zou winnen kon had hij een krijger verslagen voor zijn leeftijd en het hart verslinden of het juist te laten leven, hij had al een gedachten als een moordenaar.

Spottednose had wel verwacht dat de jonge kat wat pissig zou zijn door de botsing maar dit slaat alles. De jonge kater sloeg naar haar gezicht met uitgestrekte klauwen waardoor de gevlekte krijger even niets kon zien en het bloed uit haar ogen moest schudden. Toen ze met opgezette vacht en uitgetrokken nagels rond haar keek was hij verdwenen. Huh! Nog te laf om zijn gezicht te tonen ook! Ze blies woedend naar de lucht "Lafaard! Het was een ongelukje!" Uit het niets voelde ze vlijmscherpe nagels in haar flanken en draaide zich woest om. Ze zag nu dat het Bonepaw was een donderclan apprentice dan nog! Die had ze niet zien aankomen. Ze probeerde haar aanvaller van zich af te schudden door zich op haar rug te gooien, met het plan de gestreepte kater te pletten tussen haar en de harde grond.

Bonepaw siste naar de kattin, haar ambere ogen tegen de zijne. Hij had zich op haar rug gevestigd en voelde hoe ze op haar rug ging liggen en dus zijn nagels in haar rug er nog dieper in gingen, hij zou wel zo wat geplet worden maar zijn sterke achterpoten trapten een paar keer tegen haar rug aan. Hij lag er misschien onder maar hij zal haar eraf krijgen, "Lafaard! Het was een ongelukje!" Had de kattin gezegd een tijdje geleden. Het ging een paar keer door zijn hoofd heen, hij liet haar rug los en besloot er onderuit te krabbelen. Hij staarde haar met versmalde ogen aan, hij was niet wie hij was. Hij kon zichzelf niet eens weerhouden om het bloed van zijn nagels af te likken, hij had al vele katten wat aangedaan en nu zal het weer plaats vinden. Hij gromde kort en staarde de kattin kwaad aan, zwak zou hij niet zijn. Als hij deze krijger verslagen zou hebben zou hij haar zelfs laten leven om alles door te vertellen, hij rende naar haar toe en sloeg met zijn klauw naar haar toe. Hij had geen tijd voor geklets, laf was hij niet. Slim wel, hij zou zich er niet vanaf houden. Hij moest haar verslaan zodat hij die basterd van een Claw kon verslaan, hij wilde de Bloodclan leider verslaan op alles wat zijn kracht bezitten. Hij mocht daarna pas sterven, in bloed.

De jonge kater stampte met zijn achterpoten tegen haar rug waardoor ze terug overeind moest krabbelen. Hij keek haar woest aan, zij hem ook, maar er lag nog iets anders in zijn ogen... bloedlust? Deze donderclan kat is helen buiten zijn sporen getreden dacht Spottednose treurig. Ze huiverde toen hij haar bloed aflikte van zijn nagels. Ze voelde een gierende pijn in haar rug maar kon zich toch niet zo snel opgeven? Ze deed haar best om uit te halen boven zijn ogen zodat hij verblind zou geraken door zijn bloed, maar door de pijn in haar rug was ze niet meer zo soepel en sloeg hem tegen zijn schouder in de plaats. Hijgend herstelde ze zich en keek hem woedend aan. Ze voelde dat ze dit zou verliezen, maar ze ging het hem niet te gemakkelijk maken, er was nog een kans en die ging ze grijpen!

Bonepaw staarde de kattin kwaad aan, ook zij deed dat. Hij merkte dat ze naar hem toe sloeg, vlug maakten hij een schijn bewegingen en richtte zich op haar. Hij voelde het bloed uit zijn schouder komen, een grom ontstond in zijn mond en begon naar links en rechts te slaan naar de kattin toe. Poot voor poot sloeg hij met woeden naar haar toe, bloed zal vloeien en wanneer wist hij niet. Hij voelde zijn kracht in zijn spieren komen, vlak daarna sprong hij naar achteren. Het bloed over zijn schouder drupten naar beneden, hij keek haar kort aan met een strakke kille blik. Hij rende naar haar toe maar in plaats daarvan begon hij rondjes om haar heen te rennen en zwiepte met zijn staart heen en weer, dit zorgde voor afleiding. Hij sprong daarna naar de kattin toe en plantte zijn nagels in haar lijf, hij moest haar stukje voor stukje neer halen. Zijn ogen maakte zich tot spleetjes en probeerde de kattin tegen de grond aan te drukken met zijn twee poten, hij ramde een paar keer tegen haar flank aan. Hij wilde zien wanneer deze kattin zou omvallen, wanneer zij zou opgeven. Hij zou ieder geval niet opgeven, acties waren er om gewonnen te worden en gevechten ook.

Spottednose wist niet wat Bonepaw bezielde, hij leek wel possessed ofzo. Plots voelde ze overal stoten tegen haar kop waardoor ze niet helder kon nadenken en moeite had om recht te blijven. De jonge kater cirkelde rond haar en viel haar keer op keer weer aan. Spottednose wou terug vechten, elke vezel in haar lijf wou terug vechten, maar ze wist wanneer ze een gevecht had verloren. Meer rood dan zwart wit liet de poos haar door haar poten vallen. Woedend en met een blik vol pijn probeerde ze haar vijand recht aan te kijken. Dat was moeilijker dan ze wou, haar zicht bleef niet lang scherp en geregeld zag ze zwart voor haar ogen. Dat ging ze de gestreepte kater natuurlijk nooit laten merken. "Je bent niet goed wijs." Zei ze in een laatste poging om sterk te lijken.

Bonepaw keek de kattin aan met een grijns en liep naar de kattin toe, haar zwart met witte lichaam zat onder het bloed. Hij liep naar haar toe met een kille blik, hij probeerde haar op de grond te drukken. "Je bent niet goed wijs." Sprak ze om zich sterkt te houden, hij drukte met zijn klauw naar haar keel toe. Hij streelde met zijn harde nagel haar vacht en haalde zijn mond dicht bij haar oor, hij kon haar wel vermoorden alleen besloot dat niet te doen. Hij wilde zijn eerste warrior die hij heeft verslagen niet vermoorden, ze moest het door vertellen. "Heb angst voor me en onthou mijn naam, roddel deze door de clan en dan laat ik je leven anders zal ik achter je aan komen." Sisten hij en keek haar streng aan. Hij was klaar voor de volgende stap. Hij wilde kijken waar hij zou komen, hij haalde zijn klauw van haar af. "Mijn naam wordt trouwens Ripa bij de Rogues en Bloodclan." Sprak hij sisten. Hij kon haar de grande klap geven, alleen keek hij haar strak aan. Hij wilde kijken hoe ver hij kon gaan met haar, hij draaide zich om en besloot weg te lopen.

~Bone is het topicje uit als jij nog wilt posten is het Topicje uit.

Onderwerp: Re: Don't know where to stop